LOGINShare
บทที่ 1 คุณอาไนต์ 50%
Last Updated:
2024-11-01 18:32:20บทที่ 1
เงาที่สะท้อนภาพจากกระจกปรากฏร่างอรชรในวัย 22 ปีบริบูรณ์ หญิงสาวมีร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวขาวนวลราวหยวกกล้วย ผมยาวดัดลอนถึงกลางหลัง ใบหน้าสวยหวานถูกเคลือบไปด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างบางเบา
“ต่างหูคู่ไหนดีน้า?” ใบหน้าสวยหวานทำปากยื่น กำลังใช้ความคิด หญิงสาวมองสิ่งของชิ้นเล็กในมือทั้งซ้ายและขวาสลับกันไปมา ยังเลือกต่างหูที่จะสวมในวันนี้ไม่ได้เลย ซ้ายก็น่ารัก ขวาก็ดูเรียบหรู
“เรนนี่เสร็จหรือยังลูก เดี๋ยวได้ไปทำงานสายกันพอดี” เสียงของมารดาเรียกให้สาวสวยในกระจกตัดสินใจเลือกเป็นต่างหูมุกแบบเรียบแทนต่างหูเพชรรูปโบประกายวิบที่ดูน่ารัก ด้วยเพราะวันนี้คือวันแรกที่หญิงสาวจะได้เข้าไปทำงานที่บริษัทของบิดา
เรนนี่ หรือ พิรุณรัตน์ เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของครอบครัวโอภาสภัทร คุณพิทักษ์ผู้เป็นบิดาเป็นนักธุรกิจด้านพัฒนาอาหารสำเร็จรูปหลากหลายแบบ อาทิเช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ปลากระป๋อง ผลไม้อบแห้ง และอื่น ๆ ภายใต้แบรนด์มีน่าซึ่งนำมาจากชื่อจริงของภรรยานั่นเอง
พิรุณรัตน์เรียนจบคณะบริหารธุรกิจตามที่ตั้งเจตนารมณ์ไว้ตั้งแต่แรก หญิงสาวเข้าออกบริษัทของบิดาตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงวิ่งเล่นสนุกสนาน รู้ทุกซอกทุกมุมและสนิทกับพนักงานที่บริษัทเกือบทุกคน เมื่อเรียนจบหญิงสาวจึงเข้ามาช่วยบิดาบริหารงาน วันนี้คือวันแรกของการทำงาน หญิงสาวดีใจมากที่ได้ไปบริษัท ไม่ใช่เพราะจะได้ทำงานหรอกนะ แต่เพราะเธอจะได้เจอกับผู้ชายที่สลักลึกลงกลางใจตั้งแต่แตกเนื้อสาว แค่คิดถึงใบหน้าของผู้ชายคนนั้นหัวใจของพิรุณรัตน์ก็เต้นรัว ‘คุณอาไนต์’ คือเลขานุการประจำกายของบิดา เขาทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก สุภาพและใจดี นับจากวันนี้เขาจะมาเป็นพี่เลี้ยงสอนงานให้กับพิรุณรัตน์ และต้องเป็นผู้ประเมินงานด้วยว่าหญิงสาวจะผ่านหรือไม่
“มัวแต่ทำอะไรอยู่น่ะลูก รีบมากินข้าวมา” ทันทีที่บุตรสาวเปิดประตูมีนาก็ลากร่างเล็กไปยังโต๊ะอาหารซึ่งมีประมุขของบ้านอย่างพิทักษ์นั่งรออยู่แล้ว พิรุณรัตน์มองชามข้าวต้มตรงหน้าบิดา เห็นว่าพร่องไปเพียงครึ่งเท่านั้น
“ขอโทษที่ให้รอนานนะคะคุณพ่อ”
“ไม่เป็นไรลูก ยังไม่ได้สายมาก”
หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จคุณพิทักษ์และพิรุณรัตน์ก็ออกเดินทางไปยังบริษัทที่ใช้ระยะเวลาเดินทางเพียงสี่สิบนาทีก็ถึง พิรุณรัตน์ส่องกระจกรอบที่ร้อยของวันเช็กหน้าผมเครื่องแต่งกายว่าดูดีแล้วหรือยัง และทันทีที่ปรากฏคนร่างสูงหัวใจของพิรุณรัตน์ก็แทบหลุดออกจากกาย มันรัวแรงยิ่งกว่ากลองในงานคอนเสิร์ตเสียอีก แก้มนวลใสแดงระเรื่อเมื่อมองชายหนุ่มในระยะห่างเพียงศอกกว่า ๆ
“สวัสดีครับน้องเรนนี่ ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ โตขึ้นเยอะเลย”
“สวัสดีค่ะ อาไนต์ก็ยังหล่อเท่เหมือนเดิมเลยนะคะ” คนถูกชมโต้ง ๆ ถึงกับอึ้ง แต่ก็หัวเราะออกมาเพราะคุ้นดีว่าพิรุณรัตน์เป็นคนที่คิดเช่นไรก็พูดเช่นนั้น ชายหนุ่มเกาท้ายทอยแก้เก้อ
“อาต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้ไปงานรับปริญญา พอดีตอนนั้นอาติดธุระกะทันหัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ อาไนท์ส่งของขวัญมาให้แทนแล้วนี่คะ” ดวงตากลมโตสำรวจคนตรงหน้าอย่างเปิดเผย อาไนต์หรือ จิรัฎร์ ยังคงหล่อเหมือนเมื่อสิบปีก่อนไม่มีผิด ตอนนั้นเขาตัวสูงกว่าเธอมาก แหงนหน้าจนเมื่อยคอ ทว่าตอนนี้ถึงโตแล้วเธอก็ยังต้องแหงนหน้ามองเขาอยู่ดี แต่มันเป็นระยะที่ใกล้กว่าตอนตัวกะเปี๊ยก จิรัฎร์เป็นหนุ่มตี๋ ขาว สะอาด ใบหน้าและตาเรียว คิ้วดกดำ จมูกโด่งสวย ริมฝีปากได้รูปและมีสีชมพูอ่อน ๆ ด้วย เจ้าตัวมักมีกลิ่นสะอาดอยู่เสมอ อยู่ใกล้ทีไรต้องเผลอสูดดมประจำ
“วันนี้น้องเรนนี่นั่งในห้องที่คุณพ่อเตรียมไว้ให้นะครับ” ห้องที่ว่าอยู่เยื้องกับห้องของบิดาแต่เล็กกว่า
“แล้วอาไนต์ล่ะคะ”
“อาจะนั่งอยู่ข้างนอกครับ”
“ไม่เข้าไปนั่งข้างในล่ะคะ จะได้สอนงานเรนนี่ได้ง่าย ถ้าเรนนี่ไม่เข้าใจอะไรตรงไหนจะได้ถามได้สะดวก ขืนอาไนต์อยู่ข้างนอกไม่คอยรับโทรศัพท์ก็ต้องเดินเข้าเดินออกวุ่นวายพอดี” พิรุณรัตน์ว่า ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลที่ดีพอให้จิรัฎร์ต้องขยับโต๊ะของตนเองเข้าไปอยู่ร่วมห้องกับเจ้านายสาว พิรุณรัตน์ยิ้มกริ่มขณะมองคนร่างสูงจัดของตนเองเมื่อย้ายโต๊ะเข้ามาเรียบร้อยแล้ว จิรัฎร์ปาดเหงื่อออกเล็กน้อยเนื่องจากเขาจัดการย้ายโต๊ะเพียงคนเดียว เพราะไม่ต้องการรบกวนพนักงานคนอื่น
“น้องเรนนี่!” ชายหนุ่มชะงักเมื่อร่างเล็กประชิดตัว ในมือหญิงสาวมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่มันกำลังยื่นมาซับเหงื่อบนใบหน้าของเขา กลิ่นหอมหวานของคนตรงหน้าทำจิรัฎร์ถอยห่าง สายตาประกายวับทอฉายมาที่เขาอย่างเปิดเผย ชายหนุ่มเลือกที่จะถอยห่างและส่งยิ้มอ่อนให้เพื่อเป็นการรักษาระยะห่าง
“อาขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” ว่าจบเจ้าตัวก็ออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้คุณหนูเรนนี่ยืนทำหน้ามุ่ยกระทืบเท้าต๊อกแต๊ก
“เล่นตัวจริงนะพ่อคุณ!”
Latest chapter
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทจบ แต่งงาน
บทจบ จิรัฎร์อายุครบสี่สิบเอ็ดปีไปเมื่อเดือนก่อน ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกปวดหลังและเมื่อยเนื้อตัวง่ายขึ้น แต่เขากลับชอบเพราะมีร่างนุ่มนิ่มคอยมาบีบนวดเอาใจเสมอ และมันจบลงที่เขานาบเธอทุกครั้ง ดูเหมือนตอนนี้เขาจะกลายเป็นคนอายุหลักสี่ที่ติดเซ็กซ์ไปแล้ว แฟนสาวอย่างพิรุณรัตน์ช่างยั่วยวนและน่ารัก เขาอดใจไม่ไหวทุกทีเวลาได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ จิรัฎร์ยอมรับว่าชอบท่าไม้ตายอย่างปูไต่มาก ๆ เพราะมันทำให้เขาอารมณ์เตลิดเปิดเปิงได้ง่าย ชายหนุ่มยิ้มขณะมองกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินในมือ แหวนเพชรวงนี้เขาเลือกเองกับมือ เป็นเพชรแท้เบลเยี่ยมแปดกะรัตที่เขาต้องดีลตรงกับช่างชาวรัสเซีย แหวนวงนี้ใช้ระยะเวลาทำเกือบสามเดือนด้วยความประณีตของช่าง และกว่าจะได้แบบและทรงที่ตรงใจเขา ตัวเรือนสลักชื่อย่อของทั้งเขาและพิรุณรัตน์ไว้ด้วย ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะขณะที่คนข้างกายขยับกาย วันนี้เขาตั้งใจจะขอเธอแต่งงาน อายุเขาเยอะมากแล้ว อยากมีลูกสักคนสองคนแล้วด้วย และอีกอย่าง หลาย ๆ ครั้งที่ออกงานสังคมก็มักมีหนุ่ม ๆ มาท
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 12 ป่วยก็จะเอา 100%
เวลาล่วงเลยไปเกือบปีได้ที่ทั้งจิรัฎร์และพิรุณรัตน์เป็นแฟนกัน พิทักษ์และมีนายินดีต้อนรับว่าที่ลูกเขยคนนี้เป็นอย่างมาก โชคดีที่ทั้งสองไม่ใช่คนหัวโบราณสักเท่าไรจึงพอจะเข้าใจคนหนุ่มสาวที่เวลาอยู่ด้วยกันก็จะแสดงความรักที่มันเปิดเผย พิรุณรัตน์เป็นพวกชอบสกินชิพมาก ๆ เธอมักจะหอมแก้ม หรือจูบจิรัฎร์อยู่เสมอ ๆ แม้จะแอบทำแล้วแต่คนในบริษัทก็ยังมีเห็นบ้าง และทุกคนก็เริ่มรู้กันหมดแล้วว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน กลุ่มของผกามาศแสดงความยินดีต่อจิรัฎร์อย่างจริงใจ เพราะหล่อนเห็นเขามาตั้งแต่ทำงานที่นี่แรก ๆ แต่งงานแล้วก็หย่า เป็นโสดอยู่นานหลายปีดีดัก คิดว่าจะไม่มีใครเสียแล้ว สุดท้ายก็โดนเด็กสอยลงจากคานจนได้ คนที่นินทาก็มีอยู่พอสมควร พวกนั้นคิดว่าจิรัฎร์หวังรวยทางลัด แต่ไม่มีใครรู้จริง ๆ ว่าจิรัฎร์เองก็เป็นเศรษฐีเหมือนกัน เศรษฐีที่ดินปล่อยเช่า และยังเป็นเศรษฐีทองอีกด้วย เพราะเขาซื้อเก็งกำไรทุกเดือนร่างสูงที่ร้อยวันพันปีไม่เคยป่วย วันนี้กลับนอนไข้ขึ้นบนเตียง แค่ขยับกายก็ร้าวระบมไปห
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 12 ถึงป่วยก็จะเอา 50%
บทที่ 12พิทักษ์ทรุดลงกับเก้าอี้ เขายกมือขึ้นลูบหน้าแรง ๆ หลายรอบ อันที่จริงเขาไม่ได้ต้องการให้พิรุณรัตน์เป็นแฟน หรือ แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนหรอก เพียงแค่ต้องการให้มาทำความรู้จักกันไว้ ในภายภาคหน้าอาจมีเรื่องธุรกิจที่ทำร่วมกัน แต่ดูจากคลิปแล้วเขาขอตัดขาดจากฝั่งเพื่อนสนิทดีกว่า“ขอบใจมากนะไนต์”“เป็นโชคของผมที่เจอไอ้นั่นโดยบังเอิญ” พิทักษ์เหลือบมองรุ่นน้อง ไม่บ่อยครั้งนักที่เขาจะได้ยินจิรัฎร์พูดจิกกัดใครแบบนั้น“แล้วพี่จะเอายังไงต่อครับ”“ก็จะยังไงเล่า ก็ต้องตัดขาดฝ่ายนั้น เดี๋ยวส่งคลิปให้ไอ้เวชดูด้วยว่าลูกมันพูดจาหมา ๆ แบบนี้ มันพูดออกมาได้ยังไง” พิทักษ์เองก็โกรธไม่ต่างกัน มีใครมาพูดถึงบุตรสาวแบบนี้คนเป็นพ่อแบบเขาก็ต้องร้อนใจเป็นธรรมดา ธุร
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 11 ผ่านด่านพ่อตา 100%
“ไปทำงานสิไนต์” พิทักษ์ไล่ จิรัฎร์ลอบถอนหายใจ“อย่าให้เรนนี่ไปดูตัวเลยครับ น้องไม่ชอบหรอกที่โดนจับคลุมถุงชน ถ้าพี่คิดว่าผมไม่คู่ควรกับเรนนี่ อย่างน้อย ๆ ก็ให้เรนนี่ได้ตัดสินใจเรื่องดูตัวบ้างก็ดีนะครับ ผมยังรักรอยยิ้มของเรนนี่ ไม่อยากให้น้องกังวล”พ้นร่างสูงไปแล้วพิทักษ์ก็ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ เขาคิดถึงเรื่องที่เกาะเสม็ดตอนที่จิรัฎร์มีปากเสียงกับปัทมา ทั้งสองยื้อยุดกันอยู่สักพัก ดูจากภายนอกก็เห็นว่าจิรัฎร์ไม่ยอม พอรุ่นน้องโพล่งว่ามีแฟนแล้วก็รู้สึกตงิดใจ ยิ่งมาเห็นตอนที่พิรุณรัตน์กับจิรัฎร์แอบจับมือส่งสายตาหวานฉ่ำให้กันตอนพักรถ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าทั้งสองใช้เวลาช่วงเอาต์ติ้งพัฒนาความสัมพันธ์กันไปพอสมควร พิทักษ์และมีนาคุยเรื่องของจิรัฎร์และพิรุณรัตน์ตลอด และยินดีที่ได้ผู้ชายอย่างจิรัฎร์มาเป็นลูกเขยด้วยซ้ำ อาจจะกังวลเรื่องอายุที่ห่างกันอยู่บ้าง แต่ความรักเป็นเรื่องของหัวใจ อายุอาจจะมีผลบ้าง แต่ถ้าทั้งสองคนรักกันเหนียวแน่น ใช้เหตุและผลอยู่ด
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 11 ผ่านด่านพ่อตา 50%
บทที่ 11ช่วงเช้ามืดพิรุณรัตน์ย่องออกจากห้องของจิรัฎร์ แต่ก็ยังไม่วายยั่วยวนเขาจนชายหนุ่มตบะแตกจัดการหญิงสาวรอบเช้าไปอีกหนึ่งครั้ง พิรุณรัตน์ทำตัวเหมือนโจรห้าร้อย ค่อย ๆ ย่องออกจากห้องชายหนุ่ม จิรัฎร์ยืนอมยิ้มที่หน้าประตูเมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าตลก ยามนี้เพิ่งจะตีห้ายังไม่มีใครตื่นหรอก อีกอย่างเมื่อคืนทุกคนน่าจะสังสรรค์กันจนเมาปลิ้นหลับคอพับกันอยู่ในห้องนั่นแหละ พิรุณรัตน์ยกมือโบกหยอย ๆ เมื่อถึงหน้าห้อง ทั้ง ๆ ที่ก็ห่างไม่กี่เมตรเอง ชายหนุ่มยิ้มโบกมือกลับ พอหญิงสาวผลุบเข้าห้องเขาก็อาบน้ำอาบท่าออกไปทำธุระทันทีสิ่งแรกหลังจากออกจากห้องคือการหาซื้อยาคุมฉุกเฉินให้พิรุณรัตน์ ชายหนุ่มเซิร์ชหาร้านขายยาที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จิรัฎร์ใช้บริการรถโดยสารผ่านแอปพลิเคชัน เมื่อถึงร้านยาก็ตรงเข้าประเด็น เภสัชกรสาวแนะนำเขาเป็นอย่างดีแล้วยังเชิญชวนให้ซื้อถุงยางอนามัยติดไว้เผื่อเหตุฉุกเฉินอีกด้วย เพราะการกินยาคุมฉุกเฉินบ่อย ๆ ไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไร และมันก็ป้องกัน
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 10 แฟน 100%
ร่างเล็กค่อย ๆ พยุงคนตัวโตไปยังเตียง ชายหนุ่มทิ้งตัวทันทีจึงทำให้เกี่ยวติดเธอลงไปด้วย ขึ้นมาเกยบนอกเขาจึงได้กลิ่นละมุดมากขึ้น ‘ดื่มไปเยอะจริง ๆ ด้วยแฮะ’ พิรุณรัตน์หัวเราะคิกคักบนอก มือก็เริ่มไต่ไปตามกล้ามเนื้อแน่น ๆ จิรัฎร์ครึ่งหลับครึ่งตื่น เขาครางต่ำเมื่อมือเล็กซุกซนหยอกเย้าอยู่ที่ยอดอก แค่แรงสะกิดเล็กน้อยก็ทำให้เขาตื่นแล้ว ตื่นทั้งตัว ส่วนนั้นผงกหัวขึ้นพร้อม ๆ กับที่เขาพลิกกายขึ้นมาคร่อมร่างเล็กแทน“เรนนี่…” คนเมาครางต่ำ ขณะซุกไซ้จมูกไปทั่วลำคอและใบหน้าสวย พิรุณรัตน์ตกใจอยู่เพียงชั่ววินาที แขนเสลายกขึ้นคล้องคอจิรัฎร์ไว้แล้วยื่นหน้าเข้าใกล้มอบจูบหวานล้ำให้เขาตามที่ตั้งใจไว้ แต่พอจูบจริง ๆ มันไม่หวานสักนิด มันร้อนแรงและร้อนเร่า บางจังหวะจิรัฎร์ก็กัดปากเธอด้วย เขาดูกลัดมันดี มันยิ่งเร้าอารมณ์ให้เธอเฉอะแฉะไปหมด มือใหญ่ลากไล้ไปทั่ว ปัดป่ายจุดกระสันจนเธอสะท้าน ใจหายวาบ เสื้อผ้าหลุดพ้นกายเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋ว ใบหน้าหล่อเลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ
You may also like
เด็กเสี่ย NC-25
C52.9K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์37.5K viewsครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree18.3K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.8K viewsคุณคนโปรดสุดที่ร้าย
ACHICHI1.0K viewsOne Night Stand กลายเป็นแฟนได้ไง
แสนดาริกา904 viewsชมพูลุ้นรัก
Poinsettia72 viewsสายฟ้าของพาฝัน
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k2.6K views
