บทที่ 182

“หา?” หญิงสูงอายุสีหน้างุนงง “เจ้าเด็กนี่ ขอโทษด้วยนะคะ พ่อแม่หลานรักฉันเขาหย่ากันแล้ว พวกเราเพิ่งย้ายมาเมื่อวาน ฉันกำลังยุ่ง ๆ กับการจัดบ้านอยู่เลยเนี่ย เผลอไปแวบเดียว ต่อไปฉันจะระวัง จะดูหลานให้ดีแน่นอน!”

ท่าทางขอโทษของหญิงสูงอายุดูจริงใจ

ผู้จัดการนิติบุคคลกำชับแล้วกำชับอีก ว่าต้องควบคุมเด็กให้ดี ๆ ของอย่างน้ำสบู่ถ้าจะเล่นต้องเอาไปเล่นที่สวนใต้ตึก

หญิงสูงอายุรับรองเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลเด็กให้ดี ท่าทางยอมรับผิดนั้นเรียกได้ว่ายอดเยี่ยม

เสิ่นชิงซูเห็นว่าหญิงสูงอายุตัวคนเดียวอย่างเธอเลี้ยงเด็กก็ลำบากมากอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น เด็กผู้ชายอายุห้าขวบก็เป็นช่วงที่ซุกซนพอดี ก่อกวนสร้างเรื่องก็เป็นเรื่องปกติ

เสิ่นชิงซูไม่ได้ติดใจเอาความต่อ

แต่ว่า ในใจเธอระแวดระวังมากขึ้น

……

รอผู้จัดการนิติบุคคลกับเสิ่นชิงซูจากไปแล้ว หญิงสูงอายุจึงค่อยปิดประตู

ในบ้าน หญิงสูงอายุวางชามกระเบื้องในมือลง หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเบอร์หนึ่ง

“ฮัลโหล ฉันทำตามที่คุณสั่งแล้ว แต่ไม่สำเร็จ มีหนุ่มส่งพัสดุคนหนึ่งมาทำเสียเรื่อง…ฉันว่าเธอไม่ได้สงสัยฉัน ฉันตีหน้าซื่อได้เนียนจะตาย…คุณไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ หลานฉันเป็นเด็กให