Share

บทที่ 111

Auteur: ชุนกวงห่าว
เมื่อเดินเที่ยวเสร็จและกลับถึงบ้าน ก็เป็นเวลาโพล้เพล้แล้ว

ทันทีที่กลับถึงห้องนอน เธอกำลังจะหยิบชุดเครื่องประดับที่เพิ่งซื้อมาออกมาลองกับเสื้อผ้า โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของซ่งจื่อเฉียน สีหน้าของหานเชี่ยนก็ฉายแววดีใจ แล้วรีบกดรับสาย

“คุณชายซ่ง ทำไมคุณ...”

ซ่งจื่อเฉียนพูดขัดเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เรื่องที่ผมรับปากคุณจัดการให้เรียบร้อยแล้ว คุณก็ทำตามที่ตกลงกันไว้ ทำเหมือนว่าเรื่องนั้นไม่เคยเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้น ผลที่ตามมาก็รับผิดชอบเองก็แล้วกัน”

พอได้ยินแววข่มขู่ในน้ำเสียงของอีกฝ่าย หานเชี่ยนก็ใจกระตุกวูบ เธอลดเสียงลงต่ำ “คุณชายซ่ง วางใจเถอะค่ะ ฉันรักษาสัญญาแน่นอน”

พูดจบ ปลายสายก็ตัดไปทันที

หานเชี่ยนขว้างโทรศัพท์มือถือลงบนเตียง สีหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวซีด

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าซ่งจื่อเฉียนเป็นทายาทของตระกูลซ่ง เธอไม่แม้แต่จะชายตามองเขาด้วยซ้ำ!

คิดจะสลัดเธอทิ้งงั้นเหรอ ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!

หลายวันต่อมา สืออวี๋ก็ยังคงยุ่งอยู่กับการเตรียมเอกสารสำหรับจดทะเบียนสำนักงานกฎหมายและเตรียมตัวสอบปริญญาโท

ในคืนวันศุกร์ ขณะที่เธอกำลังอ่านหนังสืออยู่ จู่ ๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากสือหม
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?   บทที่ 149

    “ไม่ต้อง เอาตามนี้ไปก่อนแล้วกัน”“รับทราบครับ คุณชาย”ในบ้านเก่าตระกูลสือ ฝ่ายสืออวี๋เองก็เห็นแถลงการณ์ขอโทษฉบับนั้นแล้วเช่นกันหลังอ่านดูรอบหนึ่งจนแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไร สืออวี๋ก็เก็บมือถือ ไม่ได้สนใจอีกเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อสืออวี๋ตื่นนอน เธอก็เดินทางไปศาลเพื่อทำเรื่องถอนฟ้องหานเชี่ยนทว่าเพิ่งเดินออกจากศาล เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากบ้านเก่าตระกูลสือสืออวี๋นึกว่าคุณย่าสือมีธุระอะไร จึงรีบกดรับสาย“ฮัลโหล? มีอะไรเหรอคะ?”เสียงเย็นชาของโจวฉินพลันดังมาจากอีกฝั่งหนึ่ง “วันนี้น้องสาวแกกลับมาแล้ว ตอนเย็นแกกลับบ้านด้วยแล้วกัน”สืออวี๋เหลือบมองเบอร์โทรเข้า พบว่าเป็นเบอร์ของบ้านเก่าตระกูลสือจริง ๆ ในดวงตาจึงทอประกายด้วยความสับสน“ทำไมถึงใช้เบอร์ที่บ้านโทรหาฉันล่ะคะ?”“ก็ถ้าฉันใช้มือถือฉันโทรไป แกจะรับสายเหรอ?”โจวฉินจงใจกดเสียงให้ต่ำลง แต่ก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจและความเย็นชาในน้ำเสียงอยู่ดี“ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันคงไม่รับสายถ้าใช้เบอร์ตัวเองโทรมา งั้นคุณก็น่าจะเข้าใจดีว่า ฉันไม่มีวันทำตามที่คุณบอกแน่นอน”พูดจบ สืออวี๋ก็ตัดสายทิ้งทันทีตอนแรก เธอตั้งใจจะกลับบ้านเก่าหลังถอนฟ้องเ

  • คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?   บทที่ 148

    เมื่อเทียบกับถูกสืออวี๋ฟ้องร้อง การโพสต์ขอโทษในโลกออนไลน์ก็นับว่าเป็นบทลงโทษที่เบามากแล้วแต่เมื่อคิดว่าบรรดาคนที่รู้จักเธอและคนที่เธอรู้จักจะต้องมาเห็นโพสต์นั้น เธอก็รู้สึกอับอายขึ้นมาชอบกล“รู้แล้วค่ะ”“รู้แล้วก็รีบเขียนขอโทษให้มันจบไปสิ รู้ไหมว่าครั้งนี้แกก่อเรื่องเดือดร้อนให้ฉันขนาดไหน? ฉันขอเตือนแกไว้ก่อนนะ ช่วงนี้แกต้องอยู่แต่ในบ้าน ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด ถ้ายังกล้าไปมีเรื่องกับสืออวี๋อีก ฉันจะอายัดบัตรแกให้หมด!”คำขู่นี้เมื่อใช้กับหานเชี่ยน ก็ถือว่าได้ผลเป็นอย่างดี“พ่อวางใจเถอะค่ะ หลังจากนี้ถ้าหนูเห็นสืออวี๋ หนูจะรีบเดินเลี่ยงไปให้ไกลเลย”“แกควรทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน”ตกเย็น ขณะที่สืออวี๋กำลังทานมื้อค่ำกับคุณย่าสือ เธอก็เห็นแถลงการณ์ขอโทษที่หานเชี่ยนโพสต์ลงอินเทอร์เน็ตในแถลงการณ์เขียนอธิบายกระบวนการทั้งหมดที่เธอจ้างหวังจือจือให้ใส่ร้ายสืออวี๋ ซ้ำยังแนบหลักฐานไว้ใต้โพสต์ด้วยโพสต์นี้เพิ่งถูกเผยแพร่ไม่ทันไร ก็ติดเทรนด์ฮิตในทันใด เพียงพริบตาเดียว คนที่เคยเข้าข้างหวังจือจือต่างก็พากันขนรถทัวร์มาถล่มหวังจือจือและหานเชี่ยนทันทีหานเชี่ยนนั่งมองคอมเมนต์ด่าทอและเยาะเย้ยเธออ

  • คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?   บทที่ 147

    “เชิญค่ะ”เมื่อสืออวี๋หันกลับไป คนรับใช้ก็ผลักประตูห้องนอนเข้ามาพอดีตอนนี้ สืออวี๋ยืนอยู่ริมหน้าต่าง มีดอกล่าเหมยซึ่งกำลังบานสะพรั่งอยู่ด้านหลัง ยิ่งส่งเสริมให้เธอดูงดงามราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดแววตาของคนรับใช้ฉายประกายตกตะลึง ก่อนรีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว“คุณหนูใหญ่คะ พวกคนตระกูลหานมากันแล้วค่ะ คุณท่านให้ฉันมาเรียกคุณหนูออกไป”สืออวี๋เลิกคิ้ว ดูท่าว่าตระกูลหานจะร้อนใจในเรื่องที่เธอยื่นฟ้องหานเชี่ยนจริง ๆ ไม่งั้นคงไม่รีบวิ่งแจ้นมาทันทีที่คุณย่าสือออกจากโรงพยาบาลแบบนี้แน่“ค่ะ เดี๋ยวฉันตามออกไป”เมื่อสืออวี๋มาถึงห้องนั่งเล่น พ่อของหานเชี่ยนก็กำลังพูดคุยอยู่กับคุณย่าสือ ส่วนหานเชี่ยนนั่งก้มหน้าอยู่ด้านข้าง ไม่ทราบว่ากำลังคิดอะไรอยู่เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า พ่อของหานเชี่ยนจึงหันมามอง หลังเห็นว่าเป็นสืออวี๋ก็กล่าวขึ้น “คุณหนูสือ ในที่สุดคุณก็มา พวกเรารอคุณอยู่นานแล้วครับ”“สวัสดีค่ะ คุณหาน”เธอนั่งลงข้างคุณย่าสือยังไม่ทันไร พ่อของหานเชี่ยนก็รีบเปิดฉากถามทันที “ไม่ทราบว่าเรื่องถอนฟ้อง คุณหนูสือพิจารณาไปถึงไหนแล้วครับ?”สืออวี๋มองไปที่พ่อของหานเชี่ยน “คุณหานคะ ฉันถอนฟ้องให้ก็ได้

  • คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?   บทที่ 146

    “ได้ค่ะ ซือเยี่ยน คืนนี้คุณว่างไหม?”ดวงตาที่เป็นประกายด้วยรอยยิ้มของสืออวี๋ราวกับบ่อน้ำพุใสแจ๋ว ทั้งงดงามทั้งสุกใส หลังสบตาเธอได้สองวินาที ซือเยี่ยนก็หลบสายตาอย่างผิดธรรมชาติเล็กน้อย“คืนนี้มีผ่าตัดน่ะครับ คงไม่มีเวลา”สืออวี๋ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา จึงถามต่อ “แล้วค่ำพรุ่งนี้ล่ะคะ?”“ค่ำพรุ่งนี้ยังไม่มีธุระอะไรครับ”สืออวี๋ยิ้มพลางกล่าว “งั้นค่ำพรุ่งนี้นะคะ แต่ถ้าถึงเวลาแล้วคุณติดธุระ เราค่อยเปลี่ยนเวลาใหม่ก็ได้”“ได้เลยครับ”เมื่อกลับถึงห้องพักผู้ป่วย คุณย่าสือเห็นหลานสาวยิ้มแย้มอารมณ์ดีเป็นพิเศษ แววตาของท่านจึงสาดประกายประหลาดใจวูบหนึ่ง“หนูอวี๋ วันนี้ทำไมดูอารมณ์ดีจัง?”สืออวี๋มองไปที่คุณย่าสือ “หนูเช่าห้องใหม่ได้แล้วค่ะ สิ้นเดือนนี้ย้ายเข้าไปอยู่ได้เลย แล้วหนูก็ชอบสไตล์การแต่งห้องนั้นมากด้วย”“แค่เรื่องนี้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยเนี่ยนะ?”“ใช่แล้วค่ะ ว่าแต่หนูขอตัวไปทำมื้อเช้าก่อนนะคะ”สืออวี๋ฮัมเพลงเดินเข้าไปในครัว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยสองย่าหลานพิ่งทานมื้อเช้าเสร็จ ซือเยี่ยนก็นำพยาบาลเข้ามาตรวจคนไข้พอดีหลังยืนยันว่าคุณย่าสือสามารถกล

  • คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?   บทที่ 145

    ทั้งสองคนคุยกันไปพลางเดินเข้าคอนโดไปพลาง ไม่นานก็มาถึงห้องของคุณหวังเมื่อก้าวเข้าสู่โถงทางเข้า และเห็นห้องนั่งเล่นที่แทบไม่ต่างจากในรูปแม้แต่น้อย สืออวี๋ก็ใจเต้นขึ้นมาทันทีห้องของคุณหวังตกแต่งสไตล์ครีมมี่ ซึ่งเป็นสไตล์ที่สืออวี๋ชื่นชอบมากที่สุด“คุณสือคะ เดี๋ยวฉันพาไปดูห้องนอน”เมื่อเดินเข้าห้องนอน และได้เห็นการตกแต่งภายในถนัดตา สืออวี๋ก็ยิ่งใจเต้นแรงมากขึ้นอีกการตกแต่งห้องนอนดูสดใสและเรียบหรู เรียบง่ายแต่ไม่ธรรมดา โดยรวมแล้วดูสบายตาดีเยี่ยมและเมื่อสำรวจดูห้องน้ำกับห้องครัวเรียบร้อย สืออวี๋ก็รู้สึกถูกใจ ถึงขั้นอยากเช่าเสียเดี๋ยวนั้น“คุณหวังคะ ห้องคุณค่าเช่าถูกขนาดนี้ คงมีคนอยากเช่าเยอะน่าดู”คุณหวังพยักหน้า “คนอยากเช่าเยอะจริงค่ะ แต่ฉันก็เลือกคนเช่าด้วยเหมือนกัน คุณเป็นคนที่หมอซือแนะนำมา ฉันเลยคิดว่าน่าจะไว้ใจได้ ถึงได้ยอมให้คุณมาดูบ้านตอนกลางคืนแบบนี้ค่ะ”“ถือว่าฉันพึ่งใบบุญหมอซือจริง ๆ ฉันถูกใจห้องนี้มากค่ะ ถ้าคุณหวังยอมให้ฉันเช่า เดี๋ยวฉันจ่ายค่าเช่าให้รวดเดียวเลยค่ะ”ทั้งสองคนสนทนากันต่ออีกครู่หนึ่ง ก็จัดการเซ็นสัญญากันสองปี สืออวี๋โอนทั้งเงินค่ามัดจำและค่าเช่าให้คุ

  • คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?   บทที่ 144

    สืออวี๋ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนเงยหน้ามองซือเยี่ยนตามสัญชาตญาณ“บังเอิญจังเลยนะคะ?”เมื่อเห็นเธอทำหน้าประหลาดใจ ซือเยี่ยนก็คลี่ยิ้ม “ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะบังเอิญขนาดนี้ แต่ก็ต้องดูด้วยว่าคุณจะถูกใจห้องนั้นหรือเปล่า”สืออวี๋พยักหน้า “ได้ค่ะ งั้นคงต้องรบกวนคุณแล้ว”“ไม่เป็นไรครับ”หลังทั้งสองคนแยกกันที่ลานจอดรถ และซือเยี่ยนเข้ามาอยู่ในรถแล้ว เขาก็หยิบมือถือออกมากดโทรออกเบอร์หนึ่ง“นายมีห้องที่เซิ่งซื่อหาวถิงหรือเปล่า?”ปลายสายเป็นเสียงทุ้มต่ำชัดเจนของผู้ชายคนหนึ่ง “มี ทำไมเหรอ?”“ช่วยอะไรฉันหน่อย”…อีกด้านหนึ่ง สืออวี๋ขับรถไปถึงหน้าทางเข้าโครงการที่นัดไว้กับนายหน้านายหน้ารอเธออยู่ที่หน้าประตู เมื่อลงจากรถ เธอก็รีบเดินตรงไปหานายหน้าทันทีหลังจากดูทั้งสองห้องเรียบร้อย สืออวี๋ก็พบว่าห้องจริงต่างจากรูปที่เธอดูในอินเทอร์เน็ตมากทีเดียวห้องดูเก่ากว่าในรูปมาก แถมสภาพสุขอนามัยก็ไม่ค่อยดี ตามมุมห้องยังมีเชื้อราอยู่หลายจุดอีกด้วยถ้าต้องอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ไปนาน ๆ คงส่งผลกระทบต่อสุขภาพแน่เมื่อเห็นสืออวี๋ไม่ค่อยถูกใจกับตัวห้องสักเท่าไหร่ นายหน้าจึงกล่าวว่า “คุณสือครับ ด้วยร

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status