Share

บทที่ 9

last update Last Updated: 2025-06-26 19:00:04

ข้าวสวย...

"ทานเยอะๆนะคะน้องสวยไปออกค่ายแค่ไม่กี่วันทำไมกลับมาถึงผอมลงล่ะคะลูก"

"น้องทานอะไรไม่ค่อยลงค่ะ"

"อ้าวทำไมล่ะคะอาหารไม่อร่อยเหรอ"

"น้องเครียดน่ะค่ะอาบัว"

"เครียดเรื่องอะไรคะบอกอาได้มั้ยคะ"

"นั่นสิสวยมีอะไรก็บอกพวกเราเผื่อพวกเราจะช่วยแกได้"

"เราเป็นเพื่อนกันนะสวยมีอะไรแกก็ต้องบอกพวกเรา" สองแฝดที่ฉันรู้ว่าพวกมันห่่วงฉันแต่ฉันก็เหมือนน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้

"คือว่า เอ่อ คือว่า" ฉันไม่รู้จะพูดยังไงว่าฉันกำลังเครียดเรื่องคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันตอนนี้นั่นก็คือพี่ฟ้าครามที่ตั้งแต่ฉันมานั่งร่วมโต๊ะทานอาหารเย็นด้วยเขาไม่มองไม่คุยกับฉันเลยแม้แต่คำเดียว มีเพียงอาบัวกับสองแฝดที่ชวนฉันคุย ฉันรู้ว่าเขาคงจะโกรธเรื่องที่สนามแข่งวันนั้น ซึ่งอันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนั้นหรอกนะแต่ฉันหมั่นไส้ผู้หญิงพวกนั้นที่เอาแต่เดินตามเอาแต่กรี๊ดพี่ฟ้าครามของฉันฉันก็เลยถือโอกาสตอนพี่เขาขึ้นไปรับถ้วยรางวัลประกาศตัวซะเลยว่าเป็นคู่หมั้นของเขาและก็จะแต่งงานกันในอีกไม่ช้า ฉันยังจำสายตาโกรธเคืองที่เขาส่งมาให้ได้เป็นอย่างดีแต่ก็ยังดีที่เขาไม่พูดอะไรหักหน้าฉันต่อหน้าคนอื่นๆในสนามเพราะถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงจะอายคนอื่นที่ไปมโนเรื่องที่จะแต่งงานกับเขา

"มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่นั่นแล่ะแกเป็นอะไรก็บอกสิยัยสวยไม่สบายเหรอหรือเป็นอะไร"

"นั่นสิมีอะไรหรือเปล่า"

"ช่างมันเถอะมันไม่ได้สำคัญอะไรเท่าไหร่เราเครียดเรื่องเรียนน่ะ"

"แน่ใจว่าเรื่องเรียน"

"อื้มมม"

"เอาเป็นว่าเราจะเชื่อแกก็แล้วกันนะยัยสวย" ฉันรู้ว่าสองแฝดไม่เชื่อที่ฉันพูดหรอกแต่พวกมันก็ไม้ได้ถามอะไรฉันซ้ำ หลังจากมื้ออาหารที่สุดแสนจะอึดอัดจบลงฉันก็ได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง

"พี่ครามคะพี่ว่างมั้ย" ฉันถามพี่ฟ้าครามที่กำลังยกน้ำขึ้นดื่ม

"....." เขาไม่ได้ตอบว่าว่างหรือไม่ว่างแต่เขามองหน้าฉันแทน

"สวยขอคุยด้วยหน่อยสิ"

"ก็คุยดิ"

"อาบัวขาสวยขออนุญาตพาพี่ครามออกไปคุยข้างนอกตรงสระน้ำได้ไหมคะ"

"อื้มไปสิคะ ครามออกไปคุยกับน้องหน่อยครับลูก"

"เห้ออออน่าเบื่อ" คนใจร้ายถอนหายใจดังเขาคงจะรำคาญและคงไม่อยากจะคุยกับฉันสักเท่าไหร่ฉันรู้ดีแต่สุดท้ายเขาก็เดินนำหน้าฉันออกไปเพราะถูกอาบัวบังคับ

ข้างสระน้ำ...

ฉันเดินตามเขาออกมาจนถึงบริเวณสระว่ายน้ำขนาดใหญ่หลังบ้านของเขาฉันยืนมองเขาจากทางด้านหลังพอฉันเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นว่าเขากำลังก้มหน้าก้มตาแชทคุุยกับใครบางคนอยู่ดูท่าทางมีความสุขยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ถ้าให้เดาคงจะเป็นยัยขี้โรคมิวกี้แน่ๆ ฉันเงยหน้ามองขึ้นไปข้างบนเพื่อมองหาบางอย่างก่อนจะค่อยๆเดินไปหาเขาอย่างช้าๆจนมายืนอยู่ตรงหน้าของเขา

"พี่ครามเกลียดสวยมากเลยใช่ไหมคะ"

"เปล่าเกลียด" คำปฏิเสธสั้นๆที่ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิด

"พี่ไม่ต้องปฏิเสธ สวยรู้สวยดูออก"

"ถ้ารู้แบบนี้แล้วทำไมถึงยังตามตอแยพี่ไม่เลิกสักที"

"พี่ต้องการให้สวยเลิกตามตอแยพี่ใช่ไหมคะ"

"อืม"

"ก็ได้ค่ะ"

"ห๊ะ??"

"สวยจะเลิกตามตอแยพี่ก็ได้แต่มีข้อแม้"

"ข้อแม้อะไร"

"พี่ต้องจูบสวย"

"ห๊ะ ว่าไงนะ"

"สวยขอให้พี่ครามจูบสวยและหลังจากนั้นสวยจะไม่ตามตอแยพี่อีกเลย"

"พูดบ้าอะไรมาขอให้ผู้ชายจูบ"

"สวยไม่ได้บ้า สวยแค่อยากให้พี่จูบสวยสักครั้งแค่ครั้งเดียวที่สวยจะขอร้องพี่แล้วจากนี้ต่อไปสวยจะไม่ตามตอแยพี่อีก"

"............" เขานิ่งไปเลยไม่หือไม่อือไม่ตอบอะไรฉันกลับมาจนฉันกลัว ฉันกลัวคำตอบของเขากลัวเขาจะบอกว่าจ้างให้ก็ไม่จูบเพราะเขารังเกียจ

"แล้วพี่จะแน่ใจได้ยังไงว่าเราจะทำตามสัญญา"

"สวยสัญญาว่าจะไม่ตามตอแยพี่" ฉันยื่นนิ้วก้อยออกไปเพื่อเป็นสัญลักษณ์

"ก็ได้พี่จะทำตามที่เราต้องการ แต่....เราต้องรักษาคำพูดด้วยล่ะ"

"อื้มม"

"ถ้างั้นก็หลับตา"

"ทำไมต้องหลับตาด้วย"

"บอกให้หลับตาก็ทำเถอะน่าเร็วๆพี่ไม่อยากให้ใครมาเจอ"

"อื้มหลับตาก็ได้" พูดจบฉันก็หลับตาลงทันทีฉันหลับตาเพื่อรอสัมผัสจากเขามันจะเป็นสัมผัสแรกและมันจะต้องไม่เป็นครั้งสุดท้ายฉันสาบาน

ฟ้าคราม...

ผมตัดสินใจที่จะทำตามข้อเรียกร้องของข้าวสวยผมไม่รู้ว่าข้าวสวยจะมาไม้ไหนแต่ในเมื่อเธอบอกว่าจะไม่ตามตอแยผมอีกถ้าผมจูบเธอผมก็จะลองเชื่อเธอดูสักครั้ง ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ก้มมองดูคนตัวเล็กตรงหน้าที่หลับตาพริ้มเพื่อรอจูบจากผม ผมอยากจะบอกว่าจุบนี้คือจูบแรกของผม ผมไม่เคยจูบกับใครหรือผู้หญิงคนไหนมาก่อนยัยตัวแสบคือจูบแรกของผมแต่ผมจะไม่บอกให้รู้หรอก

ผมหลับตาลงก่อนจะประทับริมฝีปากของตัวเองลงไปบนกลีบปากสีชมพูนุ่มคู่นั้นของข้าวสวย ยอมรับเลยว่าริมฝีปากบางๆคู่นี้มันทั้งนุ่มทั้งหวานจนผมเผลอจูบนานไปหลายนาทีผมจูบเธออย่างอ่อนโยนเพราะคิดว่ามันเป็นครั้งแรกและมันจะเป็นครั้งสุดท้ายเราสองคนจูบกันอยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แต่รู้ว่านานมากจนข้าวสวยผลักผมออกแล้วก็วิ่งหายกลับบ้านตัวเองไป พอตั้งสติได้ผมก็กลับมายืนคิดทบทวนกับสิ่งที่ทำลงไปอย่างไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงรู้สึกโหยหาริมฝีปากคู่นั้นราวกับว่ายังไม่พอใจยังไม่อิ่มกับจูบที่แสนหวานเมื่อครู่

เช้าวันต่อมา....

"ครามมานั่งนี่" พ่อเรียกผมเสียงเครียดคือตอนนี้ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่ห้องรับแขกทุกคนจ้องหน้าผมด้วยสายตากดดันจนผมรู้สึกได้

"มีอะไรเหรอครับทำไมทุกคนถึงเอาแต่มองหน้าผมแบบนี้เหมือนผมไปทำอะไรผิดมา"

"เหอะ ยังไม่รู้ตัวเหรอคะพี่ชาย"

"รู้ตัว??รู้ตัวอะไรเฟย่า"

"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องค่ะ" ยัยโฟกัสก็อีกคน

"คราม อาทิตย์หน้าลูกต้องเข้าพิธีหมั้นกับน้องข้าวสวยนะลูก"

"ว่าไงนะครับแม่"

"หูหนวกเหรอครับพี่ชาย" เจ้าสายฟ้าที่นั่งเล่นเกมส์มือถืออยู่ข้างๆแม่หันมาพูดกับผมด้วยสีหน้ากวนโอ๊ย

"อาทิตย์ลูกต้องหมั้นกับน้อง"

"ไม่ครับครามไม่ยอมหมั้นกับยัยข้าวสวยเด็ดขาด"

"ไม่ได้!!!ยังไงลูกก็ต้องหมั้น ครามต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ครามทำไว้" รับผิดชอบอะไรวะ ผมคิดในใจ

"เป็นลูกผู้ชายต้องมีความรับผิดชอบในการกระทำของตัวเองนะลูกแม่สอนครามมาเสมอครามจำได้ไหม" จำได้น่ะผมจำได้อยู่แล้วเพราะแม่สอนผมตั้งแต่เด็กแต่มันไปเกี่ยวอะไรกับการหมั้นผมยังไม่ได้ทำอะไรยัยตัวแสบนั่นเลยนอกจาก....

"ถ้าพี่ครามไม่ไปจูบยัยข้าวสวยเมื่อวานพี่ก็ไม่โดนจับหมั้นหรอก"

"ข้าวสวยมาฟ้องเหรอครับว่าผมจูบเธอ"

"น้องไม่ได้ฟ้องหรอกลูก"

"แล้วแม่กับทุกคนรู้ได้ไงครับว่า...เอ่อผมจูบกับข้าวสวยเมื่อวาน" คือผมคิดว่าไม่มีใครเห็นแน่ๆเพราะหลบมุมขนาดนั้นแล้วอีกอย่างถ้าเห็นกันตั้งแต่เมื่อวานทำไมถึงไม่มีใครพูดอะไรเลยล่ะทำไมถึงมาพูดวันนี้

"แล้วพี่ครามจูบยัยสวยจริงหรือเปล่าล่ะ"

"มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดคือพี่กับเพื่อนเราเอ่อออ.." ผมจะอธิบายยังไงให้ทุกคนเข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเริ่มต้นมาจากใคร

"จะเข้าใจผิดหรือเข้าใจถูกไม่มีใครรู้หรอกแต่ภาพจากกล้องวงจรปิดที่เห็นก็คือพี่จูบยัยข้าวสวยไปแล้วแถมจูบซะนานหลายนาทีเลยด้วย"

"กล้องวงจรปิด??"

"เออดิ เต็มๆจอเลยอ่ะโหยเพิ่งรู้ว่าพี่ชายผมจูบสาวได้ดูดดื่มขนาดนี้ 5555 บอกเทคนิคมั่งดิว่าทำยังไงยัยข้าวสวยถึงเคลิ้มได้ขนาดนั้น"

"สายฟ้าเงียบลูก ส่วนครามหลักฐานจากกล้องวงจรปิดมันเป็นสิ่งยืนยันทุกอย่างว่าเราทำอะไรน้องบ้างเพราะฉะนั้นครามต้องหมั้นกับน้องเพราะน้องเสียหาย"

ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับเพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตรงสระน้ำมีกล้องวงจรปิดติดไว้หลายมุม มิน่าล่ะยัยข้าวสวยถึงชวนผมไปคุยตรงนั้น แสบนักนะยัยข้าวสวย

มีใครสงสารพี่ฟ้าครามบ้างไหม555555

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา   บทที่ 50

    ฟ้าคราม..."ฮือออ ฮืออออ ฮึก ฮึก ฮือออออ""เสียงอะไรวะ"ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะเสียงอะไรบางอย่างแม้จะยังมีความง่วงอยู่ก็ตามเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่งคือผมต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนที่ผมจะพาเมียสุดที่รักไปฮันนีมูนที่สวิตเซอร์แลนด์ คือเราแต่งงานกันมาได้หนึ่งปีแล้วครับผมก็เลยอ

  • คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา   บทที่ 49

    "รักนะครับ จุ๊บ จุ๊บ" ผมบอกรักพร้อมจูบหน้าผากชื้นเหงื่อของเมียอย่างรักใคร่"ฮื้อออ สวยก็รักพี่ครามที่สุดเลยค่าา" เสียงบอกรักดังออกมาเบาๆเพราะคนพูดเริ่มไม่ไหวแล้ว หลังจากนั้นไม่ถึงห้านาทีเสียงลมหายใจของเธอก็เริ่มเป็นจังหวะสม่ำเสมอนั่นก็แสดงว่าเธอหลับไปแล้ว ผมยิ้มท่ามกลางความมืดอย่างมีความสุขก่อนจะหลั

  • คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา   บทที่ 48

    สามเดือนต่อมา...ปั่ก!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก !!!!"อ่าาาา เมียจ๋าาาาา""อื้ออออ ผัวจ๋าาาาา" เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งกับเสียงครางของคนสองคนที่ร่วมรักกันอย่างดุเดือดและเร่าร้อนบนเตียงกว้างแม้เวลาจะล่วงเลยนานหลายชั่วโมงแต่ดูเหมือนความต้องการของยังไม่มีที่สิ้นสุด ร่างสองร่างโรมรันเกี่ยวรัดกันอย่

  • คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา   บทที่ 47

    ข้าวสวย..."อ๊ะ อ๊าาาา่ สวยจะเจ็บค่ะพี่ครามขาา" ฉันครางออกมาเมื่อพี่ฟ้าครามสอดใส่ตัวตนอันใหญ่โตของเขาเข้ามาในตัวของฉันโดยที่ไม่สวมเครื่องป้องกันเพราะเรากำลังจะทำปฏิบัติภารกิจปั๊มลูกคนที่สองหรืออาจจะสามซึ่งฉันกับเขาก็ต้องมาลุ้นกันต่อไป แต่แม้ว่าเขาจะค่อยๆทำค่อยๆดันท่อนเอ็นเข้ามาอย่างช้าๆแต่มันก็ทำให้

  • คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา   บทที่ 46

    "ว๊าแล้วแบบนี้น้องก็ไม่ได้นอนกอดหม่ามี้แด๊ดดี้น่ะสิค้าาาน้องต้องคิดถึงหม่ามี้แด๊ดดี้มากแน่ๆเลย>ลูกสาวตัวน้อยทำหน้าเศร้าทันทีจนหน้าสงสารเพราะถึงแกจะอยากมีน้องตัวเล้กๆแต่แกก็ยังเป็นเด็กน้อยยังต้องการความรักความอบอุ่นจากพ่อกับแม่อยู่ดีอยากนอกอดพ่อกับแม่เหมือนเช่นทุกคืนที่ผ่านมา พี่ฟ้าครามคงจะเข้าใจค

  • คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา   บทที่ 45

    ข้าวสวย....หลังจากผ่านไปหลายวันตอนนี้น้องฟ้าสวยเริ่มจะเข้ากับคนอื่นๆในครอบครัวได้แล้วโดยเฉพาะพ่อของฉันกับอาฟิวที่มักจะแย่งกันเอาใจหลานสาวหลานอยากได้อะไรอยากกินอะไรก็จะรีบไปหามาให้แทบทันทีจนแม่ฉันกับอาบัวต้องคอยปรามเพราะเกรงว่าหลานสาวจะเป็นเด็กเอาแต่ใจแต่พ่อกับอาฟิวก็ไม่มีใครฟังเพราะกลัวหลานสาวจะไม่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status