Share

บทที่ 7  โค้วต้าสำหรับผู้ย้อนเวลา.

last update Last Updated: 2025-09-29 10:33:20

บทที่ 7  โค้วต้าสำหรับผู้ย้อนเวลา.

หลังจากที่อิ่มท้องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไป่ซานและไป่เหมยก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลียระคนสบายใจ ไป่ซินซินมองดูน้องๆ ที่หลับใหลอย่างสงบ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านในอก แต่ในขณะเดียวกันสมองของเธอก็เริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว

เธอใช้ช่วงเวลาที่เงียบสงบนี้ตั้งสติและรวบรวมความคิดอีกครั้ง ดวงตาเรียวคมกวาดมองไปรอบๆ กระท่อมที่เก่าซอมซ่อของตัวเอง หลังคาดินเหนียวแตกร้าว มีรูโหว่ให้แสงแดดส่องลอดลงมาเป็นลำ ผนังดินแตกระแหง และลมหนาวที่เริ่มพัดเข้ามาบ่งบอกว่าฤดูหนาวกำลังจะมาถึงในไม่ช้า หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป บ้านหลังนี้คงไม่อาจทนทานต่อพายุหิมะลูกใหญ่ที่อาจมาเยือนได้ เธอจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อปรับปรุงบ้าน และที่สำคัญคือต้องหาเงินให้ได้มากพอและรวดเร็วกว่านี้

"ระบบ" ไป่ซินซินเรียกในใจ

"มีวิธีไหนที่จะทำให้ฉันสามารถหาเงินได้เร็วขึ้น เพื่อนำมาสร้างบ้านใหม่ได้ทันฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงไหม?"

ติ๊ง!

[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ กำลังประมวลผลคำขอ...]

[กำลังวิเคราะห์ข้อมูลทรัพยากร, สภาพเศรษฐกิจท้องถิ่น, และศักยภาพของผู้ใช้...]

หน้าต่างโปร่งใสปรากฏขึ้นตรงหน้าไป่ซินซินอีกครั้ง คราวนี้ข้อมูลที่ปรากฏซับซ้อนกว่าเดิมมาก มีกราฟและแผนผังต่างๆ แสดงขึ้นพร้อมตัวเลขที่เธอคุ้นเคยจากชีวิตก่อน

[ข้อเสนอแนะสำหรับการสร้างรายได้อย่างรวดเร็ว:]

ทางเลือก 1: การลงทุนระยะสั้นในภาคเกษตรกรรม:

วัตถุเป้าหมาย: การเพาะปลูกพืชเศรษฐกิจที่ให้ผลผลิตเร็วและมีราคาสูง เช่น เห็ดหูหนู หรือเห็ดนางรม (มูลค่าทางการตลาดสูงในฤดูหนาว)

อัตราความสำเร็จ: 70% (ต้องมีการลงทุนในโรงเรือนและเมล็ดพันธุ์เริ่มต้น)

ความเสี่ยง: การขาดแคลนเทคโนโลยี, การถูกกีดกันจากผู้ผูกขาด, ภัยธรรมชาติ

ข้อดี: ให้ผลตอบแทนค่อนข้างสูงเมื่อสำเร็จ, สามารถสร้างงานให้คนในหมู่บ้านได้

ทางเลือก 2: การพัฒนาผลิตภัณฑ์แปรรูป:

วัตถุเป้าหมาย: แปรรูปของป่าหรือผลผลิตทางการเกษตรให้มีมูลค่าเพิ่ม เช่น การทำปลาแห้ง, เห็ดตากแห้ง, หรือซอสปรุงรส (สามารถเก็บรักษาได้นานและขนส่งได้ง่าย)

อัตราความสำเร็จ: 65% (ต้องมีสูตรเฉพาะและช่องทางการจัดจำหน่าย)

ความเสี่ยง: การแข่งขันจากผู้ผลิตรายอื่น, การยอมรับของตลาด

ข้อดี: สร้างแบรนด์ได้ง่าย, มีศักยภาพในการขยายตลาด

ทางเลือก 3: การค้าขายในตลาดอำเภอ (เริ่มแรก) :

วัตถุเป้าหมาย: การนำสินค้าจากหมู่บ้านไปขายในตลาดเสรีของอำเภอ (เช่น ปลาเผาเสียบไม้, เต้าหู้ทอดราดซอสจักรพรรดิ)

อัตราความสำเร็จ: 78% (ต้องเผชิญคู่แข่งและนักเลงท้องถิ่น)

ความเสี่ยง: การกีดกันจากเจ้าถิ่น, การขนส่ง

ข้อดี: เข้าถึงตลาดที่ใหญ่ขึ้น, สร้างรายได้ที่มั่นคง

ไป่ซินซินไล่สายตาอ่านข้อมูลแต่ละทางเลือกอย่างละเอียด เธอมองเห็นถึงศักยภาพและอุปสรรคของแต่ละหนทาง 'ทางเลือกที่ 1 และ 2 ดูเหมือนจะใช้เวลานานเกินไปสำหรับสถานการณ์ฉุกเฉินในการซ่อมบ้าน ส่วนทางเลือกที่ 3 คือการค้าขายในตลาดอำเภอ... นี่แหละคือทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้' เธอเคยเป็นนักธุรกิจหมื่นล้าน เธอรู้ดีว่าการขยายตลาดคือหัวใจสำคัญของการเติบโต

ดวงตาของไป่ซินซินเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นเธอไม่ได้รู้สึกท้อแท้กับความจนและอุปสรรคตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามความท้าทายเหล่านี้กลับจุดประกายไฟแห่งสัญชาตญาณนักธุรกิจในตัวเธอให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง 'ยุค 80 ของจีน... ผู้คนยังไม่รู้จักการค้าขายอย่างแท้จริง และที่ดินก็ยังราคาถูก... นี่มันคือโอกาสทองสำหรับฉันชัดๆ!' เธอรู้สึกราวกับว่าโชคชะตากำลังเปิดประตูบานใหญ่ให้เธอเดินเข้าไป เพื่อสร้างตำนานบทใหม่ในชีวิตนี้

แต่ก่อนอื่น... เธอต้องการ "ทุนก้อนใหญ่" จริงๆ!

"ระบบ" ไป่ซินซินเรียกอีกครั้งในใจ

"มี 'ทรัพยากรพิเศษ' ที่มีมูลค่าสูงมาก และสามารถหาได้ในระยะเวลาอันสั้นในบริเวณนี้ไหม?"

ติ๊ง!

[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ กำลังสแกนหาทรัพยากรพิเศษ...]

[กำลังประมวลผลข้อมูลภูมิประเทศเชิงลึก, สภาพแร่ธาตุ, และชีวภาพหายาก...]

หน้าต่างระบบสว่างวาบขึ้นพร้อมเสียงเพลงประกอบที่ดูยิ่งใหญ่เกินเหตุ คล้ายเพลงประกอบภาพยนตร์กำลังภายในยุคเก่าๆ ที่ชอบเปิดเวลาพระเอกเจอของวิเศษ

[ตรวจพบทรัพยากรระดับตำนาน! 'โสมพันร้อยปี' (Panax Ginseng) และ 'เห็ดหลินจือจักรพรรดิ' (Reishi Mushroom) ]

[ตำแหน่ง: ถ้ำลับบนยอดเขาเมฆา (พิกัด: X.XXX, Y.YYY) - ห่างจากหมู่บ้าน 15 กิโลเมตร]

[รายละเอียด: โสมและเห็ดหลินจือเหล่านี้มีอายุมากกว่า 1000 ปี เป็นสุดยอดสมุนไพรบำรุงกำลังและยืดอายุ มีมูลค่าทางการตลาดสูงลิบลิ่วในทุกยุคทุกสมัย!]

[อัตราความสำเร็จในการเก็บเกี่ยว: 70% (ความเสี่ยงสูง: เส้นทางทุรกันดาร, อาจพบสัตว์ป่าดุร้ายปกป้อง) ]

ไป่ซินซินเลิกคิ้วสูง เธอแทบจะหลุดขำออกมา…เอาจริงรึนี่!!

"โสมอายุพันร้อยปี? เห็ดหลินจือจักรพรรดิ? นี่มันละครจีนย้อนยุคชัดๆ!"

ในฐานะเกมเมอร์ตัวยง เธอรู้ดีว่าในเกมแนวทะลุมิติหรือย้อนอดีตแบบนี้ ตัวเอกมักจะต้องบังเอิญไปเจอสมุนไพรวิเศษพวกนี้เสมอๆ (ยิ่งเป็นนิยายของนักเขียนที่ชื่อprimพริมโรส โสม/เห็ดหลินและหวังเทียนซานนั้นไปทุกเรื่อง 555)

"นี่มันเหมือนโควต้าสำหรับคนที่ทะลุมิติหรือย้อนเวลามาเลยนะเนี่ย! สงสัยพระเจ้ากลัวฉันไม่มีแต้มต่อ"

เธอพึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม พลางเงยหน้ามองไปที่ท้องฟ้า พยักหน้าให้พวกเขาเล็กน้อย…

"แถมเป็นพันปีด้วยนะ ไม่ใช่แค่ไม่กี่สิบปี"

แม้จะคิดอย่างขบขัน แต่ดวงตาของไป่ซินซินก็ฉายแวววาวด้วยความโลภอย่างชอบธรรม 'มูลค่าสูงลิบลิ่วในทุกยุคทุกสมัย... นี่แหละคือเงินทุนก้อนใหญ่ที่ฉันต้องการ!'

"ระบบ!" ไป่ซินซินสั่งเสียงหนักแน่น

"ฉันขอใช้โควต้าสมุนไพรระดับตำนานนี้เดี๋ยวนี้เลย!"

[คำแนะนำ: ผู้ใช้ควรเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางที่อันตรายและยาวนาน ควรมีอุปกรณ์ยังชีพและยารักษาโรคติดตัวไป]

"ไม่เป็นไร! ความเสี่ยง 70% น่ะ ถ้าในชาติก่อนฉันเจอดีลที่เสี่ยงขนาดนี้ ฉันก็ยังกระโดดเข้าใส่เลย!"

ไป่ซินซินประกาศกร้าว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยไฟแห่งความท้าทาย 'ฉันจะไปนำโสมพันปีกับเห็ดหลินจือจักรพรรดินั่นมาให้ได้! เพื่อบ้านใหม่ของน้องๆ และเพื่ออนาคตของฉัน เพื่อขจัดขวากหนามในการไปสู้เส้นทางเศรษฐีของฉัน!' การผจญภัยครั้งใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!

เพราะเวลาไม่อาจจะช้าได้ ไป่ซินซินใช้เวลาช่วงที่น้องๆ หลับใหลไปกับการวางแผนการเดินทางขึ้นสู่ยอดเขาเมฆาอย่างละเอียดถี่ถ้วน แม้ร่างกายในตอนนี้จะยังไม่แข็งแรงสมบูรณ์เหมือนชาติที่แล้ว แต่เธอก็ต้องพึ่งพาตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอเริ่มจากการตรวจสอบอุปกรณ์ที่มีอยู่ในกระท่อม

มีเพียงมีดเก่าๆ ที่แทบจะไม่มีคมเลย เชือกปอที่ดูไม่แข็งแรงนัก และตะกร้าสานใบใหญ่ที่ใช้ใส่ของป่า เธอนึกถึงคำแนะนำของระบบที่บอกให้เตรียมอุปกรณ์ยังชีพและยารักษาโรคติดตัวไป

'ยารักษาโรค... จะไปหายาดีๆ จากไหนในหมู่บ้านเล็กๆ อย่างนี้?' เธอคิด แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ถึงหมอเฒ่าหลี่ ผู้เชี่ยวชาญสมุนไพรประจำหมู่บ้าน 'นั่นแหละ! เขาจะต้องมียาที่จำเป็นแน่ๆ!'

ส่วนอาหารสำหรับเดินทาง ไป่ซินซินคิดอย่างถี่ถ้วน เธอไม่สามารถแบกข้าวสารไปได้มากนัก และอาหารสดก็เก็บได้ไม่นาน เธอต้องการสิ่งที่ให้พลังงานสูง เก็บได้นาน และที่สำคัญที่สุดคือต้องหาได้ง่ายและรวดเร็ว เพื่อไม่ให้เสียเวลาอันมีค่าในการออกเดินทาง

"ระบบ" เธอเรียกในใจ

"มีแหล่งอาหารที่สามารถหาได้รวดเร็วที่สุดในบริเวณใกล้เคียงตอนนี้ไหม ที่ให้พลังงานสูงและเหมาะกับการเดินทางไกล?"

ติ๊ง!

[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ กำลังสแกนทรัพยากรอาหาร...]

[ตรวจพบแหล่งอาหารที่มีศักยภาพสูงสุด:]

ปลา (ปลาหลี่ฮื้อ) : มีมากในคุ้งน้ำท้ายหมู่บ้าน ชาวบ้านจับได้ยากเพราะไม่รู้วิธี

ข้อดี: โปรตีนสูง, สามารถแปรรูปเป็นปลาแห้งได้,

วิธีการจับ..

[คำแนะนำเร่งรัด: “หลุมดักปลาแบบ 3 ชั้น”] 

ความสำเร็จ: 94%

ทรัพยากรที่ใช้: จอบ 1 อัน, แรงงาน 1 คน, ไม้ไผ่หรือเสาปักแนวกันปลา

เวลาสร้าง: ครึ่งวัน

รายได้ต่อรอบ: 3–7 ตะกร้าปลาตัวใหญ่ (ถ้าใช้เหยื่อล่อเสริมจะเพิ่มผลลัพธ์)

เห็ด (เห็ดหอมภูเขา) : พบได้บนภูเขาหลังบ้าน

ข้อดี: ให้พลังงาน, สามารถตากแห้งเก็บได้นาน, มีมูลค่าทางการตลาดสูง

อัตราความสำเร็จ: 85% (สำหรับการเก็บเกี่ยว)

ไป่ซินซินยิ้มมุมปากเห็ดสินะ... ของถนัดฉันเลยนี่ แต่ปลานี้ดีมากระบบถึงขนาดบอกวิธีจับให้เธอและหากว่าทำตามยังจะประสบความสำเร็จถึง 94 % ซึ่งนั้นเท่ากับ100 % แล้ว! นี้คือดีสุด…ฉับพลันบางสิ่งก็วิ่งผ่านเข้ามาในหัวของเธอ ไป่ซินซินขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางนึกถึงสิ่งสำคัญอีกอย่าง

"ระบบ ไม่มี 'โควต้าแลกเปลี่ยนอาหารหรือสิ่งของ' จากระบบหรือ?"

เพราะจากประสบการณ์อ่านนิยายทะลุมิติย้อนอดีตพร้อมระบบ…เธอมักจะเห็นเหล่านางเอกนางร้ายสามารถแลกเปลี่ยนสิ่งของหรือนำสิ่งของจากอดีตขายให้ระบบได้ เหตุใดระบบของเธอจึงไม่เสนอเรื่องนี้

ติ๊ง!

[ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จ: ฟังก์ชัน 'แลกเปลี่ยนทรัพยากร' ยังไม่พร้อมใช้งานในเวอร์ชันปัจจุบัน]

[จำเป็นต้องมีการอัปเกรดระบบเพิ่มเติมเพื่อปลดล็อกฟังก์ชันดังกล่าว]

ไป่ซินซินตาโตขึ้นทันที

"แสดงว่ามีใช่ไหมล่ะ!!!... แสดงว่ามันมีฟังก์ชันนั้นอยู่จริงในอนาคต!"

เธอถามอย่างตื่นเต้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ระบบเงียบงัน ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ไม่มีหน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นอีกครั้ง...

แต่สำหรับไป่ซินซิน นั่นคือคำตอบที่เสียงดังที่สุดแล้ว! เสียงเงียบของระบบยืนยันว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นถูกต้อง! ความสามารถในการแลกเปลี่ยนสิ่งของหรืออาหารผ่านระบบนั้นมีอยู่จริง เพียงแต่ยังไม่ถูกปลดล็อก! นี่คืออีกหนึ่งเป้าหมายสำคัญที่เธอต้องทำให้สำเร็จในอนาคต!

**** ไรท์บอกแล้วเดินทางทะลุมิติย้อนเวลาพร้อมไรท์ ไม่ลำบากหรอก 5555 ****

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s   บทที่ 13  สมบัติแห่งขุนเขา ep 2

    บทที่ 13 สมบัติแห่งขุนเขา ep 2“ระบบ! ตัดชิ้นเนื้อหมีดำออกมาหนึ่งส่วนทำให้เป็นชินเล็กๆ และโยนออกไปให้ไกลที่สุด! ให้มันไปคนละทิศกับฉัน! โยนกลับไปด้านหลังให้มากที่สุด” เธอสั่งอย่างรวดเร็ว เสียงลมหายใจหอบกระชั้นพรึ่บ!ในเสี้ยววินาทีนั้น ชิ้นเนื้อหมีดำขนาดใหญ่เท่ากำปั้นก็ปรากฏขึ้นในอากาศจากนั้นมันก็กระจายไปทั่วทิศทางที่ และมากสุดเป็นด้านหลังเพื่อดึงความสนใจของเจ้างูเหลือมยักษ์เสียงครูดครืดของงูเหลือมยักษ์ชะงักไปชั่วขณะ มันหยุดการไล่ล่า แล้วส่วนหัวขนาดใหญ่ของมันก็หันไปยังทิศทางที่ชิ้นเนื้อตกลงไป มันพุ่งเข้าหาแต่ละชิ้น และหงุดหงิดเล็กน้อยที่แต่ละชิ้นนั้นช่างเล็กเหลือเกินราวกับเจ้าตัวที่วิ่งอยู่ข้างหน้านั้นขี้เหนียวทำให้เป็นชิ้นเล็กเพื่อที่จะให้มันต้องวนไปเก็บหลายๆ ครั้ง ไป่ซินซินไม่รอช้า เธอใช้จังหวะนี้ วิ่งสุดฝีเท้า กระโดดข้ามลำธารเล็กๆ และกระโดดขึ้นไปเกาะกับเถาวัลย์ขนาดใหญ่เพื่อปีนขึ้นเนินสูงชันอย่างรวดเร็วย้อนกลับไปในเสี้ยววินาทีก่อนหน้านั้น เมื่อไป่ซินซินสั่งระบบให้ตัดชิ้นเนื้อ ระบบได้ทำการวิเคราะห์อย่างรวดเร็วถึงปริมาณที่จำเป็นต่อการเบี่ยงเบนความสนใจของงูโดยให้สูญเสียทรัพยากรน้อยที

  • (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s   บทที่ 12 สมบัติแห่งขุนเขา  ep 1 

    บทที่ 12 สมบัติแห่งขุนเขา ep 1 ‘ว้าว! นี่มันสุดยอดไปเลย!’ไป่ซินซินรู้สึกราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ที่ถูกใจที่สุดในโลก เธอทดลองนำสิ่งของเข้าๆ ออกๆ จากมิติเก็บของในมโนสำนึกอีกสองสามครั้ง ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว นี่ไม่ใช่แค่คลังเก็บของ แต่มันคือมิติส่วนตัว ที่จะเปลี่ยนกฎเกณฑ์ทุกอย่างในการเอาชีวิตรอดและสร้างความมั่งคั่งในยุคนี้!เธอเหลือบตามองบนเล็กน้อยไปยังยอดเขาเมฆาที่ปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบ ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นที่แรงกล้ายิ่งกว่าเดิมไป่ซินซินออกเดินหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว ก้าวเท้าแต่ละก้าวอย่างมั่นคงและเด็ดเดี่ยว เธอไม่ต้องกังวลเรื่องสัมภาระหนักอึ้งอีกต่อไป เพราะทุกอย่างถูกจัดเก็บไว้อย่างเรียบร้อยในมิติเก็บของ เธอสามารถหยิบของที่ต้องการออกมาใช้ได้ทุกเมื่อที่นึกถึงอากาศบนยอดเขายิ่งเบาบางและหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ หมอกหนาทึบปกคลุมไปทั่ว ทำให้ทัศนวิสัยจำกัด แต่ไป่ซินซินไม่ย่อท้อ เธอใช้เสื้อคลุมของพ่อที่หนาและอบอุ่นที่อยู่ในมิติเก็บของออกมาสวมใส่ทันที มันช่วยกันลมหนาวที่กัดกินกระดูกได้อย่างดีในขณะที่เธอกำลังก้าวผ่านพุ่มไม้หนาแน่น ระบบก็ดังขึ้นในหัวของเธอติ๊ง![ตรว

  • (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s   บทที่ 11  ฟังก์ชั่นมิติเก็บของ

    บทที่ 11 ฟังก์ชั่นมิติเก็บของหลังจากเก็บเห็ดหลินจือจักรพรรดิได้อย่างภาคภูมิใจ ไป่ซินซินไม่ได้หยุดพักนานนัก สายตาแน่วแน่มุ่งตรงไปยังยอดเขาเมฆาที่สูงเสียดฟ้า อากาศเริ่มเบาบางลงเรื่อยๆ ความหนาวเย็นกัดกินเข้ามาถึงกระดูกราวกับมีเข็มนับพันเล่มทิ่มแทง เสื้อคลุมของพ่อที่เคยรู้สึกหนาพอเริ่มไม่สามารถต้านทานอุณหภูมิที่ลดต่ำลงได้อีกต่อไป แต่แรงปรารถนาที่จะนำ โสมพันร้อยปี กลับไปให้ครอบครัว คือไฟที่ลุกโชนอยู่ในใจเธอ ไม่ให้เธอยอมแพ้เส้นทางที่นำไปสู่โสมพันร้อยปีนั้นแตกต่างจากที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง มันคือการปีนป่ายหน้าผาหินปูนที่สูงชันเสียดฟ้า ผิวหินเต็มไปด้วยตะไคร่น้ำและมอสที่ลื่นปรื๊ดราวกับทาน้ำมันไว้ และมีหมอกหนาทึบปกคลุมตลอดเวลาจนมองไม่เห็นแม้แต่ปลายเท้าติ๊ง!เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ไป่ซินซินรู้สึกหวิวในใจเล็กน้อย เพราะทุกครั้งที่เสียงนี้ดังขึ้น มักจะตามมาด้วยคำเตือนเกี่ยวกับอันตรายเสมอ[พื้นที่เขตอันตรายระดับ A: ตรวจพบสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สองชนิดกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด] [หลบหนีทันที! อัตราการรอดชีวิตในบริเวณ: 5%] [ตำแหน่งสิ่งมีชีวิต: ด้านหน้า 50 เมตร]ไป่ซินซินตาเบิกกว้าง ความวิตกกังวล

  • (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s   บทที่ 10  ความเสี่ยง 70%ที่ต้องแบกรับเอง...

    บทที่ 10 ความเสี่ยง 70%ที่ต้องแบกรับเอง...เส้นทางสู่ยอดเขาเมฆาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มันเต็มไปด้วยหินผาขรุขระ ทางลาดชันที่ต้องปีนป่าย และป่าทึบที่แสงอาทิตย์ยังส่องไม่ถึง บางช่วงเธอต้องใช้มือช่วยยึดเกาะก้อนหินเพื่อปีนขึ้นไป บางช่วงต้องใช้มีดถางทางที่เต็มไปด้วยพุ่มไม้หนาทึบ แต่ไป่ซินซินไม่ย่อท้อ เธอเดินหน้าต่อไปอย่างมุ่งมั่น ความคิดถึงบ้านใหม่ที่อบอุ่นสำหรับน้องๆ คือแรงผลักดันที่สำคัญที่สุดของเธอ'โสมพันปี... เห็ดหลินจือจักรพรรดิ... พี่มาแล้ว!!!!!'เธอพึมพำกับตัวเอง สายลมหนาวพัดโชยมาปะทะใบหน้า บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าของเธอที่ย่ำไปบนใบไม้แห้งกรอบแกรบราวกับเสียงกลองศึกที่ปลุกเร้าจิตวิญญาณนักสู้ในตัวเธอให้ตื่นขึ้นเต็มที่ดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงอ่อนๆ เหนือทิวเขา เปลี่ยนผืนฟ้าสีดำสนิทให้กลายเป็นสีครามอมชมพู ภาพเบื้องหน้าคือหมอกหนาทึบที่ลอยอ้อยอิ่งปกคลุมยอดเขา ราวกับม่านลึกลับที่ซ่อนเร้นความลับและอันตรายเอาไว้ ไป่ซินซินรู้ดีว่า ยิ่งสูงขึ้นไปมากเท่าไหร่ อากาศก็จะยิ่งบางเบาและหนาวเย็นมากขึ้นเท่านั้น เธอต้องใช้เสื้อคลุมของพ่อที่หนาและอบอุ่นเป็นเกราะกำบังจากความหนาวเหน็บที่เริ่มกัดกิ

  • (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s   บทที่ 9 ออกเดินทาง

    บทที่ 9 ออกเดินทางแน่นอนว่าหลังจากที่ไป่ซินซินมุ่งหน้าไปบริเวณที่ระบบวิเคราะห์ความสำเร็จบอกไม่นาน เธอก็กลับลงมาจากเขา ตัวตะกร้าที่สะพายมาเต็มแน่นไปด้วยเห็ดหอมดอกใหญ่สีน้ำตาลเข้ม และยังมีเห็ดโคนสีขาวนวลที่ผุดขึ้นมาเป็นกลุ่มๆ ราวกับว่าพวกมันรอการค้นพบจากเธออย่างไรอย่างนั้น นอกจากเห็ดเหล่านั้นแล้ว เธอยังได้ผักป่ากลับมาอีกหอบใหญ่ แน่นอนว่าเพราะมีระบบชี้นำทำให้เธอรู้ว่าผักชนิดไหนที่สามารถกินได้ ชนิดไหนที่กินไม่ได้ ดังนั้นครั้งนี้การขึ้นภูเขาของเธอก็ประสบความสำเร็จอีกครั้งเมื่อไป่ซินซินเดินกลับมาถึงกระท่อม ไป่เหมยที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าบ้านก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที ดวงตาเล็กๆ เบิกกว้างเมื่อเห็นของที่พี่สาวหอบหิ้วมา“พี่ใหญ่! กลับมาแล้ว! แล้วนี่อะไรคะ เต็มตะกร้าเลย!”ไป่เหมยร้องด้วยความตื่นเต้น มือเล็กๆ ชี้ไปที่ตะกร้าเห็ดไป่ซานที่ออกมาดูด้วย ก็เบิกตาโตไม่แพ้กัน“โห! เห็ดเยอะแยะเลยครับพี่ใหญ่! แล้วนี่ผักอะไรครับ ไม่เคยเห็นเลย!”ไป่ซินซินยิ้มกว้าง “พี่กลับมาแล้วจ้ะ! นี่ไง เห็ดหอมกับเห็ดโคน แล้วก็ผักป่าที่เราจะเอาไว้กินกันนะ”เธอลูบหัวน้องๆ อย่างอ่อนโยน“พวกเราจะได้มีของอร่อยๆ กินกันตลอดฤดูหนาวเลย!

  • (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s   บทที่ 8 เตรียมการก่อนออกเดินทาง 

    บทที่ 8 เตรียมการก่อนออกเดินทาง หลังจากที่ได้ทราบว่าระบบวิเคราะห์ความสำเร็จที่อยู่ในหัวของเธอสามารถที่จะอัปเกรดได้ ทำให้ไป่ซินซินมีกำลังใจมากขึ้นเป็นทวีคูณ อย่างน้อยหากว่าอัปเกรดแล้ว เธอก็น่าจะหาข้าวปลาอาหารและข้าวของต่างๆ ได้ง่ายขึ้นกว่าเดิมมาก ความคิดนี้ทำให้ใบหน้าของเธอเปื้อนรอยยิ้มอย่างมีความหวัง เธอลงมือเตรียมการต่อทันทีด้วยความกระตือรือร้นเพราะการจุขึ้นภูเขาเธอยังต้องหาเสื้อผ้าที่หนาพอจะกันลมหนาวบนภูเขาสูงด้วย แม้จะเป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ยอดเขาสูงย่อมมีอากาศที่แตกต่างออกไป อุณหภูมิที่ลดต่ำลงอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้หากเตรียมตัวไม่พร้อม เธอนึกถึงเสื้อคลุมเก่าๆ ของพ่อที่เก็บอยู่ในหีบไม้ใบเล็ก มันเป็นเสื้อที่ทำจากผ้าฝ้ายเนื้อหนา แม้จะเก่าและมีรอยปะบ้าง แต่น่าจะพอช่วยกันลมหนาวได้ เธอลองสวมดู เสื้อตัวใหญ่โคร่งจนเกือบคลุมไปทั้งร่างผอมบางของเธอ แต่ก็ให้ความรู้สึกอบอุ่นได้ดีไป่ซินซินใช้เข็มและด้ายที่หาเจอ เย็บซ่อมแซมเสื้อคลุมตัวนั้นอย่างพิถีพิถัน รอยขาดต่างๆ ถูกเย็บปะอย่างบรรจง พลางคิดถึงอันตรายที่รออยู่บนยอดเขา 'สัตว์ป่าดุร้ายปกป้องงั้นหรือ? ไม่ว่าจะตัวอะไร ฉันก็ต้องผ่านมันไปให้ได้!' ดว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status