บทที่ 646

จิ้นเชวี่ยรู้ว่าเป็นกวนเยว่ที่บอกทุกคนว่าเสิ่นชิงซูเป็นอดีตภรรยาของฟู่ซือเหยียน

เขามองกวนเยว่ แล้วยิ้ม

วินาทีต่อมา กวนเยว่ส่งเสียงอู้อี้ คุกเข่าลงข้างหนึ่ง เลือดที่ต้นขาข้างหนึ่งไหลไม่หยุด

กระสุนฝังอยู่ในกระดูก จิ้นเชวี่ยใช้มีดทหารแงะกระสุนนั้นออกมาด้วยตัวเอง

กระสุนที่เปื้อนเลือดถูกวางลงในมือของกวนเยว่ มือข้างหนึ่งของจิ้นเชวี่ยเต็มไปด้วยเลือด เขาตบเบา ๆ บนใบหน้าที่ซีดเผือดและเหงื่อซึมด้วยความเจ็บปวดของกวนเยว่

“ผมเคยบอกแล้วว่าผมไม่ชอบให้ใครมาสอนผมทำอะไร”

กวนเยว่ก้มหน้าลง กัดฟันทนความเจ็บปวด “คุณจิ้น ผมผิดไปแล้วครับ”

คนอื่น ๆ ไม่กล้าส่งเสียงอีก

ในที่สุดงานแต่งงานก็จะจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ตามความต้องการของจิ้นเชวี่ย

ทุกคนต่างก็คิดว่าจิ้นเชวี่ยบ้าไปแล้ว แต่ก็ไม่กล้าขัดขวาง ทำได้เพียงจำใจบ้าไปกับเขา

ในงานเลี้ยงอาหารค่ำหลังจากนั้น จิ้นเชวี่ยยกแก้วขึ้นดื่มอย่างเต็มที่ และต้องดื่มกับผู้นำทุกคนคนละแก้ว

ผู้นำทุกคนยกแก้วขึ้น กล่าวคำอวยพรอย่างไม่จริงใจ

คนไม่น้อย จิ้นเชวี่ยไม่ปล่อยใครไปเลยสักคน พอครบหนึ่งรอบ ตัวเขาเองก็ดื่มไปไม่น้อย

ตอนนี้เมาแล้ว ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แค่อยากจะกอดเสิ่นชิงซ