LOGINShare
บทที่ 181
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 182
เขาดูถูกเธอแบบนี้มันทำให้เขามีความสุขมากนักหรือ? ... ฮั่วซือหานยืนอยู่ที่ระเบียง เขาเปลี่ยนเป็นชุดนอนผ้าไหมสีดำ นิ้วเรียวยาวสองนิ้วคีบบุหรี่ไว้ สูบมันอย่างหนัก ควันลอยคลุ้งบดบังสีหน้าของเขา แต่ยังพอมองเห็นว่าเขาขมวดคิ้วคมเข้มแน่น เขาสูบบุหรี่จัดจนขี้บุหรี่ที่ยังมีประกายไฟแดงร่วงหล่นลงมาไม่หยุด เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นบ้า ห้องพักวิวทะเลห้องวิมานไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย ที่ผู้จัดการรีสอร์ตบอกว่ามีปัญหา ก็เพราะเขาสั่งให้พูดแบบนั้น เขาแค่ไม่อยากให้ฉือหว่านกับลู่หนานเฉิงพักห้องเดียวกัน แค่คิดว่าเธอสั่งถุงยางอนามัยกับชุดชั้นในเซ็กซี่ เขาก็อดจินตนาการถึงสิ่งที่เธอทำกับลู่หนานเฉิงไม่ได้ เขาควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้เลย ค่ำคืนอันเงียบสงบนี้ทำให้ฮั่วซือหานตระหนักถึงความคิดที่ทั้งลึกซึ้งและน่ากลัวของตัวเอง เขาไม่ยอมปล่อยเธอไป เขาไม่ยอมให้ฉือหว่านอยู่กับผู้ชายคนอื่น เขาไม่ได้รักเธอ แต่เขาติดใจความสุขที่เธอมอบให้ เขาแค่เล่นสนุก และที่สำคัญคือเขายังเล่นไม่หนำใจ จะปล่อยให้เธอไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นได้อย่างไร? ขณะนั้นเอง มีคนโอบเขาจากด้านหลัง “ซือหาน ทำไมส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 183
หรือว่านายอยากมีเรื่อง?ฮั่วซือหานหรี่ตาลงทันที บรรยากาศระหว่างเขากับลู่หนานเฉิงตึงเครียดขึ้นมาทันที ราวกับมีกลิ่นดินปืนลอยอบอวลในอากาศ ฉือเจียวตกตะลึง เธอไม่อยากเชื่อว่าลู่หนานเฉิงจะถึงขั้นอยากมีเรื่องกับฮั่วซือหานเพราะฉือหว่าน สองคนนี้เป็นเพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกันแท้ๆ ฉือเจียวรีบชี้หน้าฉือหว่านตำหนิ "ฉือหว่าน ตอนนี้เธอพอใจหรือยัง? ยั่วผู้ชายให้เขาตีกันเพราะเธอ นี่มันแผนสูงของเธอใช่ไหม?" "พอได้แล้ว ฉือเจียว!" ลู่หนานเฉิงกำหมัดแน่น ขณะนั้นเอง ฉือหว่านเอื้อมมือไปจับแขนลู่หนานเฉิง "คุณชายลู่ ช่างเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเพราะฉันเลย มันไม่คุ้มค่า" ลู่หนานเฉิงมองฉือหว่าน "ไม่ หวานหว่าน เธอมีค่าพอ" หัวใจของฉือหว่านอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย ลู่หนานเฉิงหยิบเสื้อโค้ทของตัวเองมาคลุมไหล่ให้เธอ แล้วจูงมือเล็กของเธอ "หวานหว่าน ไปกันเถอะ ที่นี่ไม่น่าสนุกแล้ว เรากลับกัน" ลู่หนานเฉิงตั้งใจพาฉือหว่านออกไป ฉือหว่าน "เดี๋ยวก่อนค่ะ" ลู่หนานเฉิงปล่อยมือจากฉือหว่าน เธอเพียงแค่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา "คุณชายลู่ เราไปกันเถอะ" ลู่หนานเฉิงยิ้ม ก่อนจะจับมือฉือหว่านอีกครั้ง "พวก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 184
ฮั่วซือหานจงใจเล่นงานฉือหว่านจริงๆ ครั้งนี้เขาทำเกินไปมาก ฉือหว่านรู้สึกขมขื่นในใจ "ฉันรู้ว่าประธานฮั่วเกลียดฉัน" ลู่หนานเฉิงเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบ "หวานหว่าน รอฉันอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันไปเอารถมา" ฉือหว่านพยักหน้า "ค่ะ" ลู่หนานเฉิงเดินจากไป ฉือหว่านยืนรออยู่ที่เดิมเพียงลำพัง ขณะนั้นเอง มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธอ เป็นฮั่วซือหาน ฮั่วซือหานก็ลงมาด้วย สวมเสื้อโค้ทสีดำบาง ดูสง่างามและเย็นชา สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ฉือหว่าน เธอก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเอง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ถอนสายตากลับ แล้วหมุนตัวเดินจากไป แต่ทันใดนั้นเอง พี่เสือกับลูกน้องของเขาก็พากันมาถึง พี่เสือเห็นร่างบอบบางงดงามของฉือหว่านจากระยะไกล เขายิ้มกว้าง "ใช่เลย! ไม่คิดว่าจะเป็นหญิงงามระดับนี้" เหล่าลูกน้องในชุดดำต่างตื่นเต้น "พี่เสือ ผู้หญิงคนนี้สวยกว่าหญิงงามอันดับหนึ่งในซ่องที่พวกเราเคยเจออีก" "ดูสิ ผิวเนียนขนาดนั้น หน้าตาก็สวย หุ่นก็โคตรดี ให้ตายเถอะ อยากจับกดซะตอนนี้เลย" "พี่เสือ พวกเราจับตัวเธอกลับไปสนุกกันดีไหม?"
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 185
เป็นลู่หนานเฉิง! ลู่หนานเฉิงกลับมาพร้อมรถ แต่เมื่อเขาเห็นมีคนกำลังแทงฉือหว่าน เขาก็พุ่งตัวเข้าไปทันที คมมีดเสียบทะลุอกของเขา ฉือหว่านสูดหายใจสะอื้น "คุณชายลู่!" ฮั่วซือหานอยากจะพุ่งเข้าไปหาเธอ แต่เขาอยู่ไกลจากฉือหว่านเกินไป ได้แต่ยืนมองลู่หนานเฉิงถูกแทงต่อหน้าต่อตา เขาเตะลูกน้องชุดดำสองคนกระเด็น ก่อนจะรีบพุ่งตัวไปทันที ขณะนั้นเอง เลขาจ้าวก็นำทีมบอดี้การ์ดในชุดดำจำนวนมากมาถึง ล้อมบริเวณนี้ไว้หมดแล้ว พี่เสือและลูกน้องของเขาสู้ไม่ได้ ถูกจับกุมอย่างรวดเร็ว เวลานี้เอง ฉือเจียวรีบวิ่งเข้ามา โถมตัวกอดฮั่วซือหานไว้ "ซือหาน!" ฮั่วซือหานต้องหยุดฝีเท้ากะทันหัน เขาพยายามผลักฉือเจียวออกเพื่อจะเดินไปหาฉือหว่านกับลู่หนานเฉิง แต่ฉือเจียวกอดเขาแน่น ราวกับจะไม่ปล่อยไปไหน "ซือหาน อย่าไป ฉันกลัว~" ลู่หนานเฉิงนอนกองอยู่บนพื้น ฉือหว่านรีบคุกเข่าลงข้างเขา ใช้มือกดบาดแผลเพื่อหยุดเลือดที่ทะลักออกมา เลือดร้อนผ่าวไหลทะลักออกจากบาดแผล รินลงมาตามปลายนิ้วของเธอ มือของเธอสั่นเทา ไม่เข้าใจว่าทำไมลู่หนานเฉิงถึงต้องเสี่ยงชีวิตปกป้องเธอ เธอชินแล้วกับการที่มีคนปฏิบัติต่อเธออย่างเลวร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 186
ตอนนี้เมื่อเห็นภาพถ่ายนี้ ทุกอย่างก็ชัดเจนหมดแล้ว ฉือหว่านเงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึง มองฉือเจียวด้วยสายตาแข็งกร้าว "ฉือเจียว รูปนี้เธอเป็นคนส่งให้พี่เสือใช่ไหม?" ประกายในดวงตาของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที จากตกใจกลายเป็นมืดมนและผิดหวัง ลู่หนานเฉิง ทำไมถึงต้องเอาตัวมาขวางมีดแทนฉือหว่าน? ทำไมคนที่ตายไม่ใช่ฉือหว่าน? และตอนนี้ รูปถ่ายยังถูกพบเข้าอีก! สีหน้าของฉือเจียวพลันเปลี่ยนไป ฮั่วซือหานรับรูปถ่ายจากมือฉือหว่าน เขาใช้เวลาเพียงสองวินาทีก่อนจะเงยหน้าขึ้น สายตาเย็นเยียบมองไปที่ฉือเจียว ดวงตาของเขาคมกริบ ราวกับมีดที่กรีดลงบนใบหน้าของเธอ ฉือเจียวรู้สึกหวาดหวั่น รีบปฏิเสธทันที "รูปอะไร? ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร! ฉือหว่าน ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงหนานเฉิง แต่เธออย่ามาใส่ร้ายฉัน!" ฉือหว่านหัวเราะเย็นชา "ฉือเจียว เธอลองดูรูปนี้ให้ดีๆ เธอนี่มันโง่จริงๆ!" ฉือเจียวก้มมองรูปถ่าย และทันใดนั้นก็ต้องตกตะลึง เพราะบนรูปนั้น… มีโลโก้โทรศัพท์ของเธออยู่! แย่แล้ว! เธอลืมลบโลโก้ออก! ตอนนี้ไม่มีทางปฏิเสธได้แล้ว ว่าเธอเป็นคนส่งรูปให้พี่เสือ ฉือเจียวเงยหน้าขึ้นมองฮั่วซือหาน ดวงตาข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 187
บรรยากาศอึดอัดและเย็นชา ขณะนั้น ประตูห้องผ่าตัดถูกเปิดออก แพทย์ในเสื้อกาวน์สีขาวเดินออกมา ฉือหว่านรีบก้าวไปข้างหน้า “คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้าง” “การผ่าตัดของผู้ป่วยประสบความสำเร็จดี ภายใน 48 ชั่วโมงจะฟื้นตัว” ฉือหว่านผ่อนลมหายใจออกเบาๆ แม้เธอจะเห็นบาดแผลของลู่หนานเฉิงมาก่อนแล้ว มีดคมกริบไม่ได้ทำลายอวัยวะสำคัญ จึงไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ตอนนี้เธอถึงได้วางใจจริงๆ หากลู่หนานเฉิงเกิดเป็นอะไรไปเพราะเธอ เธอคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ขณะนั้น ลู่หนานเฉิงถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด ฉือหว่านเดินตามเขาเข้าไปในห้องพักฟื้นวีไอพี ประตูห้องปิดลง เธอไม่แม้แต่จะเหลือบมองฮั่วซือหานและฉือเจียว ฉือเจียวเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อของฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉือหว่านนั่นช่างโอหังเกินไปแล้ว! เธอตบทั้งคุณ ทั้งฉัน คุณต้อง…” ฮั่วซือหานดึงแขนเสื้อออกจากมือของฉือเจียว ริมฝีปากบางขยับขึ้น “เธอไม่สมควรถูกตบเหรอ?” ฉือเจียวชะงักตัวแข็ง ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย็นเยียบ ก่อนจะเหวี่ยงรูปถ่ายในมือใส่เธอจนเกิดเสียง “ฉือเจียว ที่ผ่านมา ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอทั้งโง่และชั่ว ครั้งนี้เธอทำให้ฉันผิดหวังมาก!” ใบหน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 188
ลู่หนานเฉิงปกติดีทุกอย่างพยาบาลเดินออกไป ขณะนั้นเอง เสียงของเลขาจ้าวก็ดังมาจากด้านนอกประตู “ท่านประธาน แผลที่มือของคุณปล่อยไว้อีกไม่ได้แล้ว ต้องรีบจัดการ ไม่อย่างนั้นมือข้างนี้อาจจะใช้งานไม่ได้” ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น มองเห็นร่างสูงสง่าของฮั่วซือหานยืนอยู่ที่หน้าประตู เขาอยู่ตรงนี้มาตลอด เลขาจ้าวหันมามองฉือหว่าน อ้อนวอน “คุณผู้หญิง มือของท่านประธานยังคงมีเลือดไหลไม่หยุด คุณช่วยพูดอะไรหน่อยเถอะครับ” ฉือหว่านมองเห็นเลือดที่หยดลงบนพื้น มือข้างนี้ของเขาเกรงว่าคงต้องเย็บหลายเข็ม ฉือหว่านลุกขึ้น เดินไปที่หน้าประตู ฮั่วซือหานเห็นเธอเดินมา ร่างสูงของเขาขยับเล็กน้อย แววตาสว่างวาบขึ้นมาทันที เลขาจ้าวดีใจ “ผมว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงยังห่วงท่านประธานอยู่ ท่านประธาน รีบจัดการแผล…” แต่ในวินาทีถัดมา ฉือหว่านยกมือขึ้น ปิดประตูห้องพักฟื้นลงอย่างไม่ลังเล ปัง ฮั่วซือหานและเลขาจ้าวถูกลมที่เกิดจากการปิดประตูตวัดใส่หน้าเต็มๆ เลขาจ้าว “……” แสงในดวงตาของฮั่วซือหานมอดลงในทันที เขามองผ่านกระจกบานเล็กบนประตูเข้าไป เห็นฉือหว่านกลับไปนั่งที่ข้างเตียงของลู่หนานเฉิง เธอกุมมือของเขาไว้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 189
คุณนายใหญ่ฮั่วนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบหัวเราะแล้วพูดว่า “ได้เลย หวานหว่าน งั้นหนูไปอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนของหนูก่อน รอให้หนูมีเวลาค่อยกลับมาทานข้าวกับย่า” “ค่ะ คุณย่า” ทั้งสองวางสายกันไป คุณนายใหญ่ฮั่วหันไปมองฮั่วซือหานที่ยังคงอ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจอยู่โดยไม่มีสีหน้าอะไร เธอถามขึ้น “ซือหาน หลานทะเลาะกับหวานหว่านหรือเปล่า?” ฮั่วซือหานยังคงมองหนังสือพิมพ์ ไม่ได้เงยหน้า “เปล่าครับ” คุณนายใหญ่ฮั่วหัวเราะเบาๆ “เพื่อนของหวานหว่านที่ว่า หลานรู้จักไหม? เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?” ฮั่วซือหานเงียบ ไม่ตอบอะไร คุณนายใหญ่ฮั่วยื่นมือไปแย่งหนังสือพิมพ์ออกจากมือเขา “หลานรู้ตัวไหมว่าหลานถือหนังสือพิมพ์กลับหัว?” ฮั่วซือหานเพิ่งรู้ตัว เขาเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย คุณนายใหญ่ฮั่วถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้น “ย่ารู้นะว่าหลานอยู่กับฉือเจียวมาตลอด แต่ในโลกนี้ ไม่มีใครที่จะรอหลานไปตลอด เมื่อไหร่ที่หวานหว่านสะสมความผิดหวังจนเต็มเปี่ยม เธอก็จะจากไปเอง หญิงสาวดีๆ แบบหวานหว่าน ถ้าหลานไม่ชอบ ยังมีผู้ชายอีกมากมายที่อยากแย่งชิงเธอ ถ้าวันหนึ่งเธอไปกับผู้ชายคนอื่น อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ!” ลุงฝูเดินเข
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 390
ฉือไห่ผิงตะโกนด้วยความร้อนใจ “ฉือถัง รีบคิดหาทางหน่อยสิ!”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงก็แทบจะร้องไห้ “เงินพวกเราก็โดนโกงไปหมด แกคิดว่าพวกเราจะไม่ร้อนใจเหรอ? พวกเราก็ถูกหลอกเหมือนกัน!”คุณนายใหญ่ฉือโกรธจนอกแทบระเบิด ตบขาตัวเองไม่หยุด “จบแล้ว! คราวนี้พวกเราจบสิ้นกันหมดแล้ว! พวกเราจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!”เจ้าหน้าที่ศาลพูดอย่างเย็นชา “กรุณาออกไปจากที่นี่ อย่าขัดขวางการปฏิบัติงานของเรา”คุณนายใหญ่ฉือคิดจะเล่นบทอาละวาด “ฉันไม่ไป! นี่คือบ้านของฉัน ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งหลายสิบปี นี่คือบ้านเก่าของตระกูลฉือ ฉันอยากเห็นนักว่าพวกคุณกล้าแตะต้องฉันไหม!”หนึ่งนาทีต่อมา คุณนายใหญ่ฉือก็ถูกเจ้าหน้าที่สองคนหิ้วโยนออกมาจากคฤหาสน์ คนของครอบครัวรองและครอบครัวสามก็โดนไล่ออกมาด้วยฉือเจียวโกรธตะโกน “อย่าแตะต้องฉัน! ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิ!”เธอสะบัดตัวแรงจนหลุดจากมือเจ้าหน้าที่ แต่แรงส่งทำให้เธอล้มกระแทกพื้นก้นแทบแตกทุกคน “……”คุณนายใหญ่ฉือนั่งกรีดร้องอยู่บนพื้น “จะทำยังไงดีล่ะ! พวกเราทำกรรมอะไรไว้ ถึงต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้!”คนของครอบครัวรองกับครอบครัวสามไม่มีใครกล้าพูดอะไร เมื่อวานพวกเธอยังเฉลิมฉลองชัยชนะอย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 389
ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นรถออกไปแล้ว ฮั่วซือหานกับท่านหลินยืนอยู่ข้างนอก ฮั่วซือหานมองท่านหลินด้วยสายตาเคลือบแคลง “ลุงครับ ลุงเป็นอะไรไปกันแน่?”รอจนรถของฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ลับตาไปแล้ว ท่านหลินถึงได้ละสายตากลับมา เขาหันไปมองฮั่วซือหาน “อะไรที่ว่าฉันเป็นอะไร ฉันดีจะตายไป สดชื่นกระปรี้กระเปร่าเลยล่ะ”ฮั่วซือหาน “……ลุงอยากเห็นตัวเองตอนก้มหัวประจบฉือหว่านเมื่อกี้ไหม?”เขาไม่เคยเห็นลุงตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อนท่านหลินหน้าไม่พอใจ “อะไรก้มหัวประจบ ฉันเรียกว่าคารวะผู้มีความรู้ต่างหาก นายไม่เข้าใจหรอก”เคารพผู้มีความรู้?เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉือหว่าน?ฮั่วซือหานรู้สึกว่าลุงตัวเองใช้คำผิดไปหมด“เมื่อกี้ผมจะคุยกับฉือหว่าน ลุงทำไมถึงขัดจังหวะผม ผมจะถามเรื่องที่เธอกับเซียวอี้คบกันจริงหรือเปล่า?”พูดถึงเรื่องนี้ ท่านหลินพยักหน้า “ฉันว่าจริง”ฮั่วซือหาน “ทำไมล่ะ?”ท่านหลินมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เพราะนายไม่คู่ควรกับฉือหว่าน ฉือหว่านควรได้สิ่งที่ดีกว่านี้”พูดจบท่านหลินก็เดินเข้าบ้านไปฮั่วซือหาน “……”โลกนี้มันบ้าไปแล้วแน่ๆ!ลุงคนที่เคยคิดว่าฉือหว่า
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 388
ยังพูดไม่ทันจบ ขาทั้งสองข้างของท่านหลินก็อ่อนแรงจนเกือบทรุดลงไปอีกครั้ง“คุณท่าน!” พ่อบ้านรีบพยุงท่านหลินไว้ฉือหว่านลุกขึ้น เดินมายืนตรงหน้าท่านหลิน แล้วยื่นมือพยุงเขาเบาๆ “หลินจื้อหยวน ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก”ท่านหลินมองฉือหว่านอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ในฝันว่า เทพแพทย์ C ในตำนานจะเป็นเด็กสาวที่ยังเยาว์วัยแบบนี้ แถมยังเป็นสะใภ้นอกสายเลือดของเขาอีก มันเหมือนฝันไปชัดๆท่านหลินจ้องมองฉือหว่าน แล้วถามอีกครั้ง “คุณคืออาจารย์ของผมจริงๆ เหรอ?”ฉือหว่านพยักหน้า “ใช่ ฉันเอง นายทำท่าแปลกๆ แบบนี้ หรือว่าฉันทักผิดวิธี? ฉันไม่ควรเรียกนายว่าหลินจื้อหยวน แต่ต้องเรียก...เสี่ยวหลินแทนเหรอ?”ท่านหลิน “……”ตอนนี้เขาแน่ใจเต็มร้อยแล้วว่า ฉือหว่านคือเทพ C และเป็นอาจารย์ของเขาจริงๆ“อาจารย์...ผมไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะเป็น...ไม่สิ จะเป็นคุณ...”ท่านหลินรู้สึกว่าระดับความสัมพันธ์มันสับสนไปหมดแล้ว เขาไม่รู้ว่าควรเรียกฉือหว่านว่าอะไรดีฉือหว่านยิ้มบางๆ “ไม่ต้องสุภาพนัก เราเป็นสหายทางวิชาการ นายเรียกฉันว่าฉือหว่านก็ได้”ท่านหลินรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน “อาจารย์ ตำหนิบน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 387
อะไรนะ?ฉือหว่านสูดหายใจแรง ดวงตาเบิกกว้าง “แบบนั้น? แบบไหนกันแน่?”เย่ฮวนเอ่อร์ยกสองนิ้วขึ้นมาชนกันเบาๆ “ก็จูบน่ะสิ”ฉือหว่านถึงได้โล่งอก นึกว่าเย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเกิดเรื่องแบบผู้ชายผู้หญิงไปแล้วเสียอีกฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”ในหัวของเย่ฮวนเอ่อร์ลอยขึ้นมาเป็นใบหน้าหล่อเหลาดุเย็นของเฉินจิ้น หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นทันที ควบคุมไม่ได้เลย แบบนี้สินะที่เรียกว่าความรักเย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงพยักหน้า “ใช่”ฉือหว่านอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน คนอื่นเป็นแค่คนนอกครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเธอก็มาถึงบ้านตระกูลหลิน ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปเพราะฉือหว่านยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์เลยตั้งใจว่าจะหาจังหวะอธิบายให้ฟังดีๆ ดังนั้นวันนี้เธอจึงได้แจ้งล่วงหน้าไว้แล้วว่า ห้ามใครเปิดเผยตัวตนของเธอ“คุณหนูใหญ่...เอ๊ย คุณเย่ คุณฉือ พวกคุณมาแล้วเหรอ?” แม่บ้านหลินรีบออกมาต้อนรับด้วยท่าทีอบอุ่นฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มตอบ ขณะนั้นท่านหลินก็เดินลงมาจากบันได “ฉือหว่าน เธอมาแล้ว”ฉือหว่านมองไปที่ท่านหลินด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 386
แม่เฉินพยักหน้า “ได้จ้ะ อาจิ้น แล้วฮวนเอ่อร์ล่ะ?”เฉินจิ้นหยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมา แล้วเก็บของใส่กระเป๋าโดยไม่เงยหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เธอกลับไปแล้ว แม่ครับ ผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”“แม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ก็มีเด็กผู้หญิงหลายคนชอบลูก อย่างครั้งก่อนมีเด็กคนหนึ่งแอบเอาจดหมายรักกับช็อกโกแลตใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ของลูก น้องสาวของลูกยังเห็นเลย เด็กคนนั้นชื่อจื่อเหยาใช่ไหม?”เฉินจิ้นเงยหน้าขึ้น “แม่ อย่าพูดถึงคนพวกนั้นเลย เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงพวกนั้น”แม่เฉินยิ้ม “งั้นแปลว่าในใจลูก เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงที่เคยชอบลูกสินะ”เฉินจิ้น “……”เขาก้มหน้าลงเก็บของต่อ“อาจิ้น ลูกก็โตแล้ว ถ้าเจอเด็กผู้หญิงที่ชอบ ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ ฮวนเอ่อร์เป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยนะ”เฉินจิ้นเก็บของเสร็จ สะพายกระเป๋าแล้วประคองแม่ออกจากโรงพยาบาลแม่ลูกเดินอยู่ในทางเดิน เฉินจิ้นพูดเบาๆ ว่า “แม่ครับ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้ และผมก็ให้อนาคตกับใครไม่ได้ด้วยซ้ำ”แม่เฉินนิ่งเงียบไป เธอรู้ดีว่าเย่ฮวนเอ่อร์มาจากครอบครัวที่มีฐานะ ดังนั้นเมื่อครู่ที่พูดกับน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 385
ริมฝีปากของเขาเย็นนิดๆ จูบแล้วรู้สึกดีมาก เย่ฮวนเอ่อร์แม้จะไม่มีประสบการณ์ แต่เคยแอบดูคนอื่นจูบกันมาก่อน ไม่คิดเลยว่าความรู้สึกนี้จะดีขนาดนี้เฉินจิ้นยืนนิ่งไม่ขยับ เขาไม่ได้หลับตา เขาเห็นว่าเย่ฮวนเอ่อร์เองก็ไม่ได้หลับตา ดวงตากลมโตคู่นั้นเต็มไปด้วยความไม่รู้และความอยากรู้อยากลอง เด็กหนุ่มสาวที่วัยไล่เลี่ยกัน เมื่อถึงวัยหนึ่งก็มักจะมีความอยากรู้อยากเห็นและโหยหาทางเพศ อยากทดลอง อยากสัมผัสกับคนที่ตัวเองชอบอย่างอ่อนเยาว์และกล้าหาญเฉินจิ้นรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มของเธอที่กดลงบนริมฝีปากเขา แล้วไม่นานเธอก็เผยอริมฝีปากออกเบาๆ สัมผัสเข้าที่มุมปากของเขาความร้อนพวยพุ่งออกมาจากเอวของเขา ลามไปทั่วร่าง ความรู้สึกทั้งชาและซ่านจนหางตาเขาแดงตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์โอบคอเขาไว้ ตัวทั้งสองแนบชิดกันอย่างใกล้ชิด ไม่นานเธอก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายเขาเธอถามด้วยความสงสัย “อะไรน่ะ? มันดันฉันอยู่”เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือลงไปข้างล่างเฉินจิ้นคว้าข้อมือขาวเรียวของเธอไว้ทันที ไม่ยอมให้เธอขยับลงไป “เย่ฮวนเอ่อร์ พอหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์มองใบหน้าหล่อเย็นชานั้นของเขา ซึ่งยังคงเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
