ตอนที่ 1 ของขวัญท่านย่า

“คุณหนูบ่าวได้ยินมาว่างานคล้ายงานวันเกิดนายหญิงท่านผู้เฒ่าหยางจวิ้นอ๋องก็มาด้วยเจ้าค่ะ”

“องค์ชายรองมาด้วยหรือเช่นนั้นก็ดีเลยข้าจะต้องทำให้พระองค์ประทับใจในตัวข้าอย่างแน่นอน” หลินซูเหยาแย้มยิ้มอย่างดีใจที่บุรุษที่นางหมายมาดจะแต่งเข้าเป็นชายานั้นมาเยือนถึงจวนตระกูลหลิน

“องค์ชายต้องประทับใจในตัวคุณหนูแน่เจ้าค่ะ คุณหนูของบ่าวงามถึงเพียงนี้มีชายใดในเฉิงหยางที่ไม่พ่ายแพ้ต่อคุณหนูของบ่าวเล่าเจ้าคะ” สาวใช้คู่ใจนามถานเยว่เอ่ยเอาใจผู้เป็นนาย และนับว่านางมิได้กล่าวเกินจริง คุณหนูของนางคนภายนอกมักลือว่านางร้ายกาจ เอาแต่ใจด้วยไร้มารดาอบรมสั่งสอน มิเคยเห็นหัวผู้ใดไม่ใฝ่รู้ใฝ่เรียน วัน ๆ เอาแต่ลุ่มหลงในความงามสรรหาสารพัดวิธีที่จะบำรุงตนเอง หาได้ใส่ใจในกิจการของตระกูลซูไม่ ซ้ำยังชอบอาละวาดตบตีบ่าวรับใช้เป็นว่าเล่นจนแม้กระทั่งผู้เป็นบิดาเองบางคราถึงกับแสดงท่าทีเอือมระอาและมักนำนางไปเปรียบเทียบกับคุณหนูรองอยู่บ่อย ๆ แต่ยังดีที่มีฮูหยินผู้เฒ่าเข้าใจนางและคอยตามใจให้ท้ายเสมอมาเพียงเท่านั้น

“หึ เจ้านี่ปากหวานช่างเจรจาเสียจริงนะ แล้วที่ให้เจ้าไปสืบเป็นเช่นไรบ้าง” ซูเหยานั่งมองใบหน้าของตนที่สะท้อนผ่านกระจกเงาอย่างลุ่มหลง ใบหน้าและร่างกายนี้ที่นางเฝ้าถนอมมันมาก็เพื่อให้เขา องค์ชายรองหยางจวิ้นอ๋องได้ภาคภูมิใจ

“คุณหนูรองนางปักผ้าอวยพรฮูหยินผู้เฒ่าเจ้าค่ะ แต่บ่าวมิได้ทันเห็นกลัวว่าจะถูกพบเข้าเลยต้องรีบหลบออกมาก่อนเจ้าค่ะ”

“ปักผ้า หึ นางมีปัญญาทำเท่านั้นรึคอยดูเถอะของขวัญของข้าที่ให้ท่านย่าย่อมต้องดีกว่าอย่างแน่นอน ถานเยว่ข้ารู้ว่านางเองก็หมายปองในองค์ชายรองเช่นกัน หึ นางทำเป็นใสซื่อไร้เดียงสาคิดว่าข้าดูนางไม่ออกเลยรึไงกัน” ซูเหยาเยียดยิ้มเยาะ ตั้งแต่ไหนแต่ไรมานางก็มิยินยอมรับนางและแม่ของนางเป็นคนในครอบครัวอยู่แล้ว นางที่เป็นต้นเหตุให้ผู้เป็นแม่ของนางต้องตรอมใจ สหายที่ท่านแม่รักแต่กลับทรยศท่านแม่ได้อย่างเลือดเย็น นางเองก็คงมีนิสัยจิ้งจอกไม่ต่างเฉกเช่นกันนักหรอก

“เช่นนั้นในเมื่อนางอยากปักผ้า ก็ให้นางปักซะให้สมใจ ถานเยว่” ซูเหยาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ในใจนึกหากคุณหนูรองนางอยากโดดเด่น ได้!เช่นนั้นนางจะทำให้นางได้โดดเด่นสมใจ

 “ตั้งโต๊ะให้ข้าที่สวนด้านหน้าเรือน วันนี้อากาศแจ่มใสข้าจะปักผ้าเสียหน่อย หึ!”

“เจ้าค่ะ คุณหนู” ถานเยว่เมื่อได้รับคำสั่งก็เผยยิ้มเย้ยหยันตามผู้เป็นนาย ในใจนึกเริงร่ายามได้ชื่นชมความพินาศของสองแม่ลูกที่คุณหนูนางเกลียด ไม่ผิดในเมื่อผู้เป็นนายไม่ชอบสิ่งใด บ่าวเช่นนางก็ย่อมไม่ชอบด้วยเช่นเดียวกัน

ไม่นานหน้าเรือนเยว่หลันของคุณหนูใหญ่ก็คึกครื้นไปด้วยบ่าวรับใช้ที่หน้าหมดจดทั้งสามนางคอยปรนนิบัติยื่นเข็มยื่นด้ายให้ผู้เป็นนายไม่ขาด และโฉมงามที่กำลังนั่งปักผ้าอยู่นั้นเล่างดงามราวนางฟ้าลงจุติ ใบหน้าเล็กพิสุทธิ์ ผิวขาวราวหยกมันแพะองคาพยพงดงามราวภาพวาดเซียนสวรรค์ก็มิปาน นั่นยิ่งทำให้          เสหาบดีหลินผู้เป็นพ่อที่ผ่านมาทางเรือนของบุตรสาวแย้มยิ้มอย่างพึงใจ

และอีกด้านของเรือนที่บังเอิญหางตาของหลินซูเหยาแลเห็นนั้นเองทำให้นางต้องลอบเหยียดยิ้มออกมาอย่างพึงใจ เพราะนี่แหละคือสิ่งที่นางต้องการอยากให้เป็น

‘หึ! มาแล้วสินะ ชิงเยว่เจ้าได้โดดเด่นกว่าข้าตามที่ใจเจ้าต้องการเป็นแน่’ ใบหน้าซูเหยาก้มลงเล็กน้อยเพื่อซ่อนรอยยิ้มร้ายกาจมากเล่ห์ ก่อนส่งสายตาให้ถานเยว่แสร้งเอ่ยถามถึงรายละเอียดภาพที่นางปัก

“คุณหนูนั่นคุณหนูปักนกรึเจ้าคะ นั่นนกอะไรรึเจ้าคะ”

“อ่อนี่รึเรียกว่านกกระเรียนคู่สน ข้าหนะอยากให้ท่านย่าอายุยืน สุขภาพแข็งแรง ข้าว่าความหมายของลายปักนี้ท่านย่าต้องชอบแน่ เจ้าดูนี่สิการปักกระเรียนต้องปักให้ปีกลู่ลงราวกำลังเตรียมทะยานบิน ต้นสนนี่ข้าตั้งใจปักให้เป็นสนยืนต้นตาย หมายถึงว่าท่านย่าแม้จะผ่านหนาวผ่านร้อนมาหลายฤดู แต่ท่านย่าคงฟันฝ่ามันมาได้อย่างงดงาม ภัยร้ายมิสามารถมากระทำอันตรายอันใดได้ เป็นเช่นไรเล่า”

ทันทีที่ซูเหยาเอ่ยจบก็เห็นชายผ้าของชุดสาวใช้เรือนหลินชิงเยว่สะบัดไว ๆ นางจึงหันไปสบตากับสาวใช้คู่ใจอย่างพอใจและวันนี้ซูเหยาค้นพบว่ามันช่างแจ่มใสเบิกบานเสียจริง ไม่นานนางก็สั่งสาวใช้เก็บของไปช่วยนางอบประทินบำรุงผิวเพื่อถึงงานวันเกิดท่านย่ายามพบหยางจวิ้นอ๋องเขาจะได้มองนางแต่เพียงผู้เดียว ส่วนของขวัญท่านย่านั้นนางย่อมตระเตรียมไว้พร้อมสรรพ นางเฝ้านั่งปักเย็บร่วมสามเดือนภาพผ้าอวยพรนี้ถึงได้แล้วเสร็จ แต่เพื่อผู้เป็นย่าอันเป็นที่รักยิ่งของนางแล้วเท่านี้ซูเหยาถือว่ายังน้อยนักเมื่อเทียบกับความรักที่ผู้เป็นย่ามีให้นางเสมอมา

[เรือนชิงเหอ]

“คุณหนูรอง ๆ บ่าวไปสืบมาแล้วเจ้าค่ะ”

ชิงเยว่เมื่อได้ฟังสิ่งที่สาวใช้รายงานก็รีบไปพบผู้เป็นมารดาในทันที เรื่องนี้นางจำต้องใช้เส้นสายมิเช่นนั้นจะไม่ทันการ งานวันเกิดท่านย่าเหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งวันการจะปักผ้าได้รวดเร็วเช่นนี้นางมิอาจทำได้และนางมิได้คิดจะทำแต่อย่างใดในเมื่อตระกูลซือเทียนฝั่งมารดานั้นอำนาจคับฟ้าเรื่องเพียงเท่านี้ท่านแม่ล้วนเป็นธุระแทนนางได้อย่างแน่นอน

หลังจากพบผู้เป็นมารดาชิงเยว่เองก็กลับมาเลือกเสื้อผ้าอาภรณ์ตัวงามที่เรือนอย่างเบิกบานในใจ ในที่สุดนางก็จะได้พบหน้าคนรักเสียที พร้อมแสยะยิ้มเยาะผู้เป็นพี่สาวอีกทั้งสมเพชที่นางยังหวังลม ๆ แล้ง ๆ มิเลิกรา ชื่อเสียงนางฉาวโฉ่เพียงนี้เกรงว่าเวลานี้คงได้ยินไปถึงหูพระชายาแล้วกระมัง

“คุณหนูของบ่าวใส่ชุดใดก็งามจับใจนักเจ้าค่ะ บ่าวชื่อว่าวันพรุ่งนี้คุณหนูของบ่าวต้องงดงามและโดดเด่นกว่าคุณหนูใหญ่แน่ ๆ” สาวใช้คู่ใจนามเสี่ยวถงเอ่ยประจบเอาใจผู้เป็นนายที่แม้รูปร่างบอบบางเล็กหน้าอกมิได้ใหญ่โตทั้งเสน่ห์มิได้เทียบเท่าคุณหนูใหญ่ที่ตอนนี้มีอายุเพียง 16 ปี ก็งดงามสะพรั่ง แต่คุณหนูของนางเองก็หาได้งดงามน้อยกว่าเสียกะไรนับว่าบอบบางน่าทะนุถนอมและน่ารักใคร่เป็นยิ่งนัก