ตอนที่62ไม่กล้า

เซิ่นเหยี่ยนยืนอยู่ที่หน้าบ้านซูหว่าน รู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปช้าๆ ราวกับว่าเขายังลังเลอยู่ที่จะก้าวขาเข้าไป แต่สายตากลับจับจ้องไปที่เด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน เด็กทั้งสองคืออาเยวี่ยนและอาอวี่ ดูร่าเริงและสนุกสนานสุดๆ เมื่อเห็นพวกเขาหัวเราะและวิ่งไปรอบๆ ซูหว่านก็ยิ้มตามไปด้วย เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรัก

อาเยวี่ยนวิ่งมาเข้ากอดขาซูหว่านข้างหนึ่ง ส่วนอาอวี่ก็วิ่งมาจากอีกฝั่งและกอดขาอีกข้างหนึ่ง

"ท่านแม่ขอรับอาหารเย็นเสร็จหรือยังขอรับ" เสียงของอาเยวี่ยนดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้มสดใส

ซูหว่านยิ้มอ่อนโยนให้กับทั้งสองคนและลูบหัวเบาๆ

"ใกล้เสร็จแล้วจ้า เด็กรอแป๊บเดียวแม่กำลังทำเครื่องเคียง วันนี้เราจะกินปลานึ่งซีอิ๊ว"ซูหว่านตอบอย่างอารมณ์ดี เสียงของซุหว่านเต็มไปด้วยความเอื้ออาทร เมื่อพูดถึงปลานึ่งซีอิ๊วที่กำลังเตรียม เสียงของเด็กๆ ก็ดังขึ้นทันที

"เย้!" เด็กๆ ร้องด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งไปที่โต๊ะอาหารด้วยความตื่นเต้น

เซิ่นเหยี่ยนยืนมองภาพตรงหน้า หัวใจของเขาก็รู้สึกแปลกๆ ราวกับว่าเขากำลังมองเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ เขามองซูหว่านที่กำลังดูแลเด