กีดกันทุกอย่าง

เกือบสองทุ่ม เสียงโทรศัพท์ ที่การันต์โยนไปที่ปลายเตียง ดังขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้คนตัวใหญ่ที่กำลังหลับสบายตื่น อย่าบอกนะว่า นายคนนั้นโทรมาอีก ใครอีก โทรทำไมนักหนา การันต์เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู สายตัดไปแล้ว 

สมัครงาน... กรรณญาวีร์บันทึกไว้ มีความข้อความแจ้งเข้ามาที่เมล์ เขาก็ไม่พลาด ไหนบอกจะมาดูแลปู่กับย่าไง ทำไมถึงไปสมัครงานไว้ ผลการสัมภาษณ์งาน คุณสมบัติตรงตามที่บริษัทต้องการทุกอย่าง เงินดีทีเดียว เริ่มงานเดือนหน้าเหรอ การันต์ยิ้มที่มุมปาก ดีที่เขาตัดสินใจ เก็บโทรศัพท์ของเด็กนั่นมา

มีเมลตอบกลับมา เอาเถอะไหนๆ ก็ดูแล้ว ก็ดูให้หมดซะทุกอย่าง ไม่เห็นเป็นไรเลย นี่เด็กนั่นรับทำบัญชีด้วยเหรอ เอกสารทางบัญชีทั้งนั้นเลย หลายบริษัทเลยนะนี่ ใกล้ถึงกำหนดวันที่จะต้องส่งงานแล้วด้วย แล้วนอกจากโทรศัพท์นี่แล้ว แม่นั่นมีคอมพิวเตอร์ใช่รึเปล่านะ ถ้าเจ็บขนาดนั้นจะทำยังไง การรันต์คิดวนไปวนมา

 เรื่องอะไรเขาจะต้องมาคิดถึงเด็กนั่นด้วย ไม่เกี่ยวกับเขาสักหน่อย ถึงไม่มีใครรู้ก็จริง แต่เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่า สาเหตุที่เด็กนั่นเจ็บ เพราะเขา แล้วเด็กนั่นก็ไม่ยอมบอกใคร คงกลัวซิท่า ลองเล่าให้คนอื่นฟังซิ เจ็บตัวอีกแน่ 

ไม่วายที่จะดูรูปในโทรศัพท์ต่อ รูปเยอะเหลือเกินนะแม่คุณ ขยันถ่ายจริงๆ ดูท่าจะไม่ค่อยมีเพื่อน ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด มันก็ไม่แน่ คนที่ถ่ายรูปให้อาจจะเป็นแฟนก็ได้ ใครจะไปรู้ คำมืดดึกดื่นยังโทรหากันเลย นี่คงหนีแฟนมาล่ะซิ การันต์วางโทรศัพท์ลงอีกครั้ง เลิกดูเถอะไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อย 

  “แม่....นอนรึยังคะ พุดเข้าไปได้ไหม”

“เข้ามาเลย แม่อ่านหนังสืออยู่ มีอะไรหรือเปล่าลูก”นางอรพิณ ทำหน้าสงสัย ว่าลูกสาวนางมีเรื่องอะไรด่วน ถึงต้องเข้ามาหานางถึงในห้องนอน ดูเป็นความลับจังเลย

“แม่ พุดสงสัยมากเลย ตั้งแต่อยู่ที่วัดแล้ว แม่ยังจำได้ไหมคะ ที่น้ำอบเห็นพี่การันต์ครั้งแรก พุดเห็นกับตาว่า น้ำอบตกใจมาก ที่เห็นพี่การันต์ หลังจากนั้น น้ำอบก็นั่งตัวลีบ ขยับมานั่งติดกับพุด ไม่มองหน้าพี่การันต์อีกเลย ทำไมน้ำอบดูกลัวพี่การันต์จัง เขาเคยเจอกันไหมคะแม่ คนเราเห็นหน้ากันครั้งแรก ทำไมมีท่าทีแบบนั้นไปได้นะ” พุดกรองพูดทุกสิ่งที่ตัวเองสงสัย

“อีกเรื่องนะคะแม่ ที่น้ำอบจักรยานล้ม พุดเห็นรถพี่การันต์ขับผ่านหน้าร้านไปเร็วมาก เวลาใกล้เคียงกับที่น้ำอบล้มเลยนะคะ แต่พุดก็ไม่ได้คิดหรอกนะคะว่า เกี่ยวกับพี่การันต์ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ พุดไม่ได้อยากปรับปรำพี่การันต์หรอกนะคะ แต่พฤติกรรมมันชวนให้คิดมากๆ เลยค่ะแม่ “

“บนศาลาวัด พี่การันต์ก็จ้องน้ำอบแบบน่ากลัวมาก เหมือนโกรธ แล้วก็ท่าทางหงุดหงิด จริงๆ แล้วน้ำอบตั้งใจจะกวาดลานวัด จะล้างห้องน้ำด้วย แต่พอเจอพี่การันต์ น้ำอบก็เปลี่ยนใจ รีบกลับบ้าน แม่ว่ามันแปลกๆไหมคะ” พุดกรองสงสัยไปหมดทุกอย่าง

“อีกอย่างค่ะแม่ หลวงพ่อ เรียกชื่อน้ำอบถูกได้ยังไง แล้วหลวงพ่อไปเจอน้ำอบที่ไหน พุดงงมากเลย พุดสับสน จนไม่รู้จะสงสัยเรื่องไหนก่อนดี” พุดกรองเอนตัวลงนอนบนเตียงของผู้เป็นแม่ 

“หลวงลุงท่านรู้ดีลูก แม่ก็ไม่กล้าถามท่าน ถ้าท่านอยากจะบอก ท่านก็จะบอกเราเอง แม่ก็สงสัยเหมือนหนูนั่นแหละ สงสัยพี่เรามากด้วย ยิ่งนิสัยห่ามๆแบนนั้น ทำอะไรบางทีก็ไม่ได้คิด” นางอรพิณบ่นลูกชายคนโต ลูกชายคนโตของนางอารมณ์ร้อนมาก ถึงมากที่สุด

“เรื่องนี้พุดไม่ต้อง ไปถามพี่เขานะลูก เฉยๆ ไว้ เราคอยดูน้ำอบไว้ดีกว่า แม่สงสารเหลือเกิน พุดไม่ว่าแม่นะลูก แม่บอกตรงๆ ไม่รู้ทำไม แม่ถูกชะหนูน้ำอบมาก “

“ไม่หรอกค่ะแม่ พุดก็เหมือนกันค่ะ เห็นน้ำอบครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตา อยากพูดคุย พุดคิดว่าน้ำอบต้องเป็นเพื่อนที่ดีแน่ๆ พุดคิดแบบนั้นค่ะ มันรู้สึกผูกพัน บอกไม่ถูก”

“เอาเป็นว่าเราเข้าใจตรงกันนะ แยกย้ายกันไปนอนเถอะ พรุ่งนี้จะได้ไปหาน้ำอบแต่เช้า ป่านนี้คงไข้ขึ้นแล้วล่ะ เฮ้อ...”นางอรพิณถอนหายใจ

“ค่ะแม่ พุดไปนอนก่อนนะคะ เช้าเจอกันค่ะ”

“พุดกรองๆ เสร็จรึยังลูก” นางอรพิณเคาะประตูห้องลูกสาวคนเล็ก 

“มีอะไรเหรอคะมี พุดแต่งตัวเสร็จพอดีเลย"

“แม่ต้องไปงานกับพ่อนะซิ งานสำคัญด้วย มีแต่ผู้ใหญ่ ไม่ไปก็น่าเกลียด พุดไปหาน้ำอบคนเดียวได้ไหมลูก ค่อยๆ ขับรถไป ฝนยังตกอยู่เลย แม่ให้เด็กเอากับข้าวขึ้นรถไว้ให้แล้ว แหม...เสียดายจัง เดี๋ยวถ้างานเขาเสร็จแล้ว แม่จะให้พ่อพาแวะล่ะกันนะ “

“ได้ค่ะแม่ แม่คะ พุดเตรียมชุดไปด้วยได้ไหมคะ เผื่อได้ค้างบ้านน้ำอบ”

“ได้ซิลูก ยังไงพุดก็ต้องพาน้ำอบไปล้างแผลอยู่แล้ว เอาไปเผื่อไว้เลย”

“ขอบคุณมากค่ะแม่ จริงๆพุดเดรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ “พุดกรองยิ้มประจบ

“แม่ไม่ว่าหรอกลูก ไปๆ ลงไปข้างล่างเถอะ เดี๋ยวพ่อบ่นว่าแม่ช้าอีก”

“มีอะไรกันเหรอครับแม่ ทำไมดูรีบกันจังเลย “

“อ่อ การันต์ ทำไมวันนี้ตื่นเร็วจังเลยลูก แม่กับน้องจะไปดูหนูน้ำอบสักหน่อย แต่มีงานด่วนต้องไปกับพ่อ เลยต้องให้น้องไปคนเดียว พุดก็ค่อยๆขับรถไปนะลูก อย่าลืมเอาจักรยานลงให้น้ำอบด้วยนะ “

“เดี๋ยวผมไปกับน้องก็ได้ครับแม่ อันตรายฝนตกถนนลื่น แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ไปพุดกรอง “

“แม่...พุดกรองพูดได้แค่นั้น “

“เร็วๆ ซิ พุดกรอง ช้าอยู่นั่นแหละ”

“ไปๆพุดกรอง เดี๋ยวค่อยคุยกัน “ นางอรพิณรีบบอกลูกสาว ส่วนตัวเองก็รีบไปหาสามีที่รออยู่บนรถนานมากแล้ว

“เอ่า พี่การันต์เอาลงทำไมล่ะคะ”พุดกรองตกใจที่พี่ชายของเธอยกรถจักรยานของน้ำอบลงจากท้ายรถ

“มีใครอยู่แถวนี้บ้าง มาเอาจักรยานคันนี้ไปดูให้หน่อย ถ้าเสียก็ซ่อมด้วย” 

“มาซิพุดกรอง รีบไม่ใช่เหรอ “ หน้าเข้มนั้นหันมาเร่งน้องสาว

“เอารถเก๋งไปล่ะกัน ปลอดภัยกว่า คันนั้นยางไม่ค่อยดีแล้ว ไปเร็ว” ชายหนุ่มหันมาเร่งน้องสาว

“ค่ะๆ รีบค่ะ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ” อะไรของเขานี่ ไหนบอกวันนี้มีงานเยอะ แค่คิดในใจคนเดียวแต่ไม่กล้าพูดออกมา

สองพี่น้องไม่รู้หรอกว่า การไปหาน้ำอบครั้งนี้ จะทำให้ทั้งสองพี่น้อง ต้องพัวพันกันกับน้ำอบตลอดไป