ตอนที่11 ลองดี

“เดินไปตามถนนเลยครับ จะเจอบ้านเรือนไม้หลังใหญ่ มีปีศาจหน้าวัวกับหน้าหมูยืนอยู่ที่นั่นล่ะครับ”

“ขอบคุณมาก ขออวยพรทุกท่านให้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ” พูดจบศุภมิตรก็เดินนำไป อรุณนภารีบพูดว่า

“ตามท่านศุภมิตรไปสิ”

หลังจากนั้น อรุณนภา อาทิตย์ ลาย เดินตามไปทันที ชูเท็นโดจิกับอิบารากิโดจิมองหน้ากัน แล้วยักไหล่ ก่อนจะเดินตามไป

“พวกท่านเนี่ย จะพูดจะจาอะไรให้มันดี ๆ หน่อยสิ นี่อะไรแกว่งปากหาเท้าตลอด ข้าต้องโกหกอีกแล้ว” ศุภมิตรพูดอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ชูเท็นโดจิไม่ได้ใส่ใจนักกลับยกเหล้าขึ้นดื่ม ศุภมิตรได้แต่ถอนใจ  

เมื่อมาถึงก็พบว่า เจ้าหน้าวัวกับหน้าหมูกำลังกินอาหารอยู่ ทั้งคู่กินอาหารอย่างตะกละตะกลาม เหมือนตายอดตายอยากมาเป็นปี เมื่อเห็นคณะเดินทาง เจ้าหน้าหมูก็ลุกขึ้นเดินอุ้ยอายมาหา

“ท่านการอนไม่รับแขกแล้ว” ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่มและออกหมัดชกเข้าที่พุงของอีกฝ่าย เต็ม ๆ มันรู้สึกเหมือนกับโดนซุงท่อนใหญ่กระแทก ถึงกับอาเจียนออกมา

“เฮ้ย ! แกทำอะไรวะ” เจ้าหน้าวัววิ่งมาและชนร่างของชูเท็นโดจิถอยไปหลายก้าว พละกำลังของเจ้าหน้าวัว ไม่ได้มีมากมายอะไรสำหรับชูเท็นโดจิมันแค่คัน ๆ  มันวิ่งมาชนอีก ชูเท็นโดจิออกหมัดชกไปที่หัวมัน ทำให้เจ็บจนร้องโวยวาย

“แกทำอะไร !” เจ้าหน้าไก่ออกมา ปีศาจทั้งสามมาล้อมชูเท็นโดจิเอาไว้

อิบารากิโดจิเห็นว่าตอนนี้ทุกคนสนใจ ชูเท็นโดจิอยู่ เลยตัดสินใจเข้าไปในเรือน เมื่อเข้าไป การอนก็พ่นไฟใส่หน้า

“เป็นไงล่ะมาลองดีกับข้า”

“นั่นเรียกว่าไฟเหรอ” เสียงของอิบารากิโดจิดังมาจากด้านหลังของการอน มันเย็นวาบไปทั้งตัว      อิบารากิโดจิมาอยู่ด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก่อนไม่รู้ การอนหันมาและร่ายมนตร์ปล่อยสำแสงใส่หน้าของ

อิบารากิโดจิ ทำให้เขาตาพร่าไป มันชักมีดออกมาหมายจะฆ่าแต่ อิบารากิโดจิหายไปจากตรงนั้นแล้ว

“คิดว่าไอ้แสงแบบนี้จะทำให้ข้า ตาพร่าได้งั้นเหรอตลกว่ะ” เสียงดังมาจากด้านหลัง มันหันมาหมายจะแทงให้ทะลุแต่อิบารากิโดจิปัดมีดทิ้งไป

“นี่จะบอกว่าแกเป็นการอนจริง ๆ เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย” เมื่อการอนได้ยินแบบนั้นก็เลยรีบพูดว่า

“ข้านี่ล่ะ การอนหากทำร้ายข้าแกจะต้องเจอกับกองทัพปีศาจของข้า” อิบารากิโดจิได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มด้วยรอยยิ้มเห็นแล้วชวนสยอง

            ทางด้านชูเท็นโดจิ เข้าถูกเจ้าสมุนทั้งสามล้อมอยู่ ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่มแล้วพูดว่า

“สงสัยจริง”

“เรื่องอะไรวะ” เจ้าหน้าไก่ถาม “ไอ้คนที่แกบอกว่าเป็นการอนเนี่ย ทำไมมีสมุนแบบสิ้นคิดแบบนี้วะ”

“หนอย ! แก” เจ้าปีศาจทั้งสามพูดพร้อมกันและเรียกหอกออกมาโจมตี ชูเท็นโดจิหลบได้

“พวกแกชอบแบบไหน”

“แบบไหนอะไรหมายถึงอะไร” เจ้าหน้าไก่ถาม

“เกรียม สุก ดิบ” ชูเท็นโดจิพูดจบก็พ่นไฟออกมาเผาร่างของทั้งสาม พวกมันร้องโหยหวนก่อนที่จะล้มลงไป

 เมื่อพวกชาวบ้านทราบว่าการอนโดนบุก พวกเขาก็รีบตามมาหมายจะช่วยเหลือ แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าปีศาจทั้งสามถูกจัดการไปแล้ว ชูเท็นโดจินั่งดื่มเหล้าอย่างใจเย็น และยังไม่ทันไรก็มีเสียงร้องดังขึ้นมา

“ช่วยข้าด้วย” การอนวิ่งหน้าตื่นออกมา ทุกคนตกตะลึง สภาพของการอนตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ยิ่งมันเห็นสมุนโดนจัดการไปแล้วก็หน้าซีดถึงกับฉี่แตก อิบารากิโดจิเดินออกมาแล้วพูดว่า

“ไอ้นี่มันพวกปาหี่ชัด ๆ ไม่ได้มีพลังอะไรมากมายเลย ข้าว่านี่คนละการอนกันแล้วมั้ง”

ชูเท็นโดจิดูสภาพอันน่าสมเพศของอีกฝ่ายแล้วก็ถอนใจเฮือกใหญ่

“เสียเวลาจริง ๆ ไม่รู้มานี่ทำไม”

            พวกชาวบ้านเห็นดังนั้น จากที่เคารพบูชาก็กลายเป็นความโกรธที่ถูกหลอกมาตลอด จึงจะเข้าไปทำร้าย แต่เจ้าการอนปลอมปล่อยพลังแสงออกมาทำให้ทุกคนตาพร่า และกำลังจะหนีแต่อิบารากิโดจิโผล่มาดักหน้า และถีบมันกระเด็น

“จะไปไหนเล่า ให้ชาวบ้านเขาชื่นชมแกก่อนสิ”

ยังไม่ทันทีการอนจะทำอะไร ก็มีดาบเล่มหนึ่งพุ่งมาแทงทะลุอกของมัน ตายคาที่ ทุกคนตกตะลึง

“เห็นว่ามีคนอ้างชื่อ ท่านการอน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นขยะแบบนี้นะ” เสียงดังกังวานแต่ฟังแล้วชวนให้ขนลุกดังขึ้นมา ชายร่างสูงโปร่ง ผิวคล้ำ ผมตั้ง มีดวงตาคมเหมือนเหยี่ยวเดินออกมา เมื่อชูเท็นโดจิเห็นชายคนนี้เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันมหาสาร จึงลุกขึ้นมาพร้อมจะต่อสู้ อิบารากิโดจิเองก็เช่นกัน ส่วนลายนั้นถึงขนาดแปลงร่าง

“พวกแกคิดจะทำอะไรเหรอ” มันถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“แกเป็นใคร” ชูเท็นโดจิถาม อีกฝ่ายตอบว่า “ข้า ชื่อ ได เป็นทหารของท่านการอน”  คราวนี้ทุกคนรู้เลยว่ามันไม่ได้โกหกแน่

“งั้นก็มาสู้กับข้า !” ชูเท็นโดจิท้าทาย

“ขอโทษนะ ข้าไม่มีเวลาเล่นกับแก เล่นกับดาบของข้าไปก่อนก็แล้วกัน” เมื่อสิ้นเสียงของได ก็มีดวงตาปรากฏขึ้นที่ดาบเล่มนั้น มันพุ่งมาเข้ามาโจมตีชูเท็นโดจิทันที

ชูเท็นโดจิหลบ แต่ดาบปีศาจยังคงโจมตีอย่างรวดเร็วเขาไม่มีจังหวะให้สวนกลับเลย อิบารากิโดจิเห็นท่าไม่ดีจึงตัดสินใจเข้าช่วยเหลือเขาทันที เขาข่วนเข้าที่ดาบปีศาจเต็ม ๆ มันลอยออกห่างจากชูเท็นโดจิ

“ข้าจัดการเองสหายข้า” อิบารากิโดจิพูด ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่มแล้วพูดว่า “ตามใจ”

ดาบปีศาจเข้ามาโจมตีอีกครั้งอิบารากิ มองเห็นการเคลื่อนไหวของมันออก จึงหลบได้ ดาบลอยหนี          อิบารากิโดจิตั้งท่าเตรียมพร้อม มันพุ่งมาอย่างรวดเร็ว  อิบารากิโดจิหลบได้และโจมตีสวนกลับไปดาบกระเด็นลงไป ดาบลอยขึ้นมาและมุดลงไปในดิน อิบารากิโดจิตั้งท่าเตรียมพร้อมดาบโผล่ขึ้นมาจากดิน   อิบารากิโดจิตีลังกาหลบ ดาบลอยขึ้นฟ้าไป ลงพุ่งลงมาอีก อิบารากิโดจิใช้กรงเล็บปัด ดาบพุ่งไปอาทิตย์ อรุณนภารีบเอาดาบคู่ของตนปัดให้พ้นทาง

ดาบพุ่งทางอิบารากิโดจิคราวนี้โดนเข้าที่เขากลางหน้าผากของอิบารากิโดจิทำให้เสียหลักล้มลงไป เป็นโอกาสให้ดาบปีศาจนั่นที่จะปลิดชีพเขา

แต่อิบารากิโดจิเอาสองมือรับดาบเอาไว้ แต่ดาบพยายามกดลงมาด้วยแรงมหาสาร แขนของอิบารากิ  โดจิเริ่มสั่น ความเจ็บปวดเริ่มแทรกเข้ามา เขาไม่รู้จะทำไงต่อ ได้แต่ออกแรงต้าน ชูเท็นโดจิทนดูต่อไปไม่ไหวเขาวิ่งไปจับที่ด้ามดาบและพยายามดึงออกจากมือของอิบารากิโดจิ แต่กลายเป็นว่ามันมีแรงอันมหาสารมาต้านเอาไว้ ดาบไม่ขยับเลย

“เผามันเลยสหายข้า !”  

“ไม่ได้ !ไฟข้าจะเผาเจ้าด้วย !” ชูเท็นโดจิพูด ด้ามจับของดาบปีศาจมีหนามโผล่ออกมาแทงมือของ      ชูเท็นโดจิแต่เขาก็กัดฟันพยายามดึงดาบออกมา เลือดเริ่มไหลออกเปื้อนหน้าของอิบารากิโดจิ ภาพนี้ทำให้ลายทนไม่ได้ เขากางกรงเล็บออกมาและกระโดดไปข่วนที่ดาบเต็ม ๆ พลังทั้งสามรวมกันดาบหักเป็นสามท่อน มันหายไป อิบารากิโดจิรีบลุกขึ้นมา

“สหายข้าเจ้าเป็นไงบ้าง” ชูเท็นโดจิไม่ตอบเขาพยายามจะหยิบน้ำเต้าใส่เหล้าขึ้นมาดื่ม แต่มือเขาเจ็บเลยทำให้เปิดไม่ได้ อาทิตย์รักษามือให้เขา ลายพูดขึ้นมา

“จะไม่ขอบคุณสักคำเลยหรือไง” อิบารากิโดจิหันมาบอกว่า

“เจ้าไม่ช่วยสหายข้าก็ช่วยข้าได้อยู่ดีนั่นล่ะ”

ลายได้ยินก็ยักไหล่

            พวกชาวบ้านเริ่มสับสน และมีการโต้เถียงและทะเลาะกัน เรื่องใครเป็นนำการอนปลอมเข้ามา คนหนุ่มก็โทษคนแก่ คนแก่ก็โทษคนหนุ่ม การโต้เถียงนำสู่การทะเลาะวิวาท จนเกิดความวุ่นวาย

            “นี่ข้าว่าพวกเรารีบไปก่อนที่จะโดน บาทาภัยดีกว่านะ” ศุภมิตรพูด ทุกคนเห็นด้วยและรีบเดินออกไปจากหมู่บ้านนี้ทันที ในใจของชูเท็นโดจิก็คิดว่า การอนตัวจริงต้องแข็งแกร่งมาก เพราะมีปีศาจที่มีฝีมือระดับนี้เป็นลูกน้อง

            ดาบเล่มนั้นกลับไปหาได มันมองดูดาบที่ถูกทำลาย แล้วก็พูดขึ้นมาว่า

“คงจะมีเรื่องสนุก ๆ รอข้าอยู่แน่ ๆ”