บทที่ 52 (1)

๕๒

กูว่าเมียกูท้อง

@วันต่อมา

แขกที่ไม่ได้รับเชิญโผล่หน้ามาโดยที่เจ้าของห้องไม่ได้ยินดีต้อนรับ ไบรอันแต่งตัวหล่อจัดฉีดน้ำหอมฟุ้งเดินเข้ามาในห้องของเขา กวาดสายตามองรอบๆ ห้อง สภาพเหมือนคนกำลังคิดว่าที่นี่เป็นห้องของมันเอง

“ได้ข่าวว่าคืนดีกันแล้วเหรอเฮีย”

“หูตาไวดีเหลือเกินนะ มึงให้คนของมึงตามสืบเรื่องกูอยู่หรือไง”

“ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้น”

“ไว้เมียมึงมีชู้ มึงค่อยใช้คนมองมึงตามดู อยู่ๆ จะมาเสือกเรื่องชาวบ้าน เดี๋ยวกูซัดให้ภาพตัดเลย” ไบรอันตั้งการ์ดยิ่งทำให้อลันขึ้นหนัก

“สืบเรื่องกูไม่พอ นี่มึงจะสู้กู?”

“อยู่แล้ว”

“คนละหมัดไหม กูให้มึงก่อนเลย” กัดกรามมองหน้าไอ้ตัวป่วนที่ตั้งใจมากวนประสาท

“ไบรท์ไม่ใช้กำลัง เฮียลันสอย ไบรท์เรียกฟ่างให้มาช่วยเลย เอาดิ”

“นั่นเมียกู!”

“รู้..ว่าเฮียลันกลัวเมีย”

“มึงนี่มันกวนตีนแต่เช้าจริงๆ” อลันยกมือขึ้นยีผมตัวเองอย่างหงุดหงิด ยิ่งเห็นมันยิ้ม กูละยอมแพ้ให้กับความช่างอ้อนตีนของมันจริงๆ

“วันนี้ตั้งใจมาเยี่ยม ไม่ได้เจอเฮียมาตั้งหลายวัน” บอกแบบนั้นก่อนจะทำท่านับนิ้ว

“เอาตีนกูไปนับเพิ่มไหม”

“เกรี้ยวกราดแบบนี้คือไบรท์มาขัดจังหวะใช่ไหม”

“กูนอนเช้า”

“เ