Mag-log inShare
บทที่ 439
Pinakabagong kabanata
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 459
หลังจากหรงฉือกับเหยียนอวิ้นจือเดินจากไป หลินอู๋ได้แต่นิ่งงันไม่ขยับเขยื้อน เหม่อลอยอยู่นานก็ยังไม่ได้สติกลับคืนมาจนกระทั่งซุนเยว่ชิงที่รออยู่ในร้านอาหารโทรศัพท์เข้ามาตามเมื่อเห็นว่านานแล้วหลินอู๋ก็ยังไม่เข้ามาเสียที นั่นแหละเธอถึงได้สติกลับมาในทันทีวางสายแล้วจึงเดินเข้าร้านอาหารไป ซุนเยว่ชิงเห็นว่าสีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเท่าไร เลยเอ่ยถามออกไป “เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอลูก?”หลินอู๋ส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”น้ำเสียงของเธอเบาหวิว เหมือนกับถูกคนสูบพลังออกไปอย่างไรอย่างนั้น ดูอกสั่นขวัญหายทั้งดูใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปทั้งร่าง สภาพรวม ๆ แล้วดูไม่ปกติเท่าไรซุนเยว่ชิงมองพลางขมวดคิ้ว......หรงฉือกลับมาถึงบ้านหลังกินข้าวเสร็จได้ไม่นาน ก็ได้รับข้อความที่ส่งมาจากเฟิงถิงเซิน[เมืองกว่างหนานมีเรื่องด่วนต้องรีบจัดการ พอกลับประเทศ กว่าจะกลับไปที่เมืองตูเฉิงก็คงจะช้าไปอีกสองสามวัน]หรงฉืออ่าน แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนักเพียงแต่ เธอเองก็ผิดนัดเหมือนกันในช่วงเกือบ ๆ ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ตอนนี้ต่อให้ไม่พอใจก็โมโหไม่ได้ ถ้ามีคราวหน้าอีกละก็...เธอโยนโทรศัพท์ไปฟากหนึ่งหลังอ่า
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 458
พออ่านจบ หรงฉือก็ปักหน้าจอออกโดยไม่ได้ตอบกลับไปตอนเย็น หรงฉือออกมากินข้าวข้างนอกกับครอบครัวเมื่อมาถึงร้านอาหาร เธอให้คนในบ้านเดินเข้าไปก่อน ส่วนเธอก็หาที่จอดรถพอจอดรถได้ เธอก็คว้ากระเป๋าแล้วลงจากรถ ไม่ทันสังเกตว่ารถคันที่จอดอยู่ข้าง ๆ เป็นรถของหลินอู๋เมื่อกี้นี้หลินอู๋กำลังรับโทรศัพท์อยู่ พอวางสายไปจึงเห็นหรงฉือพอดีหรงฉือล็อกรถเป็นที่เรียบร้อย ขณะที่กำลังจะเดินไปทางร้านอาหารนั้น ก็เป็นตอนนั้นเองที่อยู่ ๆ พลันได้ยินเสียงว่ามีคนเรียกเธอไว้ “เสี่ยวหรงฉือ?”คนที่เรียกเธอแบบนี้มีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น คือเหยียนอวิ้นจือผู้เป็นภรรยาของหนานจื้อจือ และเป็นอาจารย์แม่ของเธอ หรงฉือชะงักไปเล็กน้อย ครั้นหันกลับไป ก็เจอเข้ากับเหยียนอวิ้นจืออย่างที่คิดจริง ๆเดิมทีหลินอู๋เองก็คิดจะลงจากรถเช่นกัน เธอเปิดประตูรถออกไปครึ่งหนึ่งแล้ว ทว่าอดชะงักค้างไม่ได้ยามที่เห็นเหยียนอวิ้นจือหยียนอวิ้นจือเป็นอัจฉริยะในวงการแพทย์ ทั้งเป็นภรรยาของหนานจื้อจือ แม้ว่าเธอจะเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว ปรากฏตัวในสื่อน้อยครั้ง ทว่าหากใครอยากทำความรู้จักเธอ ก็ไม่ใช่เรื่องยาก ดังนั้น ทันทีที่หลินอู๋เห็นเหยียนอวิ้นจื
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 457
หรงฉือเสร็จงานแล้วจึงเดินทางออกจากฐาน พอเปิดโทรศัพท์อีกครั้งหลังกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่าเฟิงถิงเซินส่งข้อความตอบกลับมาหลังจากที่เธอเดินทางไปที่ฐานแล้วหนึ่งชั่วโมงกว่าเขาตอบกลับข้อความของเธอที่ส่งไปหาเขาก่อนไปฐานมาเพียงสั้น ๆ แค่ว่า [ได้]อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ก่อนที่เขาจะผิดนัด นอกจากคำว่า [ได้] ที่ส่งกลับมานี่แล้ว ครึ่งเดือนมานี้เขาไม่ได้โทรศัพท์มาหาเธอเลยสักครั้งกลับเป็นเฟิงจิ่งซิน ที่คอยโทรศัพท์มาหาเธอตั้งสี่ห้าสายในสิบกว่าวันที่ผ่านมานี้เมื่อได้อ่านข้อความ หรงฉือจึงส่งข้อความสั้น ๆ ไปหาเฟิงถิงเซิน [ฉันเสร็จธุระแล้ว วันจันทร์มีเวลาพอดี]ผ่านไปสักพักใหญ่หลังจากที่ส่งข้อความไปแล้ว เฟิงถิงเซินกลับไม่ได้ส่งข้อความตอบกลับ เธอเองก็ไม่ได้รอส่วนสายจากเฟิงจิ่งซินที่เธอไม่ได้รับนั้น...เฟิงจิ่งซินคงจะแค่คิดถึงเธอ ไม่ได้มีเรื่องสลักสำคัญอะไรหรอกเมื่อคิดได้แบบนั้น เธอเลยไม่ได้โทรกลับไปหาลูกเธอไม่ได้ไปเยี่ยมหาหรงอิ้งเซิ่งที่โรงพยาบาลมาเกือบครึ่งเดือนแล้วหลังจากอาบน้ำอาบท่าและกินมื้อเช้า เธอก็ไปเยี่ยมหรงอิ้งเซิ่งที่โรงพยาบาลพร้อมกับคนในครอบครัวอาการอวัยวะล้มเหลวของหรงอิ้งเซิ่งนั
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 456
ครั้นเธอรู้ตัวอีกทีหลังจากเสร็จงาน ถึงค่อยค้นพบอย่างกะทันหันว่าไม่มีเงาของจี้ชิงเยว่ในตำแหน่งเมื่อครู่นี้แล้วต่อจากนั้น หรงฉืองานยุ่งตลอดทั้งวันทั้งคืนติดต่อกันอีกหลายวัน จนในที่สุดก็สะสางงานจนเสร็จสิ้นได้เสียทีเธอนอนไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ ถึงค่อยรู้สึกว่าในที่สุดก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างแล้วแต่ทว่า เมื่อเทียบกับสีหน้าตอนก่อนเข้าฐานมา ก็ยังคงซีดเผือดกว่าหลายส่วนอยู่ดีในวันนี้ เธอแทบจะแค่นอนอย่างเดียวเท่านั้น ไม่ค่อยได้รับประทานอะไรเท่าไรเลยพอตกดึกเธอรู้สึกหิว ตอนที่กำลังคิดว่าจะไปหาอะไรในแคนทีนกินสักหน่อย ระหว่างทางกลับบังเอิญพบกับจี้ชิงเยว่ที่กำลังเดินมาทางนี้จากอีกฟากหนึ่งของที่พักพอดีจี้ชิงเยว่เห็นเธอ นัยน์ตาเจือด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ผมนึกว่าคุณไปจากฐานแล้วนะครับเนี่ย”เรื่องในครั้งนี้มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ความจริงแล้วเขาสามารถคาดเดาได้ว่าเธอน่าจะเข้ามาในฐานตอนไหนตอนนี้เรื่องที่ว่าได้จบลงอย่างสวยงามแล้ว เขาจึงนึกว่าหลังจากเธอทำภารกิจสำเร็จ ก็คงไปจากฐานตั้งแต่เมื่อวานแล้วหรงฉือส่ายหน้าแล้วพูด “ยังมีงานที่ต้องจัดการนิดหน่อยน่ะค่ะ ก็เลยต้องอยู่ต่ออีกสองสามวัน”
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 455
ฟังมาถึงตรงนี้ ท่วงท่าในการรับประทานอาหารของหลินอู๋พลันชะงักไปเล็กน้อยเวลานี้ อิงจิ้งเฟิงได้พูดต่ออีกว่า “ใช่ ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ไม่ว่าจะทั้งรูปร่างหน้าตาหรือลักษณะนิสัยที่ดูเป็นคนเงียบ ๆ ก็เป็นแบบที่ฉันชอบทั้งนั้น อีกอย่างเธอยังมีความสามารถขนาดนี้ซะด้วย ราวกับว่าเป็นผู้หญิงในฝันของฉันที่หลุดออกมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงแน่ะ ฉันไม่มีเหตุผลที่จะไม่ชอบเธอเลย”บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขายังไม่ได้หย่ากับหรงฉืออย่างเป็นทางการ ตอนนี้จึงยังไม่เหมาะหากจะสนับสนุนให้ชายอื่นตามจีบเธอ เมื่อได้ยินอิงจิ้งเฟิงพูดเช่นนี้ เฟิงถิงเซินจึงทำเพียงแค่ยิ้ม ไม่ได้ต่อบทแต่อย่างใดอิงจิ้งเฟิงยังมีธุระอื่นต้องสะสาง พวกเขาคุยกันได้ไม่นานก็วางสายแล้ว......พอคุยกับอิงจิ้งเฟิงเสร็จ หลังจากหรงฉือกลับมาพักผ่อนที่บ้านไปครึ่งค่อนวัน ก่อนเข้านอนในตอนกลางคืน เธอได้นำบัตรประชาชนรวมถึงทะเบียนบ้านและเอกสารอื่น ๆ สำหรับใช้ในการเซ็นใบหย่าใส่ลงในกระเป๋า เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอะไรตกหล่นแล้ว ขณะที่เธอตั้งท่าจะปิดไฟเข้านอน หนานจื้อจือกลับโทรเข้ามาหาเธอในเวลานี้“เตรียมตัวไว้หน่อย คนที่ส่งไปจะไปรับคุณภายในสิบนาที”พรุ่งนี้ก็ถึงวันท
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 454
เฟิงถิงเซินหัวเราะ “ใช่ ตอนนี้ก็ยังสนใจมากอยู่”หลินอู๋ก็รู้ว่าเฟิงถิงเซินชื่นชอบภาษาเขียนโปรแกรม CUAP ชุดนี้ของฉางโม่มากมาโดยตลอดด้วยเหตุนี้ ตอนที่เธออยากจะเข้าไปทำงานในฉางโม่เมื่อปีที่แล้ว เฟิงถิงเซินจึงสนับสนุนเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่าหากเธอได้ทำงานกับฉางโม่ ก็จะเติบโตขึ้นไม่น้อยแน่นอนอาจเป็นเพราะความสนใจและชื่นชอบในตัวนักพัฒนาที่อยู่เบื้องหลัง CUAP จึงทำให้ระหว่างที่เฟิงถิงเซินไปมาหาสู่กับอวี้มั่วซวินนั้น ต่อให้อวี้มั่วซวินจะทำหน้าปั้นปึกใส่เขาเพราะหรงฉือตลอด ทว่าเฟิงถิงเซินก็ยังคงยิ้มแย้มต่ออีกฝ่ายเสมอเวลานี้ เฟิงถิงเซินกล่าวอย่างเปิดอกว่า “แต่ว่าฉันเคยทำให้ประธานอวี้ไม่พอใจ ตอนนี้ประธานอวี้ค่อนข้างเหม็นหน้าฉัน ถ้านายอยากให้ฉันช่วยเป็นสะพานเชื่อมให้ได้ร่วมงานกับเขาละก็ เกรงว่ามันอาจได้ผลตรงกันข้าม”ครั้นได้ฟังดังนั้น อิงจิ้งเฟิงประหลาดใจเล็กน้อย แต่ทว่า เขาก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด “ได้ งั้นฉันไปหาคนอื่นเอาก็ได้”ตระกูลของอิงจิ้งเฟิงทำธุรกิจเกี่ยวกับการวิจัยและพัฒนายาพวกเขาไม่อาจเพิ่มอัตราความสำเร็จในการทำภารกิจของแอนติบอดีด้วยโมเดลเอไอของบริษัทได้เสียที จึงคิดจะสร้
Maaari mong magustuhan
