คลั่งรัก | EP.1 ฝันร้าย

Love me harder

กลับมาเจอกัน...

.

เฮย์เดน เลย์น ลีเรนโซ (30 ปี)

ลูกชายคนเดียวของคริสเตียน ลีเรนโซ นายใหญ่ของกลุ่มมาเฟียที่ครอบคลุมเครือธุรกิจต่างๆ มากมายในรัสเซีย

ชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำ ใบหน้าหล่อคมเข้ม แววตาดุดัน หัวใจแข็งแกร่งราวกับหินที่ไม่มีใครสามารถทำลายหรือล้มล้างความตั้งใจได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งเธอ...รักแรกของเขา

คนที่เกลียดการมีสิ่งแปลกปลอมติดอยู่บนร่างกาย แต่กลับมีรอยสักเลขโรมันบนอกข้างขวาเอาไว้ตอกย้ำสิ่งที่เคยเกิดขึ้นและผลักดันความแข็งแกร่งของจิตใจ

การสูญเสียทุกอย่างในวันนั้น 7 ปีที่หายไป…ก่อนจะกลับมาพร้อมกับอำนาจและอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม เพื่อแก้แค้นและยึดทุกอย่างกลับมา

ทุกอย่างที่ทำให้เธอเสียใจ...เขาจะแก้แค้น ทุกอย่างที่เสียไป...เขาจะเอามันกลับมา

ลีเรนโซจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง พร้อมๆ กับเธอที่ต้องกลับเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา …เหมือนเดิม

แอลลี่ เอโลอีส แอนดิสัน (25 ปี)

สวย รวย เก่ง และยังเป็นน้องสาวคนเดียวของนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมเครือคาสเซียส เจ้าของแบรนด์ชุดชั้นในที่ยังไม่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ แต่กลับได้รับความนิยมและสนใจอย่างกว้างขวางทั้งสังคมธุรกิจและการบันเทิง

ผู้หญิง...อยากรู้จักสนิทสนมเป็นหน้าเป็นตาให้กับตัวเอง ผู้ชาย...อยากเข้าหาเพื่อหวังผลประโยชน์

แต่หัวใจของเธอไม่เคยเปิดรับใครเลย ยกเว้นเขาคนนั้น ที่เป็นเพื่อนพี่ชาย ที่เคยเป็นที่พึ่งและเป็นรักแรกของเธอ...

ความทรงจำในวันนั้นยังตามหลอกหลอนเธอจนถึงทุกวันนี้…

ตอนที่ 1

——————————

หญิงสาวรูปร่างอรชร ผิวขาวใส ดูอวบอิ่มสุขภาพดี สาวเจ้าเนื้อหยิบขนมปังเข้าปากเป็นแผ่นที่ 3 ของมื้อสลับกับเค้กของโปรดและลาเต้ของโปรดโดยไม่เสียเวลาคิดจำนวนแคลลอรี่ที่ร่างกายได้รับเข้าไปอย่างที่เคยเป็น เพราะเวลานี้เธอค่อนข้างเครียดเลยต้องการผ่อนคลายบ้าง ทางเลือกที่ดีและง่ายที่สุดในตอนนี้ก็คือ ทานอาหารหรือขนมที่ตัวเองชอบ

"คุณแอล ค่อยๆ ทานก็ได้ค่ะ เดี๋ยวก็ติดคอกันพอดี" อลิซ เพื่อนร่วมงานและดีไซเนอร์ของแบรนด์ชุดชั้นในน้องใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวเร็วๆ นี้ ปรามเจ้านายสาวด้วยความเป็นห่วง

"ของโปรดนี่คะ อลิซซื้อจากร้านไหนเหรอ อร่อยมากเลย" แอลลี่เคี้ยวขนมปังตุ้ยๆ พลางเอ่ยถามสาวคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ใกล้ๆ นี้เองค่ะ พึ่งเปิดใหม่"

"จริงเหรอ งั้นแอลต้องเป็นลูกค้าประจำแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่า"

"ใจเย็นๆ นะคะ งานเปิดตัวแบรนด์ คุณแอลต้องเดินแบบด้วยไม่ใช่เหรอ"

"พรุ่งนี้จะออกกำลังกายให้หนักเลย" เธอไม่ใช่คนไม่มั่นใจในรูปร่างของตัวเอง แต่รู้สึกชอบตัวเองตอนที่ได้ดูแลร่างกายมากกว่าปล่อยละเลย

"อย่าหนักมากนะคะ แค่นี้ก็มีแต่คนหลงคุณแอลแล้ว ดูสิคะ ใครมา" อลิซชี้ออกไปนอกประตูบานใส ชายหนุ่มรูปร่างสูง นายแบบระดับโลกที่ดังเป็นพลุแตกกำลังตามจีบเธออยู่ เขาถือดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่พร้อมกับส่งยิ้มเข้ามาหาเธอ

แอลลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะยิ้มตอบเป็นมารยาท

"ดอกไม้สำหรับคนสวยของผมครับ" ริชาร์ทเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นกุหลาบช่อใหญ่ให้หญิงสาวคนที่เขาตามจีบมาสักพักใหญ่

"บอกหลายครั้งแล้วไงคะ ว่าฉันไม่ใช่" แอลลี่เน้นย้ำคำพูด ถึงอย่างนั้นก็รับดอกไม้มาแล้ววางลงบนโต๊ะโดยไม่หันมองชื่นชมแม้แต่น้อย

"ผมชอบที่คุณเป็นคนตรงๆ แบบนี้นะครับ"

คำพูดตรงไปตรงมาบวกกับสายตาที่มองสำรวจรูปร่างอรชรสมสัดส่วน สะโพกผาย หน้าอกอวบอิ่มเกินขนาดตัวแต่ดูไม่มากเกินไป อยู่ในชุดเดรสสีแดงรัดรูปเว้าโชว์แผ่นหลังเนียนละเอียดน่าสัมผัส ทำให้ริชาร์ทไม่อาจละสายตาไปได้เลย

แอลลี่ปล่อยปากดังเป๊าะ เผยรอยยิ้มรู้ทันความคิดของชายหนุ่ม ก่อนจะก้าวเข้าไปหาคนตรงหน้าอย่างช้าๆ เงยหน้าสบสายตาที่กำลังมองอยู่ก่อนแล้ว

"แต่ฉันรำคาญค่ะ"

"แต่สักวันคุณจะชอบผม ผมมั่นใจ"

"เหรอคะ แต่ก่อนจะมั่นใจคุณไปจัดการกับไอ้นั่นก่อนดีไหม" ดวงตาสวยมองต่ำลงที่เป้ากางเกงชายหนุ่ม ก่อนจะแสยะยิ้มแล้วเดินกลับเข้าไปด้านในพร้อมกับปิดประตูใส่

แอลลี่ทิ้งดอกไม้ช่อใหญ่ลงถังขยะ ใบหน้าเบื่อหน่ายเต็มที ทำงานก็เครียดอยู่แล้วยังมาเจอคนเฮงซวยไม่เว้นแต่ละวัน

ทางฝ่ายริชาร์ทหัวเสียแต่ก็ยังไม่นึกยอมแพ้ เขาขับรถกลับแต่เพียงแค่ไม่ถึงนาทีเขาก็โดนรถคันสีดำสนิทขับมาปาดหน้าพร้อมๆ บอดี้การ์ดชุดดำเดินมาเขา และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ริชาร์ทหายหน้าไปจากแอลลี่

จนเวลาดึกดื่น…

แอลลี่กลับมาพักผ่อนบนเพ้นต์เฮาท์ส่วนตัวชั้นบนสุดของโรงแรมหรูคาสเซียส

ไม่นานที่ร่างกายสัมผัสความนุ่มบนเตียงนอนเธอก็พร้อมจะหลับลงด้วยความเหนื่อยล้า ร่างอรชรนอนหายใจสม่ำเสมอซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ก่อนที่ร่างอรชรจะกระสับกระส่าย ดิ้นพลิกซ้ายขวา เหงื่อเริ่มซึมตามกรอบหน้าพร้อมกับเสียงงึมงำท่ามกลางความมืด

เพราะในหัวสมองของเธอในตอนนั้นกำลังปรากฏภาพเหตุการณ์เมื่อ 7 ปีก่อนซ้ำไปซ้ำมา เธอมองเห็นร่างของพ่อกับแม่นอนจมกองเลือด ก่อนจะมีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำ ถึงแม้จะมองเห็นจากด้านหลังเธอก็จำได้ดีว่าเขาเป็นใคร เขาไม่หันมามองเธอสักนิดถึงแม้ว่าจะเสียงเรียกร้องและเสียงร้องไห้ของเธอจะดังแค่ไหนก็ตาม...

"...พี่คะ ตอบแอล กลับมาก่อน..." เสียงเล็กพร่ำบอกขณะนอนดิ้นพลิกซ้ายตะแตงขวาอยู่อย่างนั้น หยดน้ำไหลลงหางตาจนซึมลงหมอน

เฮือก!

เหมือนตื่นจากฝันเมื่อหญิงสาวลืมตาสะดุ้งตื่นพร้อมกับลมหายใจถี่รัว น้ำตาไหลเปื้อนใบหน้า เธอกะพริบตาเพื่อปรับโฟกัสก่อนจะเปิดไฟรอบเตียงให้สว่างขึ้น

"ฝันอีกแล้วเหรอเรา"

ร่างอรชรลุกขึ้นนั่งแผ่นหลังพิงตัวเตียง ยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองพยายามดึงเรียกสติกลับมา ก่อนจะลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วกลับมานอนเหมือนเดิม

ช่วงไหนที่เหนื่อยมากๆ เธอมักจะฝันร้ายเรื่องเดิมๆ นี้เสมอ ถึงเธอไม่ได้เจอเขาอีกตั้งแต่วันนั้นแต่เรื่องราวมันก็ยังวนเวียนซ้ำๆ อยู่ในความคิด และเกิดคำถามอยู่ในใจตลอดเวลาที่ถึงนึกถึง

"หายไปจากชีวิตกันแล้วทำไมยังชอบมากวนใจกันอีกนะ" เสียงเล็กเอ่ยบ่นกับตัวเองเบาๆ

แต่ถึงอย่างนั้นอีกคนที่กำลังจ้องมองภาพจอใหญ่อยู่นั้นกลับได้ยินอย่างชัดเจน ทุกอย่างก้าวทุกการใช้ชีวิตของเธอ เขารับรู้ได้ทั้งหมด