บทที่ 47 ข้าถูกใส่ร้าย

บทที่ 47 ข้าถูกใส่ร้าย

บรรยากาศภายในท้องพระโรงที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดกลับเงียบสงัดลงอีกครั้ง ทุกคนต่างมีสีหน้าและแววตาที่เคร่งเครียดกันเป็นอย่างมาก

ฮ่องเต้หยิบเอกสารฉบับหนึ่งขึ้นมา พร้อมโยนมันลงบนพื้นอย่างเต็มแรง เขาหันไปจ้องมองหนี่ซูเว่ย บุตรชายที่เขาคิดจะมอบบัลลังก์ทองแห่งนี้ให้ด้วยสายตาที่ทั้งตำหนิทั้งผิดหวังเป็นอย่างมาก “ลูกข้าช่างโง่เขลายิ่งนัก เจ้ายังมิรู้ความผิดอีกหรือ”

หนี่ซูเว่ยตกตะลึงเมื่อสิ้นเสียงของพระบิดา เขาก้มลงหยิบเอกสารที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา เมื่อหนี่ซูเว่ยพิจารณาเนื้อความด้านในก็ถึงกับผงะไปในทันที ใบหน้าของเขาซีดเผือดลงด้วยความตื่นตระหนก สองมือลู่ตกลงข้างลำตัวอย่างหมดแรง

หนี่ซูเว่ยหันมามองหน้าเผิงเสี่ยวว่านอย่างไม่อาจเชื่อสายตา เผิงเสี่ยวว่านเองก็มีสีหน้าแปลกใจเช่นเดียวกัน “ท่านพี่เกิดอะไรขึ้น”

เผิงเสี่ยวว่านยกมือขึ้นหยิบเอกสารในมือของหนี่ซูเว่ยออกมา พร้อมกับก้มลงอ่านเนื้อความด้านใน ทันใดนั้นนางก็เบิกตากว้างอย่างไม่อาจเชื่อสายตาตนเอง สองมือสั่นเทาจนยากจะควบคุม “ไม่จริง...ข้ามิได้ทำ...ท่านพี่...ข้ามิได้ทำ” เผิงเสี่ยวว่านร้องออกมาพร้อมคุกเข่าลงตรงหน้าหนี่ซูเว่ย สองมือ