ログイン共有
บทที่ 269
関連チャプター
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 270
ฉือหว่านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พวกเราเรียนแพทย์ ต้องระมัดระวังจริงจังที่สุด ผิดแม้แต่นิดเดียว ก็อาจคลาดเคลื่อนเป็นพันลี้”ตอนนั้นท่านหลินยืนอยู่ ส่วนฉือหว่านนั่ง ในเรื่องความสูงท่านหลินสูงกว่าเธอมาก แต่แผ่นหลังของฉือหว่านที่บอบบางกลับตั้งตรงสง่างาม ดวงตาเฉียบคมและฉลาดของเธอกล่าวสอนเขาอย่างใจเย็น ราวกับกำลังสั่งสอนนักเรียนของตัวเองท่านหลิน “…”เธอกล้าสั่งสอนเขา?เธอคิดว่าเธอเป็นครูของเขาหรือไง?ครูของเขามีเพียงเทพ C เท่านั้น!ท่านหลินรู้สึกว่าโลกนี้มันบ้าขึ้นทุกวัน เขาอยากจะดุฉือหว่าน แต่เธอกลับพูดขึ้นมาก่อน “พอแล้ว หลินจื้อหย่วน คุณไปได้แล้ว”ท่านหลิน “…”เธอเรียกชื่อเต็มเขาอีกแล้วถูกเสียง “หลินจื้อหย่วน” นั้นกดข่มไว้จนพูดไม่ออก ท่านหลินจึงหมุนตัวเดินออกไปทันที...ท่านหลินกลับไปที่ห้องผู้อำนวยการโรงเรียน โกรธแทบระเบิด เขาไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะพูดผิดเขารีบหยิบหนังสือ ขึ้นมาอ่าน แล้วเขาก็พบว่าสิ่งที่เขาสอนอยู่จริงๆ ในม้วนที่สิบ หน้า 4008ฉือหว่านจำได้แม่นไม่มีผิดเลยจากนั้นเขาก็หายใจแรงเฮือกหนึ่ง เพราะเขาพบว่า... ฉือหว่านพูดถูกจริงๆ เข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 271
ฮั่วเสวียนรีบเสริมทันทีว่า “คุณชายกู้ ซ้อเจียวเจียวพูดถูกแล้วล่ะ บางทีรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นอาจจะอ้วนและขี้เหร่ก็ได้ พอนายเห็นตัวจริง ฟิลเตอร์ที่มีคงพังหมดแน่”ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนเริ่มพูดกระแนะกระแหนรุ่นน้องอัจฉริยะ พยายามชี้นำบรรยากาศแต่กู้เป่ยเฉินกลับไม่สนใจเลย “พวกผู้หญิงสวยๆ ฉันเจอเยอะแล้ว ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย ต่อให้รุ่นน้องอัจฉริยะคนนี้หน้าตาธรรมดา ฉันก็ยังชอบเธออยู่ดี ถ้าแต่งงานกับเธออาจจะช่วยปรับปรุงพันธุกรรมตระกูลฉันได้ด้วยซ้ำ”ฉือเจียว “……”ฮั่วเสวียน “……”ดูเหมือนว่าจิตใจของกู้เป่ยเฉินจะจดจ่ออยู่แต่กับรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้น ต่อให้ใช้วัวสิบตัวก็ลากเขากลับมาไม่ได้แล้วกลุ่มคุณชายบ้านรวยที่อยู่รอบๆ พากันหัวเราะ “คุณชายกู้ คุณสืบมาหรือยังว่ารุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นโสดหรือเปล่า?”กู้เป่ยเฉินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร ก่อนหน้านี้เขาเคย @ เธอในกลุ่ม ถามว่าเธอมีแฟนหรือยัง เธอตอบกลับมาคำเดียวว่า...ไสหัวไปกู้เป่ยเฉินหยิบมือถือขึ้นมาทันที “งั้นตอนนี้ฉันจะส่งข้อความหาเธอเลย”คุณชายบ้านรวยพากันตื่นเต้น “ส่งเลย ส่งเลย!”กู้เป่ยเฉินเข้าไปในกลุ่ม แล้วพิมพ์ @W “รุ่นน้อง ฉันจะแนะ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 272
การร่วมมือกันครั้งนี้ได้รับความคาดหวังจากทุกคน และได้แย่งความโดดเด่นจากเธอไปหมดแล้วในใจของฉือเจียวเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เธออิจฉารุ่นน้องอัจฉริยะคนนี้อย่างรุนแรงตอนนั้นเอง ฮั่วเสวียนก็พูดขึ้นว่า “พวกเธอดูสิ ฉือหว่านมาแล้ว!”ฮั่วซือหานถือแก้วไวน์อยู่ในมือ คืนนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่ใส่ใจอะไรทั้งสิ้น พอได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ยกดวงตาคมหล่อขึ้นมองเขาเห็นฉือหว่านคืนนี้ฉือหว่านใส่เดรสสั้นสีดำแขนกุด เดรสเน้นเอวคอดเล็กของเธออย่างพอดี กระโปรงพองเล็กน้อยเผยให้เห็นเรียวขาขาวเรียวยาวอย่างชัดเจน พอเธอเข้ามาก็สะดุดสายตาหลายคนทันทีผมยาวสีดำขลับของเธอปล่อยลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ แขนเรียวขาวเหมือนหยกมีเสื้อคลุมพาดไว้ จากมุมของเขาเห็นเพียงด้านข้างของใบหน้า ใบหน้าเธอดูเล็กลงอีก ผิวขาวใส ดูยิ่งเย็นชาและสง่างามออร่าของเธอแบบนี้ ที่ไห่เฉิงไม่มีใครเหมือนแน่นอนฉือเจียวก็เห็นฉือหว่าน ดวงตาเธอเป็นประกายทันทีเธอเคยมองรุ่นน้องอัจฉริยะเป็นคู่แข่งมาโดยตลอด จึงมักแอบแข่งกันและอิจฉาเสมอแต่ฉือหว่านที่มาจากบ้านนอกไม่เคยอยู่ในสายตาเธอเลย เธอจึงรู้สึกได้ถึงความเหนือกว่าอย่างเต็มเปี่ยมในตอนนี้ฉือเจียวยิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 273
ฉือหว่านมองไปที่ฮั่วซือหานฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง จากนั้นสายตาก็หันไปที่ใบหน้าของฉือเจียว เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เราไปกันเถอะ”เขายอมรับแล้วแถมยังยอมรับต่อหน้าฉือหว่านด้วยฉือเจียวยิ้มหวาน เธอรู้ว่าตอนนี้ในใจของฉือหว่านต้องเต็มไปด้วยความอิจฉา ริษยา และเกลียดชังแน่ๆ เธอคงกำลังทรมานใจอย่างหนักผู้หญิงบ้านนอกอย่างเธอ ยังกล้ามาเป็นคู่แข่งของฉันงั้นเหรอ?ฝันไปเถอะ“อืม”ฉือเจียวคล้องแขนฮั่วซือหานแล้วหมุนตัวจากไปแต่ไม่นาน เสียงใสๆ ของฉือหว่านก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “ฮั่วซือหาน”ฉือหว่านเรียกชื่อของฮั่วซือหานฮั่วซือหานชะงักก้าว หันกลับมาฉือเจียวยิ้มเยาะ “ฉือหว่าน หย่ากันไปแล้ว เธอยังลืมซือหานไม่ได้อีกเหรอ คิดจะรั้งไว้หรือไง?”ฉือหว่านยืนตรงอย่างสง่างามอยู่ในระเบียงทางเดิน ไม่สนใจคำพูดของฉือเจียวเลย ดวงตาใสแจ่มของเธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหาน แล้วพูดว่า “ฮั่วซือหาน ฉันเคยรักคุณนะ”ฮั่วซือหานมองเธอเสียงของฉือหว่านใสกังวานและไพเราะ “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าการรักใครอย่างจริงใจจะเป็นเรื่องน่าอาย และมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่พวกคุณจะเอามาดูถูกฉัน ฉันเคยรักคุณอย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 274
พวกเขาทุกคนตั้งใจจะมาดูฉือหว่านเสียหน้า สุดท้ายกลับถูกฉือหว่านจัดการจนหมอบกับพื้น ชนิดที่ถอนตัวไม่ขึ้น ช่างน่าขายหน้าเสียจริง!ฮั่วซือหานมองแผ่นหลังบอบบางของฉือหว่านที่กำลังเดินจากไป ดวงตาลึกและนิ่งจนไม่มีใครอ่านออกว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาเม้มริมฝีปากบางเบาๆ แล้วพูดว่า “พอเถอะ เลิกวุ่นวายได้แล้ว”ฉือเจียวเงียบลงทันที เธอได้แต่กดความโกรธต่อฉือหว่านไว้ในใจ “ซือหาน วันนี้คุณบอกว่าจะพาฉันไปรู้จักเสี่ยวเยา เสี่ยวเยาอยู่ไหนล่ะ?”ฉือเจียวไม่ลืมจุดประสงค์หลักของเธอ เธออยากแต่งงานกับฮั่วซือหานให้เร็วที่สุดฮั่วซือหานเห็นเยี่ยฮวนเอ่อร์เมื่อครู่ เขาพูดเสียงเบา “ฉันจะไปหาเสี่ยวเยาเอง”ฉือเจียวรีบยื่นกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดที่ถืออยู่ให้ฮั่วซือหาน “ซือหาน ฝากเอากระเป๋าไปให้เสี่ยวเยาด้วยนะ เสี่ยวเยาต้องชอบแน่ๆ”...เมื่อเห็นฉือหว่านเข้าไปห้องน้ำแล้วไม่กลับออกมานาน เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกไม่สบายใจ เธอลุกขึ้นจะไปตามหาแต่ตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็เรียกเธอไว้ “เสี่ยวเยา”เยี่ยฮวนเอ่อร์ทำเป็นไม่สนใจเขา หมุนตัวจะเดินหนีไปแต่ฮั่วซือหานกลับขวางทางเธอไว้ “เสี่ยวเยา เธอนี่นับวันยิ่งเสียมารยาทแล้วนะ เรียกพี่ชา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 275
สีหน้าของฮั่วซือหานดูผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย“ฉันชอบกระเป๋าใบนี้มาก เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ ฉันขอเชิญฉือเจียวมาเที่ยวบ้านฉันพรุ่งนี้”เยี่ยฮวนเอ่อร์เชิญฉือเจียวไปบ้านตระกูลหลินในวันพรุ่งนี้ฮั่วซือหานพยักหน้า “ตกลง”ฮั่วซือหานเดินจากไป ไม่นานฉือหว่านก็กลับมา “ฮวนเอ่อร์ เธอรอนานไหม?”เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มแล้วจับมือฉือหว่านไว้ “ฉันก็กำลังจะออกไปตามหาเธอพอดี”“ฮวนเอ่อร์ เราไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว ไปถนนของกินกัน!”“ได้ เดี๋ยวฉันไปจ่ายเงิน”ฉือหว่านรีบจับมือเยี่ยฮวนเอ่อร์ไว้ แล้วหยิบบัตรสีดำลายนูนทองออกมาจากกระเป๋า “อย่าแย่งเลย คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง ใบนี้ฮั่วซือหานให้ฉันตอนหย่า ต่อไปฉันจะรูดบัตรของเขา ให้เขาเป็นคนจ่าย!”ดวงตาเยี่ยฮวนเอ่อร์เป็นประกายทันที “หวานหว่าน ความคิดเธอนี่แหละถูกต้องสุดๆ แล้ว นี่มันเงินชดเชยจากประธานฮั่ว เธอไม่ใช้ก็คือเก็บไว้ให้ฉือเจียวใช้น่ะสิ!”ฉือหว่านมองบัตรสีดำลายนูนทองในมือ “เธอว่าบัตรใบนี้รูดได้เท่าไหร่กันนะ?”เยี่ยฮวนเอ่อร์คิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน งี้สิ พรุ่งนี้เราไปรูดซื้อวิลล่าสักหลัง!”ฉือหว่านมองเยี่ยฮวนเอ่อร์แล้วกระพริบตาแสนซน “เธอนี่ดูถู
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 276
“เสวียนเสวียน เธอนี่ปากหวานจริงๆ”...หลังจากกล่าวลา กู้เป่ยเฉินกับฮั่วเสวียนแล้ว ฮั่วซือหานก็เดินออกจากบาร์พร้อมกับฉือเจียว “ฉือเจียว ฉันให้คนไปส่งเธอกลับบ้านนะ”ฉือเจียวเงยหน้าสวยหวานขึ้นมามองเขา “ซือหาน คืนนี้ฉันไม่อยากกลับบ้าน ฉันอยากไปที่วิลล่าของเธอ”ฉือเจียวได้ไตร่ตรองกับตัวเองแล้ว เธอไม่ควรทำตัวถือตัว ไม่ควรรอให้แต่งงานก่อนถึงจะยอมให้ฮั่วซือหานแตะต้องฮั่วซือหานก็เป็นผู้ชายธรรมดา มีเลือดมีเนื้อ ย่อมมีความต้องการเป็นธรรมดาถ้าเขาไม่ได้รับการเติมเต็ม เขาก็อาจตกเป็นเหยื่อของผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามายั่วยวนฉือหว่านก็เคยเข้ามาแทรกแบบนั้น และได้ขึ้นเตียงกับเขาคืนนี้เธอจะไปที่วิลล่าของฮั่วซือหาน แอบส่งสัญญาณชัดเจนเมื่อเห็นใบหน้าสวยสดของฉือเจียว ฮั่วซือหานเผยรอยยิ้มบาง “คืนนี้ฉันต้องไปทำโอทีที่บริษัท ไม่มีเวลาอยู่กับเธอ ฉันให้คนไปส่งเธอกลับบ้านนะ เป็นเด็กดี”ฉือเจียวผิดหวังเล็กน้อย “งั้นก็ได้ ฉันกลับก่อนก็แล้วกัน”ฉือเจียวขึ้นรถจากไปเลขาจ้าวเปิดประตูรถโรลส์รอยซ์คันหรู ฮั่วซือหานก็ขึ้นรถไปด้วยรถแล่นไปอย่างราบรื่นบนถนน ฮั่วซือหานนั่งที่เบาะหลัง อ่านเอกสารขณะนั้นเอง เสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 277
เยี่ยฮวนเอ่อร์กลับมาถึงบ้านตระกูลหลิน แม่หลินก็รีบออกมาต้อนรับทันที “คุณหนูใหญ่ กลับมาแล้วเหรอคะ”เยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดมาพร้อมปานที่ใบหน้า ถูกคนเรียกว่า "ยัยขี้เหร่" มาตลอด ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงคนอื่นคงจะรู้สึกต่ำต้อยไปนานแล้ว แต่เยี่ยฮวนเอ่อร์กลับเป็นคนร่าเริง มองโลกในแง่ดี ทำให้บ่าวไพร่ทั้งบ้านต่างก็รักและเอ็นดูเธอเยี่ยฮวนเอ่อร์กอดแม่หลินด้วยความดีใจ “แม่หลิน หนูกลับมาแล้ว วันนี้หนูเชิญแขกสองคนมาที่บ้าน หนูจะดูแลพวกเธอให้ดีที่สุด”คำว่า “ดูแล” เธอเน้นเสียงหนักเป็นพิเศษแม่หลินยิ้มแย้มดีใจ “พวกเธอเป็นเพื่อนของคุณหนูเหรอคะ งั้นคุณหนูก็ต้องมีเพื่อนเยอะ ๆ แล้วล่ะค่ะ”ในตอนนั้น รถหรูคันหนึ่งแล่นมาจอดลง สองคนที่ลงมาจากรถก็คือ ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนฉือเจียวกับฮั่วเสวียนมาถึงแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ยกมุมปากยิ้ม “พูดถึงก็มาทันทีเลยแฮะ”นี่เป็นครั้งแรกที่ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนมาเยือนตระกูลหลิน ทั้งคู่แต่งตัวจัดเต็ม หวังจะสร้างความประทับใจให้เสี่ยวเยา“เสวียนเสวียน เธอว่าเสี่ยวเยาหน้าตาเป็นยังไงเหรอ?”“หน้าตาเสี่ยวเยาฉันไม่รู้หรอก แต่ที่แน่ ๆ คือเธอต้องชอบซ้อเจียวเจียวแน่นอน!”ฉือเจียวดีใจจนหัว
最新チャプター
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 375
เย่ฮวนเอ่อร์นิ่งไปครู่หนึ่งเธอติดกิ๊บจริงๆ เป็นคุณป้าของเธอที่มอบให้หวังจื่อเหยาหัวเราะ “กิ๊บ Chanel สามหมื่นแปดเธอใส่ได้ตามใจ แต่เงินจำนวนนี้เฉินจิ้นต้องทำงานนานแค่ไหนถึงจะหาได้เธอคิดว่าเธอสองคนเหมาะกันเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์เท้าสะเอว “พวกเราสองคนเหมาะกันหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับเธอแต่ที่แน่ๆ คือเธอกับเฉินจิ้นไม่เหมาะกัน!”หวังจื่อเหยา “เธอ!”ตอนนั้นเอง เฉินจิ้นหันไปพูดกับหวังจื่อเหยา “ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก อย่าบังคับให้ฉันต้องพูดรอบที่สาม!”หวังจื่อเหยา ทั้งรักทั้งกลัวเฉินจิ้นตอนนี้เขามองมาด้วยสายตาเย็นชาเธอสะท้านไปทั้งตัว“เฉินจิ้น ฉันจะคอยดูเธอกับเย่ฮวนเอ่อร์ไม่มีทางจบลงด้วยดีหรอก!”พูดจบ หวังจื่อเหยาก็พาคนของเธอจากไป“หวังจื่อเหยาคนนั้นในที่สุดก็ไปซักที เฉินจิ้น นายห้ามไปหลงกลเธอเด็ดขาดนะ อย่าไปคบกับเธอ เธอพูดจาด่านายนะ!” เย่ฮวนเอ่อร์พูดกับเฉินจิ้นเฉินจิ้นมองเธอ “หล่อนด่าฉันว่าอะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์กลัวจะกระทบความรู้สึกเขาเลยพูดอ้อมๆ “เธอก็พูดเรื่องครอบครัวของนายไง”เฉินจิ้นเข้าใจดี ความเป็นมาของเขาไม่ใช่ความลับอะไร ใครจะพูดก็พูดไปเขาไม่สนใจเฉินจิ้นมองดวงตากลมโตสดใสของเย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 374
เฉินจิ้นรีบปล่อยข้อมือของเธอถอยหลังออกไปสองก้าวรักษาระยะห่างอย่างปลอดภัยเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าที่ปีกจมูกมันร้อนๆ เธอยกมือแตะนิ้วเต็มไปด้วยเลือด“อ๊า ฉันเลือดกำเดาไหล” เย่ฮวนเอ่อร์ร้องเสียงหลงเฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่งเธอเลือดกำเดาไหลจริงๆเขาดึงกระดาษทิชชู่สองแผ่นส่งให้ “เงยหน้าขึ้น เดี๋ยวก็หาย”เย่ฮวนเอ่อร์รับกระดาษไว้เงยหน้าขึ้น “ทำไมฉันถึงเลือดกำเดาไหลล่ะ?”เฉินจิ้นไม่ตอบ เปิดประตูเดินออกไปลมเย็นภายนอกพัดใส่หน้าเขาทันทีหนาวมาก แต่ก็พัดกลิ่นหวานๆ ของเด็กสาวออกไปหมดเช่นกันตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ที่ห้ามเลือดได้แล้วก็วิ่งตามออกมา “เฉินจิ้น นายรอก่อน ทำไมร่างนายถึงมีแผลเยอะขนาดนั้น?”เฉินจิ้นไม่หยุดยังก้าวยาวๆ ต่อไปแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยังไล่ตามเขาพลางบ่นไม่หยุด “แผลพวกนั้นนายไปมีเรื่องกับคนอื่นมาใช่ไหม? ต่อไปอย่าทะเลาะวิวาทแล้วนะตั้งใจเรียนเถอะการเรียนรู้คือทางออกที่ดีที่สุด”เฉินจิ้นไม่มีสีหน้า ทำเหมือนเย่ฮวนเอ่อร์เป็นอากาศแต่แล้วด้านหน้าก็มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัว หวังจื่อเหยาเดินนำกลุ่มสาวๆ มาด้วยความโกรธหวังจื่อเหยาตะโกน “เย่ฮวนเอ่อร์ หยุดเดี๋ยวนี้! ฉันพาคนมาด้วยนะ เธอกลัวไห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 373
เย่ฮวนเอ่อร์พูดทีละคำ เฉินจิ้น นายเห็นหมดทั้งตัวฉันแล้วนะเฉินจิ้นมองเธอ “ฉันไม่ได้ดู”“ยังจะเถียงอีกเหรอ? เมื่อกี้นายไม่ได้มองฉันหรือไง?”เฉินจิ้น “……” มองสิ เขาไม่ได้ตาบอดนี่ใบหน้าสวยหวานของเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นสีชมพูจางๆ แค่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ เธอก็ทั้งอายทั้งหงุดหงิดเธอคิดว่าเป็นฉือหว่านที่เข้ามาไม่คิดเลยว่าจะเป็นเขา“เมื่อกี้นายเห็นอะไรบ้าง ได้ยินอะไรบ้าง?” เย่ฮวนเอ่อร์ถามเฉินจิ้นเงียบ ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์เกลียดที่สุดคือเวลาที่เขาเงียบไม่ยอมพูด “เป็นใบ้เหรอ?”เฉินจิ้น “เธอบอกว่าอยากได้คัพ D……”อ๊า!เย่ฮวนเอ่อร์ร้องออกมาเขย่งปลายเท้าขึ้นไปเอามือปิดปากเขาไว้ ไม่ให้พูดต่อ“อย่าพูด!”ฝ่ามือนุ่มของเธอวางลงอย่างรวดเร็วระยะห่างระหว่างทั้งสองคนลดลงทันที เฉินจิ้นมองเข้าไปในดวงตาสวยคมของเธอดวงตาของเธอสว่างสดใสเหมือนมีแสงอาทิตย์อยู่ในนั้น เหมือนกับตอนที่เขาเห็นเธอครั้งแรกไม่มีผิดวันนั้นฝนตกเขาบังเอิญช่วยเธอไว้ ตอนนั้นเธอยังมีปานอยู่บนหน้า แต่ดวงตาคู่นั้นก็ยังสวยแบบนี้เฉินจิ้นยกมือดึงมือนุ่มของเธอลง “ฉันไม่อยากพูด เธอเป็นคนบอกให้ฉันพูดเอง”เย่ฮวนเอ่อร์ “……นายยังจะพูดอีก!”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 372
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 371
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 370
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
