เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 254
บทล่าสุด
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 667
เสิ่นชิงซูไม่ค่อยอยากอาหาร เธอจึงส่ายหน้าฟู่ซือเหยียนมองใบหน้าที่ซีดเซียวซูบผอมของเธอ ก็รู้สึกปวดใจอย่างมาก แต่ก็รู้ว่าเธอป่วยอยู่ย่อมไม่เจริญอาหาร จึงไม่กล้าฝืนใจเธอเรื่องการเฝ้าไข้ฟู่ซือเหยียนรับหน้าที่ทั้งหมด หลังจากพยาบาลเปลี่ยนสายน้ำเกลือเสร็จ ก็กำชับสองสามประโยคแล้วออกไปภายในห้องพักคนไข้เงียบสงบฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้ มองเสิ่นชิงซูอย่างเงียบ ๆเสิ่นชิงซูถูกเขามองจ้องแบบนี้ ก็รู้สึกอึดอัดอยู่บ้างบรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัดเสิ่นชิงซูกระแอม แล้วถามว่า “ฉันหลับไปนานแค่ไหนเหรอ?”ฟู่ซือเหยียนนั่งลงข้างเตียง มองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน “คุณหลับไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ”เธอถามอีกว่า “ลูกสองคนไม่ได้งอแงใช่ไหม?”“ไม่ พวกเขาเรียบร้อยมาก ผมคุยวิดีโอคอลกับพวกเขาแล้ว บอกว่าช่วงนี้คุณทำงาน อาจจะยังกลับบ้านไม่ได้ พวกเขายังกำชับให้ผมเตือนคุณให้กินข้าวด้วย”ในใจของเสิ่นชิงซูรู้สึกอบอุ่นลูกทั้งสองคนเป็นเด็กดีมาโดยตลอด รู้ความจนชวนให้สงสารเสิ่นชิงซูกวาดตามองไปรอบ ๆ ก็พบว่าห้องพักคนไข้ห้องนี้แตกต่างจากห้องอื่นมาก“นี่มันโรงพยาบาลอะไรเหรอ?”“นี่คือโรงพยาบาลฉินซื่อ ฉินเยี่ยนเ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 666
เฉียวซิงเจียพูดขัดคอขึ้นมาว่า “น่าเสียดายนะ อาซูของเราก้าวออกมาได้แล้ว เธอไม่หันหลังกลับไปอีกแล้วล่ะ!”ฉินเยี่ยนเฉิง “...ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย!”“คุณอย่าพูดเลยเป็นดีที่สุด ฉันขอบอกคุณไว้นะ ฉันอยู่ข้างอาซูของเราเต็มร้อย”“พวกผู้หญิงอย่างคุณนี่เชียร์ให้เลิกไม่เชียร์ให้คืนดี พวกผู้ชายอย่างเราไม่เหมือนกันนะ ยังไงก็มีลูกด้วยกันแล้ว...”“หยุดเลย!” เฉียวซิงเจียยื่นมือออกไปห้าม “ฉินเยี่ยนเฉิง เราไม่คุยเรื่องนี้กันแล้ว”ฉินเยี่ยนเฉิงเม้มปาก มองเฉียวซิงเจีย ในแววตาก็มีแววหงอยเหงาอยู่บ้างเฉียวซิงเจียเหลือบมองเวลา แล้วถามว่า “อาซูจะย้ายไปห้องพักคนไข้เมื่อไหร่”“ยังไม่เร็วขนาดนั้น อาการหนักยังต้องสังเกตอาการอีกยี่สิบสี่ชั่วโมง”“งั้นฉันกลับไปเอาของใช้ส่วนตัวที่บ้านอวิ๋นกุยมาให้เธอก่อน” เฉียวซิงเจียโบกมือให้เขา “ฉันไปแล้วนะ”ฉินเยี่ยนเฉิงตะโกนไล่หลังเธอ “ไปเอาของก็ยังไม่รีบนะ คุณออกมาครึ่งวันแล้ว กลับบ้านไปดูลูกก่อนเถอะ เขาน่าจะหิวนมแล้ว...”“ไม่กลับ ครบขวบพอดี ได้เวลาหย่านมแล้ว!”ฉินเยี่ยนเฉิง “...”......หลังจากที่เสิ่นชิงซูอยู่ในห้องไอซียูสังเกตอาการยี่สิบสี่ชั่วโมง อาการก็ค
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 665
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ไฟห้องผ่าตัดก็ดับลงประตูเปิดออกฟู่ซือเหยียนเป็นคนแรกที่พุ่งเข้าไป “อาซูเป็นยังไงบ้าง?”เฉียวซิงเจียนั่งยอง ๆ นานเกินไป ขาชาจนลุกขึ้นไม่ไหวในชั่วขณะ...“พ้นขีดอันตรายแล้วชั่วคราว” ฉินเยี่ยนเฉิงถอดหน้ากากอนามัย เดินไปพยุงเฉียวซิงเจียที่นั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นขึ้นมา มองดูดวงตาทั้งสองข้างของเธอที่บวมแดงจากการร้องไห้ ก็ถอนหายใจ “เธอต้องนอนโรงพยาบาล”เฉียวซิงเจียจับมือของฉินเยี่ยนเฉิง “รักษาให้หายได้ไหม ฉินเยี่ยนเฉิง คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ คุณต้องรักษาให้หายได้แน่ ๆ ใช่ไหม?”“ผมจะพยายามเต็มที่” ฉินเยี่ยนเฉิงรู้ว่าคำตอบที่เฉียวซิงเจียอยากได้ยินคืออะไร แต่ในฐานะหมอ เขาต้องพูดความจริงเฉียวซิงเจียกับฉินเยี่ยนเฉิงเป็นสามีภรรยากันมานานหลายปี มีหรือจะไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งในประโยคนี้ของฉินเยี่ยนเฉิง!พยายามเต็มที่ ไม่ใช่ว่ามั่นใจน้ำตาของเฉียวซิงเจียไหลรินลงมาอีกครั้ง “อาซู อาซูของเราทำไมถึงโชคร้ายแบบนี้ตลอดเลยนะ...”“ซิงซิง ผมรู้ว่าคุณเสียใจ แต่คุณร้องไห้ต่อไม่ได้แล้วนะ ตาคุณบวมมาก แล้วอารมณ์คุณยังตื่นเต้นขนาดนี้ ถึงตอนนั้นถ้าน้ำนมหดอีก แม่เราก็จะว่าคุณอีก...”“อ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 664
เสี่ยวอันหนิงชะงักไป พอได้สติก็ยกมือปิดหน้าประท้วง “แม่ไม่ยุติธรรมเลย เสี่ยวอันหนิงเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่สวยที่สุด จะมีรูปหน้าตลก ๆ ไม่ได้นะ!”เสิ่นชิงซูลูบหัวกลม ๆ ของเธอ “งั้นลูกยังไม่รีบเช็ดหน้าสกปรกของลูกให้สะอาดอีกเหรอ”เสี่ยวอันหนิงเป็นเด็กรักษาภาพลักษณ์ เช็ดน้ำตาจนแห้งอย่างรวดเร็วร้องไห้จนจมูกเล็ก ๆ แดงก่ำ ตาก็แดงก่ำ แต่ตอนนี้กลับเท้าสะเอว ใบหน้าเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้“แม่คะ หนูไม่ได้ร้อง!” นิ้วอ้วนป้อมของเสี่ยวอันหนิงชี้ไปที่เสี่ยวเนี่ยนอัน “เสี่ยวเนี่ยนอันต่างหากที่ร้องไห้ขี้มูกโป่ง น่าอายจังเลย โตเป็นเด็กโตแล้วยังร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก~”หนุ่มน้อยพอได้ยินดังนั้น ก็รีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ถลึงตาใส่เสี่ยวอันหนิง “ฉันไม่ได้ร้อง! เธอต่างหากที่ร้อง!”“เธอร้อง!” เสี่ยวอันหนิงไม่ยอมอ่อนข้อ “เธอร้องก่อน!”เสี่ยวเนี่ยนอันขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้ร้อง!”“เธอร้อง!”“ไม่ได้ร้อง!”......สองพี่น้องเลยเถียงกันไม่เลิกแบบนี้พวกเขาไม่ค่อยทะเลาะกัน ทำเอาผู้ใหญ่หลายคนมองดูเป็นเรื่องแปลกใหม่ ไม่กล้าขัดจังหวะ เอาแต่ดูเหมือนกำลังดูตลกสั้นบรรยากาศอบอุ่นและดีงามอย่างไม่ต้องสงสัยเ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 663
แสงแดดร้อนแรงดั่งเปลวไฟ ลมฤดูร้อนพัดผ่านใบหน้าเล็ก ๆ ที่อ่อนเยาว์ทั้งสองเสิ่นชิงซูสวมชุดเดรสสีแอพริคอต บนศีรษะสวมหมวกทรงบักเก็ต และสวมหน้ากากอนามัยเธอเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ย่อตัวลงกางแขนออกต้อนรับลูก ๆ ทั้งสองของตัวเอง...เวินจิ่งซีเห็นดังนั้น ก็วางเสี่ยวอันหนิงลงเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันจึงพากันวิ่งตรงมาทางเสิ่นชิงซู!ฟู่ซือเหยียนยืนอยู่ข้าง ๆ เสิ่นชิงซู มองท่าทางของเจ้าก้อนกลมทั้งสอง เกรงว่าพวกเขาจะวิ่งเร็วเกินไปจนชนเข้ากับเสิ่นชิงซูเขาจึงทำได้เพียงก้าวไปขวางตรงหน้าเสิ่นชิงซูก่อนหนึ่งก้าวเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันเบรกกะทันหันไม่ทัน โถมเข้าใส่ร่างของผู้ชายคนนั้นเต็มแรง กอดขาใหญ่ยาวของเขาไว้คนละข้าง!“อ๊ะ!”“โอ๊ย!”เจ้าก้อนกลมทั้งสองเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน...ฟู่ซือเหยียนก้มหน้าลง ดวงตาเรียวยาวมองเด็กทั้งสอง ริมฝีปากบางเม้มขึ้นเล็กน้อย“ไม่เจอกันนานนะ เสี่ยวอันหนิง เสี่ยวเนี่ยนอัน”มือใหญ่ทั้งสองข้างของเขาถือโอกาสลูบหัวเด็กทั้งสองเจ้าก้อนกลมทั้งสองนิ่งอึ้งไป!ไม่กี่วินาทีต่อมา เสี่ยวอันหนิงก็เป็นคนแรกที่ได้สติ“พ่อ~!”เสี่ยวอันหนิงดีใจสุดขีด กระโดดโลดเต
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 662
“วันนั้นในโรงพยาบาลพี่ถูกเก็บไข่ไปจริง ๆ แต่ไข่ถูกสลับเปลี่ยนไป ดังนั้น ตัวอ่อนที่ถูกเพาะขึ้นมา จึงเป็นของฉันกับจิ้นเชวี่ย”ข้อมูลนี้มันหนักหนาเกินไป เสิ่นชิงซูถึงกับย่อยไม่ทันในชั่วขณะเจียงหมี่รั่วพูดอีกว่า “พอมาคิดดูตอนนี้ ฉันกลับรู้สึกว่าถ้าเด็กคนนี้เป็นลูกของพี่กับจิ้นเชวี่ยจริง ๆ ก็คงจะดี บางทีเลือดสายสะดือของเด็กอาจจะช่วยชีวิตพี่ได้...”ไม่นึกเลยว่าความจริงของเรื่องนี้จะเป็นแบบนี้ในใจของเสิ่นชิงซูทั้งตกตะลึงและโล่งอก ยังไงซะก็ไม่ใช่ยีนของเธอกับจิ้นเชวี่ย นับว่าโชคดีมากแล้วแต่พอคิดว่าเจียงหมี่รั่วต้องเสียสละมากขนาดนี้ ในใจเธอก็อดรู้สึกผิดไม่ได้“หมี่รั่ว ทำให้เธอลำบากแล้ว เธอพักผ่อนรอคลอดอย่างสบายใจเถอะ ต่อให้ฉันไม่อยู่แล้ว ฉันก็จะทิ้งเงินก้อนหนึ่งไว้ให้เธอกับลูก”เจียงหมี่รั่วมองเสิ่นชิงซู พอคิดว่าเธออาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงครึ่งปี ในใจก็ยิ่งเสียใจอย่างมาก “พี่ชิงซู คนดี ๆ อย่างพี่ ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกกับพี่แบบนี้ด้วย...”“เด็กโง่ เธอยังจะมาสงสารฉันอีก!” เสิ่นชิงซูดึงทิชชูสองสามแผ่นส่งให้เธอ “ตอนนี้เธอเอาตัวเองเข้าไปพัวพันด้วยแล้ว คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ใช่เรื่องง่
บางทีคุณอาจจะชอบ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย44.4K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน75.5K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์75.4K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI72.7K viewsทำไมถึงเป็นเธอ
แพรสีนิล3.2K viewsคุณชายโรคจิต (Nc 18+)
ณัฐลภัส980 viewsหวง ฤทธิ์ รัก
พราวนภา168 viewsซ่อนรัก
ซินเหมย / ณศิกมล235 views
