แชร์

บทที่ 441

ผู้เขียน: หรงหรงจื่ออี
มือทั้งสองของเธอกำเข้าหากันแน่น กัดฟันจนฟันแทบจะหักหมดปากอยู่แล้ว “ได้ ถือซะว่าฉันติดค้างคุณ งานแต่งงานนี้ ฉันจะชดเชยให้คุณ”

“แบบนี้ถูกต้องแล้ว” ฟู่ซือเหยียนกดท้ายทอยของเธอ แล้วก้มหน้าลงไปจูบเบา ๆ ตรงหน้าผากเธอ

เสิ่นชิงซูหลับตาลง น้ำตาไหลออกมาจากหางตา

......

ฟู่ซือเหยียนเตรียมทั้งหมดนี้เอาไว้นานแล้ว

นอกจากป้าจาง บนเรือยอร์ชยังมีพนักงานจัดงานแต่งชุดหนึ่งรออยู่

นอกจากนี้ยังมีหมอ พิธีกรและพ่อครัวอีกด้วย

เรือยอร์ชลำนี้ผ่านการดัดแปลงครั้งใหญ่มา โดยเฉพาะห้องพักบนเรือที่เสิ่นชิงซูพักในหลายวันมานี้ ทั้งหมดล้วนดัดแปลงตามห้องนอนหลักที่คฤหาสน์หนานซีแบบจุดต่อจุด

หลังเสิ่นชิงซูยอมตกลงจัดงานแต่งงานกับฟู่ซือเหยียน คนเหล่านี้ก็เริ่มทยอยปรากฏตรงหน้าเสิ่นชิงซู

สไตล์ลิสหญิงสองคนทำผมและแต่งหน้าให้เสิ่นชิงซู

เรือยอร์ชจอดอยู่กลางทะเลหลวง

วันนี้เป็นวันที่คลื่นลมสงบ

ฟ้าครามทะเลฟ้า ท้องฟ้าบนเรือยอร์ชบังเอิญมีนกนางนวลบินผ่าน

บนดาดฟ้าเรือ คนทั้งทีมของบริษัทจัดงานแต่งงานต่างกำลังยุ่งกันอยู่

ดอกไม้สด ลูกโป่ง พรมแดง ชุดอุปกรณ์เครื่องเสียง ทุกอย่างไม่ด้อยไปกว่าฉากงานแต่งงานที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกของพ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 447

    อ้อมแขนของจิ้นเชวี่ยที่โอบอุ้มเธอกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย“กวนเยว่ ไปโรงพยาบาล”กวนเยว่ “ครับ!”จิ้นเชวี่ยอุ้มเสิ่นชิงซูขึ้นรถรถฮัมเมอร์สีดำพุ่งทะยานออกไปในขณะนั้น เสียงตะโกนของหมอส่วนตัวก็ดังมาจากดาดฟ้าเรือ “เร็วเข้า คุณฟู่ช็อกไปแล้ว!”ฉินเยี่ยนเฉิงตกใจ รีบวิ่งขึ้นไปบนเรือยอร์ช.........ที่โรงพยาบาล หลังจากเสิ่นชิงซูถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน จิ้นเชวี่ยก็รีบโทรศัพท์หาเวินจิ่งซีทันทีไม่นาน เวินจิ่งซีก็พาเสี่ยวอันหนิง ถานอีอี้ และป้าอวิ๋นรีบไปยังโรงพยาบาลเมื่อคืนนี้มีข่าวมาจากทางท่านเจ็ด ตรวจพบว่าเรือยอร์ชส่วนตัวของฟู่ซือเหยียนอยู่ในทะเลหลวงท่านเจ็ดได้ส่งเรือยอร์ชส่วนตัวของเขาออกไป และให้คนของเขาไปกับจิ้นเชวี่ยและเวินจิ่งซีเพื่อออกตามหาเสิ่นชิงซูเดิมทีวันนี้เวินจิ่งซีจะต้องออกทะเลไปตามหาเสิ่นชิงซูพร้อมกับจิ้นเชวี่ยแต่เสี่ยวอันหนิงไม่ได้ติดต่อกับแม่มาหลายวัน กลางคืนก็ฝันร้ายตลอด บอกว่าฝันเห็นแม่กำลังร้องไห้วันต่อมา เสี่ยวอันหนิงก็เริ่มมีไข้ต่ำ ๆเวินจิ่งซีเป็นพ่อบุญธรรมของเสี่ยวอันหนิง ในเรื่องการดูแลเสี่ยวอันหนิง นอกจากเสิ่นชิงซูแล้ว ก็มีเวินจิ่งซีนี่แหละที่คุ้นเคยที

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 446

    หลังจากดื่มน้ำขิงหนึ่งถ้วยจนหมด เสิ่นชิงซูก็รู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นขึ้นมากเธอยื่นถ้วยให้ป้าจาง “ขอบคุณค่ะ ป้าจาง”ป้าจางรับถ้วยไป พลางถอนหายใจ “คุณนายคะ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับคุณผู้ชาย แต่เมื่อกี้ฉันเพิ่งถามคุณหมอมา อาการของคุณผู้ชายอันตรายมาก พวกเราต้องรีบไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นคุณผู้ชายอาจจะ...”“ถ้าเขาตาย ฉันจะไปมอบตัวเอง”ป้าจาง “...”เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย!เสิ่นชิงซูทำหน้าไร้อารมณ์ น้ำเสียงเย็นชา “แต่การแทงครั้งนี้ ฉันไม่เคยเสียใจเลย!”ป้าจาง “...”เอาเถอะ ดูท่าแล้วคุณนายคงจะเกลียดคุณผู้ชายเข้ากระดูกดำจริง ๆป้าจางรู้ดีว่าเวลาแบบนี้ทางที่ดีที่สุดคือหุบปากและไม่พูดอะไรเลยเสิ่นชิงซูอยู่ในห้องพักของป้าจางตลอดเวลาเธอไม่กล้านอน แม้ว่าป้าจางจะคะยั้นคะยอให้เธอไปนอนพักบนเตียง เธอก็ยังยืนกรานที่จะนั่งเธอหลับตาตลอดทั้งคืน แต่เส้นประสาทของเธอยังคงตึงเครียดอยู่เสมอเรือยอร์ชกำลังเดินทางกลับจริง ๆ ช่วงครึ่งแรกของคืนมีพายุฝนฟ้าคะนอง ทำให้เรือโคลงเคลงอย่างรุนแรง แต่หลังจากออกจากทะเลหลวงในช่วงครึ่งหลังของคืน อากาศก็ดีขึ้นค่ำคืนที่ยาว

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 445

    เขาพูดไปก็พลันไอขึ้นมาเสียงหนึ่ง ก่อนจะกระอักเลือดออกมาวินาทีถัดมา ชายหนุ่มประคองไม่ไหวอีกต่อไป ร่างสูงใหญ่ล้มลงไป เข่าทั้งสองกระแทกบนดาดฟ้าเรือแข็ง ๆ อย่างแรงเขาไออีกออกมาเป็นเลือดอีกสองสามทีการแทงของเสิ่นชิงซูครั้งนี้ช่างโหดเหี้ยมและแม่นยำจริง ๆ...น่าจะแทงถูกม้ามเข้าแล้วป้าจางได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวเลยวิ่งออกมาดู เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียนคุกเข่าอยู่บนพื้น หนำซ้ำบนร่างไม่เพียงถูกมีดแทงแต่ยังไอเป็นเลือดอีก ก็ตกใจจนรีบตะโกนเรียกหมอหมอประจำตัวรีบเข้ามาฟู่ซือเหยียนประคองสติเพียงน้อยนิดสุดท้ายเอาไว้ แล้วพูดสั่งว่า “รีบกลับเรือ แล้วก็ เกลี้ยกล่อมคุณนายให้กลับห้องโดยสาร...”พูดจบ ดวงตาทั้งสองของฟู่ซือเหยียนก็หลับลง หมดสติไปโดยสมบูรณ์“คุณผู้ชาย!”เสิ่นชิงซูมองฟู่ซือเหยียนถูกคนพากลับห้องโดยสารอุปกรณ์บนเรือยอร์ชมีจำกัด หมอเพียงห้ามเลือดให้ฟู่ซือเหยียนเท่านั้นป้าจางสอบถามอาการ“น่าจะแทงถูกม้าม ผมไม่กล้าดึงมีดออกทันที ตอนนี้ทำได้แค่รีบไปถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด”ป้าจางได้ยินแบบนั้น ก็รับกลับไปบนดาดฟ้าเรืออย่างลุกลี้ลุกลนในขณะนี้ ลมแรงพัดฟิ้ว ๆ ฝนเม็ดเท่าถั่วตกลงมาป้าจาง

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 444

    นัยน์ตาของเสิ่นชิงซูหดตัวลงอย่างแรงเธอ ทำได้แล้ว...ในที่สุดเธอก็แทงมีดแห่งความโกรธแค้นเล่มนี้เข้าไปในร่างกายของฟู่ซือเหยียนด้วยตัวเองแล้วตรงฝ่ามือรู้สึกถึงของเหลวที่เหนียวและอุ่นร้อนเสิ่นชิงซูรู้ว่า นั่นคือเลือดของฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนไม่กระดุกกระดิก ไม่มีแม้แต่สัญญาณของการต่อต้านแม้แต่น้อยตายแล้ว?ฟู่ซือเหยียนตายแล้วงั้นเหรอ?เธอฆ่าคน?ขอบตามีน้ำตาไหลออกมาลมหายใจของเสิ่นชิงซูถี่และเร็ว ทั้งร่างสั่นเทาไม่หยุด“อาซู...”ฟู่ซือเหยียนค่อย ๆ เงยหน้ามองเธอใบหน้าของชายหนุ่มซีดเผือด บนหน้าผากมีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆนัยน์ตาของเสิ่นชิงซูหดตัวอย่างแรง ราวกับตื่นตระหนกอย่างนั้น เธอชักมือที่ถือมีดอยู่กลับ พร้อมกรีดร้องและผละฟู่ซือเหยียนออก...ฟู่ซือเหยียนร้องโอดครวญเสียงหนึ่ง ร่างล้มไปข้าง ๆเสิ่นชิงซูลุกขึ้นนั่ง ใช้มือและเท้าดันถอยไปด้านหลังถอยจนไปถึงข้างขอบเตียง แล้วกลิ้งลงไปบนพื้นโดยไร้ซึ่งความกลัว ไม่สนความเจ็บปวดบนร่างกายแต่อย่างใด เสิ่นชิงซูตะเกียกตะกายขึ้นมาได้ก็วิ่งไปทางประตูเลย!“อาซู...”เสิ่นชิงซูเปิดประตูเบื้องหลังฟู่ซือเหยียนพยายามประคองสติลุกขึ้นยืน เขามอง

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 443

    ในใจของเสิ่นชิงซูผุดการเย้ยหยันขึ้นมาระลอกหนึ่งมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “งั้นฉันต้องชมคุณหรือเปล่า?”“ไม่ต้อง” ริมฝีปากบางของฟู่ซือเหยียนกระตุกรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย “ผมแค่อยากพิสูจน์ให้คุณดูว่า เพื่อคุณแล้วผมทำได้ทุกอย่าง”“งั้นเหรอ?” เสิ่นชิงซูแสยะยิ้ม “งั้นถ้าฉันให้คุณไปกระโดดลงทะเลเดี๋ยวนี้ คุณทำได้ไหม?”ฟู่ซือเหยียนอึ้งไปแต่ไม่นาน เขาก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายกับจนใจ “คำพูดจากใจจริง?”“คำพูดจากใจจริง” เสิ่นชิงซูแสยะยิ้ม “ที่นี่คือทะเลหลวง คุณกระโดดลงไปฉันก็จะให้อภัยคุณ ถ้าคุณไม่ตาย ก็นับว่าคุณดวงแข็ง ถ้าคุณตายนั่นคุณก็สมควรแล้ว”“อาซู ผมตายไม่ได้”ฟู่ซือเหยียนมองเธอ สีหน้าจริงจังอย่างมาก “ยังมีคนต้องการผมอยู่”“ใช่ คุณตัดใจตายไม่ได้อยู่แล้ว ฟู่ซืออวี่ของคุณยังต้องการให้คุณไปเป็นพ่อที่แสนดีของเขาอยู่นะ!”เสิ่นชิงซูชักเท้าของตัวเองกลับ พลางจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา“แต่ว่าฟู่ซือเหยียน ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ฉันหวังว่าคุณจะไปตายได้เร็วหน่อย! แต่ตามโลกธรรมคนชั่วดันมักจะอายุยืนที่สุด”“ฉันรู้ว่าฉันสู้คุณไม่ได้ เพราะงั้นฉันหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณตามตอแยฉัน งานแ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 442

    พิธีแต่งงานล่าช้าเสิ่นชิงซูอยู่แต่ในห้องตลอดไม่ได้ออกมาตอนเที่ยง ป้าจางเข้ามาส่งอาหารให้เธอเมื่อเห็นเสิ่นชิงซูนั่งหลับตาอยู่บนเตียง ป้าจางก็เม้มริมฝีปากพลางถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่งบอกว่าจะจัดงานแต่งงาน แต่มองไปที่เจ้าสาวที่สวยขนาดนี้กลับไม่ดีใจเลยแม้แต่น้อยอันที่จริงงานทุกคนต่างเห็นกันหมดว่า งานแต่งงานนี้มีความไม่ลงรอยกันและความประหลาดมากแค่ไหนเพียงแต่ฟู่ซือเหยียนจ่ายเงินจ้างพวกเขามาทำงาน พวกเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินการกระทำของนายจ้างแค่รู้สึกทอดถอนใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ทั้งรวยและทรงอิทธิพลอย่างฟู่ซือเหยียน จะไม่สมหวังในความรักอย่างไรความรู้สึกก็เป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ที่สุดบนโลกใบนี้แล้วป้าจางเดินไปตรงหน้าเสิ่นชิงซู เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณนายคะ คุณกินข้าวก่อนเถอะค่ะ เมื่อกี้ฉันได้ยินคุณผู้ชายบอกว่า รอถึงตอนค่ำก่อนแล้วค่อยจัดงานแต่ง คุณกินอะไรรองท้องหน่อยเถอะค่ะ”เสิ่นชิงซูลืมตามองป้าจางผ่านไปครู่หนึ่ง สายตาของเธอก็กวาดไปบนอาหารที่ป้าจางวางไว้บนโต๊ะ“ฉันไม่อยากกินของพวกนี้” น้ำเสียงเธอเย็นชา “ให้พ่อครัวเปลี่ยนเป็นสเต๊กเถอะค่ะ”“ฮะ?” ป้าจางประ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status