บทที่ 298

เฉินจิ้นไม่เหมือนกับผู้ชายคนไหนที่เย่ฮวนเอ่อร์เคยเจอเลย ไม่ว่าจะเป็นพ่อ พี่ชาย หรือจ้าวอี้…

พวกเขาไม่เคยเข้าครัว เพราะที่บ้านมีคนใช้มากมาย แต่เฉินจิ้นทำอาหารได้

แถมดูเหมือนจะทำอาหารเก่งด้วย เพราะไม่นานนัก กลิ่นหอมของซี่โครงเปรี้ยวหวานก็อบอวลทั่วบ้าน

เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าบังเอิญดีจัง เธอกับเฉินเหมียวเหมี่ยวชอบเมนูเดียวกัน ซี่โครงเปรี้ยวหวาน

นี่คืออาหารจานโปรดที่สุดของเย่ฮวนเอ่อร์เลย

ไม่นานเฉินจิ้นก็ยกจานซี่โครงเปรี้ยวหวานมาวางบนโต๊ะ กลิ่นหอม สีสวยดูน่ากินมาก เขายังผัดบวบใสๆ มาจานหนึ่งด้วย เย่ฮวนเอ่อร์ไม่หิวตอนแรก แต่ตอนนี้กลับรู้สึกท้องร้องขึ้นมาเฉย

จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังมาจากข้างบนหัว “ยังไม่กลับอีกเหรอ?”

หืม?

เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้นอย่างตกใจ ดวงตากลมโตที่ดูไร้เดียงสาเงยขึ้นสบตาเข้ากับสายตาเย็นชาของเฉินจิ้น

ไม่รู้ว่าเขาเดินมาอยู่ข้างเธอตั้งแต่เมื่อไร ตอนนี้เขากำลังมองเธอด้วยสายตาไร้ความรู้สึก

เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกอึดอัด รีบพูด “คุณป้า เหมียวเหมี่ยว ฉันต้องรีบกลับแล้วค่ะ พ่อโทรมาตาม”

แม่ของเฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวเลยไม่กล้ารั้งเธอไว้ “งั้นไว้มาเล่นอีกนะลูก”

เย่ฮวนเอ่อร์เด