ตอนที่ 8 นายหญิงเปลี่ยนไปมากมายเหลือเกิน4

ผู้เฒ่าคนนี้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดาค่อนข้างเก่าและขาด เมื่อมองเห็นผู้คนในร้านก็ไม่กล้าเข้ามา ยิ่งไม่กล้าเอ่ยวาจา เพียงก้มหน้านอบน้อม ถ่อมตนมาก สงบปากสงบคำขั้นสุด เหมือนกลัวจะพลั้งปากหลุดคำพูดสมควรตายออกมาให้ผู้ได้ยินรู้สึกระคายหูอย่างไรอย่างนั้น

ผู้หนึ่งต้องใช้ชีวิตระแวดระวังขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเคยเจอเรื่องร้ายปานใดมา 

ติงยวี่ถิงมองแล้วให้รู้สึกคิดถึงแม่ตัวเองในชาติที่แล้ว ถูกสามีทิ้ง เงินไม่มี ต้องเลี้ยงลูกตามลำพัง พอกลับบ้านเดิมก็ไม่มีใครอยากต้อนรับ แม่ก็เลยจำต้องก้มหน้าให้ทุกคนในตระกูลเหยียบย่ำ ตำหนิด่าทอสารพัด 

ตกต่ำกระทั่งพูดอะไรไปกลับไม่เคยเข้าหูพวกญาติๆ ท่าทีจึงระมัดระวังคำพูดเช่นนี้ 

และยังชอบทำทีเป็นแข็งแรงเช่นนี้ต่อหน้าเหมือนกัน  

กระทั่งล้มป่วยและใกล้จากลานั่นแหละถึงยอมรับว่าเจ็บมากจนทนไม่ไหว

เฮ้อ...คิดถึงแม่จัง

ติงยวี่ถิงนึกพลางจับประคองหญิงชรา พาเดินเข้ามาด้านในอย่างระมัดระวัง โดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากอีกฝ่าย 

ท่าทางอย่างนั้นทำเอาเสี่ยวจิงที่ยังคงยืนมองอยู่ถึงกับเบิกตาโพลงประหนึ่งเจอผี

“นายหญิงเจ้าคะ แค่ขอทานเท่านั้น สกปรกยิ่ง ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเจ้าค่ะ” 

“ไม่ใส่ใจได้อย่างไร เจอคนลำบากก็ต้องช่วยสิ”

คำตอบของติงยวี่ถิงทำเอาเสี่ยวจิงยิ่งเบิกตาโต

นายหญิงเป็นอะไรไป? เหตุใดดูไม่เหมือนเดิมสักนิด  เมื่อก่อนยังถึงขั้นไล่ตีเด็กทุบคนแก่อย่างไร้เหตุผลอยู่เลยนี่ นางจำได้ดี แค่ยายเฒ่าขอทานคนหนึ่งเดินจูงหลานมาเฉียดถูกชายเสื้อนิดเดียวยังด่ากราดไม่ไว้หน้า

ไม่พอ ยังสั่งโบยพ่อครัวชราคนหนึ่งจนมือพิการ เพียงเพราะเขาทำปลาหลุดมือแล้วน้ำโคลนกระเด็นใส่ ตอนนายหญิงเดินผ่านพอดี คนนั้นเป็นบ่าวรับใช้หลายปี ไม่มีลูกหลานดูแลด้วยซ้ำ

ครั้นกลับเรือนก็รีบสั่งให้เอาชุดนั้นไปเผาทิ้งทั้งหมด ทั้งยังอาบน้ำทำความสะอาดตัวอย่างลนลานอยู่ตั้งนาน  ถามอยู่นั่นว่าคราบสกปรกจากพวกคนชั้นต่ำหมดไปหรือยัง

คิดแล้วให้รู้สึกเหมือนกลิ่นเหม็นสาบจากหญิงชราขอทานลอยเข้าจมูก เสี่ยวจิงทำปากยู่ย่นจมูกอย่างรังเกียจ 

ติงยวี่ถิงเห็นเช่นนั้นพลันนิ่วหน้า ทว่าเพียงครู่ กลับค่อยๆ ยิ้มอ่อน 

“เจ้าก็รู้นี่ว่าข้าไม่ใช่สตรีใจร้ายเหมือนก่อนแล้ว ที่สำคัญ ข้าไม่เคยดูแลบิดามารดาเลยจนพวกท่านตายไป ตอนที่ร่ำรวยก็ไม่คิดจะบริจาค หรือทำบุญทำทานสักครา คนเราต้องสะสมบุญเสียบ้าง ทำบาปอย่างเดียวไม่ได๊”

ปลายประโยคเสียงสูงลิ่วกลัวคนฟังไม่เชื่อ

นี่คือเหตุผลที่นางมักนำมาบอกคนอื่นรอบตัวเสมอ เพื่อกลบข้อสงสัยมากมายจากความเปลี่ยนแปลงผิดแผกจากปกติวิสัยเดิมของติงยวี่ถิงคนเก่าที่เอาแต่ทำชั่วเห็นแก่ตัว ขืนทำให้ผู้อื่นเคลือบแคลงคงไม่แคล้วถูกเข้าใจว่านางคือภูตผีสิงร่างกลืนวิญญาณ เอ๊ะ! แต่นางก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ นี่ แต่จะให้ใครรู้มิได้เด็ดขาด ไม่อยากถูกลากไปเผาไฟหรอกนะ

นางอธิบาย “ข้าแค่อยากทำดี ไม่มีอะไรมาก”

เสี่ยวจิงย่นจมูกทำปากจู๋อย่างไม่เห็นด้วยเท่าใดนัก

แต่ทำดีมันเหนื่อยมาก นางชอบทำชั่วมากกว่านี่นา