LOGINบทที่ 7 โค้วต้าสำหรับผู้ย้อนเวลา.
หลังจากที่อิ่มท้องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไป่ซานและไป่เหมยก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลียระคนสบายใจ ไป่ซินซินมองดูน้องๆ ที่หลับใหลอย่างสงบ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านในอก แต่ในขณะเดียวกันสมองของเธอก็เริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว
เธอใช้ช่วงเวลาที่เงียบสงบนี้ตั้งสติและรวบรวมความคิดอีกครั้ง ดวงตาเรียวคมกวาดมองไปรอบๆ กระท่อมที่เก่าซอมซ่อของตัวเอง หลังคาดินเหนียวแตกร้าว มีรูโหว่ให้แสงแดดส่องลอดลงมาเป็นลำ ผนังดินแตกระแหง และลมหนาวที่เริ่มพัดเข้ามาบ่งบอกว่าฤดูหนาวกำลังจะมาถึงในไม่ช้า หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป บ้านหลังนี้คงไม่อาจทนทานต่อพายุหิมะลูกใหญ่ที่อาจมาเยือนได้ เธอจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อปรับปรุงบ้าน และที่สำคัญคือต้องหาเงินให้ได้มากพอและรวดเร็วกว่านี้
"ระบบ" ไป่ซินซินเรียกในใจ
"มีวิธีไหนที่จะทำให้ฉันสามารถหาเงินได้เร็วขึ้น เพื่อนำมาสร้างบ้านใหม่ได้ทันฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงไหม?"
ติ๊ง!
[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ กำลังประมวลผลคำขอ...]
[กำลังวิเคราะห์ข้อมูลทรัพยากร, สภาพเศรษฐกิจท้องถิ่น, และศักยภาพของผู้ใช้...]
หน้าต่างโปร่งใสปรากฏขึ้นตรงหน้าไป่ซินซินอีกครั้ง คราวนี้ข้อมูลที่ปรากฏซับซ้อนกว่าเดิมมาก มีกราฟและแผนผังต่างๆ แสดงขึ้นพร้อมตัวเลขที่เธอคุ้นเคยจากชีวิตก่อน
[ข้อเสนอแนะสำหรับการสร้างรายได้อย่างรวดเร็ว:]
ทางเลือก 1: การลงทุนระยะสั้นในภาคเกษตรกรรม:
วัตถุเป้าหมาย: การเพาะปลูกพืชเศรษฐกิจที่ให้ผลผลิตเร็วและมีราคาสูง เช่น เห็ดหูหนู หรือเห็ดนางรม (มูลค่าทางการตลาดสูงในฤดูหนาว)
อัตราความสำเร็จ: 70% (ต้องมีการลงทุนในโรงเรือนและเมล็ดพันธุ์เริ่มต้น)
ความเสี่ยง: การขาดแคลนเทคโนโลยี, การถูกกีดกันจากผู้ผูกขาด, ภัยธรรมชาติ
ข้อดี: ให้ผลตอบแทนค่อนข้างสูงเมื่อสำเร็จ, สามารถสร้างงานให้คนในหมู่บ้านได้
ทางเลือก 2: การพัฒนาผลิตภัณฑ์แปรรูป:
วัตถุเป้าหมาย: แปรรูปของป่าหรือผลผลิตทางการเกษตรให้มีมูลค่าเพิ่ม เช่น การทำปลาแห้ง, เห็ดตากแห้ง, หรือซอสปรุงรส (สามารถเก็บรักษาได้นานและขนส่งได้ง่าย)
อัตราความสำเร็จ: 65% (ต้องมีสูตรเฉพาะและช่องทางการจัดจำหน่าย)
ความเสี่ยง: การแข่งขันจากผู้ผลิตรายอื่น, การยอมรับของตลาด
ข้อดี: สร้างแบรนด์ได้ง่าย, มีศักยภาพในการขยายตลาด
ทางเลือก 3: การค้าขายในตลาดอำเภอ (เริ่มแรก) :
วัตถุเป้าหมาย: การนำสินค้าจากหมู่บ้านไปขายในตลาดเสรีของอำเภอ (เช่น ปลาเผาเสียบไม้, เต้าหู้ทอดราดซอสจักรพรรดิ)
อัตราความสำเร็จ: 78% (ต้องเผชิญคู่แข่งและนักเลงท้องถิ่น)
ความเสี่ยง: การกีดกันจากเจ้าถิ่น, การขนส่ง
ข้อดี: เข้าถึงตลาดที่ใหญ่ขึ้น, สร้างรายได้ที่มั่นคง
ไป่ซินซินไล่สายตาอ่านข้อมูลแต่ละทางเลือกอย่างละเอียด เธอมองเห็นถึงศักยภาพและอุปสรรคของแต่ละหนทาง 'ทางเลือกที่ 1 และ 2 ดูเหมือนจะใช้เวลานานเกินไปสำหรับสถานการณ์ฉุกเฉินในการซ่อมบ้าน ส่วนทางเลือกที่ 3 คือการค้าขายในตลาดอำเภอ... นี่แหละคือทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้' เธอเคยเป็นนักธุรกิจหมื่นล้าน เธอรู้ดีว่าการขยายตลาดคือหัวใจสำคัญของการเติบโต
ดวงตาของไป่ซินซินเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นเธอไม่ได้รู้สึกท้อแท้กับความจนและอุปสรรคตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามความท้าทายเหล่านี้กลับจุดประกายไฟแห่งสัญชาตญาณนักธุรกิจในตัวเธอให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง 'ยุค 80 ของจีน... ผู้คนยังไม่รู้จักการค้าขายอย่างแท้จริง และที่ดินก็ยังราคาถูก... นี่มันคือโอกาสทองสำหรับฉันชัดๆ!' เธอรู้สึกราวกับว่าโชคชะตากำลังเปิดประตูบานใหญ่ให้เธอเดินเข้าไป เพื่อสร้างตำนานบทใหม่ในชีวิตนี้
แต่ก่อนอื่น... เธอต้องการ "ทุนก้อนใหญ่" จริงๆ!
"ระบบ" ไป่ซินซินเรียกอีกครั้งในใจ
"มี 'ทรัพยากรพิเศษ' ที่มีมูลค่าสูงมาก และสามารถหาได้ในระยะเวลาอันสั้นในบริเวณนี้ไหม?"
ติ๊ง!
[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ กำลังสแกนหาทรัพยากรพิเศษ...]
[กำลังประมวลผลข้อมูลภูมิประเทศเชิงลึก, สภาพแร่ธาตุ, และชีวภาพหายาก...]
หน้าต่างระบบสว่างวาบขึ้นพร้อมเสียงเพลงประกอบที่ดูยิ่งใหญ่เกินเหตุ คล้ายเพลงประกอบภาพยนตร์กำลังภายในยุคเก่าๆ ที่ชอบเปิดเวลาพระเอกเจอของวิเศษ
[ตรวจพบทรัพยากรระดับตำนาน! 'โสมพันร้อยปี' (Panax Ginseng) และ 'เห็ดหลินจือจักรพรรดิ' (Reishi Mushroom) ]
[ตำแหน่ง: ถ้ำลับบนยอดเขาเมฆา (พิกัด: X.XXX, Y.YYY) - ห่างจากหมู่บ้าน 15 กิโลเมตร]
[รายละเอียด: โสมและเห็ดหลินจือเหล่านี้มีอายุมากกว่า 1000 ปี เป็นสุดยอดสมุนไพรบำรุงกำลังและยืดอายุ มีมูลค่าทางการตลาดสูงลิบลิ่วในทุกยุคทุกสมัย!]
[อัตราความสำเร็จในการเก็บเกี่ยว: 70% (ความเสี่ยงสูง: เส้นทางทุรกันดาร, อาจพบสัตว์ป่าดุร้ายปกป้อง) ]
ไป่ซินซินเลิกคิ้วสูง เธอแทบจะหลุดขำออกมา…เอาจริงรึนี่!!
"โสมอายุพันร้อยปี? เห็ดหลินจือจักรพรรดิ? นี่มันละครจีนย้อนยุคชัดๆ!"
ในฐานะเกมเมอร์ตัวยง เธอรู้ดีว่าในเกมแนวทะลุมิติหรือย้อนอดีตแบบนี้ ตัวเอกมักจะต้องบังเอิญไปเจอสมุนไพรวิเศษพวกนี้เสมอๆ (ยิ่งเป็นนิยายของนักเขียนที่ชื่อprimพริมโรส โสม/เห็ดหลินและหวังเทียนซานนั้นไปทุกเรื่อง 555)
"นี่มันเหมือนโควต้าสำหรับคนที่ทะลุมิติหรือย้อนเวลามาเลยนะเนี่ย! สงสัยพระเจ้ากลัวฉันไม่มีแต้มต่อ"
เธอพึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม พลางเงยหน้ามองไปที่ท้องฟ้า พยักหน้าให้พวกเขาเล็กน้อย…
"แถมเป็นพันปีด้วยนะ ไม่ใช่แค่ไม่กี่สิบปี"
แม้จะคิดอย่างขบขัน แต่ดวงตาของไป่ซินซินก็ฉายแวววาวด้วยความโลภอย่างชอบธรรม 'มูลค่าสูงลิบลิ่วในทุกยุคทุกสมัย... นี่แหละคือเงินทุนก้อนใหญ่ที่ฉันต้องการ!'
"ระบบ!" ไป่ซินซินสั่งเสียงหนักแน่น
"ฉันขอใช้โควต้าสมุนไพรระดับตำนานนี้เดี๋ยวนี้เลย!"
[คำแนะนำ: ผู้ใช้ควรเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางที่อันตรายและยาวนาน ควรมีอุปกรณ์ยังชีพและยารักษาโรคติดตัวไป]
"ไม่เป็นไร! ความเสี่ยง 70% น่ะ ถ้าในชาติก่อนฉันเจอดีลที่เสี่ยงขนาดนี้ ฉันก็ยังกระโดดเข้าใส่เลย!"
ไป่ซินซินประกาศกร้าว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยไฟแห่งความท้าทาย 'ฉันจะไปนำโสมพันปีกับเห็ดหลินจือจักรพรรดินั่นมาให้ได้! เพื่อบ้านใหม่ของน้องๆ และเพื่ออนาคตของฉัน เพื่อขจัดขวากหนามในการไปสู้เส้นทางเศรษฐีของฉัน!' การผจญภัยครั้งใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!
เพราะเวลาไม่อาจจะช้าได้ ไป่ซินซินใช้เวลาช่วงที่น้องๆ หลับใหลไปกับการวางแผนการเดินทางขึ้นสู่ยอดเขาเมฆาอย่างละเอียดถี่ถ้วน แม้ร่างกายในตอนนี้จะยังไม่แข็งแรงสมบูรณ์เหมือนชาติที่แล้ว แต่เธอก็ต้องพึ่งพาตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอเริ่มจากการตรวจสอบอุปกรณ์ที่มีอยู่ในกระท่อม
มีเพียงมีดเก่าๆ ที่แทบจะไม่มีคมเลย เชือกปอที่ดูไม่แข็งแรงนัก และตะกร้าสานใบใหญ่ที่ใช้ใส่ของป่า เธอนึกถึงคำแนะนำของระบบที่บอกให้เตรียมอุปกรณ์ยังชีพและยารักษาโรคติดตัวไป
'ยารักษาโรค... จะไปหายาดีๆ จากไหนในหมู่บ้านเล็กๆ อย่างนี้?' เธอคิด แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ถึงหมอเฒ่าหลี่ ผู้เชี่ยวชาญสมุนไพรประจำหมู่บ้าน 'นั่นแหละ! เขาจะต้องมียาที่จำเป็นแน่ๆ!'
ส่วนอาหารสำหรับเดินทาง ไป่ซินซินคิดอย่างถี่ถ้วน เธอไม่สามารถแบกข้าวสารไปได้มากนัก และอาหารสดก็เก็บได้ไม่นาน เธอต้องการสิ่งที่ให้พลังงานสูง เก็บได้นาน และที่สำคัญที่สุดคือต้องหาได้ง่ายและรวดเร็ว เพื่อไม่ให้เสียเวลาอันมีค่าในการออกเดินทาง
"ระบบ" เธอเรียกในใจ
"มีแหล่งอาหารที่สามารถหาได้รวดเร็วที่สุดในบริเวณใกล้เคียงตอนนี้ไหม ที่ให้พลังงานสูงและเหมาะกับการเดินทางไกล?"
ติ๊ง!
[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ กำลังสแกนทรัพยากรอาหาร...]
[ตรวจพบแหล่งอาหารที่มีศักยภาพสูงสุด:]
ปลา (ปลาหลี่ฮื้อ) : มีมากในคุ้งน้ำท้ายหมู่บ้าน ชาวบ้านจับได้ยากเพราะไม่รู้วิธี
ข้อดี: โปรตีนสูง, สามารถแปรรูปเป็นปลาแห้งได้,
วิธีการจับ..
[คำแนะนำเร่งรัด: “หลุมดักปลาแบบ 3 ชั้น”]
ความสำเร็จ: 94% ทรัพยากรที่ใช้: จอบ 1 อัน, แรงงาน 1 คน, ไม้ไผ่หรือเสาปักแนวกันปลา เวลาสร้าง: ครึ่งวัน รายได้ต่อรอบ: 3–7 ตะกร้าปลาตัวใหญ่ (ถ้าใช้เหยื่อล่อเสริมจะเพิ่มผลลัพธ์)เห็ด (เห็ดหอมภูเขา) : พบได้บนภูเขาหลังบ้าน
ข้อดี: ให้พลังงาน, สามารถตากแห้งเก็บได้นาน, มีมูลค่าทางการตลาดสูง
อัตราความสำเร็จ: 85% (สำหรับการเก็บเกี่ยว)
ไป่ซินซินยิ้มมุมปากเห็ดสินะ... ของถนัดฉันเลยนี่ แต่ปลานี้ดีมากระบบถึงขนาดบอกวิธีจับให้เธอและหากว่าทำตามยังจะประสบความสำเร็จถึง 94 % ซึ่งนั้นเท่ากับ100 % แล้ว! นี้คือดีสุด…ฉับพลันบางสิ่งก็วิ่งผ่านเข้ามาในหัวของเธอ ไป่ซินซินขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางนึกถึงสิ่งสำคัญอีกอย่าง
"ระบบ ไม่มี 'โควต้าแลกเปลี่ยนอาหารหรือสิ่งของ' จากระบบหรือ?"
เพราะจากประสบการณ์อ่านนิยายทะลุมิติย้อนอดีตพร้อมระบบ…เธอมักจะเห็นเหล่านางเอกนางร้ายสามารถแลกเปลี่ยนสิ่งของหรือนำสิ่งของจากอดีตขายให้ระบบได้ เหตุใดระบบของเธอจึงไม่เสนอเรื่องนี้
ติ๊ง!
[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ: ฟังก์ชัน 'แลกเปลี่ยนทรัพยากร' ยังไม่พร้อมใช้งานในเวอร์ชันปัจจุบัน]
[จำเป็นต้องมีการอัปเกรดระบบเพิ่มเติมเพื่อปลดล็อกฟังก์ชันดังกล่าว]
ไป่ซินซินตาโตขึ้นทันที
"แสดงว่ามีใช่ไหมล่ะ!!!... แสดงว่ามันมีฟังก์ชันนั้นอยู่จริงในอนาคต!"
เธอถามอย่างตื่นเต้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ระบบเงียบงัน ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ไม่มีหน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นอีกครั้ง...
แต่สำหรับไป่ซินซิน นั่นคือคำตอบที่เสียงดังที่สุดแล้ว! เสียงเงียบของระบบยืนยันว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นถูกต้อง! ความสามารถในการแลกเปลี่ยนสิ่งของหรืออาหารผ่านระบบนั้นมีอยู่จริง เพียงแต่ยังไม่ถูกปลดล็อก! นี่คืออีกหนึ่งเป้าหมายสำคัญที่เธอต้องทำให้สำเร็จในอนาคต!
**** ไรท์บอกแล้วเดินทางทะลุมิติย้อนเวลาพร้อมไรท์ ไม่ลำบากหรอก 5555 ****
บทที133 ตอนพิเศษ... สมการรักนิรันดร์ณ คฤหาสน์ตระกูลหวังในสวนอันเงียบสงบ หลิวเจียยืนอยู่เบื้องหน้าหวังหลิน ไม่ใช่ในฐานะอัจฉริยะผู้เย็นชา แต่เป็นเพียงชายหนุ่มที่ตรรกะทั้งชีวิตได้พังทลายลงเพราะสตรีเพียงคนเดียว"หวังหลิน... ผมขอโทษ" น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ"สมการที่ผมเคยเชื่อว่าสมบูรณ์แบบมันผิดพลาดมาตั้งแต่ต้น ผมมองข้ามตัวแปรที่สำคัญที่สุดนั่นคือหัวใจของเธอ"หวังหลินมองลึกเข้าไปในดวงตาที่สับสนของเขา ก่อนจะยิ้มออกมาบางเบา"สมการที่ซับซ้อนที่สุด ก็อาจมีคำตอบที่เรียบง่ายที่สุดค่ะ รุ่นพี่ฉันไม่เคยต้องการให้ใครมาคำนวณคุณค่าของฉัน ฉันแค่ต้องการใครสักคนที่มองเห็นฉันในแบบที่ฉันเป็น"คำพูดนั้นปลดเปลื้องความหนักอึ้งในใจของหลิวเจียจนหมดสิ้นเมื่อทั้งสองเดินกลับเข้ามาในตัวคฤหาสน์ หวังเทียนซานนั่งรออยู่ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยแต่แววตาฉายแววหยั่งรู้ หลิวเจียไม่ลังเล เขาก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อมที่สุดในชีวิต"ท่านลุงหวังครับ ผมได้กระทำการอันโง่เขลาและเย่อหยิ่งต่อคุณหนูหวังหลิน ผมใช้ตรรกะที่เย็นชาของตัวเองตัดสินคุณค่าของเธออย่างผิดพลาด ผมยอมรับผิดทุกประการและมาเพื่อขอโอกาส... โอกาสที่จะได้พิสูจน์ว่าผมคู่ควร
บทที่ 132 บทส่งท้าย...แต่งงานกันเถอะ!!อาณาจักรของกลุ่มพันธมิตรก็ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในเซี่ยงไฮ้เท่านั้นหากคุณเดินทางไปที่ใดก็ตามในประเทศจีนยุคใหม่นี้... เป็นไปไม่ได้เลยที่คุณจะไม่พบเห็นสัญลักษณ์ของพวกเขาณ กรุงปักกิ่ง... เด็กนักศึกษาสาวกำลังเปิดถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปยี่ห้อ หงส์เพลิงกินแก้หิวในช่วงอ่านหนังสือสอบตอนดึก โลโก้รูปหงส์สีแดงสดของมันคือสัญลักษณ์ของคุณภาพและความอร่อยที่ทุกคนวางใจณ นครฉงชิ่ง... ในห้องครัวของทุกบ้าน จะต้องมีขวดซอสพริกเสฉวนและเครื่องปรุงรสสูตรเด็ดของแบรนด์ หงส์เพลิง วางอยู่คู่ครัวเสมอ มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของรสชาติที่ทุกครอบครัวคุ้นเคยณ นครกว่างโจว... บนทางด่วนที่ทอดยาวข้ามเมือง ตู้คอนเทนเนอร์นับร้อยที่ติดโลโก้เฟิงหลง โลจิสติกส์กำลังลำเลียงสินค้าออกสู่ท่าเรือเพื่อส่งออกไปทั่วโลกณ มหานครเซี่ยงไฮ้... ตึกระฟ้าที่สูงที่สุดใจกลางย่านการเงินนั้นมีป้ายชื่อขนาดใหญ่ติดอยู่...สำนักงานใหญ่กลุ่มบริษัทเฟิงหลงไม่ว่าจะเป็นร้านสะดวกซื้อในหมู่บ้านห่างไกล หรือซูเปอร์มาร์เก็ตที่หรูหราที่สุดในเมืองหลวง... ผลิตภัณฑ์ของหงส์เพลิง ได้แทรกซึมและกลายเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตคนจีนไปแ
บทที่ 131 ความสำเร็จของเหล่าลูกหงส์ ตระกูลเฟิงกาลเวลาหมุนเวียนผันผ่าน ฤดูแล้วฤดูเล่า... ปีแล้วปีเล่า...เหล่าทายาทแห่งตระกูลเฟิงและพันธมิตรที่เคยยืนเคียงข้างกันในวันวาน ต่างแยกย้ายกันไปบนเส้นทางแห่งการเติบโตของตนเอง พวกเขาก้มหน้าก้มตาศึกษาเล่าเรียนอย่างหนักหน่วง อดทนต่อความเหนื่อยล้าและความกดดัน ลับคมดาบแห่งสติปัญญาและความสามารถของตนให้คมกริบ เพื่อรอวันที่จะกลับมาพบกันอีกครั้งอย่างแข็งแกร่งกว่าเดิมและบัดนี้... เมื่อเวลาอันควรมาถึง เมล็ดพันธุ์ที่ตระกูลเฟิงได้หว่านเพาะไว้ในดินแดนต่างๆ ก็ได้เติบใหญ่เป็นต้นไม้ที่แข็งแกร่ง พร้อมที่จะแผ่กิ่งก้านสาขาและออกดอกผลอย่างงดงามในที่สุด... ลูกหลานของตระกูลเฟิงที่แยกกันไปศึกษาเล่าเรียน ต่างก็ประสบความสำเร็จในด้านการศึกษาของตัวเองอย่างสมบูรณ์ รอวันที่จะนำความรู้ความสามารถทั้งหมดที่สั่งสมมา กลับมาเป็นกำลังสำคัญในการสร้างอาณาจักรของตระกูลให้ยิ่งใหญ่ไร้เทียมทานที่ปักกิ่ง เฟิงเจีย ไม่ได้เป็นเพียงดาวเด่นแห่งคณะเศรษฐศาสตร์ แต่เขาได้กลายเป็น ศาสตราจารย์น้อยผู้เป็นตำนานที่ยังมีชีวิตของมหาวิทยาลัยไปแล้ว บทวิเคราะห์ที่เฉียบคมและมองการณ์ไกลของเขา ไม่ได้หยุดอ
บทที่ 130 ประตูสู่อนาคตความเย้ายวนที่ทำลายล้างและวินาทีนั้นเองหวังหลินก็ได้รู้แล้วว่าโลกของเธอได้กลับตาลปัตรไปแล้วโดยสิ้นเชิง...จูบนั้นจบลงแล้ว... แต่พายุอารมณ์ที่มันทิ้งไว้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นหวังหลินยืนนิ่งงันราวกับถูกแช่แข็ง สัมผัสร้อนผ่าวที่รุนแรงและเอาแต่ใจยังคงตราตรึงอยู่บนริมฝีปากของเธอ สมองขาวโพลนไปชั่วขณะเธอไม่เข้าใจ... บุรุษที่เพิ่งผลักไสเธออย่างเลือดเย็นเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน บัดนี้กลับมาทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของในตัวเธออย่างดุเดือด... เขาต้องการอะไรกันแน่?ส่วนหลิวเจีย ทันทีที่เขาถอนริมฝีปากออกมา ป้อมปราการแห่งเหตุผลที่พังทลายไปชั่วขณะก็เริ่มซ่อมแซมตัวเองอย่างรวดเร็ว ความเย็นชากลับคืนสู่ดวงตาของเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ มันแฝงไปด้วยความสับสนที่ปิดไม่มิด เขาตกใจในการกระทำของตัวเอง เขาเกลียดการสูญเสียการควบคุม และผู้หญิงตรงหน้าคือสาเหตุของมันทั้งหมด…เธอต้องรับผิดชอบเขา!!เขาไม่พูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว เพียงแค่จ้องมองนางนิ่งๆ ราวกับจะจารึกภาพใบหน้าที่แดงก่ำและแววตาที่สั่นไหวของนางไว้ในความทรงจำ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป ทิ้งให้หวังหลินยืนอยู่กับคำถามนับล้านในใจสองวันต่อมา บรรยากา
บทที่ 129 ลูกผู้ชายวัดกันที่หมัด!เสียงที่ดังขึ้นเมื่อครู่ดังราวกับฟ้าผ่าลงกลางปฐพี ทุกถ้อยคำเต็มไปด้วยความเป็นเจ้าของอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน หวังหลินได้แต่ยืนนิ่งราวกับรูปปั้น ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ ส่วนหวงเฟยหลงยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้า แต่สายตาที่เขามองมาที่หลิวเจียกลับแฝงไว้ด้วยความเย็นชาท้าทายถึงขีดสุด"แล้วถ้าฉันอยากเป็นคนสอนการบ้านรุ่นน้องหวังหลินตลอดไปล่ะ?" หวงเฟยหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงท้าทาย"คนของนายเหรอ?? ..." เขาเว้นช่วงไปก่อนจะมองไปรอบๆ ร่างกายแสนสวยของรุ่นน้องหวังหลินราวกับจะหาอะไรสักอย่างก่อนจะเอ่ยว่า"ไม่เห็นมีป้ายติดเอาไว้นี่"สิ้นคำพูดนั้น ทุกตรรกะและเหตุผลในสมองของหลิวเจียก็ขาดสะบั้นลงในพริบตา ความรู้สึกเป็นเจ้าของที่ ดิบเถื่อนและรุนแรงเข้าครอบงำเขาจนหมดสิ้นหลิวเจียแค่นหัวเราะในลำคอ เสียงหัวเราะที่ไร้อารมณ์ใดๆ ก่อนที่กำปั้นของเขาจะพุ่ง"หึหึหึ! อยากจะดูป้ายแสดงความเป็นเจ้าของใช่ไหม ได้!!"เข้าหาใบหน้าหล่อเหลาของหวงเฟยหลงอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าผัวะ!หมัดแรกถูกชกเข้าที่แก้มซ้ายของหวงเฟยหลงอย่างจังจนร่างสูงเซไปเล็กน้อย แต่หวงเฟยหลงนั้นถึงแม้ถูกต่อยแต่ยังคงเท่อย
บทที่ 128 สมการที่ไร้คำตอบ และกรรมสิทธิ์เหนือดอกทานตะวัน!!ความมุ่งมั่น... คือทรัพยากรเพียงอย่างเดียวที่หวังหลินมีอยู่อย่างไม่จำกัด หลังจากคืนนั้นที่คฤหาสน์ตระกูลหวัง เธอก็ได้ตัดสินใจแล้ว ในเมื่อการเป็นดาวบริวารที่โคจรอยู่ห่างๆ นั้นไร้ความหมาย เธอก็จะลองเสี่ยงเดินเข้าไปในใจกลางพายุ... เผชิญหน้ากับดวงอาทิตย์ที่แผดเผาโดยตรง แม้ว่าจะต้องมอดไหม้เป็นเถ้าถ่านก็ตามสองวันต่อมา หวังหลินดักรอหลิวเจียที่ทางเดินเชื่อมระหว่างอาคารคณะเศรษฐศาสตร์และห้องสมุดกลาง เธอรู้ตารางเรียนของเขา ไม่สิ ต้องบอกว่าเธอจดจำทุกอย่างที่เป็นของเขาได้ขึ้นใจ ไม่ว่าจะเป็นอาหารที่เขาชอบ เสื้อผ้าที่เขาชอบใส่ หรือว่าเวลาส่วนใหญ่เขาเอาไปใช้ทำอะไร เด็กสาวล้วนรู้หมด เธอเฝ้ารออย่างใจจดจ่ออยู่ไม่นานร่างสูงโปร่งที่แสนจะหล่อเหลาและคุ้นเคยปรากฏขึ้น หัวใจดวงน้อยของเด็กสาวก็เต้นระรัว แต่คราวนี้... เธอไม่หลีกทางให้เขาอีกต่อไป"รุ่นพี่หลิวเจียคะ!"หลิวเจียชะงักฝีเท้า เขาหรี่ตามองเธอเล็กน้อย แววตาฉายแววรำคาญอย่างไม่ปิดบัง เขาถอนหายใจออกมาเสียงดัง ไม่พยายามที่จะปกปิดความรู้สึกด้วยซ้ำ"หวังหลินใช่ไหม!!! ฉันคิดว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะ ห







