บทที่ 72  

“อืม”

“แค่อีกสี่วันก็จะถึงวันสิ้นปีแล้วนะ” เฉียวซิงเจียสีหน้าเคร่งเครียด “เธออยู่ฉลองปีใหม่กับน้าเจียงให้เสร็จเรื่องก่อนแล้วค่อยผ่าตัดไม่ดีกว่าเหรอ?”

“ฉันหาข้อมูลแล้ว ช่วงอยู่เดือนหลังทำแท้งแค่อยู่บ้านทำตัวให้อุ่นอย่าออกไปไหนมากก็พอ เรื่องอื่นก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วนี่”

“แต่ว่า…”

“ซิงซิง เธอช่วยถามให้ฉันหน่อยสิ” เสิ่นชิงซูมองเฉียวซิงเจีย “กว่าจะนัดผ่าตัดได้มันยุ่งยากจะตาย อีกอย่างให้รออีกหนึ่งอาทิตย์…มันนานเกินไป”

ถึงอย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง ปล่อยไปหนึ่งวัน ความอาวรณ์ของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นหนึ่งเท่า

เธอกลัว กลัวว่าถ้ายังยื้อเวลาต่อไปแบบนี้อีก เธอจะเปลี่ยนใจขึ้นมา

เฉียวซิงเจียมองว่าแบบนี้ไม่ค่อยดี แต่ในเมื่อเสิ่นชิงซูยืนกรานแน่วแน่ขนาดนี้ เธอก็ได้แต่จำใจช่วยถามให้เพื่อนของเธอ

หัวหน้าเจียงได้ยินว่าเสิ่นชิงซูเพิ่งออกมาจากห้องฉุกเฉิน แถมยังมีแผลเย็บที่หน้าผาก แต่ยังอยากจะขอผ่าตัดในช่วงบ่ายนี้อีก นอกจากจะไม่อนุญาตแล้ว ยังด่าเฉียวซิงเจียทะลุออกมาจากโทรศัพท์ไปยกหนึ่งด้วย

เฉียวซิงเจียถูกด่าหนักจนไม่กล้าเถียงออกมาสักคำ

หลังจากวางสาย เธอก็เบะปากบ่นอย่างน้อยใจ