ซูอิน “หวังเสวียน เธอน่าจะประหารไม่หมด คุกต่างหากคือที่พำนักที่ดีที่สุดของเธอ!”หวังเสวียนถอยหลังไปสองก้าวว่า “ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ทั้งหมดนี้เป็นแผนของพวกคุณ ใช่ไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์กล่าวว่า “หวังเสวียน เธอเพิ่งเริ่มมีสติกลับมา ที่เธอทำโง่เมื่อครู่นี้มันตลกมากจริงๆ”หวังเสวียนกล่าวว่า “เย่ฮวนเอ่อร์ ซูอิน แล้วก็คุณฟู่อวิ๋นเซิน พวกคุณสามคนร่วมมือกันตั้งนานแล้ว!”ซูอินกล่าวว่า “ใช่แล้ว! ห้องรับแขกมีวงจรปิด บันทึกทันทีตอนที่เธอวางยาพิษไว้ เราจึงใช้แผนตอบโต้ ฉันเอาซุปไก่ไปส่งที่โรงพยาบาล ให้โรงพยาบาลออกใบรับรองการเสียชีวิตปลอม แล้วกลับไปหาเธอ ทำให้เธอเผลอพูดสารภาพทุกความผิดด้วยปากของเธอเอง!”สีหน้าของหวังเสวียนซีดไปในทันทีจนหมด เธอไม่คิดว่าซูอินจะร่วมมือกับฟู่อวิ๋นเซินและเย่ฮวนเอ่อร์ตั้งแต่แรกแล้วหวังเสวียน “ซูอิน เธอรู้ได้ยังไงว่าสามคนอันธพาลพวกนั้นเป็นคนที่ฉันจ้างมา?”เย่ฮวนเอ่อร์ “หวังเสวียน จะมีอะไรบังเอิญขนาดนั้นได้ยังไง ฉันให้อวิ๋นเซินสืบเกี่ยวกับเธอ แล้วอวิ๋нเซินก็หาคนอันธพาลสามคนนั้นมาสามารถเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อหน้าซูอินได้ หวังเสวียน โอ้ไม่ ฉันไม่ควรเรียกเธอว่าหวัง
ฟู่อวิ๋นเซินมาแล้ว!หวังเสวียนรอฟู่อวิ๋นเซินมาตลอด มองซ้ายมองขวา เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ อยากให้เขามาเสียทีตอนนี้เขามาแล้ว หวังเสวียนถึงกับเลือดขึ้นหน้า เอ่ยด้วยความดีใจว่า “ประธานฟู่ คุณมาพอดีเลย! รีบจับซูอินไว้เร็ว!”ฟู่อวิ๋นเซินพาคนมาล้อมไว้ เขามองหวังเสวียนด้วยสายตาเย็นเฉียบหวังเสวียนมีท่าทางคล้ายคนเสียสติ “ประธานฟู่ เป็นซูอินนั่นแหละที่ฆ่าฮวนเอ่อร์! เดิมทีเธอคิดจะหนีขึ้นเรือแต่หนีไม่สำเร็จ คุณมาพอดีเลย รีบจับเธอไปเพื่อแก้แค้นให้ฮวนเอ่อร์เถอะ!”ซูอินมองหวังเสวียน “หวังเสวียน เธอรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา? ถึงตอนนี้แล้วยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอีกเหรอ?”ฟู่อวิ๋นเซินหัวเราะเย็น “หวังเสวียน ตกลงใครกันแน่ที่วางยาฆ่าฮวนเอ่อร์?”หวังเสวียนยกมือชี้ไปที่ซูอิน “ประธานฟู่ เป็นซูอินนั่นแหละ! เธอใส่ยาพิษในซุปไก่แก่ แล้วป้อนให้ฮวนเอ่อร์กินกับมือ ทำให้ฮวนเอ่อร์ตาย! เรื่องนี้คุณก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนแรกคุณให้คนจับเธอไว้ แต่เธอดันหนีออกมาได้ เธอคิดจะหนีไป!”ซูอินหัวเราะเยาะ “หวังเสวียน เป็นเธอต่างหากที่ฆ่าฮวนเอ่อร์!”หวังเสวียนว่า “ประธานฟู่ อย่าฟังซูอินนะ เธอต่างหากคือฆาตกรตัวจริง!”ฟ
ซูอินโกรธจัดจนตัวสั่น มือที่ถือโทรศัพท์แน่นจนข้อนิ้วซีด “ฉันจะส่งคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ให้ตำรวจเดี๋ยวนี้! ฆาตกรอย่างเธอ เตรียมเข้าคุกได้เลย!”พูดจบเธอก็หมุนตัวจะเดินไปหวังเสวียนหน้าถอดสี คืนนี้เหตุการณ์พลิกไปมาจนเธอควบคุมไม่ทัน ตอนนี้ซูอินถือหลักฐานมัดแน่น ถ้าเธอนำไปมอบให้ตำรวจ ทุกอย่างก็จบสิ้น!ไม่!ไม่ได้!ไม่ได้เด็ดขาด!หวังเสวียนรีบพุ่งเข้าไปคว้าแขนซูอินไว้แน่น เสียงสั่น “ซูอิน อย่าไปนะ! ฉันไม่อยากติดคุก!”ซูอินหัวเราะเยาะ “ตอนที่เธอวางยาฮวนเอ่อร์ เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าจะต้องติดคุก? ก็แน่ล่ะสิ เพราะมีฉันเป็นแพะรับบาปให้ เธอถึงกล้าทำได้โดยไม่กลัวอะไร!”หวังเสวียน “ซูอิน เธอไปไม่ได้นะ! ฉันไม่อยากติดคุก! เอาโทรศัพท์มาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะทำลายคลิปนั่น!”พูดจบเธอก็พุ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์จากมือซูอินแต่ซูอินกำโทรศัพท์แน่น “ปล่อยนะ หวังเสวียน! ตอนนี้เธอเหมือนสัตว์จนตรอกเลย เธอถึงกับลงมือแย่งมือถือฉันได้ ยังจะมีอะไรที่เธอทำไม่ได้อีกไหม!?”ตอนนี้ในหัวของหวังเสวียนมีแต่ความคิดเดียว ต้องเอาโทรศัพท์มาให้ได้!เธอผลักซูอินเต็มแรงซูอินเซถลา ล้มลงกับพื้นหวังเสวียนแย่งโทรศัพท์ได้ เธอ
หวังเสวียนมองเงาบนพื้น เห็นแล้วก็พูดอะไรไม่ออกเมื่อครู่ซูอินเห็นทั้งหมดแล้วจริงๆขนาดนี้แล้ว หวังเสวียนตัดสินใจจะถอดหน้ากากออกให้หมด รอยยิ้มของเธอหายไป ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมุ่งร้าย “ซูอิน ไหนๆ เธอก็เห็นหมดแล้ว งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว”ซูอิน “หวังเสวียน ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ล่ะ? เธอบอกว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ?”หวังเสวียนตัดบท “เพื่อนที่ดีที่สุด? เธอคิดว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเหรอ? ในใจของเธอมีแต่เย่ฮวนเอ่อร์ เวลาที่ฉันมีปัญหากับเย่ฮวนเอ่อร์ เธอก็เอียงไปข้างเย่ฮวนเอ่อร์ คิดแต่จะช่วยเย่ฮวนเอ่อร์ เธอกับฉันไม่ใช่พวกเดียวกันด้วยซ้ำ!”ซูอินโกรธ “หวังเสวียน เธอคิดแบบนี้กับฉันจริงๆ เหรอ? ฉันไม่เคยเข้าข้างเธอเลยหรือไง?”หวังเสวียน “ไม่เคย! ตอนที่มีข่าวฉาวกับอาจารย์ฟู่ เธอบอกให้ฉันไปชี้แจงกับสื่อ เธอคิดถึงแต่เย่ฮวนเอ่อร์!”ซูอินเย้ยหยัน “หวังเสวียน เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าทำไมฉันถึงให้เธอไปชี้แจงกับสื่อ? ฉันไม่โง่ขนาดนั้นหรอกนะ เท่าที่ฉันรู้จักอาจารย์ฟู่มา เขาไม่มีทางชอบเธอ และไม่มีทางทำอะไรกับเธอด้วย!”หวังเสวียน “เธอหมายความว่าอะไร? เธอสงสัยฉันเหรอ?”ซูอิน
ซูอิน “หวังเสวียน เมื่อกี้ฉันไปถามเจ้าของเรือมาแล้ว เขาบอกว่าสามารถขึ้นเรือก่อนได้ แล้วค่อยจ่ายค่าโดยสารทีหลัง”อะไรนะ?ขึ้นเรือก่อนแล้วค่อยจ่ายทีหลังได้เหรอ!?เมื่อครู่ที่ซูอินวิ่งไป แท้จริงแล้วไปตกลงกับเจ้าของเรือนี่เองซูอิน “หวังเสวียน ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว ฉันต้องไปเดี๋ยวนี้! ขอบใจเธอมากสำหรับทุกอย่าง ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ต่างคนต่างดูแลตัวเองนะ!”พูดจบเธอก็หันตัวจะวิ่งไปขึ้นเรือทันทีไม่ได้!ปล่อยให้ซูอินไปไม่ได้เด็ดขาด!ถ้าซูอินหนีไปได้ แพะรับบาปของเธอก็หายไป เธอจะปล่อยให้ซูอินหนีไปได้ยังไง?หวังเสวียนรีบยื่นมือออกไปคว้าข้อมือของซูอินไว้แน่น “ซูอิน เดี๋ยวก่อน!”ซูอินหยุดเดิน หันมามอง “หวังเสวียน มีอะไรเหรอ?”หวังเสวียนพูดอึกอัก “ซูอิน เธอแน่ใจเหรอว่าเจ้าของเรือคนนั้นจะไม่หลอกเธอ? ถ้าเธอขึ้นเรือโจรไปจะไม่อันตรายเหรอ? ถึงจะอยากหนีแค่ไหนก็ต้องระวังตัวเองไว้ก่อนนะ!”ซูอินยิ้มบาง “หวังเสวียน เธอกังวลเกินไปแล้วล่ะ! ฉันดูเรือเรียบร้อยแล้ว หมายเลขทะเบียนเป็นของรัฐจดไว้หมด ปลอดภัยแน่นอน ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไปล่ะ หวังเสวียน ลาก่อน!”ซูอินกำลังจะไปอีกครั้งแต่หวังเสว
ซูอินพูดด้วยสีหน้าดีใจ “เรือมาแล้ว!”หวังเสวียนถึงกับชะงัก เธอไม่คิดเลยว่าจะมีเรือมาจริงๆเธอเพิ่งแกล้งพูดโทรศัพท์ไปเอง ไม่มีใครรับสายเลย แล้วเรือลำนี้ก็ไม่ได้ถูกจัดไว้ให้ซูอินแน่นอน!แต่ถ้าซูอินได้ขึ้นเรือลำนั้นไปจริงๆ ล่ะก็ เรื่องจะยุ่งใหญ่แน่คิดรอบคอบมาทุกทาง แต่กลับพลาดตรงนี้ หวังเสวียนถึงกับพูดไม่ออกซูอิน “หวังเสวียน ขอบใจมากนะ เรือมาแล้ว ฉันต้องไปแล้วล่ะ ต้องรีบหนีจากที่นี่ให้ได้”หวังเสวียนรีบหาข้ออ้างรั้งไว้ “เดี๋ยวก่อนซูอิน! ฉันเพิ่งนึกได้ว่าเธอไม่ได้เอาเงินหรือกระเป๋าเดินทางมาด้วยเลยนะ จะไปไหนได้ยังไง เธออยู่ต่างถิ่นคนเดียวมันอันตรายนะ รอฉันแป๊บ ฉันจะกลับไปเอาเงินมาให้!”เธอตั้งใจจะใช้เงินเป็นข้ออ้างดึงซูอินเอาไว้แต่ซูอินกลับจับมือเธอไว้แน่น “หวังเสวียน เงินไม่ใช่ปัญหา ฉันพกเงินติดตัวมานิดหน่อยพอใช้ได้ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือรีบขึ้นเรือหนีไปจากที่นี่ก่อน!”หวังเสวียนเริ่มร้อนใจขึ้นเรื่อยๆ ไม่คิดเลยว่าซูอินจะพกเงินติดตัวมาด้วย แบบนี้เธอก็ไม่มีข้ออ้างจะรั้งไว้แล้วสิยังไงเธอก็ต้องไม่ปล่อยให้ซูอินหนีไปได้!ทำไมฟู่อวิ๋นเซินยังไม่มาอีก?ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมถึงมีเรือ