ภายในห้องนอนของคอนโดแห่งหนึ่ง
“เฮียจะกลับมาตอนไหนคะ” เสียงหวานเอ่ยถามคนในสายอย่างมีความหวัง หวังในที่นี้คืออยากให้เขากลับมานอนกอดเธอเหมือนอย่างเช่นแรกเริ่มในตอนที่พึ่งคบกันแต่แล้วปลายสายก็ทำให้ได้รู้ว่าวันนี้ก็เหมือนอย่างเช่นที่ผ่านมานั่นก็คือเขาเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนแทนที่จะอยู่กับเธอ
(เธอนอนเลยไม่ต้องรอเฮีย)
“ค่ะ” หญิงสาวทำได้เพียงขานรับในลำคอความรู้สึกชินชาเริ่มทำให้เธอค่อยๆปรับตัวได้เพิ่มมากขึ้น ร่างบางยิ้มอย่างให้กำลังใจตัวเองไม่กลับมาก็คงไม่เป็นไรอย่างน้อยเธอก็เริ่มชินจนนอนคนเดียวได้แล้ว
(แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเฮียขอดื่มกับเพื่อนก่อน) ปลายสายเลือกที่จะตัดสายลงด้วยความเย็นชาส่วนหญิงสาวนั้นหลังจากที่วางสายบุคคลผู้ซึ่งเป็นที่รักไปแล้วก็เริ่มเอนหลังนอนลงบนเตียงนอน
เช้าตรู่ของวันต่อมา
“ยังไม่กลับมาอย่างนั้นสินะ” ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นหลังจากที่นอนหลับใหล ความเหนื่อยล้าจากการร้องไห้ทำเธอเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ทอดมองไปยังข้างกายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าหญิงสาวเลือกที่จะแสยะยิ้มออกมาเพื่อเป็นการเย้ยหยันให้กับตัวเองว่าเขาคงไม่คิดที่จะเลือกเธออีกต่อไป
เฮ้อ~
เสียงถอนหายใจของหญิงสาวดังขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายใต้ตาของเธอนั้นบวมช้ำอย่างเห็นได้ชัด คนตัวเล็กค่อยๆหยัดกายลุกนั่งเพื่อหวังที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย
แอ๊ด~
เสียงประตูจากทางหน้าห้องดังขึ้นและคงจะไม่ต้องเดาว่าจะเป็นใครไปได้นอกเสียจากเขา..ผู้ชายคนนั้นที่ทำเธอนอนร้องไห้แทบจะทั้งคืน เสียงฝีเท้าหนักแน่นเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงเรียกชื่อของเธอ
“หนิง..ตื่นหรือยังเฮียซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก” ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก็นะจะไม่ให้เขาอารมณ์ดีได้อย่างไรเมื่อคืนเขาคงจะสนุกสุดเหวี่ยงมากเลยสินะ
“ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันซะสิ” ชายหนุ่มในลุคมาเฟียส่งยิ้มพร้อมกับชูถุงน้ำเต้าหู้ขึ้นให้หญิงสาวได้มองเห็น เขาต้องการให้เธอรีบไปล้างหน้าแปรงฟันเพื่อที่จะได้ออกมากินน้ำเต้าหู้ไปพร้อมๆกันกับเขา
“เมื่อคืนเฮียไปดื่มเหล้ากับเพื่อนคนไหนมาเหรอคะ” แต่หนิงเองกลับเลือกที่จะเงียบและยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนลุกขึ้นไปไหน ในแววตาของเธอนั้นสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดเมื่อต้องเริ่มถามคำถามที่เธอเองก็รู้คำตอบของมันดีอยู่แล้ว
“....” ชายหนุ่มตัวดีที่โดนแฟนสาวถามกันตรงๆก็เลือกที่จะเงียบเพราะเขานั้นก็ยังไม่ทันได้เตรียมพร้อมไปกับคำถามนี้ สายตาคมนึกคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเลือกที่จะบอกแฟนสาวออกไปว่าร้านที่ตนเองไปนั้นคือร้านของ ‘พายุ’ เพื่อนรักเพื่อนสนิทของเขานั่นเอง
(พายุ พระเอกจากเรื่องปราบรักร้ายนายมาเฟีย)
“เฮียไปดื่มกับไอ้พายุที่ผับของมันไง!” ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มบางๆเธอก็คงแค่สงสัยและอยากรู้เฉยๆนั่นแหละคงไม่ได้มีอะไรหรอก ต่อไปเขาคงต้องเตี๊ยมกันกับเพื่อนเอาไว้ก่อนเผื่อคราวหลังหนิงถามอีกเขาจะได้ตอบโดยไม่ต้องมัวมาคิดแบบนี้
“อย่างนั้นเหรอคะ เมื่อวานเพื่อนหนิงก็ไปที่ผับแห่งนั้นเหมือนกัน ไม่เห็นนางจะบอกเลยว่าเจอเฮีย” ร่างบางที่ได้ฟังคำแก้ตัวของเขาก็เลือกที่จะยิ้มมุมปากแล้วแกล้งพูดออกไปว่าเพื่อนของเธอก็ไปที่ผับแห่งนั้นซึ่งคำพูดของหนิงทำชายหนุ่มเริ่มแสดงอาการเลิ่กลั่กออกมาให้เธอได้เห็น
“เพื่อนเธอไม่เห็นเฮียเองหรือเปล่า ลุกไปอาบน้ำเร็ว!” เขายังคงแก้ตัวต่อไปเรื่อยๆแล้วยังพูดเปลี่ยนเรื่องด้วยการบอกให้เธอไปอาบน้ำ หนิงที่อดทนอดกลั้นมาเนิ่นนานก็ทนต่อไปอีกไม่ไหว เธอลุกขึ้นยืนเต็มความสูงประกาศก้องขอเลิกกับเขา
“เราเลิกกันเถอะนะคะ..เฮียเจมส์!!”
“เธอว่าไงนะ!!” เจมส์เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเธอนั้นจะพูดคำว่า‘เลิก’ออกมาจากปากทั้งๆที่เขาก็ให้เธอทุกสิ่งทุกอย่างหรือว่าเธออาจจะน้อยใจที่เขาไม่ยอมกลับมานอนกับเธอ
“หนิงพูดว่าเราเลิกกันเถอะ หนิงทนอยู่กับเฮียต่อไปแบบนี้ไม่ไหวแล้ว ฮึก~” หนิงเริ่มมีน้ำตาไหลซึมออกมาเธอรักเขามากก็จริงแต่ถ้าจะให้อยู่แบบเราสองสามคนแบบนี้เธอก็คงจะรับไม่ไหวเช่นกัน สู้ออกไปใช้ชีวิตของตัวเองบางทีสักวันเธออาจจะพบเจอกับคนใหม่ๆที่เขาอาจจะดีและรักเธอเพียงคนเดียวก็ได้
“ทำไม..เฮียทำอะไรให้เธอไม่พอใจ” เจมส์ที่ยังไม่รู้ถึงสาเหตุที่โดนบอกเลิกก็เลือกที่จะเอ่ยถามไปยังคนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น หนิงเงยหน้าขึ้นมองสบสายตาคมไม่นึกเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายแบบนี้ในตอนแรกเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเปย์เธอทุกอย่างแต่พอหลังๆเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
ทั้งไม่กลับบ้านและยังชอบออกไปดื่มแต่อะไรก็ไม่เสียใจเท่ากับการที่เขาบอกเธอว่าออกไปดื่มกับเพื่อนแต่ความจริงแล้วเขาออกไปหาผู้หญิงคนอื่น นี่ถ้าเพื่อน(เลว)ของเธอไม่ส่งคลิปวิดีโอมา เธอก็คงจะโง่โดนเขาหลอกต่อไป
“ยังจะถามอีกเหรอคะทั้งๆที่เฮียเองก็รู้อยู่แก่ใจ” หญิงสาวแสยะยิ้มอีกครั้งอย่างคนที่ดูเหมือนคนไร้สติหัวใจของหนิงในตอนนี้มันสั่นไหวไปหมดเขาจะรู้บ้างมั้ยว่าเธอนั้นต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหนในการบอกเลิกเขา เลิก..ทั้งๆที่ยังรัก รัก..แต่อยู่ด้วยไม่ได้สาเหตุก็เกิดจากเขาทั้งนั้น เขาที่ยังไม่รู้จักพอและยังแอบเธอไปมีคนอื่น
“หนิงรู้นะว่าเฮียไปไหนมา เมื่อคืนเฮียอยู่กับเมเบลใช่มั้ย?” หนิงหลับตาลงแล้วพูดขึ้นด้วยความกล้าทั้งหมด เมื่อคืนในตอนที่เธอได้หลับไปแล้วจู่ๆก็มีเสียงแจ้งเตือนจากทางแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นทำให้หนิงเอื้อมไปหยิบมือถือขึ้นมากดเปิดดูเพราะเธอเกรงว่าอาจจะเป็นเฮียเจมส์แฟนของเธอที่เป็นผู้ส่งมา
แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิด คนที่ส่งข้อความมาหาเธอก็คือ..เมเบล เพื่อนรักที่เธอรักมาก ไม่รอช้าหนิงรีบกดเปิดดูคลิปที่เพื่อนของเธอได้ส่งเข้ามา
“อ่าส์~ เมเบลสุดยอด ฉันจะแตกแล้ว อีกนิด ซี้ด~”
มืออันน้อยนิดเริ่มสั่นไหวภาพและเสียงในคลิปบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าผู้ชายที่ปรากฏอยู่ภายในคลิปก็คือ..เขา เฮียเจมส์แฟนของเธอ
ในคลิปนั่นผู้ชายกับผู้หญิงกำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่โดยที่ฝ่ายชายนั้นอยู่ด้านล่างฝ่ายหญิงกำลังนั่งขย่มด้วยใบหน้าที่ดูจะเคลิบเคลิ้ม
“เมเบลเสียวจังเลยค่ะ พี่เจมส์ช่วยดูดนมหน่อยได้มั้ยคะ เมเบลจะแตกแล้ว”
“ได้สิ” แล้วหลังจากนั้นคงไม่ต้องพูดอะไร แฟนของเธอก็โน้มใบหน้าขึ้นมาดูดเลียหน้าอกสวยให้กับเพื่อนสนิทของเธออย่างไรล่ะ
ขอเชิญคุณอลินดา ศิริพิทักษ์กุลรับยาที่ช่อง 2 ค่ะ~เสียงประกาศจากคุณพยาบาลดังขึ้นจึงทำให้ลินดายกมือขึ้นเพื่อบอกให้พยาบาลรับรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้“ค่ะแม่งั้นลินขอวางสายก่อนนะคะ พยาบาลเรียกไปรับยาแล้วค่ะ”(ไว้เจอกันลูกสาวแม่)ติ้ด~ครืด~เธอลุกขึ้นยืนเดินไปรับยายังช่องที่ 2 จากนั้นก็พาตัวเองเดินไปนั่งลงตามเดิม ลินดาเก็บถุงยาไว้ในกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือนำขึ้นมากดเปิดเข้าไปดูข้อความจากพ่อตัวเองที่ส่งกลับมาแล้ว(พ่อยินดีกับลินด้วยนะ ดีใจเหลือเกินที่ได้รับข่าวดีแบบนี้ ถ้าว่างโทรกลับหาพ่อด้วย)ทันทีที่เห็นข้อความจากพ่อเธอก็รีบต่อสายไปหาพ่อตัวเองทันทีและเพียงไม่นานพ่อก็กดรับสาย(ว่าไงลูก)“พ่อคะ ลินจะโทรมาบอกว่าลินท้องลูกฝาแฝดค่ะ พ่อกำลังจะเป็นคุณตาของหลานทั้งสองนะคะ”(แฝดเลยเหรอ หึ ลูกเขยพ่อเก่งมาก)แทนที่จะดีใจกับเธอแต่พ่อกลับเอาแต่ชมเชยผู้เป็นลูกเขย“แล้วนี่พ่อทำอะไรอยู่คะอย่าบอกนะว่าอยู่ที่บริษัทของเรา”(ก็ใช่น่ะสิ ลิน..พ่อมีเรื่องที่อยากจะขอโทษลูก)“เรื่องอะไรเหรอคะ”(ที่ผ่านมา..พ่อรักลินกับแม่มากนะแต่พ่ออาจจะแสดงออกไปไม่เก่ง) ลินดายิ้มที่ได้ยินแบบนั้น หัวใจของเธอก็เต้นแรงมากขึ้นเรื่อย
“พวกเราไปกินอะไรกันดี” ความใหญ่โตกระตุกหงึดๆพ่นน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องของภรรยาสาวโดยในทันทีที่เสร็จกิจกรรมรักสุดร้อนแรงเขาก็รีบถามลินดาด้วยความที่อยากเอาใจ“เข้าไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่าค่ะ” ลินดาขยับยกร่างกายตัวเองขึ้นเพื่อให้แก่นกายของเขาได้ผละออกไปจากร่องสวยของเธอโดยทันทีที่ส่วนนั้นแยกออกจากกันน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลย้อยออกมาตามเรียวขา เจมส์ที่เห็นแบบนั้นก็รีบหยิบทิชชูเปียกที่อยู่ไม่ไกลมาเช็ดทำความสะอาดให้กับเธอจนเมื่อเสร็จแล้วเขาก็ช่วยเธอสวมใส่เสื้อต่อ“ได้สิ ฉันตามใจเธออยู่แล้ว” ลินดาที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบกลับมาให้ความสนใจในตัวของสามีหนุ่ม เธอช่วยเขาแต่งตัวจนเสร็จเหมือนกัน คนทั้งคู่ลงจากรถแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าเพื่อที่จะรับประทานอาหารญี่ปุ่นกันและหลังจากวันนั้นก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทำให้ลินดาได้กังวลอีกเลย เจมส์ทั้งรักและดูแลเธอเป็นอย่างดีทั้งสองอยู่ด้วยกันในคอนโดของเขา เช้าแยกกันไปทำงานเย็นต่างก็กลับห้องมาใช้ชีวิตดูหนังด้วยกันจนกระทั่ง..3 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหกคอนโดเจมส์“บ้านของเราเสร็จแล้วนะ” เสียงทุ้มของเจมส์บอกไปยังภรรยาสาวตัวเล็กที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ
เจมส์ที่เห็นเธอนิ่งเขาจึงเริ่มถอดกางเกงของตัวเอง ก็ได้..ในเมื่อเธอไม่ยอมถอดให้เขางั้นเขาถอดกางเกงออกเองก็ได้ ถอดกางเกงเองแบบนั้นเล็กน้อยมากถ้าเทียบกับการที่จะได้เอาภรรยาคนสวยในรถแบบนี้เพราะมันทั้งน่าตื่นเต้นและเร้าใจอย่างถึงที่สุด“โกรธทั้งคู่ค่ะ!! มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้” เธอเปิดริมฝีปากพูดบอกความในใจออกมา เจมส์ที่ได้ยินแบบนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าภรรยาสุดที่รักคงจะงอนเรื่องหนิงอย่างแน่นอนแต่ทว่าระหว่างเรายังมีเรื่องที่สำคัญที่ต้องรีบทำมากกว่านั้นไง“แล้วไม่อยากแล้วเหรอ” ริมฝีปากหนาเอ่ยถามออกไป มือหนาเอื้อมไปเขี่ยสะกิดหัวนมของเธอจนมันลุกสู้นิ้วมือของเขา“ก็..” เธอเม้มริมฝีปากแน่นตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่าต้องการอยู่แต่ใจมันกลับรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ เจมส์โน้มใบหน้าเข้าหาแก้มเนียนของภรรยาสาว ‘จุ๊บ’ เขาหอมแก้มเธออย่างปลอบโยน มือหนาโอบกอดร่างบางให้ขยับร่างกายแนบชิดสนิทกันไปทุกสัดส่วน“แบบนี้เขาเรียกว่าหึง เธอกำลังหึงหวงฉัน หึง..ที่ฉันกับผู้หญิงคนนั้นเคยคบกันใช่ไหม” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกภรรยาสาว เขารู้สึกดีอยู่นะที่เห็นเธอรู้สึกหึงหวงเขาแบบนี้และคนอย่างเขาเข้าใจเธอได้เป็นอย่างดีว่าเธอกำลังเป็นอะไรอ
“ลินไม่ได้ท้องค่ะแต่ภาพที่เฮียจูบกับเธอเมื่อครู่นี้ติดตาลินมากเลยนะ” นี่เขาเบี่ยงเบนพูดไปถึงเรื่องอื่นอย่างนั้นใช่ไหม ได้..งั้นเธอนี่แหละที่จะดึงวนกลับเข้าเรื่องเดิมให้ เจมส์เลิ่กลั่กขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินภรรยาสุดที่รักพูดแบบนั้น“ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉัน อย่าโกรธเลยนะ”“ถ้าอยากให้หายโกรธ บ้านที่กำลังสร้างต้องเป็นชื่อของลินเท่านั้นค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มที่มุมปากแล้วยกเรื่องบ้านขึ้นมาเป็นข้อต่อรอง ปากบอกเธอว่ารักนักรักหนางั้นก็มาดูกันว่าจะยอมยกให้เหมือนดั่งที่ปากพูดคำว่ารักหรือเปล่า“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงบ้านเป็นชื่อเธออยู่แล้ว”“จะ จริงหรือคะขอบคุณค่ะ” ลินดาเบิกตากว้างนี่เขายกบ้านให้เป็นชื่อของเธอแล้วจริงๆน่ะเหรอ เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายตรงหน้าจะดีกับเธออะไรขนาดนี้ สรุปแล้วเขารักเธอจริงๆใช่ไหมงั้นแบบนี้เธอก็ต้องมีสิทธิ์ขาดในตัวเขาแต่เพียงผู้เดียวสินะ“ไปกินข้าวกันฉันหิวมากเลย” เจมส์ชวนลินดาให้ออกไปทานอาหารด้วยกันแต่ทว่ามือเล็กกลับดึงรั้งมือหนาของเขาไว้ สายตาที่มองไปยังสามีหนุ่มทำเจมส์สงสัย“อย่าพึ่งไปค่ะ”“ทำไม”“ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดไหมคะ”“น่าจะไม่มีนะ” เขาเงยหน้าม
“และฉันคงให้เขากลับไปหาเธอไม่ได้หรอกนะเพราะเขากับฉันน่ะกำลังจะมีลูกด้วยกัน!!” ลินดายกมือขึ้นลูบท้องตัวเองเบาๆเธอยิ้มกริ่มออกมาอย่างคนที่ชนะ ตอนนี้อะไรที่อ้างได้เธอยกมาอ้างหมด ยัยผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางรู้แน่ว่าเธอกำลังโกหก“ว่าไงนะ!” เจมส์เบิกตากว้างทันทีที่ได้ยินว่าภรรยาตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาและเพียงไม่นานเขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาอย่างนึกรู้ไปกับความคิดของเธอ ความคิดที่จะหลอกหนิงให้ถอยห่างออกไปเขามั่นใจว่าที่ผ่านมาลินดากินยาคุมฉุกเฉินมาตลอด ลูกของเราคงยังไม่มาแน่...“ลินกะจะเก็บความลับนี่ไว้บอกเฮียในตอนที่ลูกของเราได้สัก 3 เดือน เฮ้อ~ แต่ตอนนี้คงเก็บต่อไปไม่ได้แล้ว” เธอแกล้งทำเป็นตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ มือเล็กยังคงลูบวนหน้าท้องตัวเอง ดวงตากลมมองไปยังสามีหนุ่มที่ก็ทำหน้าเศร้าไม่ต่างไปจากเธอเลยนี่เขาคงรู้ถึงแผนของเธอแล้วสินะ...“นะ..นี่เธอท้องอย่างนั้นเหรอคะเฮีย” หนิงถามย้ำเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ความคิดที่อยากได้เขากลับคืนมามันเกือบทำร้ายเด็กน้อยๆคนหนึ่งเลยนะแล้วไหนจะยังผู้หญิงคนนี้ที่เป็นภรรยาของเขาด้วยอีก ความบ้าของเธอเกือบที่จะทำร้ายคนถึง 2คนเลยนะ“ใช่
“เอาแบบนั้นเหรอ ก็ได้ เธอเข้าไปนั่งรอฉันก่อนเลยนะแล้วเดี๋ยวฉันจะรีบตามเข้าไป” เจมส์เบิกตากว้างเพราะไม่นึกว่าภรรยาตัวเองจะใจดีขนาดที่ให้สามีตัวเองไปคุยเป็นการส่วนตัวกับแฟนเก่า ลินดาที่ได้ยินคำพูดของสามีก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปด้านในของร้านทันทีเพราะขืนอยู่ต่อมีหวังเธอต้องไม่ยอมแน่“ตามมาสิ” เจมส์เอ่ยบอกให้หนิงเดินตามเข้าไปยังหน้าประตูลิฟท์แต่ทว่าหนิงที่คิดว่ายังไม่เงียบและเป็นส่วนตัวพอเธอจึงบอกให้เขาเดินตามเธอไปยังบันไดหนีไฟซึ่งทันทีที่ทั้งสองได้เดินมาถึงเจมส์ก็รีบถาม“มีอะไรก็ว่ามา” เจมส์ยืนมองหนิงนิ่งพร้อมทั้งยกมือขึ้นกอดอก สายตาของเขาที่มองไปยังผู้หญิงตรงหน้ามีแต่ความว่างเปล่าทำเอาหญิงสาวแฟนเก่ารับรู้ได้เป็นอย่างดีแต่ทว่ามันก็ยากเกินกว่าที่จะยอมรับ“หนิงแค่อยากจะขอโทษเฮียค่ะที่วันนั้นตัดสินใจเลือกเดินออกมา” เธอเลือกที่จะพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ออกมาซึ่งเหตุการณ์ในวันนั้นมันคือความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ที่เลือกจะเลิกกับเขาแล้วเดินจากมา“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ!” เจมส์แสยะยิ้ม หนิงไม่สมควรที่จะต้องมาขอโทษเขาแบบนี้ด้วยซ้ำเพราะคนที่ผิดของเรื่องนั้นก็คือเขาคนนี้ ผิด..