Share

03 ภาพติดตา

last update Huling Na-update: 2025-03-20 05:02:28

คุณมันเลว ep 3

“เฮือกกกก!” ร่าวขาวซี๊ดที่นอนอยู่บนพื้นห้อง สะดุ้งเฮือกอย่างแรง เปลือกตาค่อยลืมขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดที่เหม็นคละคลุ้งทั่วห้อง “แค่กๆๆๆ”

เสียงไอของเธอแหบพร่าจนแทบไม่ได้ยิน ก่อนที่สมองจะประมวลเหตุการณ์ีเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ผู้ชายคนนั้นเอายาพิษให้เธอกินหลังจากนั้นเธอรู้สึกทรมารเหมือนโดนไฟไหม้ แล้วทุกอย่างก็ดับไป

“นี่เรายังไม่ตาย” มือบางยกขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นกองเลือดที่แห้งเกรอะเต็มพื้นห้อง “อึบ!”

แขนขาอ่อนแรงพยายามคลานไปหาขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนพื้นด้วยความสั่นเทา แวปหนึ่งก็ฉุดคิดไปว่าเขาแอบใส่ยาพิษ แต่พอเห็นสติกเกอร์ที่แปะอยู่บนขวด บ่งบอกว่าเป็นขวดที่ไม่เคยผ่านการแกะ เธอจะยกขึ้นดื่มทันทีด้วยความทุลักทุเล

“อึกๆๆๆ” ร่างบางดื่มรอบเดียวจนหมดขวด ก่อนจะนั่งพักเพื่อไปชั่วครู่ สายตางามกวาดมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาทางออก มันเป็นห้องสี่เหลี่ยมที่ค่อนข้างเก่าและอับแต่มีหน้าตาอยู่หนึ่งบาน ยาหยีหยัดกายลุกขึ้น แม้แข่งขาจะอ่อนแรงแต่เธอก็ต้องหนีจากนรกนี้ให้ได้

กลัวเขากลับมาแล้วจะเอายาพิษนั่นให้เธอกินอีก เธอไม่อยากทรมารแบบนั้นแล้ว

“อึบ!” ร่างบางพยายามปิดหน้าต่างออก แต่มันกลับเปิดไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะเรี่ยวแรงของเธอน้อยนักเลยไม่สามารถเปิดหน้าต่างได้

“ทำอะไร!”

มีเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นจากหน้าห้อง ทำให้ยาหยีตกใจจนแทบสะติกระเจิง แต่กลับเป็นผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่ผู้ชายใส่หน้ากากหมาป่า ผู้ชายคนนั้นเดินมาหยุดตรงนั้นหน้าเธอ

“ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัว” ยาหยียกมืออ้อนวอน แต่ผู้ชายคนนั้นกับมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“เจ้านายบอกให้นำตัวคุณไปหา”

“ขะ..เขาจะทำอะไรฉัน ไม่นะ! ไม่ไป!” ยาหยีพยายามฝืนตัวออกจากมือแกร่งที่ฉุดกระชากชากเธอออกจากห้อง แม้พยายามอ้อนวอนแต่ผู้ชายคนนั้นกลับไม่ฟัง “ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันกลัวเจ้านายของคุณ ฮื้อๆๆๆ”

“จริงๆ เจ้านายของผมเป็นคนดี แต่ถ้าที่มีคนทรยศเมื่อไหร่เขาจะกลายเป็นปีศาจทันที”

ชายหนุ่มฉุดกระชากลากถูร่างบางมายังห้องใต้ดิน ซึ่งมีคุกไว้สำหรับขังนักโทษ ก่อนจะหยุดที่บานตูบานหนึ่งซึ่งทำด้วยไม้ เธอได้ยินเสียงคนร้องอยู่ในห้องนั้น

“มะ..ไม่ฉันไม่เข้าไปนะ” ยาหยีขัดขืนหมายจะวิ่งหนี แต่กลับโดนลูกน้องของชายหน้ากากหมาป่าล็อคตัวไว้แล้วพาเข้าไปข้างใน

“มาแล้วครับนาย”

ลูกน้องพาเธอไปนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มที่ใส่หน้ากากหมาป่า เขาปรายตามองเธอแวปหนึ่งจนยาหยีสั่นไปทั้งตัว

“ดูข้างหน้าสิ” เขาบังคับให้เธอหันไปข้างหน้า แต่ร่างบางก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบกับผู้ชายที่กำลังโดนมัดอยู่ในสภาพสะบักสะบอม

“...” ยาหยีตัวสั่นเทาด้วยความกลัว เธอไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้ มือบางกำเข้าหากันแน่น

“นั่นคือจุดจบของคนที่กล้าทรยศฉัน” ร่างสูงหยิบปืนกระบอกสีดำขึ้นมา ก่อนจะเล็งมาที่หัวของเธอ “ปิ้วววว!”

“...” ร่างบางหลับตาแน่นด้วยความกลัวสุดขีด

“แค่ปังเดียวหัวของเธอก็จะไม่อยู่บนบ่า” เขายกปืนขึ้นมาก่อนให้มันสะท้อนกับแสงไฟ ราวกับกำลังเล่นกับความกลัวของเธอ

“...” ปางบางเม้นเข้าหากันด้วยความกลัว เธอยอมรับว่ากลัวผู้ชายคนนี้มาก เขามีนิสัยดุร้ายเหมือนหน้ากากที่เขาใส่

“แต่ฉันไม่ฆ่าเธอตอนนี้หรอก แต่จะรอฆ่าพร้อมพี่ชายของเธอ”

“...” ร่างบางก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขา

“เงยหน้าขึ้นมามอง!”

“...” เสียงตะคอกทำให้เธอตกใจจนต้องเงยหน้าขึ้นมามองตามคำสั่ง น้ำตาค่อยๆ ไหลเอ่อล้นดวงตางามด้วยความหวาดกลัว

“มองไปที่ผู้ชายคนนั้น”

ยาหยีค่อยๆ หันไปมองผู้ชายคนนั้นที่โดนมัดอยู่ไม่ไกล ปากบางเม้นจนเป็นเส้นตรงเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น เขาน่ากลัวเหลือเกิน

“รายต่อไปที่จะอยู่ในนั้น ก็คือพี่ชายของเธอ!”

“...” ร่างบางไม่ตอบโตอะไร พยายามกลั้นเสียงสะอื้นให้ได้มากที่สุด เพราะถ้าเผลอหลุดพูดออกไปเขาคงจะยิงสมองเธอ

“ดูไว้ อย่าวางตา” เขายกปืนขึ้นไปจ่อไปที่ชายคนดังกล่าว ผู้ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา พรางส่ายหัวไปมาแต่กลับไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ เพราะเลือดกลบปากจนเลอะลงมาถึงคอ เขาคงโดนซ้อมมาอย่างหนัก

“หนึ่ง”

“...”

“สอง”

“...”

“สาม!!”

ปัง!

ร่างบางช็อค กระสุนปืนทะลุหน้าอกข้างซ้ายของผู้ชายคนนั้นต่อหน้าต่อตาเธอ เขาชักกระตุกเกร็งสองรอบก่อนจะแน่นิ่งไป

“...” ปากบางยังคงอ้าค้างด้วยอาการช็อค เขาฆ่าคนต่อหน้าเธอ! เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วห้อง

“แม่นมากครับเจ้านาย” ลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังปรบมือให้ ราวกับกำลังดูเกมส์ยิงปืน

“หึ!” บุรุษชายหน้ากากหมาป่าหันขวับมามองคนที่นั่งตาค้างอยู่ข้างๆ ก่อนจะวางปืนลง “นั่นคืออนาคตของพี่ชายเธอแล้วก็เธอ”

“...” ยาหยีแทบกลั้นลมหายใจ เมื่อลูกน้องของเขานำศพของผู้ชายคนนั้นเดินผ่านหน้าเธอไป

“ควรขอบใจฉันนะ ที่ฉันให้ยาถอนพิษเธอทัน”

“ทะ..ทำไม”

“เพราะฉันจะเก็บเธอไว้ต่อรองกับไอ้ใหญ่ไงล่ะ! มันจะได้รู้ว่าจุดจบของคนที่ทรยศ...คือการเห็นคนที่มันรักทุกข์ทรมาร”

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)   88 ตอนพิเศษ 3 (จบ)

    คุณมันเลว ตอนพิเศษ 3 (ปิดกอง)@ภูเก็ตเมืองไทยสองสามีภรรยาย้ำเท้าอยู่บนชายหาดโดยมีเด็กชายตัวน้อยอยู่ในอ้อมอกของคนเป็นแม่ เนื่องด้วยความอยากพาภรรยามาเที่ยวพักผ่อนเพราะตั้งแต่แต่งงานกัน เขาก็ไม่ค่อยได้พาภรรยาไปเปิดหูเปิดตาเลย กลัวว่าเธอจะเบื่อจึงเลือกบินกลับมาเที่ยวที่ประเทศไทย ซึ่งทะเลเมืองไทยนั้นสวยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย“ตอนที่ฉันยังเรียนอยู่มหาลัย ฉันมาเที่ยวที่ภูเก็ตบ่อยมาก” ชายหนุ่มพูดขณะที่ย้ำเท้ารอบๆชายหาด“ไม่ยักจะรู้ว่าคุณชอบมาเที่ยวทะเล”“ฉันไม่ได้ชอบหรอกแต่กลุ่มเพื่อนที่ฉันเคยสนิทบ้านมันอยู่ภูเก็ต”“คุณก็เลยเลือกที่จะพาฉันมาภูเก็ตสินะ” ยาหยียิ้มพร้อมกับก้มมองเท้าที่เดินย้ำทราย เมื่อไหร่ที่ลูกโตสัญญาว่าจะพาลูกมาเที่ยวภูเก็ตอีก“เพราะฉันคิดว่าทะเลที่เมืองไทยสวยไม่แพ้ที่ใดในโลก หากพาเธอไปเที่ยวโอซาก้าก็กลัวว่ามันจะหนาวเกินไป” โทคิยะรู้ดีว่าภรรยาของเขานั้นเป็นคนขี้หนาว แต่ก็ดีเพราะเขาจะได้หาเรื่องกอด “มากับเพื่อนว่าสนุกแล้วแต่มากับครอบครัวสนุกกว่า”โทคิยะมองเด็กน้อยในอ้อมแขนของคนเป็นแท่ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นคนอุ้มเอง จมูกโด่งฝังลงไปที่แก้มของเด็กชายยูกิด้วยความรักสุดหัวใจ พึ่งเข้าใจ

  • คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)   87 ตอนพิเศษ 2

    คุณมันเลว ตอนพิเศษ 2“กลับมาแล้วครับ” โทคิยะที่พึ่งกลับมาถึงบ้านร้องเรียกภรรยาซึ่งเป็นที่รัก อันที่จริงมีนัดกินเลี้ยงกับทางบริษัทที่ร่วมทำธุรกิจด้วย แต่ชายหนุ่มขอปลีกตัวกลับบ้านด้วยเหตุผลที่ว่า ‘กลับบ้านไปกินข้าวพร้อมเมีย’“เหนื่อยไหมคะ” ยาหยีที่พึ่งให้นมลูกเสร็จวิ่งมารับเสื้อสูทจากสามีพร้อมถอดเนคไทให้“เหนื่อยครับ แต่เห็นหน้าเมียกับลูกแล้วหายเหนื่อยทันที จุ๊บ~” โทคิยะหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ ก่อนที่มือหนาสะเปะสะปะลูบไล้เรือนร่างของเธอ ยาหยีผลักอกของเขาออกเพราะต้องรีบไปกินข้าว“คุณควรไปกินเลี้ยงบ้างนะคะ”“ทำไมหรอ ไม่อยากกินข้าวกับผัวหรอ”“เปล่าค่ะ แค่ทางบริษัทที่คุณลงทุนด้วยโทรมาถามฉัน ว่าไม่อนุญาตให้สามีไปกินข้าวข้างนอกหรอ ฉันก็เลยตอบไปว่าอนุญาตแต่เขาไม่ไปเอง”“ก็ฉันไม่อยากดื่มแอลกอฮอล์” ช่วงนี้โทคิยะลดละเลิกกับอบายมุขทั้งหลายทั้งปวง เพราะก่อนที่เขาจะสิ้นลายเหล้าเบียร์ดื่มเหมือนกินน้ำ ไหนจะติดบุหรี่อีก โทคิยะกลัวชีวิตนี้ไม่ได้อยู่ดูแลลูกนานๆเลยเลิกสิ่งที่ไม่ดีไป“ก็ไม่ต้องกินก็ได้นิคะ”“พูดง่ายจังเลยนะที่รัก ไปงานเลี้ยงแบบนั้นเขาคงไม่ให้ฉันกินน้ำเปล่า” โทคิยะถอดเสื้อเชิ้ตท์ออกจนเห็นแผ่นหน

  • คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)   86 ตอนพิเศษ 1

    คุณมันเลว ตอนพิเศษ 1“อื้อออ~” ร่างสูงบิดตัวบนที่นอนในขณะที่ยังหลับตา ก่อนจะควานมือหาภรรยาที่พึ่งแต่งงานกันไปหมาดๆ ปรากฏว่าพบแค่ความว่างเปล่า โทคิยะดีดตัวขึ้นมาจากเตียงทันที ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าๆ วันนี้เขาตื่นสายเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะหน่อย ซึ่งคาดว่ายาหยีน่าจะไปเตรียมกับข้าวไว้รอเขาเมื่อเดินลงมาก็พบพี่เลี้ยงที่กำลังนั่งเล่นกับลูกของเขาอยู่ ตอนนี้น้องยูกิอายุครบ 1 ขวบแล้ว ยาหยีบอกว่าอยากให้ลูกเข้าพิธีแต่งงานด้วย จึงรอให้น้องยูกิอายุครบหนึ่งปีก่อนค่อยแต่งงาน“ลูกพ่อ~” โทคิยะคว้าตัวลูกชายอย่างเบามือจากพี่เลี้ยงก่อนจะอุ้มแนบอกแล้วฝังจมูกลงไปที่แก้มใสของเด็กชายยูกิ ลูกของเขาน่ารักน่าชังและเลี้ยงง่ายจึงทำให้ยาหยีไม่เหนื่อยกับการเลี้ยงลูก ลูกเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกลายมาเป็นคนรักเด็กได้อะไรขนาดนี้ ผู้ชายโหดๆห่ามๆแบบเขาพอมีลูกขึ้นมา หวงจนไม่อยากให้ลูกคลาดสายตา จึงจ้างพี่เลี้ยงมาดูลูกช่วยชายหนุ่มอุ้มลูกด้วยความอารมณ์ดีก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในครัวซึ่งมีแม่ของลูกอยู่ในนั้น ยาหยีเป็นทั้งภรรยาที่ดีและแม่ที่ดีของลูก ชนิดที่เขาเลือกไม่ผิด บางทีก็แอบคิดจากที่เ

  • คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)   (END) 85 all my love is for you

    คุณมันเลว ep 85ร่างบางนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียงเธออยู่ในชุดคนไข้ของโรงพยาบาล“ถ้าไม่เซ็นต์เธอก็ไม่ได้เจอลูก” โทคิยะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ยาหยีที่กำลังนั่งมองหน้าของเขาอยู่ราวกับจะฆ่าให้ตาย“...” ยาหยีปรายตามองกระดาษแผ่นนั้น มันเป็นใบจดทะเบียนสมรส“จะไม่เซ็นต์ก็ได้นะแต่ฉันจะพาลูกกลับญี่ปุ่น คงรู้นะว่าถ้าฟ้องใครจะชนะ” ชายหนุ่มยิ้มเพราะรู้ว่ายังไงซะเขาก็ถือไพ่เหนือกว่าเขาไม่ได้ต้องการแค่ลูกแต่ต้องการแม่ของลูกด้วย จึงบีบบังคับให้หญิงสาวจดทะเบียนสมรส ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกล ต่อให้ต้องบังคับก็ยอมขอแค่ได้เมียกลับคืนมา“...” ยาหยีมองกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆ เหมือนเขากำลังมัดมือชกให้เธอเป็นของเขา ไม่มีโอกาสได้เลือกเลยเพราะถ้าเกิดโทคิยะเอาลูกไปแล้วจะไปตามลูกได้ที่ไหน “คุณกำลังบังคับฉัน! ”“ฉันไม่ได้บังคับแต่เธอจะไม่เซ็นต์ก็ได้ แค่เธอจะไม่ได้ลูกก็แค่นั้นเอง”“คุณนี่มัน! ” ยาหยีตวัดสายตามองโทคิยะด้วยความไม่พอใจทนอุ้มท้องตั้งเก้าเดือนเพื่อให้เขาเอาลูกไปงั้นหรอ ไม่ทีทาง!“โอเค ไม่เซ็นต์” ชายหนุ่มชักแผ่นกระดาษกลับ แต่ยาหยีไวกว่าเท่าตัวมือบางดึงแผ่นกระดาษออกจากมือของเขา แล้วจร

  • คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)   84 เซอร์ไพรส์ที่สุดในชีวิต

    คุณมันเลว ep 84@สามวันผ่านไปยาหยียืนมองข้าวของของโทคิยะที่อยู่ในบ้านของเธอ เขาหายไปสามวันโดยที่ไม่ได้เอาข้าวของกลับไปด้วย นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่เขาไม่ได้อยู่กวน แต่ทำไมลึกๆแล้วรู้สึกใจหวิวแปลกๆกับการหายไปของเขาเขาหายไปโดยที่ไม่บอกอะไรซักคำ หญิงสาวนั่งลงบนโซฟาที่เขาเคยใช้นอนเมื่อสามวันก่อนมือบางลูบหมอนที่เขาใช้หนุนเบาๆพรางถอนหายใจหรือวันนั้นเธอพูดแรงเกินไป แค่โกรธที่เขาทำอะไรตามอำเภอใจชอบใช้กำลังในการตัดสิน กลัวว่าจะมีปัญหากับพล เพราะพลเองถือว่ามีอิทธิพลพอสมควร เขาไม่ใช่มาเฟียไม่ได้มีอำนาจอะไรอีกแล้วและที่นี่ก็ไม่ใช่ญี่ปุ่นบ้านเกิดของเขาด้วยน่าแปลกที่การหายไปครั้งนี้ส่งผลต่อหัวใจของเธอ พอได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในตัวของเขามันทำให้รู้ว่าโทคิยะเองเปลี่ยนไปมาก ชายหนุ่มซักผ้า ล้างถ้วย กวาดบ้าน ขัดห้องน้ำให้จนใหม่เอี่ยมอ่อง ซึ่งยาหยีเองชอบเดินมาแอบดู เขาทำด้วยความเต็มใจ“เหอะ! โดนด่าแค่นี้ทำเป็นใจน้อย” ยาหยีกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อไปร้านดอกไม้ แต่จู่ๆเธอเกิดอาการม้วนท้องขึ้นมาเสียดื้ๆ “โอ้ย! ”อาการปวดเกร็งที่ท้องทำให้เธอยืนแทบไม่อยู่ มันปวดจนไม่สามารถขยับตัวได้

  • คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)   83 น้อยใจเมีย

    คุณมันเลว ep 83ตื่นเช้ามายาหยีต้องตกใจสุดขีดเมื่อตะกร้าเสื้อผ้าที่เธอกำลังจะนำไปส่งซักหายไปอย่างไร้ร่องราย ดวงตากลมโตปรายตามองไปยังโซฟาที่ชายหนุ่มนอนเมื่อคืนพบว่าเขาเองก็หายไปด้วย ร่างบางขมวดคิ้วด้วยความงุนงง ตัวของเขาหายไปแต่กระเป๋าซื้อผ้ายังอยู่ ซักพักได้ยินเสียงคนเทน้ำดังมาจากห้องน้ำคงไม่ใช่ใครที่ไหน ยาหยีกรอกตาไปมาก่อนจะจ้ำไปที่ห้องน้ำทันทีแล้วยาหยีก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเจอชายหนุมที่อยู่ในชุดกางเกงผ้าสีขาวกำลังนั่งซักผ้าให้เธออย่างอารมณ์ดี ในกะละมังมีกางเกงในและบราเซียของเธอลอยอยู่ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย“นั่นคุณทำอะไร! ”“...” ร่างสูงชะงักครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆหันหน้ามายิ้มให้ว่าที่ภรรยาอย่างอารมณ์ดี “ซักผ้าให้เมียไง ผ้ามันล้นตะกร้าแล้วเดี๋ยวเมียไม่มีใส่”“ฉันเอาไปส่งซักของฉันเองได้” ยาหยีเท้าเอวมองตาเขียวปั๊ด สุดจะทนกับความหน้าด้านของโทคิยะ ร่างบางทำหน้าไม่ถูกเมื่อเขาจับกางเกงในของเธอขึ้นมา “วางลงเดี๋ยวนี้นะ! ”“จะอายทำไมมากกว่ากางเกงในฉันก็เคยจับมาแล้ว” นอกจากจะไม่วางเขายังใช้มือขยี้กางเกงในของยาหยีอย่างเบามือ ในขณะที่ร่างบางอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน“คุณ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status