ตอนที่3 เย็นชา

“ทำไม...”

         เป็นคำถามที่แหบโหยเหลือเกิน ทำไมเขาใจร้ายแบบนี้ แค่เลิกกันมันไม่ถึงกับต้องทำแบบนี้ หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ อยู่ในอ้อมกอดที่ยังรัดแน่น เพราะเป็นจุดตายทำให้เธอไม่มีเรี่ยวแรง ที่จะต่อต้านเพื่อเอาตัวรอด มันเกิดขึ้นแบบไม่ทันที่จะตั้งตัว

         “ผมกำลังมีอนาคต คนแบบคุณไม่เหมาะที่จะเดินข้างๆ ผม เข้าใจไหมที่รัก”

         เป็นคำพูดที่เลือดเย็นเหลือเกิน เขาพูดออกมาได้ยังไง ว่าเธอไม่คู่ควรเดินข้างเขา ถ้าเขารู้ว่าเธอคือคุณหนูตระกูลหลี เขาจะยังกล้าพูดแบบนี้อยู่ไหม ปึก! หญิงสาวใช้แรงเฮือกสุดท้าย กระแทกศอกไปด้านหลัง ทำให้ชายหนุ่มตกใจ เผลอคล้ายอ้อมแขน จวิ๋นมู่รู้ดีว่าเธอไม่มีทางรอดแล้ว จึงพุ่งตัวไปที่ระเบียงกว้าง ซึ่งเป็นส่วนที่มองเห็นได้จากถนน พี่ฝากนายทวงความเป็นธรรมให้พี่ด้วยหลีเสวียน

         ภาพสุดท้ายที่หญิงสาวเห็นคือ น้องชายที่ยืนอยู่ข้างรถ โบกมือให้เธอ หวืด! แต่ก่อนที่คนรักจะพุ่งเข้ามาทันคว้าตัวเธอ หญิงสาวได้ปล่อยให้ตัวเอง ร่วงลงไปจากระเบียงในทันที เพราะถ้าเขาได้ตัวเธอไป จะไม่มีใครหาร่างเธอพบอีกตลอดกาล แบบนี้ดีที่สุดแล้ว...

         “พี่!!!!”

         เสียงของน้องชาย มันอยู่ไกลเหลือเกิน ปึก! แรงกระแทกไม่ทำให้ร่างนั้นถึงตายในทันที แต่มันคือบาดแผลที่ได้รับก่อนที่จะตกลงมาต่างหาก ใบหน้าที่เธอไม่มีวันลืมได้เลย ซือเส่า! คุณมันอำมหิตเหลือเกิน!

         เสียงเรียกที่ดังมาจากถนน ทำให้ซือเส่าถึงกับเซถอยออกห่างจากระเบียงห้อง ใครกัน! ชายหนุ่มรีบวิ่งออกจากห้องลงไปหาพ่อแม่ เมื่อเห็นว่ามีใครหลายคน วิ่งเข้ามาหลังจากจวิ๋นมู่ตกลงไปจากระเบียง ทำไมเขาไม่รู้ว่าเธอพาคนอื่นมาที่วิลล่าด้วย

         “เกิดอะไรขึ้นซือเส่า!”

         สามีภรรยาสกุลซือ วิ่งไปหาบุตรชายที่ตีนบันได เพราะได้ยินเสียงคนอยู่ด้านนอก ซือเส่าได้มองไปที่ประตูหน้าบ้าน ปัง! ประตูบานใหญ่ถูกทำให้เปิดออกกว้าง ชายฉกรรจ์หลายคนวิ่งกรูเข้ามาในบ้าน พุ่งตรงมาที่เขากับครอบครัง

         “กรี๊ดด!!! พวกแกเป็นใคร! เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง”

         “บ้านแก่เหรอ! นี่มันวิลล่าตระกูลหลี บ้านของคุณหนูหลีต่างหาก”

         บอดี้การ์ดหนุ่ม พูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด เขาดูแลพี่น้องสกุลหลีมานานปี ไม่คิดว่าวันนี้คุณหนูใหญ่ของบ้าน จะได้รับอันตรายต่อหน้าต่อตาเขาแบบนี้

         “สกุลหลี!!”

         สามพ่อแม่ลูกได้แต่อุทานออกมา นี่มันสกุลมหาเศรษฐี และเป็นสกุลนายทุนในหนังเรื่องใหม่ของซือเส่านี่....

         “มัดตัวพวกมันไว้”

         หัวหน้าบอดี้การ์ดสั่งเสียงกร้าว ก่อนจะรีบกลับไปหาเจ้านายน้อย ที่อยู่ข้างนอกด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะถอดสูทออกมา แล้วเดินไปย่อกายลง วางสูทห่มให้กับร่างที่ไร้ลมหายใจ เขารักเธอมานาน...นานเหลือเกิน แต่เพราะรู้ถึงฐานะ เขาไม่เคยสักครั้งที่จะทำนอกเหนือหน้าที่ เขาได้รับคำสั่งให้ตามคิดดุแลคุณชายน้อย แต่ไม่คิดว่าเธอจะไม่ได้ฟังคำบอกรักจากเขา

         “ผม...จะทำหน้าที่ให้ดีครับ คุณหนู”

         ชายหนุ่มก้มลงแนบใบหน้ากับมือที่เริ่มเย็นของหญิงสาว เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของคุณชายน้อยหลี กับเพื่อนรักของหญิงสาว มันไม่ต่างจากมีดที่กรีดใจเขา แค่เพราะเขาไม่กล้าพอ ที่จะบอกกับเธอ สุดท้ายเธอก้จากไปไม่รอฟังเสียงจากหัวใจเขาเลย

มิติคู่ขนาน หลังอารามอี้เมี่ยว ณ ชายแดนตะวันตก

         หลินมู่เสวี่ย บุตรสาวของท่านแม่ทัพแดนตะวันตกหลินมู่เฉียว กำลังยืนหันรีหันขวาง รอสาวใช้ข้างกาย ซึ่งได้กลับไปเอาร่มที่ลืมอยู่ภายในอาราม ตอนที่พวกนางเข้าไปไหว้พระ ทั้งคู่เดินออกมายังหลังอาราม เพื่อชมความงามของน้ำตก ตามคำชักชวนของสาวใช้ข้างกาย แต่พอมาได้กว่าครึ่งทาง สาวใช้กลับบอกว่าลืมร่มเอาไว้ นางกำลังจะเอ่ยทัดทานอีกฝ่าย ว่าให้กลับไปเอาทีเดียว ตอนจะกลับจวน แต่สาวใช้มิได้ฟังคำของนาง วิ่งออกไปก่อนแล้ว

         “ทำไมช้าจัง...”

         หญิงสาวเริ่มร้อนใจ ด้วยเวลานี้สองข้างทางเดินล้วนเป็นป่า แม้จะไม่หนาทึบเท่าใดนัก แต่ก็น่ากลัวอยู่ดี คนของบิดาที่ติดตามมาคุ้มกัน ไยยังไม่ตามมาอีกเล่า นางจำได้ว่าก่อนเดินมาที่หลังอาราม ได้ให้สาวใช้ไปแจ้งแก่ผู้คุ้มกันแล้ว ซึ่งสาวใช้ของนางบอกว่าพวกเขา จะตรวจตราด้านหน้าก่อน จึงจะติดตามมาอารักขา แต่จนป่านนี้ยังมิเห็นวี่แววของผู้ใดเลย

         แก๊ก! เสียงกิ่งไม้หัก ทำให้หญิงสาวรีบหันกลับไปมอง หัวใจที่ไม่ได้แข็งแรงนักของนาง ถึงกับเต้นมิเป็นส่ำ เมื่อเห็นชายใบหน้าดุดันถึงห้าคน กำลังจับจ้องมาที่นาง แววตานั้นเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย เท้าบางเริ่มที่จะขยับเคลื่อน นางต้องกลับไปที่อาราม คงไม่อาจรอสาวใช้หรือผู้คุ่มกันต่อไปได้แล้ว

         “คุณหนู จะไปไหน”

         ทว่าในจังหวะที่นางกำลังจะวิ่งกลับไปที่อาราม ชายทั้งห้าได้พุ่งมาขวางทางเอาไว้เสียก่อน ทำให้หญิงสาวจำต้องมองหาหนทางอื่น เพื่อที่จะหนีไปจากตรงนี้

         “ข้าไม่รู้จักพวกท่าน ไยจึงมาขวางทางข้าเยี่ยงนี้”

         หญิงสาวถามออกไปด้วยเสียงอันสั่นเครือ หากเดินหน้าไม่ได้เช่นนี้ หนทางเดียวคือนางต้องใช้เส้นทางอื่นเสียแล้ว