บทที่ 505

เดคแลนและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงงัน พวกเขาชำเลืองมองกันอย่างขื่นขม

มันไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมาจากตระกูลที่ร่ำรวย! มันก็ค่อนข้างจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเปรียบเทียบกันระหว่างสินทรัพย์สุทธิสองแสนล้านบาทกับเงินสดสองแสนล้านบาท!

แม้แต่ตระกูลที่มีอิทธิพลบารมีมากที่สุด ก็ยังมีเงินสดแค่เพียงสามสิบล้านบาท มันยังไม่ใกล้เคียงกับความเป็นไปได้ที่จะมีถึงสองแสนล้านบาท!

อย่างไรก็ตามพวกเขาตกอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถจะปฏิเสธกับข้อเสนอได้!

"พวกแกมีเงินไหมหรือว่าไม่มี?" โอเชี่ยนข่มขู่ เขาหมดความอดทน

"มี มี..." เดคแลนผู้ซึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ ตะโกนวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะเขาบังคับตัวเองให้ฉีกยิ้ม "พวกคุณให้เวลาพวกเราเพื่อรวบรวมเงินสักสองสามนาทีได้ไหม?"

โอเชี่ยนโบกมืออย่างหมดความอดกลั้น "พวกแกมีเวลาสิบนาที เร็วเข้า"

เขาลดกระบี่ลง ขณะลูกสมุนสองคนหยิบเก้าอี้มาให้หัวหน้าของพวกเขา โอเชี่ยนและริเวอร์นั่งลง

เดคแลนลุกขึ้นอย่างขวัญหนีดีฟ่อ และโบกมือเรียกเพื่อนร่วมห้องมารวมตัวกันรอบ ๆ ตัวเขา

"เราจะทำยังไงกันดี?"

เหล่าเด็กนักเรียนถกเถียงกันในความตื่นตระหนก

แม้แต่เคนท์ก็ยังรู้สึกประหม่าข