บทที่ 2

ฉันเลยกลายเป็นเด็กสาวที่มีเงินในบัญชีหลักแสน ด้วยวัยเพียงสิบหกปี แต่อย่างว่า คนเรามักไม่โชคดีเสมอไป

เงินเต็มบัญชี

ได้นั่งข้างหนุ่มหล่อ

มีติวเตอร์ส่วนตัว

ลักกี้อินเกม แต่ความรักของฉันพังทลาย เหมือนหัวใจแตกสลายเมื่อผามีแฟนคนแรก

ผามีแฟนเป็นเด็กสาวต่างโรงเรียน โรงเรียนสตรีดังของจังหวัดเชียงใหม่ ได้ยินว่าใครที่เรียนที่นั่นจะหน้าตาดีทุกคน และฉันก็เห็นจริงตามนั้น

“ปลาย นี่น้ำปั่นแฟนผา” วันนั้นเรานัดติวหนังสือกัน ฉันดีใจว่าจะได้ติวหนังสือกันตามลำพัง แต่เปล่าเลย เขาพาแฟนเขามาติวด้วย

“หวัดดีน้ำปั่น เราปลาย” ฉันยิ้มให้แฟนของผา เธอเป็นผู้หญิงตัวสูงประมาณฉัน แต่ขาวและผอมกว่าตามสไตล์สาวเหนือ สวยแหละ สวยมาก

“หวัดดีจ้ะปลาย” น้ำปั่นยิ้มหวานให้ฉัน รอยยิ้มของเธอทำฉันหายใจติดขัด เพราะความสวยนั่นแหละ

“วันนี้เราติว ฟิสิกส์กันนะ น้ำปั่นมีตรงไหนที่ไม่เข้าใจไหม” ฉันมองภาพนั้น เห็นน้ำปั่นเอาใจผา ทั้งป้อนน้ำ ทั้งป้อนขนม

ส่วนเกินอย่างฉันจะอยู่เพื่อ…

“ผา น้ำปั่น เราปวดท้องไม่รู้เป็นอะไรเดี๋ยว เรากลับก่อนนะ”

“อ้าว! เป็นอะไร เดี๋ยวเราไปส่งดีกว่า”

“ไม่ต้อง ๆ เดี๋ยวเรากลับเอง” ฉันอ้างว่าเดี๋ยวพ่อมารับ พ่ออยู่ไม่ไกล จริงๆ แล้วต้องแอบไปนั่งรอพ่ออีกตั้งนาน ปวดท้องน่ะไม่ได้เป็นจริงหรอก แต่ปวดใจนี่สิ

“เจ็บ แฮะ” ฉันเริ่มแน่ใจว่าตัวเองรักผาเสียแล้ว ไม่ใช่แค่ปลื้ม เพราะถ้าแค่ปลื้ม ฉันคงไม่เจ็บแบบนี้

“ทำไมกลับเร็ว” พ่อถามในตอนที่ฉันขึ้นนั่งบนรถ

“มันง่าย ติวแป๊บเดียวก็เสร็จ” ฟิสิกส์เนี่ยนะง่ายไอ้ปลาย ล่าสุดตอนสอบตัวเองได้แค่หกคะแนนเต็มสิบ ถ้าผาไม่ติวให้ไม่มีทางผ่าน

ฉันส่งข้อความบอกผาว่าถึงบ้านแล้วตอนที่นั่งรอพ่อ เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง เขาส่งสติกเกอร์กลับมาว่าโอเค จริง ๆ แล้วเขาอาจไม่ห่วงก็ได้

“เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจอีกครั้งตอนรถจะเลี้ยวเข้าบ้าน จนพ่ออดถามไม่ได้ว่าวันนี้ลูกสาวเป็นอะไร ถอนหายใจเหมือนคนแก่เลย ฉันได้แต่ยิ้ม จะบอกพ่อกับย่าได้อย่างไรกันว่าหลานอกหัก อกหักจากรักครั้งแรก รักแรกที่เขาไม่เคยรู้ตัว

ห้องเรียน ม. 5/1 เทอมสอง

ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยหัวใจพองฟู ไม่ได้เจอผาตั้งสองวัน อยากให้โรงเรียนเปิดทุกวัน ถ้าเพื่อนรู้คงสาปฉันแน่ แต่ก็นั่นแหละ มาโรงเรียนแล้วได้เห็นหน้าเขา ใครจะไม่อยากมา จริงไหม อยู่บ้านทรมานตั้งสองวัน อยากวิดีโอคอลหาก็ใช่เรื่อง

เรามันคนแอบชอบ ยิ่งเขามีแฟนก็ต้องแอบให้มิด

“หวัดดีปลาย”

“หวัดดีผา อะไรเหรอ” ผายื่นเอกสารในมือให้ฉันดู เป็นเอกสารแนะนำเรื่องการเรียนต่อ

“เราว่าจะสอบเข้าแพทย์ เธอว่าดีไหม” หมอหล่อขนาดนี้ไม่ดีได้อย่างไร อยากจะป่วยสักวันละสองสามครั้ง บุญของคนในอนาคตของคุณหมอภูผาแล้ว แค่เขาบอกแบบนี้ ฉันแทบจะมองเห็น เสื้อกาวน์คุณหมอบนตัวเขาแล้ว

‘คุณหมอภูผา’ โอย ใจละลายแล้ว

“ดีนะ เราเองก็อยากเป็นพยาบาล” สาบานวัดไหนก็ได้ว่าฉันไม่มีความคิดอยากเป็นพยาบาลในหัวแม้แต่น้อย ไม่มีเลย ไม่มีเลยเจ้าค่ะ

แต่ทำอย่างไรได้ เพราะเขาอยากเป็นหมอ ฉันก็ต้องอยากเป็นพยาบาลสิ ไม่อย่างนั้นจะไปอยู่ใกล้เขาได้อย่างไรกัน ความพยายามของฉันต้องสัมฤทธิผลในสักวันสิ ตามติดเขายิ่งกว่าเงาตามตัวขนาดนี้

ผาต้องใจอ่อนบ้างแหละ

ถามว่าทำไมฉันไม่ไปเป็นหมอเหมือนเขา ฉันประเมินตัวเองได้ว่าความสามารถอยู่ระดับไหน ฉันไม่ได้เรียนเก่งขนาดจะสอบติด ถึงสอบติดก็ไม่มีทางเรียนจบได้ ทุกวันนี้ที่เรียนพอได้ผ่านก็เพราะผาช่วยทั้งนั้น

เนี่ย ๆ น่ารักขนาดนี้ ไม่ให้รักได้อย่างไร

“ถ้าปลายเป็นพยาบาล แล้วเราเป็นหมอ ตอนทำงานจะได้เจอกันบ่อย ๆ สินะ” ผายกให้ฉันเป็นเพื่อนลำดับหนึ่งของเขาเสมอ ไม่ว่าเรื่องไหนในชีวิตเขา ฉันรู้ทุกเรื่อง ทุกเรื่องจริง ๆ

“คุยอะไรกันสองคนนี้” ยายแนนเพื่อนอีกคนที่ฉันสนิทด้วย แต่เพราะนางมีแฟน เวลาติวนางเลยไม่ค่อยได้มาติวด้วยกัน

“ผาจะสอบเข้าหมอ” ฉันบอกแนนอย่างตื่นเต้น

“โอย เรื่องนี้ใคร ๆ ก็เดาออกผาเรียนเก่งขนาดนี้ ยังไงผาก็ได้เป็นหมออยู่แล้ว” แนนบอกฉันและหันไปทางผา ใช่ ทุกคนในห้องไม่มีใครแปลกใจเรื่องเขาจะเรียนหมอ

“แล้วแกเรียนไรแนน” ฉันถามเพื่อนคนสวยประจำห้อง

“ว่าจะเรียนถาปัด” เป็นอีกตัวเลือกที่เพื่อนในห้องหลายคนสนใจ

“ว่าแต่ผาอยากเป็นหมออะไร” แนนหันไปถามผาเกี่ยวกับสาขาของแพทย์ที่จะเรียนต่อ หลังจากเรียนจบและใช้ทุนของหลวงแล้ว

“ยังไม่ได้คิด ค่อยคิดก็ได้” ผาตอบยิ้ม ๆ หลังจากนั้นอาจารย์ประจำคาบวิชาก็เข้ามาสอน