LOGINShare
5 สิ้นหวัง
Last Updated:
2025-10-09 01:07:14พ่อเลี้ยงคิมหันต์ตัดสินใจหยุดให้หญิงสาวได้พักเสียหน่อย คิดว่าคงหนีมาได้ไกลจากพวกนั้นแล้ว แต่คิดผิดเพียงไม่นานหลังจากทั้งสองหยุดพัก ก็มีเสียงฝีเท้ากลุ่มคนวิ่งตรงมาทางที่พวกเขาอยู่ คราแรกคิดว่าสลัดพวกนั้นหลุดแล้ว แต่พวกมันกับตามมาทัน
“แย่แล้วคุณพวกนั้นตามมาทันแล้ว” อังวรีบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“ฉันว่าคุณรีบหาที่หลบก่อนเถอะช่วยฉันเท่านี้ก็พอแล้วขอบคุณมาก”
“หมายความว่าไง คุณจะยอมแพ้แล้วเหรอ”
“ฉันจะสู้ในวิธีของฉัน“
“หมายความว่าไง” พ่อเลี้ยงถามย้ำไม่เข้าใจว่าหญิงสาวคิดจะทำอะไรกันแน่
“เถอะน่า คุณไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงกับคนแปลกหน้าอย่างฉันหรอก วันนี้มีคนตายมากพอแล้ว”
“แล้วคุณจะทำยังไง ไอ้วิธีของคุณน่ะ” คนไม่เชื่อยังคงคาดคั้นถามต่อ
“....” ไม่มีคำตอบมีแต่ความเงียบ
“สองคนก็ดีกว่าคนเดียวไม่ใช่หรือไง มาไกลได้ขนาดนี้แล้วจะมายอมแพ้อะไรตอนนี้”
“แต่ว่า...”
ยังไม่ทันจะได้พูดต่อเสียงตะโกนเยาะหยันดังแทรกขัดเสียก่อน
“ฮา ๆ ไม่มีทางให้หนีแล้วถ้าไม่อยากตายก็เอาของของกูคืนมา”
“ของอะไรฉันไม่รู้เรื่อง”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย ก็ของที่มึงหยิบผิดไป เอาไปไว้ที่ไหน”
“ของอะไร ฉันไม่รู้เรื่องจริง ๆ”
“กูรู้ว่ามึงรู้รีบเอาคืนมาดี ๆ แล้วกูจะปล่อยพวกมึงไป”
ปล่อยไปอย่างนั้นหรือขนาดนักท่องเที่ยวพวกนั้นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยพวกมันยังฆ่าทิ้งได้ง่ายๆเลย นับประสาอะไรกับเธอ
“แค่เอสดีการ์ดอันเดียวถึงกับต้องฆ่าคนที่ไม่รู้เรื่อง พวกแกคงทำเรื่องไม่ดีไว้สินะ แล้วเอสดีการ์ดนั้นก็คงเป็นหลักฐานสำคัญมากถึงได้ตามมาไม่คิดชีวิตแบบนี้”
“ปากดีแบบนี้ แสดงว่าเปิดดูแล้วสินะ”
“ใช่ฉันเห็นทั้งหมดแล้ว เรื่องชั่ว ๆที่พวกแกทำไว้กัน ถ้าฉันไม่ตายพวกแกไม่รอดแน่ ฉันจะทำให้คนชั่วอย่างพวกแกได้รับกรรมที่ทำไว้”
-นี่หรือคือวิธีต่อสู้ที่เธอบอก เป็นวิธีฆ่าตัวตายชัดๆสถานการณ์ที่ปืนจ่อหน้าแบบนี้ยังกล้าต่อล้อต่อเถียงพวกชั่วนี่ -คิมหันต์คิดในใจ
“ปากเก่งดีนิเอาตัวเองให้รอดก่อนดีมั้ย ส่งของกูคืนมา”
“ฉันจะคืนให้ก็ได้ แต่แกต้องปล่อยผู้ชายคนนี้กับคนที่เหลือไปก่อน พวกเขาไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วย”
พ่อเลี้ยงหนุ่มก้มมองเงาคนตัวเล็กข้าง ๆ ยืนต่อรองชีวิตให้ ทั้งที่ไม่มีโอกาสที่พวกมันจะปล่อยทั้งเธอและเขาไปด้วยซ้ำ
“เหอะ ๆ ชีวิตตัวเองยังเอาไม่รอด ยังมีหน้ามาขอชีวิตให้คนอื่นอีก ช่างเป็นคนจิตใจดีเสียจริง”
ชายคนเดิมพูดน้ำเสียงเยาะหยัน หัวเราะในลำคอราวกับเป็นเรื่องตลก
“ใช่ตัวฉันยังไงก็จะต้องตายอยู่แล้ว แต่คนที่เขาไม่รู้เรื่องด้วยแกควรปล่อยเขาไป”
“อย่ามาเสียเวลาต่อรอง ยังไงมึงสองคนก็ต้องตายอยู่ที่นี่ทั้งคู่”
“ถ้างั้นก็ยิงเลยสิถึงฉันตาย หลักฐานก็จะถูกส่งไปให้ตำรวจอยู่ดี”
เสียงใสตะโกนท้าทายด้วยความหวาดกลัว คิมหันต์สัมผัสได้จากฝ่ามือน้อยที่สั่นระริกบีบกุมมือเขาไว้แน่นอย่างลืมตัว
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ ไหน ๆก็จะตายอยู่แล้วขี้เกียจอธิบาย”
“ปากดีนักนะอีนี่ ไปเอาตัวมันมานี่”
“หยุด! อย่าเข้ามา”
พ่อเลี้ยงหนุ่มตะเบ็งเสียงเข้มห้าม ในน้ำเสียงมีความน่าเกรงขาม แต่ไม่มีผลกับคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าอย่างพวกมัน
“โอ๊ะ! แถวนี้มีพระเอกด้วย ดีเลยตอนตายจะได้ไม่เหงา มีคนตายเป็นเพื่อน”
“คุณหนีไปก่อนได้เลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
เธอบอกย้ำเสียงเบาให้ได้ยินกันเพียงสองคน พร้อมกับคลายมือที่จับเขาไว้ออก แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ฟังที่เธอพูดเลย
“พวกมึงรู้มั้ย ว่าที่นี่เป็นที่ของใคร”
“ของใครก็ช่างกูไม่กลัว เพราะนายกูใหญ่”
“ดี! กูจะจำคำพูดของมึงเอาไว้” คิมหันต์กัดกรามแน่น ก่อนหันไปถามคนข้างๆ
“คุณพร้อมมั้ย”
เขาถามเมื่อเห็นเงาคน หนึ่งในพวกมันกำลังเดินอ้อมตรงเข้ามาหา พร้อมกับกอดกระชับเอวบางเข้ามาแนบลำตัว
“พร้อมอะไร!”
เสียงใสประหม่าถามด้วยความสงสัย ไม่มีคำตอบจากปากเขาอีก เอวบางคอดถูกแขนแข็งแรงโอบกระชับแน่นขึ้นก่อนร่างน้อยจะลอยพุ่งลงกลางอากาศ ใจดวงน้อยหล่นวูบไม่ใช่ว่าเหาะได้ แต่นั่นเขาพาเธอกระโดดลงมา ไม่นานทั้งสองร่างร่วงหล่นมากองที่พื้นด้านล่าง พร้อมกับเสียงปืนดังขึ้นตามหลังหลายนัด
ปัง! ปัง! ปัง!
Latest chapter
คืนพบรัก 26 ปลดปล่อยความเศร้า
ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงหลังอังวรีติดต่อเพื่อนสนิทได้ พริมพาก็มาปรากฏตัวที่รีสอร์ต โดยมาพร้อมผู้กำกับแทนคุณที่อาสาพาเธอมาส่ง ระหว่างทางผู้กำกับหนุ่มได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้พริมพาฟังบ้างแล้ว“คุณจะรอในรถก่อนมั้ย” ผู้กำกับหนุ่มถามเพราะคุ้นชินกับคนที่นี่“ไม่ค่ะ ฉันจะลงไปด้วย”“ครับ งั้นตามผมมา”“สวัสดีค่ะผู้กำกับมาหาพ่อเลี้ยงหรือคะ” มาริสากล่าวทักทาย“ครับ พ่อเลี้ยงอยู่มั้ย”“พ่อเลี้ยงประชุมอยู่ค่ะ”“แล้วคุณอิ้งค์อยู่ที่นี่หรืออยู่ที่บ้าน”“อยู่ที่นี่ค่ะ ในห้องทำงานพ่อเลี้ยง”“ห้องไหนคะ”พอรู้ว่าเพื่อนรักอยู่ที่นี่ พริมพารีบพูดแทรกถามด้วยความร้อนใจ มาริสามองหน้าผู้กำกับหนุ่มสลับมองหน้าหญิงสาวแปลกหน้า เพื่อขอความเห็น เมื่อผู้กำกับแทนคุณพยักหน้า มาริสาจึงพาทั้งสองไปหาอังวรีที่ห้องทำงานของพ่อเลี้ยง“ยัยอิ้งค์”“พริม”สองสาวโผเข้าสวมก่อนกันด้วยความโล
คืนพบรัก 25 เปิดตัว
การที่คิมหันต์พาอังวรีมาเปิดตัวที่รีสอร์ตทำให้เหล่าพนักงานพากันคิดไปต่าง ๆนานาส่วนใหญ่เห็นไปในทิศทางเดียวกันว่าเธอคนนี้คือผู้หญิงของพ่อเลี้ยงแน่นอน เพราะพ่อเลี้ยงไม่เคยพาหรือควงผู้หญิงคนไหนมาที่นี่แบบนี้มาก่อน ยกเว้นรตาเพื่อนสาวคนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก“เห็นผู้หญิงสวยๆที่มากับพ่อเลี้ยงมั้ย พวกเธอว่าเป็นใคร”“จะเป็นใครไปได้ล่ะ ก็ว่าที่แม่เลี้ยงของไร่นี้ไง”“จะเป็นไปได้เหรอ”“เป็นไปได้อย่างมากเลยล่ะ พวกเธอเคยเห็นพ่อเลี้ยงพาสาวที่ไหนมาเปิดตัวแบบนี้มั่งมั้ยล่ะ นี่คนแรกเลยนะที่ได้ยืนใกล้แถมถูกพ่อเลี้ยงประคองอีกต่างหาก พูดแล้วก็อิจฉา”“พูดถึงก็ดูเหมาะสมกันดีนะ สวยน่ารัก แต่งตัวธรรมดาดูเป็นกันเองไม่ถือตัวเหมือนพ่อเลี้ยง”“แต่เห็นคนในไร่พูดกันว่าเป็นนักท่องเที่ยวในข่าวนะ”“จะเป็นใครก็ช่างอย่าไปอยากรู้กันนักเลย เรื่องของเจ้านาย แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว”หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวเตือนเพื่อนร่วมงาน ให้สาวๆขี้เมาท์แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเหตุการณ์ที่กลุ่มนักท่องเที่ยวถูกสังหารหมู่ บนจุดชมวิวเปิดใหม่ของไร่คิมหันต์ เป็นข่าวใหญ่โตดังไปทั่วประเทศ ออกข่าวทีวีช่องหลักทุกช่อง ถึงสำนักข่าวจะช่วยป
คืนพบรัก 24 ล็อกเป้าหมาย
เป็นเวลาหลายวันแล้วที่อังวรีอาศัยอยู่ที่บ้านไร่แห่งนี้ ตอนนี้อาการของเธอดีขึ้นจนเกือบจะหายดี วันนี้หญิงสาวตั้งใจจะเดินลงไปชมรอบ ๆบ้านด้วยตนเองเสียหน่อย“คุณอิ้งค์ ทำไมเดินลงมาเองละคะ” ป่านทองถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมาเอง“อิ้งค์ดีขึ้นมากแล้วค่ะป้าป่าน เลยอยากลองเดินด้วยตัวเองบ้าง”“แล้วนี่กำลังจะไปไหนคะ”“อิ้งค์อยากเดินดูรอบ ๆบ้านหน่อยค่ะ ยังไม่มีโอกาสได้ดูเลย”“ถ้าอย่างนั้นอย่าเดินไปไกลนะคะ เดี๋ยวหกล้มเป็นอะไรขึ้นมาพ่อเลี้ยงจะมาว่าป้าได้”“ค่ะ อิ้งค์จะระวังป้าป่านไม่ต้องกังวลไปนะคะ”เมื่อรับปากแล้วคนตัวเล็กก็เดินชมรอบ ๆบ้าน เป็นบรรยากาศที่ชาวคนเมืองอย่างเธอใฝ่หา อากาศบริสุทธิ์หายใจเข้าแล้วสดชื่นบ้านหลังนี้เป็นบ้านสวนสองชั้นครึ่ง ทรงสูงหลังไม่ใหญ่มาก ชั้นล่างมีห้องครัวเล็ก ๆ ห้องรับแขกและห้องทำงาน แต่ละชั้นเพดานยกสูงเป็นพิเศษทำให้ดูโปร่งโล่งสบาย ด้านบนเป็นพื้นที่ส่วนตัวมีเพียงห้องเดียวสำหรับไว้นอนเป็นห้องกว้างๆ มีพื้นที่ส่วนกลางสำหร
คืนพบรัก 23 เจ้าบ้าน
แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องสว่างต้อนรับวันใหม่ แสงเหลืองทองกระทบใบหน้างาม ดวงตาโตกลมตื่นลืมตาขึ้น เห็นตัวเองนอนอยู่เคียงข้างเจ้าของบ้าน ก็พอเดาได้ว่าเมื่อคืนเขาและเธอผล็อยหลับไปด้วยกันทั้งคู่บนนี้ ร่างบางพยุงตัวเองลุกขึ้นหมายจะกลับห้องไปอย่างเงียบๆ แต่ก่อนหน้านี้บิดขี้เกียจเสียงดังไปหน่อยทำให้คนนอนข้างๆตื่นไปด้วย“นั่นคุณจะไปไหน”“จะกลับห้องค่ะ”“เดี๋ยวผมไปส่ง”“ฉันว่า ฉันพอเดินเองได้แล้ว คุณไม่ต้องอุ้ม...อุ๊ย!” ยังไม่ทันได้ปฏิเสธ พูดจบร่างน้อยก็ถูกคนตัวโตช้อนอุ้มขึ้นมาแล้ว“ไม่อยากหายแล้วกลับบ้านไว ๆหรือครับ เดินมากแผลจะยิ่งอักเสบเอานะ”“คุณคงอยากให้ฉันกลับแล้ว”“ผมหมายความว่า เดินมากแผลจะอักเสบ ให้ผมอุ้มดีกว่า ถ้าหายแล้วคุณจะอยู่ให้ผมอุ้มไปตลอดชีวิตเลยก็ยังได้ ผมไม่ติดอะไร”“ใครเขาจะอยู่ให้คุณอุ้มไปตลอดชีวิตกันเล่า”“ผมพูดเปิดทางไว้ เผื่อคุณสนใจ” พูดจบร่างสูงอุ้มพาคนในอ้อมกอด เดินลงไปส่งยังห้องนอน
คืนพบรัก 22 ผมจีบคุณได้มั้ย
เมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนเรื่องไปไกล คนอยากรู้ย้ำถามอีกครั้ง อังวรีมองจ้องสบตาเข้าไปในดวงตาคู่คม แววตาเขาเป็นประกายอยากรู้เรื่องเธอเสียเหลือเกิน จึงเอ่ยตอบไปให้หายสงสัย“ก็คงเพราะวันๆทำแต่งานมั้งคะ เลยไม่มีเวลาเจอใคร”“แล้วถ้าเจอคนมาจีบตอนนี้จะทำยังไงครับ”“ก็ต้องดูว่านิสัยเข้ากันได้มั้ย ที่สำคัญคนที่มาจีบต้องโสดจริง ฉันไม่อยากมีปัญหาทีหลังค่ะ”เธอเน้นในประโยคสุดท้ายน้ำเสียงจริงจัง บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นคนรักความสงบ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ไม่ชอบเรื่องที่ควบคุมไม่ได้“แล้วคุณชอบคนที่อายุมากกว่าหรืออายุน้อยกว่า”“ชอบผู้ชายอบอุ่นค่ะ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ปกป้องฉันได้สามารถอยู่ด้วยกันในเวลาที่ฉันต้องการได้ อายุไม่สำคัญถ้าเด็กกว่าแต่นิสัยไม่เด็กก็ใช้ได้”“แล้วมีคนมาจีบบ้างมั้ยครับ”“ก็มีบ้างค่ะ”“แล้วมีใครเข้าตาหรือยัง”“ยังค่ะ”อังวรียู่ปากใส่คนถาม คิ้วบางขมวดเพ่งมองอย่างสงสัยเมื่อคนตัวโตถามลึกเกินไปแล้ว“ถามเยอะขนาดนี้ อย่าบอกนะคะ ว่าคุณกำลังคิดจะจีบฉันน่ะ”ปากไวเท่าความคิดรู้ตัวอีกทีก็เปล่งคำถาม ถามกลับไปแล้
คืนพบรัก 21 ทำความรู้จัก
“สวยจังเลยนะคะ คุณคงขึ้นมาบนนี้บ่อย”“ก็ทุกครั้งที่มีเรื่องเครียด แค่ได้มาอยู่บนนี้ มันเหมือนได้หยุดเรื่องเครียดๆพวกนั้นไว้”“ถึงจะรู้ว่าปัญหาที่ทำให้เครียดยังอยู่เหรอคะ”“ครับ อย่างน้อยการได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ มันก็ทำให้มีสติในการแก้ไขปัญหามากขึ้น”“วันนี้ก็ด้วยหรือคะ”“วันนี้ไม่ใช่ผม แต่เป็นคุณต่างหาก”คำตอบของพ่อเลี้ยงหนุ่มทำหัวใจดวงน้อยพองโต รู้สึกซาบซึ้งใจ ไม่คิดว่าเขาจะใส่ใจความรู้สึกของเธอมากถึงเพียงนี้“ขอบคุณนะคะ”“มาขอบคุณผมเรื่องอะไรครับ”“ทุกเรื่องเลยค่ะ ทุกเรื่องที่พ่อเลี้ยงทำให้ ขอบคุณมากจริงๆนะคะ”“คุณนี่ไว้ใจคนง่ายจังนะครับ”“ก็ไม่ง่ายนะ”“แต่คุณกำลังไว้ใจผม”“นั่นก็เพราะความรู้สึกมันบอกว่าเชื่อใจคุณได้ ถ้าคุณจะทำอะไรฉันก็คงทำไปตั้งนานแล้ว ไม่แบกคนแปลกหน้าที่ไม่เห็นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ ลงจากเขามาหรอก แถมเลี้ยงดูให้อยู่อย่างสุขสบายแบบนี้อีกต่างหาก”“ผมอาจกำลังทำให้คุณตายใจอยู่ก็ได้”“พูดแบบนี้คือต้องให้ฉันระวังคุณไว้ใช่มั้ย” อังวรียิ้มกรุ้มกริ่ม“แต่ฉันสัมผัสได้ว่าคุณเป็นคนดี”“แล้วถ้าผมไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดล่ะ”“ดี ไม่ดีใครเป็นคนตัดสินล่ะคะ เรื่องแบบนี้ก
You may also like
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก76.2K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย47.4K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี62.6K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C90.6K viewsBAD CONCUBINE บำเรอ•รัก•
Badstyle_3.4K viewsดั่งต้องมนตร์อสูร
พราวนภา226 viewsMy Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก
ไรท์ มุนิน1.9K viewsโซ่เสน่หาชีคทมิฬ
อัญญาณี1.5K views
