Masuk
The Secret
ความสัมพันธ์ร้าย ห้ามบอกให้ใครรู้ ………………. แฟนเพื่อนมีกิ๊ก เพื่อนฉันก็มีกิ๊ก แถม เพื่อนฉัน กับ แฟนของเธอ ก็เอาแต่ข่มขู่ และ ดึงฉันเข้าไปในสัมพันธ์อลวนของทั้งสองไม่เลิก เพราะฉันดันดวงซวยไปเห็นเรื่องที่ไม่ควรเข้า ชีวิตธรรมดาของฉันจึงไม่ปกติธรรมดาอีกต่อไปแล้ว ………………. “รู้ใช่ไหมว่าถ้าปากโป้งแล้วจะเจอกับอะไร” “พลอยก็บอกพี่ไปตั้งหลายรอบแล้วไง ว่าพลอยไม่อยากยุ่งเรื่องของพวกพี่” “เหมือนว่าพี่ก็เคยถามไปหลายรอบแล้วเหมือนกัน ว่าพี่จะเชื่อใจเธอได้ยังไง” “การจะสามารถเชื่อใจใครบางคนได้ ว่าจะไม่กล้าเปิดเผยความลับของเรา” “หนึ่ง คือต้องมีผลประโยชน์ร่วมกัน” “ส่วนสอง คือต้องมีความลับร่วมกัน มันถึงจะเป็นการรักษาความลับที่สมน้ำสมเนื้อ” “แล้วเธอจะทำข้อไหนให้พี่ล่ะ พริ้งพลอยคนสวย(^_^)” “!?” ………………. เวคิน อายุ: 22 ปี ส่วนสูง: 183 การศึกษา และ ประวัติส่วนตัว: เรียนอยู่ชั้นปี 4 คณะบริหารธุรกิจการบิน เป็นทายาทเพียงคนเดียวที่จะรับช่วงต่อดูแลสายการบินอันดับหนึ่งของประเทศ นิสัย: เป็นสุภาพบุรุษ ใจดี อ่อนโยน ที่กล่าวมาทั้งหมดนี่ไม่ใช่นิสัยของเวคิน แต่เป็นเพียงภาพลักษณ์ที่เขาพยายามแสดง ซึ่งทุกคนนั้นต่างหลงเชื่อภาพลวงของเขาอย่างสนิทใจ จนกระทั่งมีใครบางคนดันมาเห็นด้านที่เขาพยายามเก็บซ่อนเอาไว้ พริ้งพลอย อายุ: 20 ปี ส่วนสูง: 165 เซนติเมตร การศึกษา และ ประวัติส่วนตัว: เรียนอยู่ชั้นปี 2 คณะบริหารธุรกิจการบิน ไม่ได้เป็นทายาทตระกูลดังใด ๆ ทั้งสิ้น เป็นเพียงสาวน้อยสู้ชีวิตที่ต้องทำงานพาร์ทไทม์วันละ 2 ที่ เพื่อหาเลี้ยงปากท้อง และ ส่งตัวเองเรียน นิสัย: ขยันขันแข็ง สู้ชีวิต จิตใจดี ไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น เพียงแค่ต้องการตั้งใจจะใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี เพราะแค่ลำพังใช้ชีวิตตัวเองก็เหนื่อยมากพอแล้ว ฟ้าใส อายุ: 20 ปี ส่วนสูง: 170 เซนติเมตร การศึกษา และ ประวัติส่วนตัว: เรียนอยู่ชั้นปี 2 คณะบริหารธุรกิจการบิน เป็นทายาทบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูจากต่างประเทศ นิสัย: เรียบร้อย น่ารัก อ่อนหวาน ซึ่งนี่ก็ไม่ใช่นิสัยจริง ๆ ของเธอ แต่เป็นเพียงภาพลักษณ์ที่เธอแสดงออก แท้จริงเธอทั้งมีนิสัยตรงกันข้าม แถมยังมีนิสัยขี้เหยียดคนที่มีฐานะต่ำกว่า เหยียบคนอื่นเพื่อให้ตัวเองดูสูง เพราะมันช่วยเติมเต็มความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองบทที่ 49ENDING........................................ปึก ปึก ปึกพับ พับ พับ“อ๊ะ อื้ออ พี่คินช้า ๆ ..... แฮ่ก” ฉันเอ่ยบอกพี่คินเสียงกระเส่า เพื่อให้เขาขยับสะโพกช้าลงหน่อย ตอนนี้ฉันถูกร่างสูงของพี่คินกักตัวเอาไว้บนโต๊ะทำงานราคาแพงของเขา ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ ก็เกิดอารมณ์หื่นกามขึ้นมากะทันหัน ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนก็เล่นงานฉันจนแทบจะมาทำงานไม่ไหวแท้ ๆ“อยากกินนม” พี่คินที่เหมือนจะสติหลุดเอ่ยพึมพำในขณะที่มือก็บีบเคล้นหน้าอกฉันไม่หยุดปึก ปึก ปึกพับ พับ พับ“พี่คินอย่า.....อึก อื้อ” ฉันพยายามปัดป้องมือหนาของพี่คินที่พยายามจะแกะกระดุมเสื้อของฉัน พี่คินจะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ยว่าเขาทำให้ฉันถูกนินทาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ความสัมพันธ์ร้าย ที่เริ่มต้นแบบลับ ๆ ของเรา ตอนนี้มันไม่ใช่ความลับอีกต่อไป เพราะพี่คินแสดงออกอย่างชัดเจนต่อหน้าของทุก ๆ คน ว่าฉันคือคนรักของเขา จนตอนนี้เหล่าเพื่อนร่วมฝึกงานบางคนก็เรียกฉันว่า ว่าที่คุณนายสนามบินไปแล้วปึก ปึก ปึกพับ พับ พับ“ชอบจังเลย.....ถุงน่องสีเนื้อ” พี่คินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแสนโรคจิต บ่งบอกว่าเขาพึงพอใจมากแค่ไหนในยามที่ลูบไล้มือไปบนถุงน่องที่ขาดวิ่น ซึ่งก็เป็นฝีมือเข
บทที่ 48การหน่วงเหนี่ยวที่เต็มใจ NC18+........................................สวบ สาบ“อย่าเอาแต่เขยิบหนีพี่สิครับพลอย” พี่คินเอ่ยเสียงกระเส่า ก่อนจะใช้มือจับล็อกสะโพกของฉันเอาไว้เพื่อไม่ให้ฉันขยับหนีไปไหนได้สวบ สาบ“อึกก พี่คิน”“พลอยร้อนค่ะ แฮ่ก ๆ”“พี่เร่งแอร์ให้แล้วยังร้อนอยู่หรอครับ”สวบ สาบกึด!“อึก อื้ออ พะ พี่ก็รู้ว่าพลอยไม่ได้หมายถึงแอร์” ฉันใช้มือผลักหน้าอกของพี่คินเบา ๆ ก่อนจะชะโงกหน้ามองไปที่บริเวณกลางกายของตัวเองที่มีอะไรบางอย่างที่ทั้งใหญ่ทั้งร้อนสอดเข้าออกไม่หยุดเป็นจังหวะ พอมองมุมนี้แล้วมันช่างดูลามกจริง ๆ แต่สิ่งที่ลามกยิ่งกว่าก็คงเป็นคนตรงหน้า ตอนนี้สีหน้าของพี่คินเหมือนคนโรคจิตไม่มีผิดเลยสวบ สาบปึก ปึก ปึก“แฮ่ก.....พลอยมองหน้าพี่สิครับ” พี่คินเอ่ยเสียงกระเส่า ก่อนจะใช้มือจับใบหน้าของฉันเอาไว้ ส่วนเอวของเขาก็ยังคงขยับไปมาไม่หยุดเป็นจังหวะเนิบช้าสวบ สาบปึก ปึก ปึก“อึก ๆ แฮ่ก ๆ” ตอนนี้หัวของฉันมันขาวโพลนไปหมด ยิ่งพี่คินขยับช้าฉันก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตของเขาอย่างชัดเจน ไหนจะการที่เขาชอบกระแทกเข้ามาจนสุดความยาวแล้วคาทิ้งเอาไว้ครู่หนึ่งอีก มันทำเอาฉันทรมา
บทที่ 47ครอบครัวเพียงคนเดียว........................................“พวกคุณจะไม่มีทางได้เงินสักบาทเดียว”เสียงของใครบางคนที่ไม่ได้อยู่ในวงสนทนาดังขึ้น ทำเอาคนทั้งโต๊ะหันไปมองเป็นตาเดียว“พลอย.....” พี่คินตาโตทันทีเมื่อเห็นว่าฉันปรากฏตัวขึ้นกลางวงสนทนา“นี่คือสาเหตุที่พี่เบี้ยวนัดพลอยหรอคะ”“เพื่อมาเจอคนน่ารังเกียจพวกนี้เนี่ยนะ”ฉันเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะกวาดตามองเหล่าคนหน้าเงินที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาที่นั่งอยู่บนโต๊ะด้วยสายตาเย็นชา“แกกล้าเรียกพวกฉันว่าคนน่ารังเกียจหรอ นี่พ่อ แม่ แล้วก็น้องของแกนะ!”“ฉันไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ น้องยิ่งไม่มี”“ครอบครัวของฉันมีแค่เขาคนเดียว” ฉันเอ่ย ก่อนจะชี้นิ้วไปที่พี่คิน ซึ่งพอเขาได้ยินแบบนั้น ใบหน้าหล่อที่แสนคุ้นเคยก็พลันฉีกยิ้มกว้างออกมา“อย่ามาอวดดีนะ เลือดในตัวของแกมันก็มาจากพวกฉันทั้งนั้น”“ฉันลำบากแค่ไหนกว่าจะคลอดแกออกมา แกจะมาเนรคุณฉันไม่ได้!”“คลอดลูกออกมาเพื่อขายกินงั้นหรอ”“นี่พวกคุณทำฟาร์มค้าสัตว์หรือไง?” ฉันแสยะยิ้มมุมปาก ถึงจะรู้ว่าไม่ควรพูดกับผู้ให้กำเนิดแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันเหลืออดแล้วจริง ๆ สำหรับคนพวกนี้ไม่คู่ควรให้ฉันถวิลหาเลยจริง ๆ“นังพลอย!
บทที่ 46คนเดียวในใจ........................................“ (^_^) ”ใบหน้าหล่อของเวคินเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มในขณะที่กำลังขับรถเข้ามาในสนามบิน การมีอยู่ของพริ้งพลอยนั้นเพียงพอทำให้เขาสุขใจได้แล้ว แต่ทว่าใบหน้าที่เปื้อนยิ้มกลับคงอยู่ได้ไม่นาน เมื่อหางตาดันไปเหลือบเห็นบางเข้า“จิ๊!” เวคินจิ๊ปากออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิด เมื่อเห็นว่าบุคคลเจ้าปัญหากำลังยืนออกันอยู่ที่ลานจอดรถ ซึ่งคนเหล่านั้นก็คือ พ่อกับแม่ของพริ้งพลอย ส่วนอีกคนก็คือน้องสาวฝาแฝดของพริ้งพลอยนั่นเอง“เงินก็โอนให้แล้วมาทำอะไรกันอีก”เอี๊ยด!รถหรูจอดลงตรงหน้าของคนทั้งสาม ก่อนที่เวคินจะลดกระจกลงจ้องมองทั้งสามคนด้วยสายตาคมกริบบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจมาก ๆ“มาทำอะไรที่นี่ครับ” เวคินเอ่ยเสียงเข้ม ตอนนี้ใจเขารู้สึกร้อนรนเล็กน้อยเพราะกลัวพริ้งพลอยจะเห็นคนทั้งสาม“คือพวกเรามีเรื่องจะรบกวนคุณสักหน่อยน่ะค่ะ (^_^) ” หญิงวัยกลางคนเอ่ย เธอยิ้มให้เวคินด้วยท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาว ก่อนจะดึงแขนลูกสาวของตัวเองมายืนข้าง ๆ และทำการแนะนำเสร็จสรรพ“นี่ลูกแพรวค่ะ พอดีน้องกำลังหาที่ฝึกงานอยู่ เลยอยากจะถามว่าคุณสามารถรับน้องแพรวเข้าฝึกงานที่นี่ได้ไหมคะ” หญ
บทที่ 45คนเห็นแก่ตัว........................................“ตั้งใจทำงานนะครับ (^_^) ”พี่คินเอ่ยบอกฉันเสียงหวาน โดยที่มือของเขาก็ยกขึ้นขยี้ผมของฉันไปด้วยท่าทางเอ็นดู“หยุดขยี้ผมพลอยได้แล้วค่ะ มันยุ่งหมดแล้วเนี่ย”ฉันอ้อมแอ้มเอ่ย ไม่ใช่ว่าไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้หรอกนะ แต่ว่ามันเขินต่างหาก ตอนนี้หน้าของฉันมันร้อนไปหมดแล้ว ยิ่งพี่คินทำตัวอ่อนโยนใส่ หัวใจของฉันก็ยิ่งเต้นแรง แต่ที่เป็นแบบนี้จะโทษว่าฉันใจง่ายไม่ได้นะ ก็ใครใช้ให้ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีเกินไป อ่อนโยน และ ทะนุถนอมฉันเกินไปกันล่ะ จะโทษก็ต้องโทษพี่คินนั่นแหละ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาคนเดียวเลย (-///////-)“วันนี้พี่ไปทำงานข้างนอก พลอยอยู่นี่ก็เป็นเด็กดีนะครับ”“ห้ามดื้อ ห้ามซน ห้ามมอง หรือ ไปใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นรู้ไหม”“ทำเหมือนพลอยเป็นเด็ก ๆ ไปได้” ฉันเอียงแก้มหนีริมฝีปากพี่คินที่กำลังซุกไซ้อยู่เล็กน้อยด้วยความเขินอาย ทำไมเขาถึงขยันทำให้ฉันใจสั่นจริง ๆ เลยเนี่ย“ที่พี่ทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะเห็นพลอยเป็นเด็กสักหน่อย”“แต่ที่ทำแบบนี้เพราะพี่รักต่างหาก”ตึกตัก ตึกตักสิ้นคำบอกรักแสนหวานของพี่คิน หัวใจของฉันก็พลันสั่นระรัวขึ้นมาอีกครั้ง“พี
บทที่ 44อ่อนใจ หรือ ใจอ่อน........................................สวบ สาบจุ้บ ๆ จุ้บ“พะ พี่คิน.....หยุดได้แล้ว”ฉันเอ่ยในขณะพยายามใช้มือดันหน้าอกของพี่คินที่เอาแต่โถมตัวเข้าใส่และซุกไซ้ซอกคอฉันไม่หยุด ตอนนี้เราอยู่กันบนเตียงของฉัน เนื่องจากไม่ว่าอย่างไรฉันก็ไม่ยอมตามเขาขึ้นรถไปที่คอนโด เพราะอย่างนั้นคนหน้ามึนจึงถือวิสาสะจะเข้ามาในห้องฉันให้ได้ และ หลังจากเข้ามาในห้องเขาก็ผลักฉันล้มลงบนเตียงทันที“ไม้เบสบอลพี่อยู่ไหนนะ (^_^) ”“พี่คิน!” ฉันขมวดคิ้วใส่พี่คินทันทีเมื่อเขาเอาแต่ข่มขู่ฉันไม่เลิก“อย่ามาโมโหใส่พี่เพราะคนอื่นนะพริ้งพลอย”“อะไรพี่ก็ยอมได้ ยกเว้นเรื่องนี้เท่านั้นที่พี่ไม่ยอม”“สำหรับพลอยที่หนึ่งต้องเป็นพี่เท่านั้น” พี่คินเอ่ยเสียงเรียบแต่ทว่ากลับแฝงไปด้วยความกดดัน“....................”ความกดดันของพี่คินทำเอาฉันได้แต่นิ่งพูดอะไรไม่ออกแผล็บ!“อื้ออ”“เข้าใจไหม” พี่คินเลียแก้มของฉัน ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเข้มราวกับจะเร่งเร้าให้ฉันตอบ“ถ้ายังไม่เข้าใจละก็.....”“พะ เพชรเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงค่ะ (>_”ฉันรีบเอ่ยเมื่อเห็นว่าพี่คินเหลือบมองไปที่ไม้เบสบอลที่วางอยู่บนพื้นห้อง ให้ตา







