LOGINShare
บทที่ 6
Last Updated:
2025-06-17 11:54:07“อ้อ..แล้วฉันจะบอกให้เธอรู้ไว้อย่างนะ เผื่อเธอจะไม่รู้”
“….”
“ตระกูลวรรณศิลป์ไม่มีทางยอมรับ..ผู้หญิงที่เคย..” เสียงหวานกระซิบข้างหู ก่อนจะปรายตามองไล่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“ขายตัว..เข้าร่วมวงศ์ตระกูล”
เพียะ
ใบหน้าเล็กสะบัดตามแรงที่กระทำ สร้างความตกใจให้กับคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะนางสาลี่ที่เห็นลูกสาวแท้ๆ ถูกตบ ส่วนผีพนันแก่รีบเข้าไปดึงลูกสาวตัวปลอมออกห่างทันที
“หน๊อย อีลูกนอกคอก แกกล้าตบลูกฉัน” คนเป็นแม่ผู้เลี้ยงดูมาหลายปีกล่าว มือเหี่ยวย่นตามวัยเข้าไปประคองลูกสาวตัวจริง ก่อนจะฟาดหน้าลูกสาวตัวปลอม
เพียะ
“นี่แม่ตบน้องเหรอคะ?” คนหน้าสวยถามเสียงสั่น
“เออ..มึงอยากทำร้ายลูกกูทำไมล่ะ!!”
“ฮึก..แม่แม่งโคตรใจร้ายเลย ฮึก..ทำไมแม่ทำกับน้องแบบนี้”
“แกมันไม่ใช่ลูกฉัน..เลิกเรียกฉันว่าแม่ได้แล้ว”
ทั้งเรื่องจงใจสลับตัวเด็ก และอีกในหลายๆ เรื่องในชีวิตที่พาให้เธอถึงจุดที่ไม่สามารถแก้ไขได้ หญิงแก่ตรงหน้าราวหลุดออกมาจากนรกไม่มีผิด
หล่อนเจ็บซ้ำ..เจ็บซาก...ทุกๆ อย่างที่ทำล้วนแต่ทำเพื่อพวกเขาทั้งนั้น แล้วดูซิหล่อนได้อะไรกลับมา
ดวงตาคู่สวยที่แดงช้ำอยู่แล้วบัดนี้แดงก่ำจนเห็นเส้นเลือดฝอย
แตกสลายซ้ำไปซ้ำมา..มันเป็นแบบนี้เอง
เสียงหัวเราะเคล้าน้ำตาดังลั่นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่..บ้านที่หล่อนทุ่มเทหาเงินซื้อมันมาเพื่อให้ครอบครัวได้มี 'ชีวิตที่ดีขึ้น'
เงินทุกบาททุกสตางค์ไม่เคยได้ใช้เพื่อตัวเอง แม้แต่ศักดิ์ศรี..ลูกชาย..ร่างกายล้วนแต่เสียสละเพื่อแค่คำว่า 'กตัญญู'
“ฮึก..ฮ่าๆ ตลกนะคะ โคตรตลกเลย”
“อีบ้า แกบ้าไปแล้วเหรอนังน้อง” คนเป็นแม่ชี้นิ้วด่า เสียงหัวเราะเคล้าน้ำตาน่าสมเพชเหมือนคนบ้าชวนขนลุกนัก
“บ้า? ใช่..หนูมันโคตรบ้าเลย ฮึก..ทั้งบ้าทั้งโง่ หนูเคยสงสัยมาตลอดทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่เคยรักหนูเลย”
“….”
“วันนี้หนูถึงได้รู้..พวกคุณรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหนูไม่ใช่ลูกแท้ๆ ทำไมคะ? ศีลธรรม..มโนธรรม..จิตสำนึกไม่มีกันบ้างหรือยังไง”
“อีน้องนี่..มึงด่าพวกกูเหรอ” คนเป็นแม่ปลอมชี้นิ้วด่า
“ก็มันจริงนี่ค่ะ ครอบครัวพวกคุณมันไม่ต่างจากพวกขี้ขโมย…แล้วก็..ฮึก…ยิ่งกว่าปลิงดูดเลือดอีก!”
“อี…”
“แต่ว่า..หนูก็ยังหน้าโง่..ทำเรื่องโง่ๆ ทำทุกอย่างตามที่พวกคุณขอ..ทั้งๆ ที่พวกคุณไม่เคยคิดว่าหนูเป็นลูกอีกคนด้วยซ้ำ...แม้แต่ตอนนี้หนูก็ยังหวังว่าเรื่องทั้งหมดคือเรื่องโกหก ฮึก..ส่วนเธอ..เธอมันก็เหมือนครอบครัวแท้ๆ ของเธอนั่นแหละ อีพวกสันดานกาฝาก” ประโยคหลังหันไปต่อว่าไฮโซสาวที่ยื้อแย่งทุกอย่างจากหล่อนไป
“อีน้อง…แกด่าใครว่ากาฝาก?” ไฮโซสาวจอมแอ๊บใสแทบเต้นเมื่อเจอคำจี้ใจดำ มือเรียวผลักทายาทตัวจริงจนร่างอรชรอ้อนแอ้นเซไปกระแทกโซฟาที่อยู่ด้านหลัง
อารมณ์คั่งค้างจากการโดนไถเงินประกอบกับอารมณ์เก็บกดจาก ‘สถานะ’ ที่ดำรงอยู่ส่งผลให้ไฮโซสาวขึ้นควบร่างอีกฝั่งทันที แรงมีเท่าไรฟาดใส่หญิงสาวด้านล่างเพื่อระบายอารมณ์
โดยลืมคิดไปว่าดีชั่วยังไงขนิษฐาคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอไว้
คนอายุมากกว่าเองพยายามใช้แรงสู้กลับ แต่เนื่องจากร่างกายที่ทรุดโทรมประกอบกับพึ่งผ่าคลอดลูกทำให้เรี่ยวแรงหดหายเสียเปรียบเป็นอย่างมาก
ดวงตาคู่สวยร้าวรานขอความช่วยเหลือถูกส่งไปให้บิดามารดาที่เลี้ยงตนมาตั้งแต่เกิด ทว่าสิ่งที่ได้รับคือท่าทางเฉยเมยเย็นชา
นี่..นะเหรอ ครอบครัวที่หล่อนทุ่มเททั้งชีวิตให้
ขนิษฐาหันไปต่อว่า ในขณะที่มวยผมถูกจิกขึ้น
“ฮึก..หยุดเดี๋ยวนี้นะ เธอมันบ้าไปแล้ว”
“เพราะแก..ถ้าแกตายไปสักคน..ชีวิตฉันก็ไม่ต้องคอยนอนผวา” ธารินยิ่งพูดยิ่งคลั่ง น้ำหนักมือที่ลงกับหญิงสาวตรงหน้ายิ่งนานยิ่งเพิ่มความแรง
ความกลัวสูญเสียและไม่มั่นใจในตนที่แฝงอยู่ในใจลึกๆ สะท้อนผ่านดวงตา..ชั่ววูบเมื่อคิดได้ว่าถ้าคนตรงหน้าไม่อยู่แล้ว..ความเสี่ยงที่จะสูญเสียสถานะจะกลายเป็นศูนย์ ส่งผลให้ร่างกายคว้าที่ทับกระดาษซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างโซฟาขึ้นมาฟาดยังไร้สติ
ผลัวะ ผลัวะ
“แกต้องตายนังน้อง..แกต้องตาย”
เสียงพึมพำสาปแช่งผสมกับเสียงคล้ายของแข็งกระแทกผลแตงดังขึ้นมาเป็นจังหวะ ท่ามกลางความตื่นตะลึงของคนในห้อง และน่าเศร้าตรงที่ไม่มีใครห้ามแม้แต่คนเดียว
ในห้วงลมหายใจสุดท้าย..หญิงสาวจึงสำนึกได้ถึงแก่นแท้ว่าครอบครัวที่หล่อนใฝ่หานั้น ‘ปลอม’ แค่ไหน
ชาตินี้หล่อนรักคนอื่นมากกว่าตนเอง..ถ้าหากได้โอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง หล่อนจะรักตัวเองให้มากๆ
หล่อนสัญญา….
Latest chapter
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่113 จบ
ณ ร้านบุฟเฟต์สุกี้ชื่อดังประจำเมืองชายหนุ่มผู้มานั่งรอจองคิวหน้าร้านถึงกับถอนหายใจเมื่อเห็นสองผัวเมียตัวยุ่งกำลังเดินจูงมือกันมาใบหน้าซื่อบื้อฉีกยิ้มกว้างทันทีที่เห็นเขา พลางรีบลากสามีวิ่งมายืนตรงหน้าพิทธิยะถอนหายใจอีกคำรบ..จริงอยู่เขาไม่ทันได้ทวงสัญญาเรื่องที่เจ้าหล่อนบอกว่าจะเลี้ยงข้าว แต่เป็นตัวเจ้าหล่อนเองที่พูดขึ้นมาก่อนบทสนทนาเมื่อนานมาแล้วราวกับดังข้างหู‘เธอจะโกหกไหม?’‘ชาติที่แล้วเราไม่เคยโกหก แต่ชาตินี้มีบ้าง’อืม..อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้โกหก..สายตาใต้แว่นใสจึงอ่อนโยนลงเล็กน้อย“มารอนานยังคะ?” เสียงหวานถามอย่างละอายใจ พลางคิดถึงตอนโดนคนตัวโตกระแทกในห้องน้ำก็แทบร้องไหนว่าจะทำเบาๆ แล้วจะรีบทำไง..ไอ้คนผิดสัญญาเอ๊ย!แถมยังบังคับหล่อนเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสกระโปรงยาวคลุมข้อเท้าไปอีก “ไม่นาน..พึ่งมาเหมือนกัน” ชายใส่แว่นตอบ พลางยื่นบัตรคิวให้ ก่อนจะหันไปถามพี่ชาย“แล้วเฮียชินมาทำไม?”“ทำไมฉันจะมาไม่ได้..หรือนายมีอะไรในใจ?” คำตอบแสนจะเย็นชาของชินณธร พาให้น้องชายฝาแฝดอึ้งไป ก่อนจะถามตรงๆ“เฮียหึงผมกับน้อง?”“ปะ..เปล่า ใครหึงกัน”“อ้อ” คนกวนตีนรับคำในลำคอ พ่นลมหายใจหนักๆ อย่างหมั่น
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่112
ณ ห้วงกาลเวลาซาตานหนุ่มรูปงามกำลังนั่งหรี่ตางดงาม..ตรงหน้ามีวิญญาณมนุษย์วัยห้าสิบกว่ากำลังยืนสงบนิ่งรอรับคำสั่งน่าแปลกทั้งที่ต้องกลายเป็นข้าทาสตลอดกาล..ทำไมจิตวิญญาณตรงหน้าถึงได้ดูสะอาด..ใส..ปลดปลงได้ขนาดนั้นอนุมนุษย์ผู้อยู่ในสถานะกึ่งเทพกึ่งมารเริ่มรู้สึก ‘ขัดใจ’แต่ไม่เอ่ยคำพูดออกมา กลับเป็นเทพคิวปิคสหายสนิทที่เอ่ยขึ้นมาก่อนแน่ละ..มนุษย์ที่หาญกล้าทำสัญญากับซาตานนั้นนับนิ้วได้ซึ่งส่วนใหญ่ที่ทำไปก็เพราะโลภ นานๆ ทีจะเห็นคนทำสัญญาเพราะ ‘รัก’ อีกทั้ง 'รัก' ส่วนใหญ่ต้นต่อก็มักมาจาก ‘ราคะ’ทว่า..วิญญาณตรงหน้า..หาได้มีสารตั้งต้นจาก ‘ราคะ’ แต่เกิดจาก ‘ความรักอันบริสุทธิ์’ และ ‘ความรู้สึกผิด’“เจ้าไม่เสียใจเหรอ?” เทพเจ้าแห่งความรัก ตั้งคำถามขึ้น ใบหน้านั้นส่งยิ้มพลางส่ายไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ“ไม่เสียใจเจ้าค่ะ ขอให้ลูกสาวมีความสุข..แม่อย่างดิฉันก็มีความสุขตามแล้ว”“เหอะ เจ้ากลับไปอยู่ใต้พิภพภูมิ..ข้าเรียกค่อยออกมา” ซาตานหนุ่มตัดบท น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหงุดหงิดวิญญาณผู้ทำสัญญาในรอบร้อยปีจึงเลือนหายออกจากห้วงกาลเวลา..ดวงตางดงามเหลือบมองเหยียดไปที่เพื่อนสนิท ผู้กำลังนั่งชมนกชมไม้..ราวกับฟ้
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่111
ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังประจำเมืองร่างอรชรในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนสีซีด ผมยาวสลวยถูกรวบอย่างง่ายๆ ใบหน้านวลลออปราศจากเครื่องสำอางเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ข้างตัวมีชายหนุ่มหน้าตาดีวิ่งตามมาด้วย เสียงของคนหน้าหวานหอบเล็กน้อยเมื่อถามพยาบาลประจำตึก“คุณพยาบาลคะ? ห้อง 701 ไปทางไหนคะ?”นางพยาบาลในชุดขาวชี้ไปอีกด้านหนึ่งของทางเดิน ก่อนจะมองตามอย่างแปลกใจเล็กน้อย ด้วยตนไม่เคยเห็นญาติคนไข้คนนี้มาก่อน ครั้นจะห้ามหล่อนก็ยังจดจำชายหนุ่มหน้าหล่อ..หนึ่งในผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงพยาบาลได้อยู่ขนิษฐาวิ่งหอบมายืนอยู่ตรงหน้าห้องแล้วก็นิ่งไปน่าแปลกตอนที่รู้ความจริงว่าแม่แท้ๆ แลกวิญญาณของตนเองเพื่อแลกกับ ‘โอกาส’ ที่หล่อนจะได้กลับมาแก้ตัวอีกครั้ง ในใจหล่อนร้อนรนมาก ทว่าพอถึงจุดต้องพบหน้าจริงๆ หล่อนกลับ ‘รู้สึกกลัว’เหมือนชินณธรเองจะเข้าใจ มือใหญ่เปลี่ยนมากอบกุมมือเล็กแน่นเพื่อให้กำลังใจ“เข้าไปเถอะ ไม่ต้องกลัว..เฮียชินอยู่นี่แล้ว..จะอยู่ข้างๆ น้องไม่หายไปไหน” คนหน้าหวานพยักหน้ารับ ก่อนจะกลั้นใจเปิดประตูเข้าไปแม้ตามทางเดินของโรงพยาบาลจะมีกลิ่นฆ่าเชื้อ ทว่าภายในห้องสีขาวของผู้ป่วยกลิ่นยากับแรงกว่ามากร่างที
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่ 110
ในภาพเลือนของห้วงอนุสติสุดท้ายชายหนุ่มในชุดสูทดำ..ใบหน้าที่แสนจะงดงามในสามโลกกำลังแย้มยิ้มล่อลวงอยู่ตรงปลายเตียงความทรงจำในอดีตชาติคืนกลับมา..ภาพฝัน..หาใช่ ‘ฝัน’ มันคือกรงกรรมเคย ‘เกิดขึ้น’ ในหนึ่งชาติไม่มีผิดคุณหญิงธาวิตาจดจำได้หมดแล้ววันนั้นเป็นวันที่ลูกสาวแท้ๆ ส่งข้อความมาหา..แล้วเธอไม่ได้แม้แต่จะเปิดอ่านเธอเป็นแม่ที่โง่มาก..โง่ขนาดที่หน้ามืดตามัวเลี้ยงลูกคนอื่นทั้งที่ลูกตนเองตกระกำลำบากมายี่สิบกว่าปีทั้งยังโง่ที่บีบบังคับให้ลูกสาว ‘เสียสละ’ อวัยวะเพื่อต่ออายุให้ลูกคนอื่น แถมคนคนนั้นเป็นเหตุทำให้ลูกสาวเธอถึงแก่กรรมโง่ที่มีโอกาสได้ลูกสาวกลับคืนมา แต่ก็ละเลยทั้งความรู้สึก ทั้งการกระทำ..แม้แต่ข้อความที่เหมือนกับขอความช่วยเหลือครั้งสุดท้าย..เธอยังเมินไม่ยอมเปิด..เป็นเหตุให้เสียลูกสาวไปตลอดกาลเธอเป็นแม่ที่แย่มาก..ความทุกข์ยิ่งกว่ามหานทีอันกว้างใหญ่ พามนุษย์จ่อจมตกลงไปหาทางขึ้นแทบไม่ได้สูญเสียใดจะทุกข์เท่า..เสียลูกในคืนหนึ่งมีชายหนุ่มรูปงาม..งามเกินกว่าสามโลกปรากฏตัวขึ้นเขาไม่พูดอะไร..เพียงแต่พาเธอตกลงไปในภาพอดีต..อดีตของ ‘ลูกสาว’ตั้งแต่ตอนเกิดที่ถูกสลับตัวไป..เด็กน้อยค่อยๆ
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่109
ดังนั้นสำหรับขนิษฐาจึงไม่อาจคิดได้ว่าพ่อกับแม่ 'รัก' ตนกลับกันสำหรับคนรักแล้ว..เฮียชินแค่ปากหนัก..เขาไม่ยอมเล่าปัญหา..แล้วตัดสินไปเองว่าสิ่งที่ทำคือการปกป้อง ทว่าทั้งหมดที่ชายหนุ่มทำคือเขาไม่เชื่อใจหล่อนมากพอที่จะแชร์เรื่องราวลำบากใจ เพียงแต่สิ่งหนึ่งที่รับรู้ได้จากการกระทำของเขา คือเขาทำทุกอย่างเพราะ 'รัก'หล่อนจึงตีความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่เป็นเรื่อง ‘ผิดพลาด..ความไม่เข้าใจกัน’ มากกว่าแน่ล่ะ เมื่อเป็นแค่เรื่องผิดพลาด..มันย่อมแก้ไขได้จริงไหม?เรื่องของครอบครัวขนิษฐาไม่คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องที่ผิดพลาด..การกระทำของทั้งสองครอบครัวต่างยึดเอาแต่ตัวเองเป็นหลัก ไม่มีใครคิดถึงหล่อนเลย..แม้แต่ชาตินี้ที่หล่อนพยายามให้ ‘โอกาส’ มารดาหลายครั้ง ทว่าผลลัพธ์ที่ได้รับก็ยังคงเจ็บปวดสีหน้าปลดปลงของขนิษฐา ส่งผลให้ปิ่นรักทอดถอนหายใจ..เรื่องที่รับปากคุณหญิงท่าน..เธอคงทำให้ไม่ได้แล้ว“อืม..เหมือนพี่จะเข้าใจนะ”ช่วงเวลาหลังจากนั้นครอบครัววรรณศิลป์เต็มไปด้วยบรรยากาศหมองเศร้าธารินเสียชีวิตเมื่อสามเดือนก่อน โดยมีนางสาลี่กับนายมานพมาหาเรื่องถึงบ้าน แต่ก็โดนอดีตรัฐมนตรีโชคชัยไล่ตะเพิดออกไป สองผัวยังไม่วายสา
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่108
ค่ำคืนงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงาน แสงไฟวิบวับส่องประกายให้หนุ่มสาวบนเวทีโดดเด่นเหนือใครวันนี้ขนิษฐาอยู่ในชุดเจ้าสาวลายลูกไม้จากต่างประเทศตัวชุดถูกปักเลื่อมด้วยเพชรเล็กๆ เมื่อดูใกล้ๆ จะเห็นเป็นรูปหงส์ส่งเสริมราศีให้ผู้ใส่ดูมีสง่าราศี และดูแพงไปทั้งเนื้อทั้งตัว ใบหน้าสวยหวานอิ่มเอิบถูกแต่งแต้มด้วยสีสันหนากว่าปกติ ทว่ากลับดูเป็นธรรมชาติสมฝีมือช่างแต่งหน้าอันดับหนึ่งของประเทศ ริมฝีปากอิ่มแทบจะยกยิ้มตลอดเวลา หางตาโค้งลงให้ความรู้สึกน่าเอ็นดูเป็นที่สุดทว่าภายในใจหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความกังวลกลัวว่าตนจะทำพลาด ยังดีที่มือใหญ่คอยกุมตลอดทั้งงาน“ไม่ต้องกลัวนะ..ยังไงเฮียก็ไม่ทิ้งน้องไปไหนแน่นอน เฮียสัญญา”“อืม..น้องเชื่อ” คนตัวเล็กหันไปพยักหน้ารับ ดวงตายาวรีเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นคาดหวังไม่ต่างจากการณ์ก่อนบรรยากาศในงานจึงเต็มไปด้วยความชื่นมื่น โดยมีสายตาคมกริบของชายหนุ่มผู้ถูกเปิดตัวในฐานะน้องชายฝาแฝดกำลังหรี่ตามองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าอารมณ์ที่อ่านไม่ออก เมื่อเห็นพี่ชายกับคนรักยกมีดขึ้นมาตัดเค้กเขาถึงกับลอบพ่นหายใจโล่งอกออกมาอย่างน้อยชาตินี้เขาก็ไม่ต้องกลายมาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวจำเป็นเหมือนช
You may also like
DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_28.3K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz22.7K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C55.4K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.28.0K viewsพ่ายรักเมียสวมรอย[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร771 viewsทาสบำเรอราชนิกุล
สาริศา260 viewsวอร์ดลับ ฉบับ Super VIP
NcGirl55 viewsใต้เงารัก (Stranger)
Alisha_Lanna155 views
