เกิดเหตุ

"ขอโทษอีกครั้งนะคะ ดิฉันจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” พายอาร์รีบกล่าวกับชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเร่งรีบ เพราะกลัวชายหนุ่มจะโกรธเธอ

พายอาร์จึงรีบเร่งเก็บเครื่องมือทำความสะอาดต่างๆ ลงในรถเข็นแล้วเข็นออกไปในทันที

มาร์ตินได้แต่มองตามแผ่นหลังหญิงสาวแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมาพักผ่อน

"เฮ้อ เกือบไปแล้ว” พายอาร์ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ

 

+++++++++++++

 

"นายครับ กลุ่มเพื่อนๆ นายมาถึงแล้วนะครับ ตอนนี้กำลังรอนายอยู่ที่ห้องรับรองแขกครับ" โทมัส มือขวามาร์ติน

"อืม"

แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปยังห้องรับรองแขกพิเศษที่มีเพื่อนๆ ของเขารออยู่ในห้อง

"เชิญครับนาย” โทมัส

"สวัสดีครับนาย” โรม บอดี้การ์ดมือซ้ายคนสนิทของมาร์ตินอีกคนกล่าวทักทายเจ้านายหนุ่ม

"อืม ทำงานดีมาก" มาร์ติน ขันรับลูกน้องคนสนิทอีกคนพร้อมด้วยคําเอ่ยชมที่ทำงานที่ได้รับมอบหมายได้อย่างเรียบร้อยดีทุกอย่าง

"ขอบคุณครับนาย” โรมโค้งศีรษะรับคำชม

เมื่อมาร์ตินเปิดประตูเข้ามาในห้องก็มีเสียงหนึ่งทักทายขึ้นมาทันที

"ว่าไงครับคุณมาร์ตินสุดหล่อ กว่าจะลงมาหาเพื่อนๆ ได้งานปาร์ตี้ก็ใกล้จะได้เวลาเริ่มงานอยู่แล้ว” เคนตะ หนุ่มหล่อลูกครึ่งญี่ปุ่นจอมเจ้าชู้เอ่ยทักขึ้นมาก่อนใครเพื่อน

"เออ นั้นดิวะ” ลูก้า หนุ่มหล่อ อิตาลีสุดโหดเห็นด้วยกับเพื่อน

"ทำงาน” มาร์ตินตอบเพื่อนด้วยใบหน้านิ่งๆ ตามแบบฉบับของเขา

"ทำงานจริงหรือกำลังหลบหน้าใคร” ลูก้าถามเพื่อนรักอย่างจริงจัง

"เออ นั้นซิ" เคนตะเห็นด้วยกับเพื่อนอีกคน

"ทำไมกูต้องหลบหน้า กูไม่ได้ทำอะไรผิด" มาร์ตินพูดขึ้นอย่างจริงจังเช่นเดียวกับเพื่อนเขา

"เออ มึงคิดแบบนั้นได้ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมึง” ลูก้าพูดขึ้นมาอีกครั้งกับเพื่อน

"พอๆ อย่าคุยเรื่องเครียดๆ เลยวันเกิดน้องสาวกู พวกมึงสองคนเตรียมของขวัญอะไรให้น้องกูบ้าง” เคนตะถามเพื่อนๆ

"ของขวัญวันเกิดน้องมึง แล้วมึงเกี่ยวอะไรด้วย" ลูก้าถามเพื่อนกลับแล้วมองสีหน้าไร้ยางอายของเพื่อนด้วยท่าทีรังเกียจ

"อ้าว!กูเป็นพี่ กูก็ต้องรู้ไหมวะ"

(..........) มาร์ตินกับลูก้าส่ายศีรษะพร้อมกันด้วยความเบื่อหน่าย

"แล้วคิโกะอยู่ไหน” มาร์ตินถามเพื่อน

"น่าจะแต่งตัวอยู่ที่ห้องกับมีนา" เคนตะพูดเสร็จก็มองหน้ามาร์ตินในทันที

มาร์ตินนั่งดื่มไวน์เงียบๆ ไม่พูดอะไรต่อ

"อีก 30 นาทีงานก็จะเริ่มแล้ว" เคนตะทำลายความเงียบ

"ได้ข่าวมาว่ามีการแสดงโชว์สุดพิเศษด้วยนะ" เคนตะยังคงพูดต่อ

"เสียดาย ไอ้คิมหันต์มันไม่ได้มา” เคนตะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

"ก็มันติดเมีย เห่อลูก ก็ต้องเข้าใจ ได้เมียได้ลูกก่อนใครเพื่อน” ลูก้าพูดขึ้นมาบ้าง

"นั้นซิ กูก็คิดว่าในกลุ่มเราจะเป็นไอ้ติน! ที่จะแต่งงานมีลูกก่อนใครซะอีก" เคนตะพูดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจอีกครั้ง

"โอ๊ยยยย!" เสียงเคนตะดังขึ้นเมื่อโดดลูก้าเตะเข้าที่เท้าอย่างจังพร้อมจะต่อว่าเพื่อนแต่กลับเจอสายตาขอเพื่อนให้หันไปมองทางมาร์ตินซะก่อนจึงทำให้เคนตะรู้สึกตัวว่าตัวเองนั้นได้พูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไปอีกแล้ว

"กูขอโทษ” เคนตะมองหน้ามาร์ตินแล้วพูดขึ้นมา

(.......) มาร์ตินไม่ได้พูดหรือแสดงสีหน้าอะไรราวกับว่าสิ่งที่เพื่อนพูดไม่ได้มีผลกระทบต่อเขาเลยสักนิด

จากนั้นทั้งสามคนก็พูดคุยกันต่อในเรื่องงานจนกระทั่งได้เวลาฉลองปาร์ตี้วันเกิดของคิโกะ

"นายครับ ได้เวลาแล้วครับ” โทมัสลูกน้องคนสนิทเข้ามาบอกเจ้านายหนุ่มกับเพื่อนๆ พร้อมเปิดประตูให้เจ้านายทั้งสามหนุ่มเดินออกไป

ระหว่างที่ทั้งสามหนุ่มกำลังเดินไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยง มาร์ตินได้ถามลูกน้องคนสนิททั้งสองคนขึ้นมา

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม"

"มีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อยครับ" โรม บอดี้การ์ดมือซ้ายของมาร์ตินกล่าว

"เรื่องอะไร" มาร์ตินถาม

"เห็นคุณเอมี่ที่รับผิดชอบหน้าที่จัดงานบอกว่ามีเด็กที่อยู่ในความดูแลที่มีหน้าที่ในการแสดงเต้นโชว์ชุดพิเศษได้เกิดอุบัติเหตุขึ้นครับ" โรมลูกน้องคนสนิทกล่าว

"แล้วตอนนี้จัดการแก้ไขปัญหาไปถึงไหนแล้ว" มาร์ตินถามลูกน้องคนสนิท

"ตอนนี้กำลังแก้ไขสถานการณ์อยู่ครับ เพราะกว่าการแสดงโชว์จะเริ่มแสดงขึ้นอีก 30 นาทีครับนาย" โรมตอบมาร์ตินอีกครั้ง

"อืม จัดการให้เรียบร้อย อย่าทำให้เกิดปัญหาขึ้น"

"ครับ/ครับ" ลูกน้องคนสนิททั้งสองตอบรับ

 

#### ห้องจัดฉลองปาร์ตี้วันเกิด####

แล้วมาร์ตินกับเพื่อนๆ ก็ได้เดินทางเข้ามาในงานที่ได้จัดขึ้นในห้องจัดเลี้ยงสุดพิเศษซึ่งมีความหรูหราและอลังการเป็นอย่างมาก

พร้อมด้วยเสียงดนตรีบรรเลงเพลงอันไพเราะจากศิลปินมืออาชีพที่มีชื่อเสียง

"ทางนี้ค่ะ" เสียงหวานจากหญิงสาวน่ารักของคิโกะได้ดังขึ้นมา

ทั้งสามหนุ่มเพื่อนสนิทจึงเดินเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมกัน

"สวัสดีค่ะ พี่มาร์ติน พี่ลูก้า” คิโกะทักทายทั้งสองหนุ่มด้วยรอยยิ้มหวาน

"อ้าว แล้วพี่ละ ไม่เห็นทักกันเลย? " เคนตะถามน้องสาวอย่างน้อยใจ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เราก็เพิ่งเจอกันไปเองหนิคะ" คิโกะกล่าวกับพี่ชายแล้วหัวเราะกับท่าทีที่เหมือนเด็กน้อยของพี่ชาย

"หัวก็ยังไม่ล้าน ทำเป็นน้อยใจไปได้นะมึงอะ ฮ่า ฮ่า “ลูก้าเอยแซวเพื่อนสนิท

ส่วนมาร์ตินนั้นไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแค่ยิ้มกับสถานการณ์ตรงหน้าเท่านั้น

"ทานอะไรกันดีคะ เดี๋ยวคิโกะบริการพี่ๆ เองค่ะ"

"ไม่เป็นไร พี่ๆ ดูแลกันเอง วันนี้เป็นวันพิเศษของคิโกะนะ เจ้าของวันเกิดดูแลแขกคนอื่นๆ เถอะ” มาร์ตินบอกกับคิโกะอย่างอ่อนโยน

แม้ว่ามาร์ติน ลูก้าและคิมหันต์นั้นจะไม่ได้เป็นพี่ชายในสายเลือดแท้ๆ แต่พวกเขาก็รักและเอ็นดูคิโกะเหมือนเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพวกเขา

"ขาดเหลือ หรือต้องการอะไรก็บอกโทมัสกับโรมได้ตลอดเลยนะ” มาร์ตินบอกกับคิโกะ

"ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” คิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม

ไม่ใช่แค่สามหนุ่มหล่อที่รักและเอ็นดูคิโกะ แต่คิโกะเองก็รักและเคารพพี่ๆ ทั้งสามคนอย่างพี่ชายแท้ๆ เช่นเดียวกัน

"งั้นคิโกะไปดูแลแขกคนอื่นก่อนนะคะ"

"ครับ/ครับ/ครับ" มาร์ติน ลูก้า เคนตะ

ทั้งสามหนุ่มจึงได้เดินเข้าไปนั่งดื่มไวน์ตรงโต๊ะโซฟา VIP แล้วคุยเรื่องงานอย่างสบายๆ

 

++++++++++++++++

 

ทางด้านพายอาร์ตอนนี้เธออยู่ในชุดนักเต้นโชว์สุดพิเศษที่จะต้องขึ้นทำการแสดงในอีกไม่ช้าด้วยความตื่นเต้น

ย้อนไปเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว หลังจากที่พายอาร์ได้ออกมาจากห้องมาร์ติน ในขณะที่กำลังเก็บเครื่องมือทำความสะอาดไว้ในตู้ ก็ได้มีเสียงเรียกดังขึ้นมาอย่างเร่งรีบ

"พายอาร์ พายอาร์ มากับเราเร็ว” พร้อมด้วยมือบางที่มาจับมือของพายอาร์แล้วออกเดินอย่างรวดเร็วซึ่งเสียงที่เรียกคือเสียงของวิวเพื่อนสนิทเธอ

"เดี๋ยววิว เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมถึงรีบร้อนแบบนี้? " พายอาร์ถามเพื่อนสาว

"ไปกับวิวก่อนนะ แล้วจะเล่าให้ฟัง"

แล้วสองสาวเพื่อนสนิทก็เข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเอมี่หัวหน้าที่ดูแลเรือลำนี้

"มาแล้วค่ะพี่เอมี่" วิว รีบกล่าวขึ้นมา

"ดีมาก” เอมี่ตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาพายอาร์ทันทีด้วยท่าทีร้อนรนใจ

"ช่วยพี่ด้วยนะ น้องพาย"

"ชะ...ช่วยอะไรคะ” พายอาร์ทำหน้างุนงงด้วยความสงสัย

"เห็นวิวบอกว่าน้องพายเต้นเก่งใช่ไหม"

"เอ่อ..คือว่า ไม่ได้เก่งขนาดนั้นค่ะ" พายอาร์รีบพูดถ่อมตัวอย่างนอบน้อม

"พี่อยากให้น้องพายมาเต้นการแสดงโชว์ชุดพิเศษกับกลุ่มของวิวน่ะ เพราะตอนนี้มีนักเต้นของเราได้รับอุบัติเหตุทำให้บาดเจ็บตรงข้อเท้าไม่สามารถทำการแสดงโชว์ได้" เอมีอธิบาย ก่อนจะมองพายอาร์ด้วยสายตาขอร้อง

"พี่จึงอยากขอให้น้องพายมาทำการแสดงในครั้งนี้ด้วย" เอมี่แสดงสีหน้าคาดหวัง

"แต่พายไม่ได้ฝึกซ้อมมาก่อนเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยววิวซ้อมให้พายเอง"

"ดีๆๆ ตามนี้เลยนะ ก่อนที่งานจะเริ่มขึ้นยังพอมีเวลาอยู่ 30 นาที ใช้เวลานี้ฝึกซ้อมเอานะ" เอมี่บอกทั้งสองคน

"งั้นพี่จะไปดูความเรียบร้อยต่อข้างนอกก่อนนะ"

"ค่ะ/ค่ะ"

"เราขอโทษนะด้วยพาย” วิวเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่พี่เอมี่เดินออกไปแล้ว

"วิว ไม่น่าเผลอปากไปบอกกับพี่เอมี่ว่าพายเต้นเก่งไม่แพ้เราแบบนั้นเลย"

ตอนนั้น วิวเห็นพี่เอมี่หน้าเครียดมากเพราะหานักเต้นมาแทนคนที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้ เพราะคนที่เป็นนักแสดงเต้นได้แบ่งงานกันหมดแล้ว จะดึงหรือเปลี่ยนก็ไม่ได้มันจะทำให้เกิดผลเสียที่ตามมาเยอะถ้าทำแบบนั้น

วินาทีนั้นวิวก็นึกขึ้นได้ว่าพายก็เคยเป็นนักเต้นประจำของโรงเรียนมาก่อนและเต้นเก่งด้วยจึงทำให้วิวรีบเสนอชื่อพายให้กับพี่เอมี่ในทันทีโดยที่ลืมถามความสมัครใจของเพื่อนก่อน

"ไม่เป็นไร พายเข้าใจและพายไม่ได้โกรธอะไรวิวเลยนะ” พายอาร์ยิ้มปลอบใจเพื่อนเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายทำสีหน้ารู้สึกผิด

"พายแค่กลัวว่าจะทำการแสดงออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควรเพราะไม่ได้ซ้อมมาก่อนเท่านั้นเอง"

"พายไม่ต้องกลัวเลย เดี๋ยววิวฝึกซ้อมให้เอง" ทั้งสองสาวเพื่อนสนิทยิ้มให้แก่กันแล้วพากันไปที่ห้องซ้อมเต้นทันทีเพราะมีเวลาแค่ 30 นาทีเท่านั้นในการฝึกการแสดงครั้งนี้