LOGINควันโขมงโฉงเฉงบนภูเขาสุดท้ายจิ้นเชวี่ยก็แพ้ให้กับคำว่า ‘รัก’ เพื่อความต้องการส่วนตัว ทำลาย ‘อาณาจักรแห่งความมืดมิด’ ที่สร้างมาหลายปีในคราวเดียว กวนเยว่ตายแล้ว หัวหน้าฝ่ายต่าง ๆ ที่ถูกจิ้นเชวี่ยบังคับให้มาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้ก็หนีไม่รอดเหมือนกันพวกเขาฆ่าคนทรมาทรกรรมคนนับไม่ถ้วนเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ไม่ควรค่าแก่ความเห็นใจแต่ในโลกของพวกเขา ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นเพราะการทรยศของจิ้นเชวี่ยความยึดมั่นของจิ้นเชวี่ยทำลายทุกสิ่งของพวกเขาส่วนจิ้นเชวี่ยเองก็ถูกทำลายเพราะความยึดมั่นในตอนท้ายเหมือนกันปีศาจแห่งขุมนรกที่สร้างขึ้น สุดท้ายกลับหวังจะได้ครองรักจนแก่เฒ่ากับมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง นี่คือเรื่องน่าขันจิ้นเชวี่ยไม่ได้ตายดี ไม่ได้รับความเห็นใจเจียงหมี่รั่วคุกเข่าอยู่บนหน้าผา เหนือศีรษะคืออสนีบาตพิโรธ ใต้ผาคือคลื่นยักษ์ซัดสาด เสียงร้องไห้ของเธอถูกกลบจนหมดเด็กในท้องทุรนทุรายไม่สงบเธอประคองท้อง ร้องไห้จนเหมือนหัวเราะ แต่ก็หัวเราะเหมือนร้องไห้เพื่อนร่วมรบเดินไปประคอง การปฏิบัติการยังไม่สิ้นสุด เธอที่เป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่เหมาะจะอยู่ที่นี่ จึงเร่งพาเธอลงเขาไปอย่างรีบร้อน...…เมื่อ
ครั้นมีดทหารชูขึ้นอีกครั้ง ก็จะแทงข้อมือของฟู่ซือเหยียนเสิ่นชิงซูรูม่านตาหดเล็กฉับพลัน “ไม่นะ!”ปัง!เสียงปืนดังขึ้น ลูกกระสุนยิงถูกมือที่ถือมีดของจิ้นเชวี่ย!มีดทหารหล่นลงพื้น!จิ้นเชวี่ยกดมือที่มีเลือดไหลไม่หยุด แล้วหันกลับไปเจียงหมี่รั่วถือปืนสั้นสีดำด้วยสองมือ ดวงตาแดงก่ำ “จิ้นเชวี่ย คุณปล่อยพวกเขาไป!”จิ้นเชวี่ยมองเจียงหมี่รั่วพักใหญ่จึงแสยะยิ้ม “เจียงหมี่รั่ว? แม้แต่คุณก็หักหลังผมเหรอ?”เจียงหมี่รั่วร้องไห้พลางส่ายหน้า “จิ้นเชวี่ย ฉันรักคุณ! แต่... คุณทำผิดแล้ว คุณทำร้ายคนมากมาย คนที่ตายมีมากเกินไปแล้ว! คุณวางมือดีไหม?!”“คุณรักผม?” จิ้นเชวี่ยแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง “เจียงหมี่รั่ว รักของคุณก็คือการแทงผมข้างหลังเหรอ? คุณมันนังโง่!!!”“ฉันโง่ เรื่องที่ฉันรักคุณมันโง่มาก แต่จิ้นเชวี่ย ฉันไม่เคยนึกเสียใจ!”เจียงหมี่รั่วถือปืนด้วยสองมือ ถึงเธอจะกลัวจนตัวสั่นเทิ้ม แต่ก็ยังแน่วแน่ในจุดยืน “จิ้นเชวี่ย คุณเคยช่วยฉัน ดังนั้นฉันจึงสมัครใจเสียสละตัวเองอุ้มท้องให้คุณ แต่คุณเคยช่วยฉัน พี่ชิงซูก็เคยช่วยฉันเหมือนกัน การที่ฉันคลอดลูกให้คุณก็คือการตอบแทนคุณ แต่การช่วยพี่ชิงซู ก็คือการ
เสิ่นชิงซูหลับตา ร่างกายร่วงลงไปข้างล่างแทบจะเป็นเวลาเดียวกัน เงาร่างทั้งสองกระโจนเข้ามาหาเธอชั่วขณะ มือของเสิ่นชิงซูถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งคว้าเอาไว้ การร่วงลงไปหยุดชะงัก!เธอลืมตาขึ้น บุรุษดวงตาเรียวยาวจ้องเธอตาเขม็ง หางตาแดงระเรื่อเสิ่นชิงซูรูม่านตาหดเล็ก “คุณ คุณบ้าแล้ว...”ฟู่ซือเหยียนอยู่ในชุดออกรบสีดำ มือใหญ่จับข้อมือเล็กของเธอแน่น เนื่องจากออกแรง มุมหน้าผากของเขาจึงมีเอ็นเขียวปูดโปน “อาซู เร็ว เอามืออีกข้างดึงแขนของผมไว้...”เสิ่นชิงซูส่ายหน้า “คุณปล่อยฉันเร็ว ๆ จิ้นเชวี่ยเขา...”ยังไม่ทันพูดจบ จู่ ๆ ฟู่ซือเหยียนก็ครางเสียงต่ำ!แขนข้างที่จับเสิ่นชิงซูถูกแทงหนึ่งที กระนั้นฟู่ซือเหยียนก็ยังไม่ปล่อยมือจิ้นเชวี่ยถือมีดทหารอยู่ในมือเล่มหนึ่ง ย่อตัวลงข้างตัวฟู่ซือเหยียน“นายเองเหรอ...” เขาหัวเราะปานปีศาจที่คลานขึ้นมาจากขุมนรก “น้องชายคนดีของฉัน นายกลับไม่ตาย!”ฟู่ซือเหยียนใบหน้าทรมาน “จิ้นเชวี่ย นายจะฆ่าจะแกงฉันก็ตามใจ แต่อาซูบริสุทธิ์ เธอไม่ควรตายอย่างนี้ ขอร้อง ปล่อยเธอ...”จิ้นเชวี่ยแสยะยิ้ม “เธอยอมตายก็ไม่แต่งกับฉัน ฉันผิดหวังมาก!”“เธอเคยช่วยนายนะ! จิ้นเชวี่ย นายปล่
จิ้นเชวี่ยนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ เลือดสดไหลหยดลงมาจากหน้าผากทว่าเขากำลังยิ้ม ยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมเศร้าหมอง “อาซูเชื่อฟังนะ กลับมา ถ้าเดินต่อไปอีกก้าว ผมก็ได้แต่ต้องยิง”เสิ่นชิงซูสบสายตากับเขาปืนกระบอกนั้นชี้มาทางเธอ เธอต้องกลัวอยู่แล้วแต่เธอมาถึงตรงนี้แล้ว จะกลับไปอีกได้อย่างไร?“จิ้นเชวี่ย ฉันจะไม่กลับไป”เสิ่นชิงซูเอามือดึงผ้าคลุมศีรษะออก ถอดตุ้มหู กระชากสร้อยออกจากคอ... เธอใช้หลังมือปาดลิปสติกออกจากริมฝีปาก แล้วจ้องจิ้นเชวี่ยด้วยท่าทางแน่วแน่ที่สุด “ต่อให้ตายฉันก็ไม่เป็นเจ้าสาวของคุณ”จิ้นเชวี่ยมองเธอสายตาแดงก่ำ“อาซู คุณใจดำจริง ๆ”เสิ่นชิงซูยิ้มแล้วหันหลัง ก่อนจะเดินไปข้างหน้าไปอย่างไม่ลังเลปัง!!!เสียงปืนดังขึ้น ลูกกระสุนนัดหนึ่งตกข้างเท้าเธอ!เสิ่นชิงซูแค่ชะงักไป นั่นเป็นการตอบสนองตามสัญชาตญาณยามมนุษย์เจอกับอันตรายแต่วินาทีต่อมา เธอถกชายกระโปรงเหยียบโคลนบนผิวพื้นเดินไปข้างหน้าปัง!!!เสียงปืนดังขึ้นมาอีกหน กระสุนยิงถูกลำต้นข้างเธอ!เสิ่นชิงซูใบหน้าปราศจากริ้วอารมณ์ มุ่งหน้าต่อโดยเห็นความตายดังกลับบ้านหนึ่งก้าว สองก้าว...โคลนบนพื้นทำกระโปรงเธอสกปรก เธ
จิ้นเชวี่ยเปิดประตูรถ แล้วล้วงปืนสั้นลงไปกวนเยว่ถูกลูกกระสุนที่หลัง แต่เขาใส่เสื้อกันกระสุนอยู่ ไม่ได้ล้มลงไปเขาปกป้องเจียงหมี่รั่ววิ่งไปทางรถพอเห็นจิ้นเชวี่ยออกมารับ กวนเยว่ก็ผลักเจียงหมี่รั่วไป “มีการซุ่ม พวกคุณไปก่อน!”จิ้นเชวี่ยรับตัวอ่อนปวกเปียกของเจียงหมี่รั่วมา มองกวนเยว่ “คุณเป็นยังไงบ้าง?”“ผมไม่เป็นไร” กวนเยว่มองจิ้นเชวี่ย “คุณจิ้น ถ้าผมรอด ผมจะไปหาคุณ แต่ถ้า...ก็ขออวยพรให้คุณสมปรารถนาแล้วกัน”จิ้นเชวี่ยขมวดคิ้ว ยังไม่ทันได้ต่อคำ ทางพุ่มหญ้าก็มีเจ้าหน้าที่ในชุดติดอาวุธพุ่งออกมาสองสามคำกะทันหันกวนเยว่ตะโกนไป “ไปซะ!!”จิ้นเชวี่ยกัดฟัน แล้วฉุดเจียงหมี่รั่ววิ่งไปทางรถเป็นเวลาเดียวกัน จู่ ๆ เสิ่นชิงซูก็ผลักประตูรถวิ่งออกมาเสียงกราดยิงดังสนั่นรอบทิศ เสิ่นชิงซูกลับวิ่งไปทางพวกเขาทั้งอย่างนั้น!“อาซู!”จิ้นเชวี่ยรูม่านตาหดเล็ก แทบจะผลักเจียงหมี่รั่วออกตามจิตใต้สำนึกแล้ววิ่งไปกอดเสิ่นชิงซูจังหวะที่เสิ่นชิงซูถูกเขากอด เธอจ้องเจียงหมี่รั่วตาเขม็ง “หนีไป! วิ่งลงเขา...”เจียงหมี่รั่วตัวแข็งอยู่กับที่ ตามด้วยร้องไห้พลางส่ายหน้า “พี่ชิงซู ฉันหนีไปไม่ได้ พี่ต่างหากที่ควร
“พี่กวน เสร็จแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่สร้างความลำบากให้” เจียงหมี่รั่วก้มหน้า ขณะพูดยังทำท่าว่าจะร้องไห้เห็นแล้วอัดอั้นตันใจที่สุดจริง ๆกวนเยว่ไม่เห็นด้วยกับการให้เจียงหมี่รั่วอุ้มบุญแทนจิ้นเชวี่ยกับเสิ่นชิงซูมาตลอดที่เขาติดตามจิ้นเชวี่ยหลายปีนี้ก็เพื่อตอบแทนบุญคุณตอนนั้นเขาถูกคนหลอกไปเป็นมิจฉาชีพที่เมียนปยี ในตอนที่หลบหนีแต่ถูกจับกลับมาเกือบถูกตีตายนั้น จิ้นเชวี่ยพาเขาหนีไปจิ้นเชวี่ยบอกเขา ถ้าสมัครใจติดตามเขา เขาก็จะรับรองลาภยศสรรเสริญอีกฝ่ายได้ ครอบครัวของเขาจะมีเงินใช้ไม่สิ้นเทียบกับการถูกตีตาย การติดตามจิ้นเชวี่ยคือทางออกที่ดีที่สุดของกวนเยว่กวนเยว่เคารพเลื่อมใสจิ้นเชวี่ยที่สุด เขายังถึงขั้นคิดว่าถ้าจิ้นเชวี่ยไม่เกิดความยึดมั่นถือมั่นกับเสิ่นชิงซู ทุกอย่างนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น‘อาณาจักร’ ที่จิ้นเชวี่ยพยายามสร้างขึ้น ต่อให้โลกไม่ยอมรับ กลับพอให้จิ้นเชวี่ยทำตามอำเภอใจได้ทั้งชาติและเจียงหมี่รั่วที่อยู่ตรงหน้าก็เหมือนกับจิ้นเชวี่ยพวกเขาต่างเป็นทาสรักที่ถูกควบคุมกวนเยว่ไม่ยอมรับ แต่ก็จนปัญญาตอนนี้เห็นเจียงหมี่รั่วน่าเวทนาอย่างนี้ ในฐานะที่เป็นผู้ชาย อย่างไรก็เห็นใจอยู







