เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 4 เด็กที่มารับ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-30 13:18:48“เป็นไงมั่งอ้อน ไหวมั้ย”
“อะ...อืม หัวหมุนติ้วๆ เลยค่ะพี่สาม”
“งั้นกลับบ้าน บอกแล้วอย่ากินเยอะแบบนั้น บอกให้ยืนรอ เผลอแป๊บเดียว เดินมาถึงนี่ได้ไง”
คนชื่อสามบ่น ประคองกันเดินโซซัดโซเซมุ่งหน้าออกจากซอยเล็กแห่งนี้เพื่อเข้าสู่ถนนหลัก จุดที่เขาจะไปเช่นกัน
ฟ้าครามมองแล้วส่ายหน้า ก้าวเท้าตามเนิบช้า เด็กสาวสมัยนี้แก่นกล้าเกินตัวจริง และเธอคงรู้สึกว่าถูกเดินตามจึงหันกลับมาหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่
“เดินตามมาทำไม น้องสาวฉันไม่ได้ทำงานอย่างที่คุณคิดหรอกนะ เข้าใจผิดแล้ว”
“ตามเติมอะไร ต่อให้พวกเธอทำงานนั้นจริง ฉันไม่มีอะไรอารมณ์จะซื้อหรอกนะ ที่เดินมาเพราะฉันจะไปทางนี้อยู่แล้ว”
“เอ๊ะ...บอกไม่ได้ทำ”
“หมีแก่ขี้บ่น คิคิ”
“ไม่ต้องหัวเราะ ดูซิเนี่ย เมาแบบนี้กลับไป โดนหยิกเนื้อเขียว นี่ฉันจะทำยังไงกับแกดียัยอ้อน เฮ้อ...”
ฟังแล้วชวนคิด สงสัยหนีผู้ปกครองมาเที่ยว หน้าตาที่แต่งเสียเข้มจัดแลดูอ่อนวัยอยู่ไม่น้อย อายุถึงยี่สิบกันหรือยังไม่รู้ ฟ้าครามคิด
เดินไม่กี่นาทีก็ถึงถนนเส้นหลัก ป้ายรถเมล์อยู่ทางซ้าย เขาเห็นทั้งสองประคับประคองกันโซเซทุลักทุเล หลายครั้งที่เกือบจะล้ม แม่เมรีขี้เมาก็หัวเราะอย่างกับสนุกนักหนา ขณะที่คนเป็นพี่บ่นกระปอดกระแปดทั้งยังชำเลืองมาทางเขาที่เดินตามเป็นระยะๆ สายตาระแวดระวัง
ฟ้าครามไม่รู้ตัวว่า ตนเองทอดฝีเท้าช้าลงมากแค่ไหน หน้าตาเรียบดุ มองผ่านคล้ายไม่สนใจ แต่ทุกการเคลื่อนไหวของสองสาวอยู่ในสายตา
เมื่อพวกเธอหยุดก่อนถึงป้ายรถเมล์เล็กน้อย เขาก็หยุดห่างออกมา คิดไพล่ไปว่าจุดนี้น่าจะทำให้คนที่นัดไว้ มองเห็นเขาได้ชัด และอดไม่ได้ปรายตาไปมองสองสาว
ถ้าพวกเธอไม่ใช่ไก่ก็คงเด็กใจแตกหนีที่บ้านมาเที่ยวล่ะว้า เมื่อครู่ยังบ่นอยู่ว่าจะโดนหยิกเนื้อเขียว
ปริ้นๆ
“เฮีย เฮียคราม”
เสียงแตรรถยนต์ดังพร้อมเสียงเรียกดึงความสนใจของฟ้าครามจากสองสาว กระจกด้านข้างคนขับลดลงจนหมดทำให้เขามองเห็นหน้าหนุ่มรุ่นน้องนามเพชรพญาได้ชัดเจนจากแสงไฟที่อยู่รายรอบบริเวณนั้น
“เพชร”
“ขึ้นมาเลยเฮีย”
เพชรพญารีบบอก มองซ้ายขวาจากกระจกข้างรถ ก่อนจะมองข้างหลังเมื่อหนุ่มรุ่นพี่เปิดประตูขึ้นมานั่งเรียบร้อย และกำลังจะพารถออกจากบริเวณนั้น หากภาพที่สะท้อนในกระจกทำให้ชะงัก
“เวร”
“มีอะไรวะ”
เพชรพญาไม่ได้ตอบเพราะรีบเปิดประตูลงรถไปในลักษณะฉุนเฉียว ฟ้าครามมองตามอย่างแปลกใจ ก็เห็นรุ่นน้องหนุ่มเดินตรงไปหาสองสาว เขานิ่วหน้า ไม่ได้ยินหรอกว่าเพชรพญาคุยอะไรกับผู้หญิงชื่อสาม เห็นแต่สีหน้าบึ้งตึงของหมอนั่น ก่อนที่คนชื่อสามจะสะบัดหน้าประคองน้องเธอตรงมาที่รถ เพชรพญาเดินตาม หน้าตึงสนิท
ขึ้นมาบนรถ สามหรือตรีนุชตวัดตาขวางๆ มามองคนขับและคนช่างเจ้ากี้เจ้าการ ก่อนจะมองเลยมาที่หนุ่มอีกคน คนที่เดินตามพวกเธอออกมาจากซอย
“เพื่อนคุณนี่เอง มิน่า...” พูดแล้วบิดปาก
“มิน่าอะไร ทำเสียงให้มันดีๆ หน่อยนะเรา ความผิดติดตัวยังไม่สำนึก”
“ผิดอะไรตรงไหน”
“ผิดตรงที่พาอ้อนมาเที่ยวกลางคืนไง แถมกินเหล้าเมาเละ หลักฐานเห็นๆ ยังจะเถียง นี่ถ้าพี่สาวเธอรู้จะว่าไงมั่งนะ”
“หึ คุณเปรมไม่รู้หรอก ถ้าไม่มีอีกาปากยาวคาบข่าวไปบอก”
“อ้อ พี่ไม่รู้เลยพาน้องออกมาเสียผู้เสียคน เธอนี่มันคิดน้อยจริงๆ แล้วปากนั่นก็ให้มันน้อยๆ หน่อย สักวันจะเอาน้ำยาล้างห้องน้ำขัดให้”
“เสียอะไร เสียตรงไหน พูดอยู่นั่น กำลังจะกลับแล้วนี่ไง บอกจะกลับเองๆ ถ้ารู้ว่าขึ้นรถแล้วจะเจอคนบ่นด่าแบบนี้ไม่ขึ้นมาหรอก อ้อ ไหนๆ ก็เสนอหน้าเสนอตัวบังคับพวกเรามาแล้วช่วยส่งที่บ้านเจ้ายะที่หน้าปากทางด้วยแล้วกัน ขืนเข้าบ้านไปสภาพนี้ ยัยอ้อนโดนเละอีกแน่”
“รู้เหมือนกันนี่ แล้วจะให้ไปส่งบ้านไอ้ยะนี่คิดแล้วใช่ไหม ไอ้หมอนั่นมันเป็นผู้ชาย”
“โอ๊ย เพื่อนๆ กัน บอกมันแล้ว ไม่คิดมากหรอก”
“ต้องคิด เริ่มคิดได้แล้ว แล้วคืนนี้ไปนอนบ้านฉัน อย่าคิดจะพาอ้อนไปเสียผู้เสียคนเหมือนเธอ”
ถ้อยคำที่กระแทกแดกดันเข้าใส่ทำให้ตรีนุชเม้มปากแน่น จ้องหน้าคนว่าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ขณะที่อ้อน หรือกรณิการ์หลับพับไปแล้ว
“รู้จักกัน” ฟ้าครามถามนิ่งๆ ไม่ได้มองไปทางเบาะหลัง
เพชรพญาทำเสียงในลำคอ หน้าตาไม่สบอารมณ์ ปรายตาปรามแม่สาวจอมเถียงผ่านกระจกมองหลัง
“เธอชื่อตรีนุชหรือสาม เป็นน้องสาวของพี่เปมิศา ส่วนนั่นลูกเลี้ยงของพี่เปรม ยัยอ้อน กรณิการ์”
เสียงบอกเล่าขรึมๆ ทำให้ฟ้าครามต้องปรายตาไปยังเด็กสาวที่ชื่อกรณิการ์ เพราะแต่งหน้าเข้มจัด เธอจึงไม่เหมือนในรูปที่เขาดู มองแล้วก็พาลหนักใจ นี่เหรอเด็กที่เขาต้องมารับ
ดูสภาพแล้ว หนักใจแทนพ่อเสียจริง!
กรณิการ์ตอบไม่ถูกว่า อะไรมันแย่กว่ากัน ระหว่างถูกจับแต่งงานกับคนแก่รุ่นพ่อกับการที่จะต้องเดินทางไปกับผู้ชายแปลกหน้าแถมหน้าดุรกหนวดคนนี้ สาวน้อยนั่งนิ่งพูดไม่ออก
ใช่แต่กรณิการ์ที่อึดอัดคับข้องใจ แม่เลี้ยงของเธอ เปมิศา นพรัตนา ถึงกลับใจรุ่มร้อน นั่นเพราะเงินก้อนโตที่เธอหวังจะได้จากค่าสินสอดทองหมั้นกำลังจะหายวับไป ไม่ว่าในอกเดือดดาลสักแค่ไหน หญิงสาววางหน้านิ่ง มองหน้าอดีตคนรักที่ไม่คิดว่าจะได้พบเจออีกครั้งพลางฝืนยิ้มและส่งเสียงหัวเราะ
บทล่าสุด
จอมเถื่อนสุดที่รัก Chapter 90 จบบริบูรณ์
“อ้อนรักคุณคราม อยากให้คุณครามมีความสุขค่ะ”“ฉันสุขจนล้น อ้อนจ๋า”“รักอ้อนมากๆ นะคะ”“แน่อยู่แล้ว ฉันแก่ขนาดนี้จะให้ไปวิ่งหาผู้หญิงที่ไหนอีก กลัวแต่เธอจะเผลอไปรักคนอื่น”“แน้... หาความแล้วนะคะ คุณครามแก่ที่ไหน แถมหล่อแบบนี้ อ้อนจะไปไหนได้”“แต่แรกว่าเถื่อน ว่าโหด”“โหดก็รัก เถื่อนก็รักค่ะ”“น่ารักนะเรา”กรณิการ์หัวเราะคิก ป่ายปีนขึ้นไปบนตักกว้าง ทำตัวน่ารักเพิ่มมากขึ้นไปอีกด้วยการขยับเสียดสีเนื้อตัวอ่อนนุ่มปลุกปั่นกายแกร่งให้แข็งขึง ซึ่งเธอไม่ต้องใช้ความพยายาม แค่สัมผัส ฟ้าครามก็ตื่นแล้ว“เห็นไหมคะ แก่อะไรตื่นไวปานนี้”ฟ้าครามส่ายหน้าแต่คลี่ยิ้มอ่อนโยนให้คนน่ารัก เขาแนบหน้าครึ้มเคราเข้ามาจูบปากหวานๆ ที่แสนจะพูดถูกใจ“อ้อนทำมันตื่น ต้องดูแลมันรู้ไหม”“รู้หรือไม่รู้ดีน้า...”หน้างามระบายยิ้ม ส่งสายตายั่วเย้า แต่ขยับบั้นท้ายคลึงเคลื่อนเบาๆ เมื่อสามีหนุ่มไล่จูบฟัด กรณิการ์หัวเราะลั่นก่อนถูกจูบจนตัวอ่อน คำหวานถูกกระซิบบอกย้ำ แล้วเธอจะใจดำกับเขาได้ยังไงสาวน้อยจึงเริ่มต้นออดอ้อน สนองรัก ตามเสียงพร่ำขอของสามีอย่างเต็มใจอย่างยิ่งยวดฟ้าครามคำรามระคนครางกระหึ่ม เมียสาวแปลงร่างเป็นนางแมวป่ายั่ว
จอมเถื่อนสุดที่รัก Chapter 89 ตอนพิเศษ 5
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น แต่หมายถึง คร่อมแล้วต้องคลึงด้วย มันจะยิ่งดี” เพราะเขากำลังถูกกดทับจนปวดร้าว ฟ้าครามขบกรามกรอด ผงกหัวมอง เมื่อเมียรักไล้ลิ้นลงไปถึงสะดือ เธอไม่ลืมจุ่มจ้วงลิ้นวนแอ่งเล็กๆ นั่นเล่น ก่อนจะเดินหน้าต่อไปตามขอบกางเกงที่สาบซิปเปิดแยกมือบางช้อนเข้าใต้สัดส่วนอลังการ มันกระตุกราวกับเริงร่า เหยียดขยายรอเวลาแผลงฤทธิ์ สาวน้อยมองแล้วหน้าร้อนผ่าวๆ หากเธอก็เหลือบขึ้นมองหน้าคมเข้มหล่อเหลาที่เดี๋ยวนี้เขาจะตัดแต่งหนวดเคราจนสั้นเตียนทำให้ยิ่งหล่อเข้มคม เธอสบตาร้อนแรง ชอบใจที่ทำให้สามีเก็บกลั้นทรมานได้“ปรานีกันบ้างเถอะที่รัก”“คนใจร้ายชอบแกล้ง ทำไมต้องสงสาร”“แกล้งเพราะรัก” เขาออด ทำตัวอ่อนหวานอย่างพยายามฝึกทำเต็มที่สองปีมานี้ฟ้าครามปรับเปลี่ยนตัวเองไม่น้อย จากคนที่ดุดันเคร่งขรึม เวลาอยู่กับกรณิการ์เขารู้จักออดทำตัวอ้อน แม้เสียงที่พูดจะไม่หวานหยด แต่น้ำเสียงนั้นก็จับใจเมียรัก“อ้อนก็ลงโทษเพราะรัก”กางเกงยีนตัวเก่งเลื่อนลงไปทางปลายเท้าพร้อมกับปราการของท่านชาย ความเข้มแข็งผงาดตั้งประกาศศักดา กรณิการ์ใจสั่น แต่ด้วยความรักที่มีต่อเขา แท้จริงเธอแค่อยากเอาใจฟ้าครามบ้าง สิ่งที่เขาท
จอมเถื่อนสุดที่รัก Chapter 88 ตอนพิเศษ 4
เจ้าของร่างหนาชะงัก เสียงร่ำไห้บาดหัวใจ น้ำตาที่รินไหลคล้ายน้ำกรดรดราดตัวให้แสบร้อนจนทนไม่ได้“อ้อน”“ไม่! ได้โปรด อย่าทำฉัน คุณคราม ฮือๆ ช่วยอ้อนด้วย ช่วยด้วย ฮือๆ”“อ้อน นี่ฉันเอง”ฟ้าครามกระซิบ จูบเคล้าปากอิ่มที่บวมเจ่ออย่างปลอบประโลม บ้าชะมัด เขาไม่น่าทำตามคำแนะนำของพ่อเลย เสียงร่ำไห้ของกรณิการ์บีบหัวใจเขาชะมัด อ้อมกอดแกร่งกระชับ กายหนาผละห่าง อุ้มร่างบางขึ้น เธอไม่ฟังเขาสักนิด เลยต้องพาออกไปนอกห้อง สับคัตเอาต์ไฟ ก่อนจะเข้าห้อง กดสวิตช์เปิดไฟให้สว่าง“อ้อน ดูสิ ฉันเอง”ร่างบางถูกเขย่าจนผมเผ้ากระจาย เสียงห้าวดุที่คุ้นเคยแทรกเข้ามาในหัว กรณิการ์ลืมตาเปียกน้ำตาขึ้นมอง พอพบว่าเป็นฟ้าครามจริงๆ เธอก็ร้องไห้โฮ... ผวาเข้าระดมกำปั้นเล็กๆ ทุบอกกว้างไม่ยั้ง“คนบ้า บ้า บ้า บ้าที่สุด ฮือๆ”ฟ้าครามนั่งเฉย ปล่อยให้เมียสาวทุบได้ตามใจ พอเธอทุบเหนื่อยก็ซบหน้ากับซอกคอเขา ร้องไห้สะอึกสะอื้น เขาจึงลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ อย่างปลอบโยนกระทั่ง เสียงสะอื้นสร่างซา เนื้อตัวอุ่นนุ่มหยุดสะท้าน เสียงแผ่วดังขึ้นอย่างไม่เข้าใจในการกระทำบ้าๆ ของสามี“ทำไมต้องแกล้งอ้อนแบบนี้”“ไม่ได้แกล้ง”“แล้วที่ทำเรียกว่าอะไรล่ะ
จอมเถื่อนสุดที่รัก Chapter 87 ตอนพิเศษ 3
เสียงเสื้อนอนขาดดังแควกจากแรงกระชากทึ้ง กรณิการ์กรี๊ดลั่น ทว่า... เสียงนั้นไม่ดังออกมา เพราะหน้าถูกกดลงกับหมอน สองขาถูกทับ เมื่อเจ้าคนชั่วฉีกทึ้งเสื้อผ้าเธอเสร็จก็ดึงตัวเธอขึ้น แล้วจับเอาเสื้อนั้นขยำเป็นก้อนยัดปากเธอ เสียงร้องดังเพียงอู้อี้“อู้... เมียไอ้คราม ทั้งขาวทั้งหอม ขอพี่กระแทกให้น้ำแตกทีนะน้อง น่าเอาเป็นบ้า”กรณิการ์หวาดผวา ฟ้าครามไปไหน เขาอยู่ไหน ช่วยด้วย! ช่วยเธอด้วย“ไม่!”ร่างบางกระเสือกกระสนหนีไปบนเตียง มันก็ปล่อยให้เธอหนี เพื่อจะได้ฉีกฉุดกระชากกางเกงออกจากตัวเธอจนเหลือเพียงกางเกงชั้นในกับเสื้อชั้นใน กรณิการ์ขวัญเสีย ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ก่อนมือจะถูกรวบและมัดด้วยเศษเสื้อนอน วินาทีต่อมาเสื้อชั้นในก็ถูกกระตุกออก เธอผวาเด้งตัวหนีแต่ถูกผลักลงไปนอนหงายบนที่นอน ก่อนที่ขาจะถูกง้างออกห่างกัน ร่างใหญ่แทรกเข้ามาตรงกลางเสียงพึงพอใจดังขึ้นในลำคอของผู้อุกอาจ เมื่อกางมือทาบพื้นที่สงวน มือหยาบใหญ่ แต่พื้นที่ใต้ฝ่ามือก็เกือบปิดไม่มิด“อ่อย (ปล่อย) อ่า (อย่า)”เจ้าของร่างทะมึนไม่สนใจ มือหนึ่งจับมือที่ถูกมัดรวบกดไว้เหนือศีรษะเล็ก อีกมือเคล้าคลึงพื้นที่น่าหลงใหล เกลี่ยไล้ปลายนิ้วกับรูปรอย
จอมเถื่อนสุดที่รัก Chapter 86 ตอนพิเศษ 2
สาวน้อยวิ่งตรงไป เลือกดอกไม้อย่างคุ้นเคยเพราะเคยมาซื้อหลายครั้ง คุ้นกับพ่อค้าเป็นอย่างดี“ดอกนี้ดีกว่าไหมจ๊ะน้องสาว พี่บ่าวจะซื้อให้”ดอกกุหลาบยื่นมาตรงหน้า ทำให้กรณิการ์ผงะ เงยหน้ามองก็พบหนุ่มสองคน คนหนึ่งตัวใหญ่อีกคนรูปร่างเล็กแต่ผิวคล้ำ กลิ่นเหล้าคลุ้งจนมึนหัว เธอเดาว่าน่าจะเป็นชาวเลแถวนั้น แววตากะลิ้มกะเหลี่ยกวาดมองตัวเธอทั้งตัวสร้างความหวาดผวาให้กรณิการ์ เธอรีบส่งดอกไม้ให้พ่อค้า“ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณค่ะ”“เฮ้ย พวกมึงกลับเรือไปเลย อย่ามาวุ่นวายกับลูกค้ากู” พ่อค้าขายดอกไม้ส่งเสียงไล่“โธ่ จะรีบไล่กันไปไหนเล่า อยู่กับเรือมาแรมเดือน ขึ้นบกพบสาวน่ารักก็อยากทำความรู้จักเท่านั้นเองน่า” หนึ่งในนั้นร้องตอบพ่อค้า“นั่นสิจ๊ะ ชื่ออะไรครับคนสวย”กรณิการ์ไม่ตอบ จ่ายเงินรับถุงดอกไม้ หมุนตัวเดินกลับไปหาฟ้าคราม คิดเอาว่าถ้าเธอไม่เล่นด้วย พวกนี้ก็คงเลิกราไปเองทว่า... ไอ้หนุ่มใจกล้าคนหนึ่งกลับคว้าแขนเธอไว้อย่างถือวิสาสะ“เดี๋ยวสิ”“ว้าย ปล่อยนะ!” กรณิการ์สะบัดแขนเต็มแรงแต่ไม่หลุดสองหนุ่มหัวเราะร่าที่ได้แกล้งลวนลามสาวเจ้าโดยไม่สนเสียงด่าของพ่อค้า ซ้ำยังทำท่าจะรุกไล่มากไปกว่านั้น โดยไม่รู้ดวงมันกำลั
จอมเถื่อนสุดที่รัก Chapter 85 ตอนพิเศษ 1
“เดี๋ยวนี้พูดแบบนี้ก็เป็นเหรอคะ”“หัดมา เดี๋ยวเมียงอน ต้องง้อยาวเสียพลังงานเยอะด้วย งอนครั้งต่อไปที่ไหนดี บ่อปลาหรือว่าสวนยาง”“บ้าจริง คุณงามนี่” หน้าสวยแดงก่ำ แต่ไม่ว่าที่ไหน เธอไม่คิดขัดใจเขาอยู่แล้วเมียที่ดีต้องตามใจผัว...“อ้อนรักคุณครามค่ะ” เสียงหวานสั่นกระซิบ ก่อนเรือนกายน่าปรารถนาจะขยับตอบรับลำนำสวาทสร้างความถูกใจให้กับสามีจอมเถื่อน“น่ารักมาก”เสียงห้าวพร่ากระซิบ ก่อนที่ห้องสวีทสุดหรูจะถูกแผดเผาด้วยเปลวปรารถนาตลอดค่ำคืนที่มีความหมาย สองกายผลัดกันบอกย้ำคำรักราวกับจะจารจดไว้ทั่วทุกอณูเนื้อกายและสลักในเนื้อหัวใจตราบนานเท่านาน...เป็นเวลาสองปีแล้วนับจากวันแต่งงาน กรณิการ์ปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ได้จนกลายเป็นความคุ้นเคย สวนของฟ้าครามยังให้ผลิตผลเป็นอย่างดี ทำรายได้ให้ชายหนุ่มทุกวัน ขณะที่เธอเรียนจบจากโรงเรียนสอนทำขนมทำอาหาร ฟ้าครามเปิดร้านให้ เริ่มแรกนั้นลองทำและฝากขายก่อน พอมีลูกค้าการันตีความอร่อย กรณิการ์ก็ได้ร้านซึ่งอยู่ในย่านท่องเที่ยว เปิดเป็นร้านน่ารักๆ บรรยากาศดี ขายอาหารและขนม มีลูกมือช่วยหลายคน กระทั่งมีแม่ครัวประจำ เพราะฟ้าครามไม่ยอมให้เธอห่างกาย เช้าๆ เ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C67.3K viewsสุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์70.0K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก356.2K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C85.3K viewsหวงรักเมียบำเรอ #ภูริตา LoveSick / NC25+
Queenie P.1.9K viewsสะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ
อัญญาณี1.0K viewsนับหนึ่งจนถึงรัก
เค้กมัฟฟิ่นn57 viewsเมียอ้วนของท่านประธาน ชุดซีรีส์ เมียอ้วน
พันธกา มัสญาภา มัสยาปลา575 views
