บทที่ 869

เย่ฮวนเอ่อร์เอื้อมมือไปคว้าแขนฟู่อวิ๋นเซิน “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ฟู่อวิ๋นเซินส่ายหัว “ประโยคนี้ควรเป็นฉันที่ถามเธอมากกว่า เสี่ยวอู่ไม่ได้พูดอะไรแย่ๆ ใส่เธอใช่ไหม? ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้เลยว่าเสี่ยวอู่กับหลินเจี๋ยคอยหาเรื่องเธอ แต่เธอวางใจได้เลย ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้ใครมารังแกเธออีกแล้ว”

หัวใจของเย่ฮวนเอ่อร์อุ่นวาบ ฟู่อวิ๋นเซินทั้งเอาใจ ทั้งทะนุถนอมเธอ “เสี่ยวอู่ไม่ได้พูดอะไรแรงหรอก ฉันแค่ไม่อยากเห็นคุณสองคนทะเลาะกันเพราะฉัน ฉันรู้ว่าเสี่ยวอู่เป็นเพื่อนที่ดีกับคุณจริงๆ คุณสองคนเป็นพี่น้องกันมาหลายปีแล้ว”

ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปาก ปลอบเธอว่า “วางใจได้ ฉันกับเสี่ยวอู่จะไม่ถึงขั้นแตกหักหรอก ฉันแค่อยากให้เขารู้ว่า เธอเป็นของฉัน ไม่มีใครแตะต้องได้”

เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกซาบซึ้งใจมาก ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ “จริงสิ อวิ๋นเซิน วันนี้เสี่ยวอู่พูดจาแปลกๆ มาก ฉันไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร เขาบอกว่าฉันอยู่กับจ้าวอี้แล้วทรยศคุณ แต่ฉันไม่เคย ”

เธอยังพูดไม่ทันจบ ฟู่อวิ๋นเซินก็กดมือเบาๆ บนไหล่เธอ พูดเสียงอ่อน “ไม่เป็นไรหรอก อย่าไปใส่ใจคำพูดเพ้อเจ้อของเสี่ยวอู่เลย ถึงเธอจะเคยอยู่กับจ้าวอี้ นั่นก็เป็นเรื่องในอด