Chapter 23

"เผื่อใจไว้บ้าง ถ้าเขาไม่ยอมรับ ขอให้ลูกรู้เอาไว้ แม่คนนี้รักหนูที่สุด ไม่มีพ่อหนูก็อยู่ได้ ทำไมจะต้องไปตามหาเขาด้วยก็ไม่รู้ เด็กน้อยเอ๊ย" แพรไหมพูดพร้อมกับลูบลงที่ผมเงาของลูกสาวไปมาอย่างอ่อนโยน เธอคงไม่สามารถปิดกั้นความคิดของใยไหมได้ เมื่อเด็กหญิงปรารถนาที่จะตามหาบิดาของเธอ แพรไหมก็ไม่ว่าอะไร เพียงแค่ความสัมพันธ์ที่เธอจะมีให้พายุนั้น มันจะไม่มีวันได้กลายมาเป็นครอบครัว เหมือนดั่งที่สาวน้อยวาดฝันเอาไว้ในวิมาน                                                                                                        

--บริษัท--                                                                                                      

เช้าของวันใหม่ที่บริษัทศิระภาคินพาณิชย์จำกัด เด็กหญิงหน้าตาแป้นแล้นแก้มยุ้ย เดินเข้าไปด้านในด้วยหัวใจพองโต เมื่อเธอพยายามสืบ และค้นหาข้อมูลของนายพายุ ศิระภาคิน จนแน่ใจว่าเขาทำงานบริษัทนี้ ซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงประธานกรรมการของบริษัทอีกด้วย                                  

"ห้องของท่านประธานพายุไปทางไหนคะ" เด็กหญิงยิ้มร่าพร้อมถักผมเปีย ในชุดเอี๊ยมยีนขาจั๊มอย่างทะมัดทะแมง เธอสวมรองเท้าผ้าใบสีขาว พนักงานต้อนรับมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสงสัย เด็กหญิงตรงหน้าอายุน่าจะประมาณสิบสี่สิบห้า มาถามหาท่านประธานเพื่ออะไร เพราะปกติแล้วผู้หญิงที่มาขอเข้าพบเขา มักจะอายุยี่สิบกว่าทั้งนั้น                           

"หนูได้นัดท่านประธานเอาไว้หรือเปล่าคะ" พนักงานถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่กลับทำให้เด็กหญิงใยไหมมีใบหน้าที่เศร้าลง    "ไม่ได้นัด ก็พบท่านประธานไม่ได้ใช่ไหมคะ" เธอถามออกมาด้วยน้ำเสียงท้อแท้และหมดหวัง                                                                             

"อืม..เดี๋ยวพี่จะโทรถามเลขาของท่านประธานให้ ไม่รู้ว่าท่านจะว่างหรืออยู่ในห้องทำงานไหม ยังไงน้องรอแป๊บหนึ่งนะ" พนักงานสาวพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เพราะเธอสัมผัสได้ถึงความผิดหวังของเด็กหญิงตรงหน้า                                                                                  

"ขอบคุณมากค่ะพี่สาวคนสวย" ใยไหมพนมมือขึ้นไหว้แล้วกล่าวขอบคุณพนักงานสาวสวยอย่างมีความหวัง ด้วยความดีอกดีใจ หลังจากนั้นไม่นานพนักงานสาวก็ส่งยิ้มให้เธอ เมื่อหญิงสาวต่อสายถึงเลขาของท่านประธานเรียบร้อยแล้ว

               "ตอนนี้ท่านประธานอยู่บนห้อง คุณเลขาบอกว่าท่านมีประชุมตอนบ่ายหนูรีบขึ้นไปได้เลยที่ชั้นเก้า แล้วเลี้ยวซ้ายบอกกับคุณเลขาว่ามาขอพบท่านประธานที่นัดเอาไว้" ใยไหมยิ้มร่าดีอกดีใจ เวลานี้เธอกำลังจินตนาการไม่รู้ว่าหน้าตาของบิดาจะเหมือนในรูปหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ บิดาของเธอต้องหล่อเหลาไม่แพ้โอปปาอย่างแน่นอน                           

"ขอบคุณมากค่ะพี่สาวคนสวย" ใยไหมไหว้ขอบคุณพนักงานต้อนรับออกไปอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งเข้าไปในลิฟต์แล้วกดหมายเลขเก้าด้วยหัวใจที่เต้นรัว ไม่ว่าผู้เป็นบิดาจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม ขอแค่เจอหน้าเขาสักครั้งก็ยังดี นั่นคือสิ่งที่เด็กหญิงหน้าตาแป้นแล้นกำลังใช้ความคิด เมื่ออีกไม่นานนี้เธอก็จะได้เจอบิดาตัวเป็นๆ สักที หลังจากที่รอคอยมาแสนนาน

เด็กหญิงที่มีหน้าตาและเค้าโครงใบหน้ารวมทั้งสัดส่วนโตเกินวัย เดินตรงไปที่ห้องของท่านประธาน ด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น จนแทบจะก้าวขาไม่ออกอยู่แล้ว พอไปถึงใยไหมรีบเดินตรงไป ยังโต๊ะของเลขาซึ่งอยู่หน้าห้องของท่านประธานในทันที                                                             

"สวัสดีค่ะคุณเลขา หนูมาพบท่านประธานค่ะ" ใยไหมพูดพร้อมกับมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เมื่อเธอกำลังลุ้นว่าผู้เป็นบิดาจะยอมรับเธอเป็นลูกหรือไม่ แต่เท่าที่เธอสืบทราบมาท่านประธานพายุยังโสดสนิทไม่มีใคร อย่างน้อยเขาก็ยังไม่มีครอบครัวใหม่ ความหวังที่เธอเคยวาดฝันเอาไว้จะให้บิดาและมารดาคืนดีกันนั้น แม้จะมีเปอร์เซ็นต์แค่ศูนย์จุดศูนย์หนึ่งเปอร์เซ็นต์ สำหรับเด็กหญิงเธอก็คิดว่ายังดีที่มีความหวังอยู่บ้าง                      

"เอ่อ หนูนั่งรอท่านประธานตรงนี้ก่อน ตอนนี้ท่านประธานมีแขก และไม่รู้ว่าจะคุยเสร็จตอนไหน ช่วงบ่ายท่านประธานก็มีนัดข้างนอก หนูค่อยมาวันหลังได้ไหม" เลขาสาวถามออกไป เพราะคิดว่าเด็กหญิงตรงหน้าคงไม่มีธุระสำคัญอะไรกับท่านประธานของเธอ                                  

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูขอนั่งรอดีกว่า ขอบคุณนะคะ" ใยไหมพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เลขาสาวสวย ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ด้วยใบหน้าที่ผิดหวัง แต่แววตาของเธอกลับแสดงออกถึงความมุ่งมั่น ที่จะเจอกับท่านประธานให้ได้

~ภายในห้องของท่านประธาน~                                                               

ทางด้านพายุประธานหนุ่มกำลังเครียด เมื่อวันนี้เขาเรียกเพื่อนในแก๊งไทเกอร์มารวมตัวกัน เพื่อปรึกษาปัญหาที่มันคาใจ กวินและเก้านั้นยังโสด ส่วนแบงก์ได้แต่งงานกับริต้าไปหลายปีแล้ว แต่ยังไม่มีทายาท ชีวิตของคนทั้งคู่นั้นชื่นมื่น เมื่อแบงก์ถอดเขี้ยวเล็บเรียบร้อยแล้ว เขากลัวภรรยายิ่งกว่าสิ่งใด เพราะริต้าไม่เหมือนผู้หญิงคนไหน เธอจึงเป็นคนพิเศษที่เสือหนุ่มนั้นพร้อมจะหยุดที่หญิงสาวเพียงคนเดียว                              

"สรุปท่านประธานอยากเจอน้องแพรไหม แล้วไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แล้วทำไมคุณไม่จ้างนักสืบละครับ หืม คุณพายุ" กวินถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด เมื่อเวลานี้เขาได้นัดกับพริตตี้สาวแสนสวยอกตูมเอาไว้ แต่ต้องเลื่อนนัดไปก่อน เพียงเพราะว่าเพื่อนต้องการความช่วยเหลือ                          

"เรื่องอื่นเห็นฉลาด เรื่องนี้ทำไมท่านประธานถึงได้ฉลาดน้อยจังเลยครับ" เสียงเก้าพูดทับถมเขาอีกคน ซึ่งชายหนุ่มเองก็นัดกับนางแบบสาวสวยหุ่นเซ็กซี่เอาไว้เช่นกัน เขาตั้งใจจะไปเผด็จศึกเธอ แต่ต้องขับรถย้อนกลับมาหาท่านประธานบริษัทอย่างพายุ ที่กำลังเดือดร้อนเรื่องไม่เป็นเรื่อง                              

"เดี๋ยวก่อน ทำไมถึงอยากตามหาน้องแพรไหม มึงมีอะไรปิดบังพวกกูอยู่หรือเปล่าวะ" แบงก์เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย เมื่อสิบปีก่อนทำไมไม่ตามหา ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นทำไมประธานหนุ่ม ถึงอยากจะพบกับเธออีกครั้ง ทั้งที่เวลาเนิ่นนานมาเป็นสิบปี

"ไม่มีอะไรหรอกน่า ก็แค่อยากรู้ว่าทำไม แพรไหมถึงได้หายไปจากมหา'ลัยกลางคันแบบนั้น" พายุพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ราบเรียบเช่นเคย เมื่อชายหนุ่มยังไม่อยากให้ใครรับรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแพรไหม เพราะหากเธอมีใครหรือแต่งงานไปแล้ว ตราบาปที่เขาทำเอาไว้ ก็ไม่ควรให้ผู้อื่นได้ทราบ ถึงมลทินที่เธอนั้นได้มีติดตัวไป ซึ่งสาเหตุมันมาจากเขาที่เคยทำกับเธอเอาไว้ ป่านนี้ไม่รู้ว่าแพรไหมจะลืมมันไปหรือยัง     

"แล้วท่านประธานจะรื้อฟื้นหาตะเข็บอีกทำไม ในเมื่อมันผ่านไปเป็นสิบปีแล้ว เธอจะออกไปด้วยสาเหตุอะไร ก็ไม่เห็นเกี่ยวกับพวกเราเลย" กวินพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ เมื่อเรื่องใหญ่ของพายุนั้น มันไม่ได้มีความสำคัญอะไรสำหรับพวกเขาเลย พายุเองก็ปฏิเสธเรื่องความสัมพันธ์กับแพรไหม แล้วเหตุใดจึงต้องตามหาเธอด้วย