LOGINShare
วิบัติในครัว
Last Updated:
2025-09-06 15:54:36
Latest chapter
จอมใจจอมมาร ล่อหลอก
ใต้ต้นไม้ใหญ่เยื้องออกไปทางหลังบ้านไม่ไกลนักฟางหลันขุดดินลึกลงไปหลายเซี๊ยะจนเจอเหล้าหนึ่งไห หญิงสาวยกยิ้มพึงใจแล้วหยิบขึ้นมาปัดดินจนสะอาดพลางกอดไหเหล้าเอาไว้แนบอก นางนิยมหมักเหล้ามาแต่ไหนแต่ไร นางใช้น้ำพุจากถ้ำในภูเขาต้นน้ำผสมกับพืชสมุนไพรหลากหลายชนิด หนึ่งในสมุนไพรเหล่านั้น มีชนิดหนึ่งที่ได้ฉายาว่าโฉมสะคราญรัญจวนเหล้าชนิดนี้มีฤทธิ์ร้อนแรงแต่กลิ่นหอมมาก แค่เพียงสัมผัสปลายลิ้นก็ได้กลิ่นเย้ายวนรสชาติหอมหวานเกินห้ามใจไปถึงปลายเท้าแล้ว หากผู้ที่ร่วมดื่มเป็นคู่รักกันนั้นได้ดื่มจนเมามายไปด้วยกัน รับรองได้พวกเขาจักต้องเกิดการกระทำบางอย่างซึ่งเกิดจากความรู้สึกที่มีในก้นบึ้งของหัวใจ พวกเขาจะต้องมีความต้องการที่จะจุมพิตกัน และเมื่อพวกเขาจูบกัน ริมฝีปากของคนทั้งสองจะผสานกันอย่างลงตัว แค่จูบเดียวก็เสียวไปทั้งคืนเพื่อการสวามิภักดิ์อันราบรื่น เพื่อล้มล้างความผิดทั้งมวล เพื่อท่านหงซือกวนจะได้ไว้วางใจ นางจักทำให้เขาได้มีความสุขกับคนรักจนต้องมอบรางวัลให้นางเชียวล่ะ โฮะๆฟางหลันคิดอย่างหมายมาดกรุ้มกริ่มพลางนำเหล้าทั้งไหเข้าบ้านไปเวลาผ่านไปเพียงไม่นาน อาหารหอมกรุ่นก็ถูกนำมาจัดวางเอาไว้บนโต๊ะกลางห้อง
จอมใจจอมมาร หมายมาด
ภายในครัวที่พังยับของบ้านหลังน้อยทรุดโทรมเสียงร้องไห้โฮของฟางหลันดังเล็ดลอดออกมาให้เหม่ยหลินที่ยืนนิ่งในห้องโถงได้ยินชัดเจน แน่นอนว่านางรู้สึกผิดยิ่งนักที่ทำบ้านของฟางหลันเสียหาย นางจึงคิดจะพาฟางหลันกลับเมืองหลวงเสียด้วยกัน หากฟางหลันไม่ต้องการเข้าไปอยู่ในวัง นางก็จะหาซื้อบ้านใหญ่ๆ ให้สักหลัง เพื่อเป็นการชดใช้เมื่อเสียงร่ำไห้เริ่มเงียบลง เหม่ยหลินจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาฟางหลันในทันที“เจ้าพูดถูกต้อง ข้าเป็นองค์หญิงจริงดั่งเจ้าว่ามา” เสียงแว่วหวานเอ่ยเนิบช้าเพื่อเสวนากับสตรีที่กำลังสูญเสียห้องครัว “หากเจ้าไม่คิดรังเกียจกัน ข้าพร้อมชดเชยให้ทุกอย่าง”ใบหน้าที่มีหยาดน้ำตาเกาะพร่างพราวอย่างสวยงามของฟางหลันหันมาทางเหม่ยหลินในทันที“คนที่พังครัวของข้าคือท่านหรือ?” นางถามเสียงสั่นเครืออย่างน่าสงสารเหม่ยหลินพยักหน้าน้อยๆ ยอมรับด้วยแววตาสวยหวานที่แสนใสซื่อฟางหลันถึงกับยกมือขึ้นปิดหน้าร้องให้โฮในอีกครา สมแล้วที่องค์หญิงผู้นี้จักเป็นคนรักของท่านประมุขหงซือกวน องค์หญิงช่างโหดเหี้ยมนัก ทำร้ายครัวอันเป็นที่รักของนาง ฮือ...“เอาเถิด ฟางหลัน” เหม่ยหลินเอ่ยเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น “เพื่อทดแทนครัวของ
จอมใจจอมมาร ความจริงที่ไม่ควรเปิดเผย
“ข้าเห็นพวกนางแช่น้ำอยู่ งดงามนัก ผิวขาวมาก น่าคร่อมยิ่ง”“อ่า...ข้านึกกระสันเหลือเกิน”“ใครเข้าหาพวกนางก่อนย่อมได้จัดแรงๆ ให้ถึงใจชุดใหญ่”เสียงต่อคำกักขฬะไปมาถูกแทนที่ด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งแข่งขันกันมาทางบ่อน้ำร้อน ประหนึ่งหมาป่าผู้หิวโหยกระนั้นเหม่ยหลินพลันชะงักนิ่งฟางหลันแค่หรี่ตาไร้การรีรอก่อนกระโจนขึ้นเหนือน้ำแล้วหมุนตัวพลิ้วไหวยามดึงเสื้อผ้าที่ตากไว้ที่ริมบ่อมาปกปิดร่างกาย ฝ่ามือเรียวสวยของนางยื่นไปด้านหน้าในพริบตา ผ้าผืนยาวคล้ายเชือกเส้นใหญ่ก็พุ่งเข้ามาดั่งมีชีวิต อึดใจเดียวที่หญิงสาวสะบัดผ้านั้นไป ผ้าเส้นใหญ่พลันทะยานไปคล้ายกับนางพญางูตัวเขื่อง พาเอาเจ้าของรูปประโยคไร้มารยาททั้งสามคนพลันชะงักปลายเท้า ร่างใหญ่กำยำของพวกมันแข็งค้างในบัดดล สายตาบนใบหน้าของชายทั้งสามคนสะท้อนเพียงผืนผ้าที่โฉบเข้ามาปานงูพิษฉกกัดชายใจหยาบพวกนี้ไม่พ้นเป็นพรานป่าล่าสัตว์ที่หิวโซไม่เลือกที่ ฟางหลันฆ่ามานักต่อนักจนชาชินเสียแล้ว เสื้อผ้ามากมายที่มี ล้วนเป็นอาวุธประจำกายของนางทั้งสิ้น หญิงสาวสะบัดฝ่ามืออีกข้างออกไป ผ้าผืนใหญ่พลันพุ่งทะยานไปอีกสาย คล้ายพญางูตัวใหญ่ในอีกครา แต่ทว่าปลายผ้านั้นกลับคล้ายกับปล
จอมใจจอมมาร ความจริงบางอย่าง
เหม่ยหลินหาได้สนใจกิริยาจริตมารยาเหลือเกินนั่น “เจ้าเป็นใคร?” นางถามย้ำด้วยเสียงแว่วหวาน นึกระแวงขึ้นมาจับใจ ว่าสตรีนางนี้จะเกี่ยวข้องอันใดกับพี่หงของนาง ถึงแม้ว่านางจะเป็นถึงสตรีชั้นสูง แต่อารมณ์หึงหวงเช่นปุถุชนยังคงมี มันจึงมิใช่เรื่องแปลกอันใด หากนางจะรู้สึกเช่นนี้ “เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับพี่หง” เสียงคำรามช่างอ่อนโยนนัก“ข้ามีนามว่าโหยวฟางหลัน คนงามแห่งพงไพร แล้วท่านเล่ามีนามว่าอย่างไร” ฟางหลันตอบคำพร้อมถามกลับ“ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า” องค์หญิงเช่นนางย่อมถามนามผู้อื่นได้ โดยมิต้องแนะนำตนเองกลับแต่อย่างใดฟางหลันหาได้สะทกสะท้านในท่าทางหยิ่งทะนงถือตัวเยี่ยงนั้นของสตรีตรงหน้าไม่ นางเพียงเอ่ยออกไป “ให้ข้าเดานะ ท่านต้องเป็นองค์หญิงแน่ๆ รูปลักษณ์ของท่านบ่งบอกเช่นนั้น ถึงแม้จะอยู่ในอาภรณ์สีขาวขมุกขมัว แต่กลิ่นอายสูงศักดิ์ของท่านมิอาจซ่อนเร้น ยิ่งได้เห็นยามเปลือยกายอย่างนี้ ยิ่งมิต้องอธิบายขยายความ ใช่หรือไม่?”เหม่ยหลินได้ฟังยิ่งขมวดคิ้วมุ่น “เจ้ากำลังนอกเรื่อง” นางยืดตัวเชิดหน้าเผยความสูงส่งให้ได้เห็น อำนาจมากบารมีเฉกเช่นชนชั้นสูงแผ่กำจายออกมา มิให้ผู้ใดกล้าล่วงเกินกัน แน่นอนว่ากิริยาอย่
จอมใจจอมมาร บ่อน้ำพุร้อน
เสียงเตาไฟและหม้อดินลอยละลิ่วตกกระแทกพื้นแตกดังโพละทำให้ฟางหลันที่นั่งแช่น้ำร้อนอยู่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงนั้นอยู่ไกลๆ แต่นางยังคงรื่นรมย์ยิ่งนักจึงนั่งแช่น้ำต่อไปอย่างใจเย็น เนื่องจากเป็นปกติที่มักจะมีเสียงไม่พึงประสงค์ที่กลางป่าแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นเสียงหมาป่ากัดกันเพื่อแย่งอาหาร เสียงเสือคำรามลั่นป่าเพื่อข่มขู่ยึดเขตแดน วันดีคืนดียังมีพรานป่าเข้ามาอย่างอุกอาจล่าสัตว์กันอย่างสนุกสนาน เสียงอันหลากหลายนั่น นางชินเสียแล้วเวลาผ่านไปราวครึ่งก้านธูป ฟางหลันที่กำลังแช่น้ำร้อนอยู่จึงได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินย่ำเหยียบใบไม้แห้งเข้ามาใกล้บ่อน้ำร้อนที่นางแช่ตัวอยู่ นางแยกเสียงนั้นได้ เสียงแกรกๆ ที่เหยียบใบไม้แห้งนั้น เป็นเสียงของฝ่าเท้าใหญ่คู่หนึ่ง กับเสียงของฝ่าเท้าเล็กคู่หนึ่ง ลักษณะการเดินมิได้ย่องคล้ายการลอบสังหารแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงเดินแบบหนักแน่นใจเย็น ทั้งยังมีเสียงหวานใสของสตรีดังแว่วมา หญิงสาวจึงตัดสินใจซ่อนตัวอยู่ในน้ำหลังซอกหินอันเป็นมุมอับ“พี่หง” เสียงของเหม่ยหลินดังขึ้น “ตรงนั้นมีบ่อน้ำพุร้อน” นางกล่าวอย่างตื่นเต้นดีใจมากนักเมื่อมองเห็นบ่อน้ำพุร้อนในระยะสายตาห่างออกไป
จอมใจจอมมาร วิบัติในครัว
ริมลำธารแห่งเดิมที่ศพอืดลอยคอฟางหลันขึ้นมานอนหมดแรงตรงริมตลิ่งอยู่เป็นนานแล้ว เนื่องจากอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงเจ้าศพนั่นเหม็นสิ้นดี หากท่านประมุขไม่ถูกสตรีนางนั้นพยายามพาให้เดินจากไป เห็นทีนางคงตายตามเจ้าศพนั่นไปเป็นแน่ ตายเพราะกลิ่นของมันนั่นล่ะ!หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วถอนหายใจคำโตออกมา นางควรกลับไปบ้านแล้วหาอะไรกินลงท้องเพื่อทดแทนอาเจียนเมื่อครู่เสียหน่อยอา...ก่อนเข้าบ้าน นางควรไปอาบน้ำที่บ่อน้ำพุร้อนส่วนตัวเสียก่อน ตรงนั้นนางซักผ้าแล้วตากเอาไว้พร้อมผลัดเปลี่ยน หญิงสาวผู้งดงาม ที่เป็นถึงอดีตเจ้าสำนักหมื่นดารา อมยิ้มกรุ้มกริ่มกับตนเอง ด้วยเหตุผลที่ว่าจะได้ไปแช่น้ำร้อนก็เท่านั้น ชีวิตที่เคยมีสีสันก็ยังคงมีสีสันเช่นเดิม ถึงแม้ว่าสำนักจะถูกปราบเสียเหี้ยนเตียน จนนางต้องมาสร้างบ้านหลังน้อยที่แสนจะทรุดโทรมอยู่อย่างอัตคัด ก็ยังมิสามารถทำลายความสุขของนางได้ในเมื่อคนจะงาม ใช่งามที่ใบหน้า หากแต่ต้องงามทั้งจิตใจ กระทั่งฆ่าใครยังยิ้มได้เลย โฮะๆๆฟางหลันเดินไปหัวเราะไปยังทิศทางหนึ่ง ซึ่งเป็นป่ารกทึบ กลางป่ามีบ้านหลังเล็กที่สร้างขึ้นมาเพื่อบังแดด ซึ่งก็คือบ้านของนางเอง แต่นางยังไม่คิดจะเข
You may also like
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง168.6K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล704 viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong226 viewsเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา51 viewsหลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว1.3K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋663.7K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์193 views
