LOGINShare
บทที่5
Last Updated:
2025-06-17 11:51:59“ริน..แม่บอกหนูหลายครั้งแล้วนะ ให้เรียกพ่อกับแม่..มาคนมาคุณอะไร..ไม่รื่นหูเลยลูก” แม่สาลี่พยายามใช้น้ำเย็นปะเหลาะ พร้อมเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้
“พอเถอะค่ะ ครอบครัวของหนูคือตระกูลวรรณศิลป์ หนูมีพ่อเป็นรัฐมนตรีคนสำคัญในรัฐบาล แม่หนูเองก็เป็นคุณหญิงตราตั้ง..หนูไม่มีวันนับพวกคุณเป็นครอบครัวเด็ดขาด!!”
นายมานพผู้พ่อได้ยินถึงกับชี้นิ้วเต้นผ่าง
“อกตัญญู นังสาลี่เอ็งดูมัน..ดูนังลูกเลวคนนี้”
“เอาน่าๆ คุณก็ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากับลูก”
“นังสาลี่ มึงเข้าข้างใครกันแน่วะ มึงต้องเข้าข้างผัวมึงนี่” คำสรรพนามหยาบคายถูกพ่นออกมา นังสาลี่รีบป้องปากกระซิบขู่ข้างหู
“พี่จะเอาไหมเงินเนี่ย” คำว่าเงินทรงอิทธิพลกับผีพนันเป็นอย่างมาก เพราะลูกคนกลางที่สามารถไถเงินได้ตลอดเวลา
บัดนี้หมด ‘ความหวาน’ จนโดนไอ้เสี่ยไฮโซทิ้ง ไหนครอบครัวที่แท้จริงก็ไม่ยอมรับเป็นคนในตระกูล สภาพหรือก็ทรุดโทรมจากการบริจาคอวัยวะ ดีไม่ดีในอนาคตจะกลายเป็นภาระให้คนในบ้านแทน
ชายผู้ไม่ได้เรื่องพยายามสงบสติทำเสียงในลำคอเป็นเชิงรับคำ นึกโกรธลูกสาวผู้ร่ำรวยแต่ไม่คิดแบ่งปันให้คนในครอบครัว โดยลืมไปว่า ‘สันดาน’ บางอย่างก็ถ่ายทอดผ่าน DNA และไม่มีคนฉลาดที่ไหนจะยอมจ่ายเงินลงหลุมดำที่ไม่เห็นก้น เว้นแต่คนคนนั้นจะแสนดี มีความรักล้นเหลือ..จนลืมรักตัวเองเหมือนแบบที่ขนิษฐาเป็น
“ริน..ช่วยที่บ้านหน่อยนะลูก พ่อเขาต้องเอาเงินไปใช้หนี้” เสียงหวานของคนเป็นแม่แท้ๆ ปะเหลาะ มันเคยได้ผลเสมอเมื่อใช้กับลูกสาวนอกไส้ ทว่ากับลูกสาวในไส้แล้วเจ้าหล่อนมีเพียงแต่สายที่มองเหยียดกลับมาให้
“ทำไมคุณไม่ให้นังน้องช่วยล่ะ ยังไงนังนั่นก็เป็นเด็กเสี่ยอยู่แล้วนี่”
“ถ้านังน้องมันมีเงิน พ่อกับแม่จะมาขอเราทำไมล่ะ” น้ำเสียงคนเป็นแม่เริ่มขุ่น เคยคิดว่าลูกสาวที่หล่อนผลักดันให้ได้ใช้ชีวิตดีๆ จะพูดง่าย
ธารินเองยังไม่ยอมแพ้..บาทเดียวหล่อนก็ไม่อยากให้
“ก็ให้นังนั่นไปขอเสี่ยมันสิ”
“ถ้ามันมีฉันคงไม่แบกหน้ามาขอแกหรอกนะนังริน” นักพนันแก่ตวาดลั่น นึกเคืองขนิษฐาที่พลาดจนปล่อยท้องจนโดนเสี่ยเลี้ยงทิ้ง
“ครอบครัวคุณนี่น่าสมเพชชะมัด ก็ได้ค่ะ ครั้งนี้ฉันจะให้เงินพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย..หลังจากนี้ก็ทางใครทางมัน..ถ้าพวกคุณยังมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก ฉันจะสั่งให้คนของคุณพ่อจัดการ” พูดจบไฮโซสาวก็ปึงปังเซ็นเช็คสั่งจ่ายให้ ก่อนสะบัดตัวเดินออกมานอกห้อง โดยมีท่าทีละโมบในเงินของบุพการีมองตามอยู่เบื้องหลัง
ธารินเบ้ปากมอง ก่อนสายตาจะปะทะกับบุตรสาวที่แท้จริงของตระกูลวรรณศิลป์
หญิงสาวที่หล่อน ‘แย่งชิง’ ทุกอย่างมา
ใบหน้าสวยหวานราวตุ๊กตากระเบื้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นอ่อนหวานราวกับเป็นคนละคนกลับคนที่อาละวาดเมื่อสักครู่
“พี่..น้องกลับมานานแล้วเหรอคะ” ไฮโซสาวแสร้งถามเสียงซื่อ ยังไงผู้หญิงตรงหน้าก็ยังคงเป็นสายเลือดวรรณศิลป์ตัวจริง ถึงเธอจะเกลียดแค่ไหนก็ยังมีสติพอที่จะรู้ถึง ‘ความเสี่ยง’ ที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในอนาคต
แน่ล่ะ เธอไม่โง่เหมือนในละครคุณธรรมที่ตั้งหน้าตั้งตาหาเรื่องตรงๆ เพราะถ้าถึงเวลาจริงๆ เลือดมีโอกาสข้นกว่าน้ำ..เธอไม่อยากเป็นน้ำที่ถูกครอบครัวไฮโซเททิ้ง
รอยยิ้มหวานไร้ความจริงใจ ส่งผลให้ขนิษฐาจ้องมาคนตรงหน้าด้วยสายตาผิดหวัง
ในความคิดเดิมธารินเองก็คือเหยื่อไม่ต่างจากตัวหล่อนเอง
ทว่า 'คำพูด' และ 'กิริยา' ทุกอย่างกลับสะท้อนความในใจอันน่ารังเกียจ
“อืม..ก็นานพอที่จะได้ยินทุกอย่าง”
“ทุกอย่าง?” คนตัวเล็กกว่ากอดอกมอง..ดวงตากลมโตกลอกกลิ้งไปมา
เมื่อรู้ทุกอย่างอยู่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้ง!!
“ก็ดีเหมือนกัน..งั้นเธอควรรู้สถานะตัวเองนะ” น้ำเสียงเยาะหยันชวนให้คนฟังเจ็บจี๊ด
นี่นะหรือคนที่หล่อนคิดว่าเป็นน้องสาว...จนยอมเสียสละตับ ส่งผลให้ร่างกายตัวเองทรุดโทรม
“นี่..คือตัวตนที่แท้จริงของเธอสินะ?”
“แล้วแต่เธอจะคิด..แต่ฉันจะขอเตือนเธอไว้อย่าง..ถึงเธอจะอยากกลับไปเป็นคุณหนูตระกูลวรรณศิลป์สายตัวแทบขาด..แต่คุณพ่อกับคุณแม่ และพี่ชายไม่มีวันยอมรับเธอแน่นอน” ธารินพูดอย่างเหนือกว่า ซึ่งขนิษฐาเองก็รู้ว่าทุกอย่างคือ ‘ความจริง’
ภาพความทรงจำที่ ‘พี่ชาย’ สายเลือดเดียวกันประกาศก้องลอยวาบขึ้นมาทันที
‘ฉันขอประกาศให้ทุกคนรู้ไว้ตรงนี้ น้องสาวฉันมีคนเดียวคือธาริน!’
ใช่..เธอไม่มีทางสู้น้องสาวที่เติบโตมาด้วยกันได้ ระยะเวลายี่สิบกว่าปีมานานมากพอให้ความสัมพันธ์พันผูกจนแม้แต่สายเลือดเดียวกันก็ไม่สามารถแทรกแซงได้
Latest chapter
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่113 จบ
ณ ร้านบุฟเฟต์สุกี้ชื่อดังประจำเมืองชายหนุ่มผู้มานั่งรอจองคิวหน้าร้านถึงกับถอนหายใจเมื่อเห็นสองผัวเมียตัวยุ่งกำลังเดินจูงมือกันมาใบหน้าซื่อบื้อฉีกยิ้มกว้างทันทีที่เห็นเขา พลางรีบลากสามีวิ่งมายืนตรงหน้าพิทธิยะถอนหายใจอีกคำรบ..จริงอยู่เขาไม่ทันได้ทวงสัญญาเรื่องที่เจ้าหล่อนบอกว่าจะเลี้ยงข้าว แต่เป็นตัวเจ้าหล่อนเองที่พูดขึ้นมาก่อนบทสนทนาเมื่อนานมาแล้วราวกับดังข้างหู‘เธอจะโกหกไหม?’‘ชาติที่แล้วเราไม่เคยโกหก แต่ชาตินี้มีบ้าง’อืม..อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้โกหก..สายตาใต้แว่นใสจึงอ่อนโยนลงเล็กน้อย“มารอนานยังคะ?” เสียงหวานถามอย่างละอายใจ พลางคิดถึงตอนโดนคนตัวโตกระแทกในห้องน้ำก็แทบร้องไหนว่าจะทำเบาๆ แล้วจะรีบทำไง..ไอ้คนผิดสัญญาเอ๊ย!แถมยังบังคับหล่อนเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสกระโปรงยาวคลุมข้อเท้าไปอีก “ไม่นาน..พึ่งมาเหมือนกัน” ชายใส่แว่นตอบ พลางยื่นบัตรคิวให้ ก่อนจะหันไปถามพี่ชาย“แล้วเฮียชินมาทำไม?”“ทำไมฉันจะมาไม่ได้..หรือนายมีอะไรในใจ?” คำตอบแสนจะเย็นชาของชินณธร พาให้น้องชายฝาแฝดอึ้งไป ก่อนจะถามตรงๆ“เฮียหึงผมกับน้อง?”“ปะ..เปล่า ใครหึงกัน”“อ้อ” คนกวนตีนรับคำในลำคอ พ่นลมหายใจหนักๆ อย่างหมั่น
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่112
ณ ห้วงกาลเวลาซาตานหนุ่มรูปงามกำลังนั่งหรี่ตางดงาม..ตรงหน้ามีวิญญาณมนุษย์วัยห้าสิบกว่ากำลังยืนสงบนิ่งรอรับคำสั่งน่าแปลกทั้งที่ต้องกลายเป็นข้าทาสตลอดกาล..ทำไมจิตวิญญาณตรงหน้าถึงได้ดูสะอาด..ใส..ปลดปลงได้ขนาดนั้นอนุมนุษย์ผู้อยู่ในสถานะกึ่งเทพกึ่งมารเริ่มรู้สึก ‘ขัดใจ’แต่ไม่เอ่ยคำพูดออกมา กลับเป็นเทพคิวปิคสหายสนิทที่เอ่ยขึ้นมาก่อนแน่ละ..มนุษย์ที่หาญกล้าทำสัญญากับซาตานนั้นนับนิ้วได้ซึ่งส่วนใหญ่ที่ทำไปก็เพราะโลภ นานๆ ทีจะเห็นคนทำสัญญาเพราะ ‘รัก’ อีกทั้ง 'รัก' ส่วนใหญ่ต้นต่อก็มักมาจาก ‘ราคะ’ทว่า..วิญญาณตรงหน้า..หาได้มีสารตั้งต้นจาก ‘ราคะ’ แต่เกิดจาก ‘ความรักอันบริสุทธิ์’ และ ‘ความรู้สึกผิด’“เจ้าไม่เสียใจเหรอ?” เทพเจ้าแห่งความรัก ตั้งคำถามขึ้น ใบหน้านั้นส่งยิ้มพลางส่ายไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ“ไม่เสียใจเจ้าค่ะ ขอให้ลูกสาวมีความสุข..แม่อย่างดิฉันก็มีความสุขตามแล้ว”“เหอะ เจ้ากลับไปอยู่ใต้พิภพภูมิ..ข้าเรียกค่อยออกมา” ซาตานหนุ่มตัดบท น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหงุดหงิดวิญญาณผู้ทำสัญญาในรอบร้อยปีจึงเลือนหายออกจากห้วงกาลเวลา..ดวงตางดงามเหลือบมองเหยียดไปที่เพื่อนสนิท ผู้กำลังนั่งชมนกชมไม้..ราวกับฟ้
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่111
ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังประจำเมืองร่างอรชรในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนสีซีด ผมยาวสลวยถูกรวบอย่างง่ายๆ ใบหน้านวลลออปราศจากเครื่องสำอางเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ข้างตัวมีชายหนุ่มหน้าตาดีวิ่งตามมาด้วย เสียงของคนหน้าหวานหอบเล็กน้อยเมื่อถามพยาบาลประจำตึก“คุณพยาบาลคะ? ห้อง 701 ไปทางไหนคะ?”นางพยาบาลในชุดขาวชี้ไปอีกด้านหนึ่งของทางเดิน ก่อนจะมองตามอย่างแปลกใจเล็กน้อย ด้วยตนไม่เคยเห็นญาติคนไข้คนนี้มาก่อน ครั้นจะห้ามหล่อนก็ยังจดจำชายหนุ่มหน้าหล่อ..หนึ่งในผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงพยาบาลได้อยู่ขนิษฐาวิ่งหอบมายืนอยู่ตรงหน้าห้องแล้วก็นิ่งไปน่าแปลกตอนที่รู้ความจริงว่าแม่แท้ๆ แลกวิญญาณของตนเองเพื่อแลกกับ ‘โอกาส’ ที่หล่อนจะได้กลับมาแก้ตัวอีกครั้ง ในใจหล่อนร้อนรนมาก ทว่าพอถึงจุดต้องพบหน้าจริงๆ หล่อนกลับ ‘รู้สึกกลัว’เหมือนชินณธรเองจะเข้าใจ มือใหญ่เปลี่ยนมากอบกุมมือเล็กแน่นเพื่อให้กำลังใจ“เข้าไปเถอะ ไม่ต้องกลัว..เฮียชินอยู่นี่แล้ว..จะอยู่ข้างๆ น้องไม่หายไปไหน” คนหน้าหวานพยักหน้ารับ ก่อนจะกลั้นใจเปิดประตูเข้าไปแม้ตามทางเดินของโรงพยาบาลจะมีกลิ่นฆ่าเชื้อ ทว่าภายในห้องสีขาวของผู้ป่วยกลิ่นยากับแรงกว่ามากร่างที
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่ 110
ในภาพเลือนของห้วงอนุสติสุดท้ายชายหนุ่มในชุดสูทดำ..ใบหน้าที่แสนจะงดงามในสามโลกกำลังแย้มยิ้มล่อลวงอยู่ตรงปลายเตียงความทรงจำในอดีตชาติคืนกลับมา..ภาพฝัน..หาใช่ ‘ฝัน’ มันคือกรงกรรมเคย ‘เกิดขึ้น’ ในหนึ่งชาติไม่มีผิดคุณหญิงธาวิตาจดจำได้หมดแล้ววันนั้นเป็นวันที่ลูกสาวแท้ๆ ส่งข้อความมาหา..แล้วเธอไม่ได้แม้แต่จะเปิดอ่านเธอเป็นแม่ที่โง่มาก..โง่ขนาดที่หน้ามืดตามัวเลี้ยงลูกคนอื่นทั้งที่ลูกตนเองตกระกำลำบากมายี่สิบกว่าปีทั้งยังโง่ที่บีบบังคับให้ลูกสาว ‘เสียสละ’ อวัยวะเพื่อต่ออายุให้ลูกคนอื่น แถมคนคนนั้นเป็นเหตุทำให้ลูกสาวเธอถึงแก่กรรมโง่ที่มีโอกาสได้ลูกสาวกลับคืนมา แต่ก็ละเลยทั้งความรู้สึก ทั้งการกระทำ..แม้แต่ข้อความที่เหมือนกับขอความช่วยเหลือครั้งสุดท้าย..เธอยังเมินไม่ยอมเปิด..เป็นเหตุให้เสียลูกสาวไปตลอดกาลเธอเป็นแม่ที่แย่มาก..ความทุกข์ยิ่งกว่ามหานทีอันกว้างใหญ่ พามนุษย์จ่อจมตกลงไปหาทางขึ้นแทบไม่ได้สูญเสียใดจะทุกข์เท่า..เสียลูกในคืนหนึ่งมีชายหนุ่มรูปงาม..งามเกินกว่าสามโลกปรากฏตัวขึ้นเขาไม่พูดอะไร..เพียงแต่พาเธอตกลงไปในภาพอดีต..อดีตของ ‘ลูกสาว’ตั้งแต่ตอนเกิดที่ถูกสลับตัวไป..เด็กน้อยค่อยๆ
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่109
ดังนั้นสำหรับขนิษฐาจึงไม่อาจคิดได้ว่าพ่อกับแม่ 'รัก' ตนกลับกันสำหรับคนรักแล้ว..เฮียชินแค่ปากหนัก..เขาไม่ยอมเล่าปัญหา..แล้วตัดสินไปเองว่าสิ่งที่ทำคือการปกป้อง ทว่าทั้งหมดที่ชายหนุ่มทำคือเขาไม่เชื่อใจหล่อนมากพอที่จะแชร์เรื่องราวลำบากใจ เพียงแต่สิ่งหนึ่งที่รับรู้ได้จากการกระทำของเขา คือเขาทำทุกอย่างเพราะ 'รัก'หล่อนจึงตีความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่เป็นเรื่อง ‘ผิดพลาด..ความไม่เข้าใจกัน’ มากกว่าแน่ล่ะ เมื่อเป็นแค่เรื่องผิดพลาด..มันย่อมแก้ไขได้จริงไหม?เรื่องของครอบครัวขนิษฐาไม่คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องที่ผิดพลาด..การกระทำของทั้งสองครอบครัวต่างยึดเอาแต่ตัวเองเป็นหลัก ไม่มีใครคิดถึงหล่อนเลย..แม้แต่ชาตินี้ที่หล่อนพยายามให้ ‘โอกาส’ มารดาหลายครั้ง ทว่าผลลัพธ์ที่ได้รับก็ยังคงเจ็บปวดสีหน้าปลดปลงของขนิษฐา ส่งผลให้ปิ่นรักทอดถอนหายใจ..เรื่องที่รับปากคุณหญิงท่าน..เธอคงทำให้ไม่ได้แล้ว“อืม..เหมือนพี่จะเข้าใจนะ”ช่วงเวลาหลังจากนั้นครอบครัววรรณศิลป์เต็มไปด้วยบรรยากาศหมองเศร้าธารินเสียชีวิตเมื่อสามเดือนก่อน โดยมีนางสาลี่กับนายมานพมาหาเรื่องถึงบ้าน แต่ก็โดนอดีตรัฐมนตรีโชคชัยไล่ตะเพิดออกไป สองผัวยังไม่วายสา
คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก บทที่108
ค่ำคืนงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงาน แสงไฟวิบวับส่องประกายให้หนุ่มสาวบนเวทีโดดเด่นเหนือใครวันนี้ขนิษฐาอยู่ในชุดเจ้าสาวลายลูกไม้จากต่างประเทศตัวชุดถูกปักเลื่อมด้วยเพชรเล็กๆ เมื่อดูใกล้ๆ จะเห็นเป็นรูปหงส์ส่งเสริมราศีให้ผู้ใส่ดูมีสง่าราศี และดูแพงไปทั้งเนื้อทั้งตัว ใบหน้าสวยหวานอิ่มเอิบถูกแต่งแต้มด้วยสีสันหนากว่าปกติ ทว่ากลับดูเป็นธรรมชาติสมฝีมือช่างแต่งหน้าอันดับหนึ่งของประเทศ ริมฝีปากอิ่มแทบจะยกยิ้มตลอดเวลา หางตาโค้งลงให้ความรู้สึกน่าเอ็นดูเป็นที่สุดทว่าภายในใจหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความกังวลกลัวว่าตนจะทำพลาด ยังดีที่มือใหญ่คอยกุมตลอดทั้งงาน“ไม่ต้องกลัวนะ..ยังไงเฮียก็ไม่ทิ้งน้องไปไหนแน่นอน เฮียสัญญา”“อืม..น้องเชื่อ” คนตัวเล็กหันไปพยักหน้ารับ ดวงตายาวรีเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นคาดหวังไม่ต่างจากการณ์ก่อนบรรยากาศในงานจึงเต็มไปด้วยความชื่นมื่น โดยมีสายตาคมกริบของชายหนุ่มผู้ถูกเปิดตัวในฐานะน้องชายฝาแฝดกำลังหรี่ตามองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าอารมณ์ที่อ่านไม่ออก เมื่อเห็นพี่ชายกับคนรักยกมีดขึ้นมาตัดเค้กเขาถึงกับลอบพ่นหายใจโล่งอกออกมาอย่างน้อยชาตินี้เขาก็ไม่ต้องกลายมาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวจำเป็นเหมือนช
You may also like
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋81.4K viewsวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์30.0K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี117.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน70.7K viewsเมียลับเพลย์บอยร้าย
เดย์ไลลา2.5K viewsอลเวงรักเจ้าสาวของนายบัานไร่
ฟองน้ำทะเล32 viewsวอร์ดลับ ฉบับ Super VIP
NcGirl55 viewsพ่ายรักไออุ่น
พอลอที่แปลว่าไพลิน41 views
