ปกป้องอย่างเลือดเย็น2

บุรุษพวกนั้นเป็นบรรดาโจรป่าอย่างไม่ต้องสงสัย เหม่ยหลินจำได้ บุรุษพวกนี้เข้าปล้นรถม้าของนางเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา

“อยู่ที่นี่นั่นเอง โอ...นางช่างงดงาม ท่าทางน่าจะหวานล้ำ” บุรุษผู้หนึ่งเอ่ยคำขึ้นมาทันทีเมื่อมองมาเห็นเหม่ยหลิน เขาทำท่าทางเจ้าชู้กรุ้มกริ่มเปิดเผยฉายแววล่วงเกินอย่างหยาบคาย

“อา...ศพพวกนี้คือ...” บุรุษอีกคนหนึ่งที่เดินตามมาอุทานขึ้นเมื่อมองเห็นศพปริศนานอนตายอนาจอยู่บนพื้น

“เจ้าจะสนใจอันใด สนใจแค่แม่นางหน้าตาน่าขย้ำนางนั้นดีกว่า ข้าจะให้ส่วนแบ่งที่ขโมยมาแก่เจ้า ขอเพียงได้เชยชมนางก่อน” บุรุษอีกคนเอ่ยคำพลางย่างสามขุมเข้าหาเรือนร่างระหงอ่อนแรงของเหม่ยหลิน

หญิงสาวถึงกับจ้องมองอย่างตระหนกตกใจ แต่ทว่า...นางไม่สามารถขยับเรือนกายของตนได้แต่อย่างใด นางไม่มีแรงแม้แต่จะเอ่ยคำอันใดออกมาเสียด้วยซ้ำ

โจรป่าพวกนั้นยังคงก้าวย่างเข้าหาเหม่ยหลินอย่างย่ามใจ พวกมันทำท่าทางหยาบคายหมายล่วงล้ำล่วงเกินนางอย่างหมายมาดฉายชัด สายตาของพวกมันจ้องมองเหม่ยหลินอย่างจาบจ้วง ปลายลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหายยามย่างกรายเข้าหา

ทันใดนั้นเรือนร่างของบุรุษสูงใหญ่ที่อยู่ไกลออกไปพลันปรากฏกายอยู่เบื้องหน้าของเหม่ยหลินได้อย่างรวดเร็วชนิดตายังไม่ทันได้กะพริบก่อนที่พวกโจรป่าจะเข้าถึงร่างบางของนางในอีกอึดใจ

บุรุษผู้นั้นคือบุรุษลึกลับแซ่หงนั่นเอง

เขาพรางตัววูบไหวเพียงเสี้ยวเวลาก็มายืนตระหง่านอยู่ตรงด้านหน้าของเหม่ยหลิน

หญิงสาวยิ่งตาโตตกใจเนื้อตัวสั่นเทาเพิ่มขึ้นมามากกว่าเดิม

“ฆ่าชายผู้นั้นแล้วนำสตรีมา” เสียงเข้มข้นของบุรุษอีกคนหนึ่งเอ่ยสั่งการเมื่อมองมาเห็นบุรุษในอาภรณ์สีดำรัตติกาลท่าทางทมิฬมายืนขวางทางสตรีที่พวกมันกำลังต้องการปลดปล่อยอารมณ์บุรุษเพศ

บุรุษอีกสองคนจึงไม่รอช้ารีบเดินย่างสามขุมเข้ามาทางสตรีงดงามและชายหนุ่มสูงสง่า

ชายแซ่หงยืนอยู่นิ่งๆ จ้องมองพวกมันอย่างเยือกเย็น

และสิ่งที่เหม่ยหลินไม่คาดคิดพลันเกิดขึ้นอีกครา เมื่อบุรุษลึกลับแซ่หงหรี่ตาคมเฉี่ยวมองปราดเดียวไปทางพวกโจรป่าเหล่านั้น

ฝ่ามือของเขาตวัดขึ้นมาเพียงเบาๆ พวกโจรป่าพวกนั้นถึงกับล้มตึงลงกับพื้นเสียงดังสนั่น

สภาพของพวกมันพลันระเนระนาดกระจัดกระจายชักกระตุกตัวเกร็ง ดวงตาเถลือกถลนเลือดกบปาก และตายไปต่อหน้าต่อตาของเหม่ยหลินในทันที

ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วรวบรัด และก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เหม่ยหลินได้เห็นการสังหารอย่างโหดเหี้ยมแบบไร้เสียง

บุรุษลึกลับแซ่หงผู้นี้

เขาฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น ดวงตาคมนิ่งลึกดุดันของเขาเพียงมองไปยังคนพวกนั้นอย่างเย็นชา ในขณะที่ใบหน้าได้รูปคมคายของเขายังคงสงบเยือกเย็น

เขาแค่เพียงยกฝ่ามือขึ้นสะบัดเบาๆ แค่เพียงเท่านั้น กลุ่มคนพวกนั้นก็ปลิดปลิวกระจัดกระจายคล้ายกับเศษกระดาษลอยละล่องไปคนละทิศคนละทาง

เหม่ยหลินถึงกับทรงตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ สายตาของนางเอ่อคลอไปด้วยม่านน้ำตา นางไม่สามารถเปล่งเสียงอันใดออกมา นางทำได้แค่จับขยุ้มชายผ้าของตนเองไว้ได้เพียงเท่านั้น

บุรุษลึกลับผู้นี้น่ากลัวจับใจ นางไม่เคยเจอใครน่ากลัวเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต เขาน่ากลัวน่าหวาดหวั่นจนนางขวัญผวามิรู้ได้ว่าควรทำตัวอย่างไร

เขาฆ่าคนได้ง่ายๆ แค่เพียงพลิกฝ่ามือเท่านั้น