แชร์

บทที่ 4 คลุมเครือ

ผู้เขียน: ฮิวโก้
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-31 12:04:30

มหาวิทยาลัย

 

“ดาวเหนือ!”

เสียงเพื่อนสนิทร้องเรียก ทำเอาดาวเหนือถึงกับสะดุ้งในขณะที่กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

“อะไรเจ้าขา ตะ…ตกใจหมดเลย”

“ฉันพูดกับแกอยู่นะ มัวใจลอยอะไรอยู่” เจ้าขาเหลือบสายตามองยังเพื่อนสาวอย่างสงสัย หลายวันมานี้ท่าทางของดาวเหนือดูแปลกไปจนสังเกตได้

“คิดเรื่องเรียนน่ะ”

“ฉันถามว่าเที่ยงนี้จะกินข้าวกับอะไร”

“อยากกินราดหน้า”

“ใจตรงกัน งั้นเอาร้านเดิมนะ”

“อืม”

“วันนี้ไม่ไปหาแฝดเหรอ” ซอลเอ่ยถาม 

“ไม่ไป”

“ทำไมหลายวันนี้ไม่ไป เห็นปกติตัวติดกันยิ่งกว่าอะไร” ปกติดาวเหนือต้องไปวอแวสองแฝดทุกวัน หรือถ้าไม่ไปสองแฝดก็จะโทรตามโทรจิกให้ไปหาจนได้

“…..” หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าอย่างคิดไม่ตก ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่ฟรินสารภาพความในใจวันนั้น เธอก็เอาแต่หลบหน้า ไม่โทรหา ไม่ส่งข้อความ ไม่รับสาย

“ฉันได้ข่าวมาว่าแฟรงก์เฉดหัวยัยวันใหม่ดาวบริหารทิ้งแล้วนะ ยัยนั่นเพิ่งประกาศคบกันเมื่อเดือนที่แล้วเองอ่ะ” ซอลกระซิบกระซาบถามอย่างสอดรู้สอดเห็น 

สองฝาแฝดแฟรงก์ฟรินนั้นธรรมดาที่ไหนทั้งหล่อทั้งรวย สาวๆ ในมหา’ลัยพากันมองตามตาเป็นมัน

“ไม่รู้เหมือนกัน แฟรงก์ไม่ได้พูดอะไรให้ฉันฟังเลย”

“แต่ช่างเถอะ เพราะฉันชอบฟริน พ่อหนุ่มแว่นคนนั้นดูฮอตเป็นบ้าเลย”

“…..” พอได้ยินชื่อฟริน หัวใจของเธอดันเต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ รสจูบดูดดื่มจากเขาในวันนั้น ยังคงฝังตราตรึงอยู่ในสมองไม่เลือนหายไปไหน

“ว่าแต่ฟรินมีแฟนยัง ฉันไม่เคยเห็นว่าเขาควงผู้หญิงคนนั้นเลยนะ”

“ก็ยัยเหนือไงแฟนไอ้ฟริน” มินดาที่นั่งอยู่นานพูดแทรกขึ้น ทำเอาเพื่อนๆ ต่างพากันหันมองดาวเหนือเป็นตาเดียว

“ไม่ใช่สักหน่อย อย่าพูดมั่วสิ!” ดาวเหนือเผลอขึ้นเสียงใส่ด้วยความหงุดหงิด 

“ล้อเล่นแค่นี้ต้องโมโหด้วย”

“ฉันไม่ชอบไง เลิกล้อแบบนี้ได้แล้ว”

“จ้า…ไม่ชอบก็ไม่ชอบ อย่าให้เห็นว่านัวกันบนรถอีกนะ” 

“นัวอะไร ฉันไปนัวตอนไหนพูดไปเรื่อย” สิ่งที่เพื่อนพูดยิ่งทำให้เธอสับสนและงงไปกันใหญ่ เธอไม่เคยทำอะไรแบบนั้น และไม่รู้ว่ามินดาไปเอาความคิดนี้มาจากไหน

“ก็วันนั้นไง”

“วันไหน อะไร?”

“ช่างเหอะ ไม่มีอะไรหรอก” มินดาบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ บางทีเธออาจจะตาฝาดเข้าใจผิดไปเอง 

“คืนนี้พวกแกห้ามเทนะ ฉันโทรจองโต๊ะไว้แล้ว”

คืนนี้สาวๆ มีนัดฉลองกันที่คลับเพราะเป็นวันเกิดของมินดา

“ฉันไม่เบี้ยวหรอก ถามยัยแม่ชีก่อนเถอะว่าจะมาได้มั้ย” ซอลโยนคำตอบไปทางดาวเหนือที่นั่งข้างๆ 

“วันเกิดเพื่อนทั้งที ยังไงก็ต้องไปอยู่แล้ว”

“พวกแกไม่ต้องขับรถมานะ เพราะวันนี้จะเมาขากลับค่อยนั่งแท็กซี่” 

มินดาออกความเห็น ฉลองเสร็จค่อยพากันไปนอนคอนโดของเจ้าขา

“เป็นความคิดที่ดีเยี่ยม เมาไม่ขับกลับแท็กซี่” เจ้าขาเห็นด้วย 

“สามทุ่มเจอกันนะเหนือ ถ้าแกมาช้าจะให้จ่ายค่าเหล้า” มินดาส่งสายตากดดันเพราะกลัวว่าเพื่อนจะเบี้ยวนัดไม่ยอมมา

“เรื่องอะไรจะยอมเสียเงิน ฉันจะไปถึงเป็นคนแรกเลย”

“ให้มันจริง อย่าให้เห็นว่ามาช้าแล้วกัน”

 

โรงอาหาร

 

“หายหน้าหายตาไปไหนตั้งหลายวัน ไม่เห็นมาหาเค้าบ้างเลย” 

คนตัวเล็กนั่งนิ่งไม่ขยับหลังจากที่แฟรงก์ปรากฏตัว ถ้ามีแฟรงก์ที่ไหนก็ต้องมีฟรินที่นั่น

“ติดเรียนน่ะสิ เลยไม่ว่างไปหา”

“แฟรงก์คิดถึงเหนือนะ นึกว่าหลบหน้าหลบตาไปติดหนุ่มที่ไหนซะอีก”

“…..” ดาวเหนือไม่ได้ตอบ เอาแต่นั่งก้มหน้าหลบสายตา เธอสัมผัสได้ว่าตอนนี้ฟรินกำลังยืนจ้องเธออยู่

“ไม่ให้เหนือมีแฟนนะ เค้าหวง”

“ไม่มีหรอก”

“ขอนั่งด้วยได้ป่ะ ขี้เกียจเดินหาโต๊ะ”

“ที่เต็มแล้วไปหาโต๊ะอื่น” ถึงแม้จะว่างแต่ไม่อยากให้นั่ง อุตส่าห์หลบหน้าแต่ก็ยังตามมาเจออีกจนได้

“ไม่ไป นั่งเบียดกันอบอุ่นดี”

แฟรงก์ไม่รอให้คนตัวเล็กตอบกลับ ถือวิสาสะหย่อนตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามดาวเหนือส่วนฟรินนั่งข้างกัน

“เย็นนี้ว่างมั้ยไปหาที่ห้องสมุดหน่อย” ฟรินหันไปพูดกับคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่อยากให้ได้ยินกันแค่สองคน

“เหนือมีนัดแล้ว” 

“กับใคร?”

“กับเพื่อน”

“รู้ว่าหมายถึงเพื่อน แต่ฉันหมายถึงกับใคร”

“มีนัดกับซอล”

“จะไปไหนกัน กลับกี่โมง”

“จะไปเดินตลาดนัดหลังมอ”

“อืม” ชายหนุ่มขานรับในลำคอสั้นๆ ไม่ได้ถามต่อหรืออะไรมากมาย

“ฟิวแฟนสัดๆ อารมณ์เหมือนผัวถามเมียอ่ะ” มินดาพูดขึ้นลอยๆทำเอาเพื่อนสาวถึงถลึงตาใส่ ต่างจากฟรินที่ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการอะไรออกมา

“มินดา! พูดจาน่าเกลียด”

“ถามจริงได้กันยัง”

“มินดา!” ดาวเหนือยกมือเท้าเอวเหวใส่เพื่อนสาวอย่างเหลืออด ทำไมชอบยัดเยียดตำแหน่งผัวๆ เมียๆ ให้เธอกับฟรินอยู่เรื่อยเลย

“อย่าร้อนตัว” ประโยคนี้เป็นฟรินที่พูดขึ้นมา ทำเอาทุกคนในโต๊ะหันมองเป็นตาเดียว 

“หรืออยากให้เป็นเหมือนที่เพื่อนบอก?”

“…..”

“จะไปไหนอ่ะ” แฟรงก์เอ่ยถามที่จู่ๆ ดาวเหนือก็ลุกพรวดพราดออกไป

“ไปให้พ้นจากตรงนี้ไง มีแต่คนหน้าเบื่อ” คนตัวเล็กพูดอย่างเง้างอนกระทืบเท้าเดินหนีออกมา

 

02 : 15 น.

 

ติ๊ง! ใบหน้าคมคายลืมตาตื่นขึ้นด้วยความงัวเงียเมื่อได้ยินโทรศัพท์แผดเสียงร้องดังในยามวิกาล มือหนาควานหาแว่นตาที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะเห็นรายชื่อของ ‘ดาวเหนือ’ ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

คิ้วหนาขมวดปมเข้าหากันอย่างสงสัย เพราะปกติดาวเหนือไม่เคยโทรหาเขาในเวลาดึกดื่นขนาดนี้

“อืม” ฟรินขานรับในลำคอเบาๆ พร้อมขยับลงจากเตียงเดินออกมาคุยที่ริมระเบียงห้อง เนื่องจากมีแฟรงก์นอนอยู่ข้างๆ เลยไม่อยากรบกวน

(จะโทรมาถามว่าเห็นบัตรนักศึกษาของเหนือมั้ย น่าจะตกอยู่บนรถแฟรงก์เมื่อหลายวันก่อน)

“ฉันฟรินไม่ใช่แฟรงก์”

(อ่า…ขอโทษทีนะฟริน พอดีโทรผิด) คนปลายสายบอกด้วยน้ำเสียงเลิ่กลั่กหลังจากโทรหาผิดคน อาจจะเป็นเพราะเมามากในตอนนี้ เลยทำให้สมองสั่งการสับสน มองเห็นรูปไม่ชัดว่าใครเป็นใคร

“เมา?”

(วันเกิดมินดา เหนือเลยดื่มหนักไปหน่อย)

“แล้วตอนนี้อยู่ไหน เดี๋ยวไปรับ”

(ไม่เป็นไร เหนือเกรงใจ เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับเองค่ะ) คนตัวเล็กบอกด้วยน้ำเสียงหย่อนยาน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม

“ฉันถามว่าอยู่ไหน ตอบให้ตรงคำถาม”

(เหนือมาทำอะไรตรงนี้)

“…..” ฟรินหยุดนิ่งชั่วครู่หลังจากได้ยินเสียงของผู้ชายดังเล็ดลอดผ่านโทรศัพท์ ทำให้รู้ว่าตอนนี้ดาวเหนือไม่ได้อยู่คนเดียว

(กำลังจะไปเข้าห้องน้ำ ตามเหนือมาเหรอ)

“…..”

(เราตามเธอมา เห็นเธอเมามากแล้วอ่ะ เดี๋ยวพาไป) 

“…..”

(จูบเราทำไม,เราชอบเหนือนะ เป็นแฟนกันป่ะ)

ติ๊ด! ฟรินกำโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยมือไม้สั่นเทา หยิบมวนบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบผ่อนลมหายใจให้ช้าลง

เพล้ง! แฟรงก์ที่นอนหลับอยู่ดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างไม่มีสติมากนัก เมื่อได้ยินเสียงคล้ายเศษแก้วแตก ต้นเหตุไม่ได้มาจากไหน แต่มาจากน้องชายที่ชกเข้ากับกระจกบานใหญ่ในห้องนอน 

“ไอ้สัดฟริน! ไอ้เชี่ย! กูตกใจหมด เป็นอะไรของมึง” 

“…..” ไร้คำตอบใดๆ มีเพียงเสียงถอนหายใจลากยาวคล้ายระงับสติอารมณ์ของตัวเอง

ฟรินหยิบเสื้อยืดและกางเกงยีนขายาวที่พาดอยู่บนโซฟาขึ้นมาสวมใส่แบบเร่งรีบ เดินไปหยิบกุญแจรถตั้งท่าจะออกจากห้องนอน

“เดี๋ยวก่อน! แล้วมึงจะไปไหน นี่มันตีสองแล้วนะ”

“เหนือยังไม่กลับบ้าน กูจะไปรับ”

“แล้วตอนนี้เหนืออยู่ไหน”

“…..” เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน พอโทรกลับไม่ยอมรับสาย ซ้ำยังปิดเครื่องหนีจนน่าหงุดหงิด เขาเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งแต่กับเธอมันไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ดาวเหนือมักจะเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ดิบหยาบของเขาได้เป็นอย่างดี

“ถ้าไม่รู้ก็กลับมานอน พรุ่งนี้มีสอบแต่เช้า” แฟรงก์ถอนหายใจมองน้องชายอย่างเอือมๆ ดูเหมือนว่ามันจะคลั่งดาวเหนือมากขึ้นทุกวัน

“ช่างแม่ง!”

“อย่าเพ้อเจ้อไอ้ฟริน รู้จักปล่อยวางซะบ้าง”

“กูไม่ปล่อย นั่นมันเมียกู!”

“ดาวเหนือไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีมึงเป็นผัวตั้งแต่ตอนไหน! มึงลืมไปแล้วหรือไง อย่าทำให้เป็นเรื่อง” แฟรงก์รีบเดินเข้าไปขวางหน้าน้องชาย แต่กลับถูกฟรินผลักอกอย่างแรงให้พ้นทาง

“ถ้าจำไม่ได้ กูจะไปซ้ำให้เลยตอนนี้ยัยโง่นั่นจะได้รู้ตัวสักทีว่าเป็นเมียใคร!”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • จะรักหรือจะร้าย   บทพิเศษ 10

    “อืม…” แสงแดดสาดกระทบเข้ามาภายในห้องนอน ช่วยปลุกคนที่หลับอยู่ให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา “อรุณสวัสดิ์” ดาวเหนือขยับพลิกตัวไปมา ก่อนจะลืมตาขึ้นมองเมื่อถูกหอมแก้มซ้ำแล้วซ้ำอีก “สายมากแล้ว วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอคะ” “ให้ป๋าไปดูงานแทน วันนี้เลยมีเวลาว่างทั้งวัน” “ชนินทร์งอแงไหมคะ” หญิงสาวหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง เอนหลังพิงหัวเตียง มองดูลูกชายคนเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของสามี “อยู่กับป๊าเป็นเด็กดี ไม่งอแงเลยครับ” “ปะ…ป๊า~” ชนินทร์ในวัยสิบเดือนเริ่มส่งเสียงเจื้อยแจ้ว วางหน้าซบลงบนลาดไหล่ของผู้เป็นพ่ออย่างออดอ้อน “ว่าไงสุดหล่อ อ้อนป๊าทำไม” “ป๊า~” “อยากมีลูกอีกสักสิบคน” ไม่พูดเปล่า แต่ยังปรายสายตามองไปทางภรรยาด้วยสีหน้าจริงจัง “เพ้อเจ้อ” “ถ้าเธอไม่หนีไปทำหมัน ป่านนี้คงกำลังท้องลูกฉันอยู่” “ใจคอไม่คิดจะให้พักบ้างเลยหรือไง เหนือเป็นคนนะ ไม่ใช่แม่วัว” ดาวเหนือถอนหายใจลากยาวด้วยความท้อใจ เพราะวันๆ ฟรินเอาแต่คิดหมกมุ่นอยู่กับเธอ ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานกี่วัน กี่เดือน หรือกี่ปี เข

  • จะรักหรือจะร้าย   บทพิเศษ 9

    “ทำไมที่คอของแม่มีรอยแดง” ดาวเหนือหยุดชะงัก รีบดึงคอเสื้อขึ้นมาปิดลำคอ หลังจากได้ยินคำถามของลูกสาว “ป๊าทำเอง” ฟรินรีบออกรับแทน พลางไล่สายตามองปฏิกิริยาของภรรยา “ป๊ากับแม่ทะเลาะกันเหรอ บีบคอแม่ทำไม” “ป๊าไม่ได้บีบคอแม่ ป๊าแค่จุ๊บแรงๆ” “แล้วแม่เจ็บไหม” ลูกสาวคนโตหันมาถามผู้เป็นแม่อย่างไร้เดียงสา “จะ…เจ็บค่ะ” ดาวเหนือพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปถลึงตาใส่สามีด้วยความไม่พอใจ “ทีหลังป๊าห้ามจุ๊บแม่แรงนะ ศุกร์ให้จุ๊บเบาๆ ก็พอ” “งั้นคราวหน้าป๊าจะจุ๊บเบาๆ” “ฟรินนั่งคุยกับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวเหนือจะเข้าครัวไปหยิบจานผลไม้มาให้” “อย่าไปนาน…คิดถึง” ดึงมือของหญิงสาวมาหอมซ้ำไปซ้ำมา รู้ตัวว่าเสพติด รู้ว่าคลั่งเธอมาก แต่ก็หยุดพฤติกรรมเหล่านี้ไม่ได้ “ปัญญาอ่อนฉิบหาย” แฟรงก์ที่นั่งเงียบอยู่นาน เบะปากมองคว่ำด้วยความรำคาญใจ สองผัวเมียคู่นี้มันยอมกันที่ไหน ไอ้แว่นมันคิดจะทำอะไรก็ทำโดยไม่สนสถานที่หรือผู้คน “สาธุ…กูขอให้เหนือมีผัวใหม่ในเร็วๆ นี้ จะได้หลุดพ้นจากคนประสาทอย่างมึง”

  • จะรักหรือจะร้าย   บทพิเศษ 8

    “นิ่งเฉยอยู่ทำไม หรืออยากใช้มากกว่าปาก?” ดาวเหนือคุกเข่าลงตรงหน้า เลื่อนสองมือเข้าไปถอดกางเกงของชายหนุ่มออกอย่างรู้งาน ดวงตาคู่สวยไหวสั่น มองความเป็นชายที่กำลังขยายตัว ถึงแม้จะเห็นอยู่แทบทุกวันแต่หัวใจยังคงเต้นแรงทุกครั้ง ปากบางครอบลงบนแก่นกายอย่างละเมียดละไม เรียวลิ้นอุ่นเลียวนไปทั่วบริเวณส่วนปลาย ก่อนจะออกแรงดูดเบาๆ สัมผัสได้ถึงน้ำสีใสที่ไหลซึมเปียกแฉะไปทั่วริมฝีปาก ฟรินก้มลงมองการกระทำของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยา ท่าทางไม่ประสีประสาแต่เขากลับมองว่ามันน่าหลงไหลจนโงหัวไม่ขึ้น “แค่เห็นหน้าเหนือก็เหมือนจะแตก” “อึก…” ใบหน้าแสนหวานเบ้เบี้ยว เมื่อแก่นกายขยายใหญ่คับริมฝีปากจนเธอเริ่มรู้สึกหายใจติดขัด ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยพวงแก้มแดงระเรื่ออย่างนึกเอ็นดู ภาพที่เธอกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเป็นสิ่งที่เขาอยากเห็นมากที่สุด มือสากเลื่อนเข้าไปจับศีรษะของหญิงสาวไว้มั่น ก่อนจะอัดกระแทกความเป็นชายเข้าออกในโพรงปากเล็กตามจังหวะที่ต้องการซ้ำแล้วซ้ำอีก “อยากให้แตกใส่ตรงไหน” “แล้วแต่ฟรินจะทำ”

  • จะรักหรือจะร้าย   บทพิเศษ 7

    “ชนินทร์น่ารักจังเลย หนูขอจับน้องได้มั้ยคะ” ดาวศุกร์เกาะขอบเตียงเขย่งปลายเท้าขึ้นมองน้องชายด้วยความตื่นเต้น “ได้ค่ะ จับน้องเบาๆ นะคะ” “ศุกร์รักน้องค่ะแม่” ดาวศุกร์เผยรอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุขเมื่อมองเห็นน้องชายตัวจิ๋ว “เป็นพี่น้องต้องรักกันนะคะ” “ถ้าศุกร์โต เดี๋ยวศุกร์จะเป็นคนเลี้ยงน้องแทนแม่กับป๊าเอง” เพราะเห็นว่าป๊าทำงานหนักเลยอยากแบ่งเบาภาระช่วยดูแลแม่กับน้อง “ลูกสาวของแม่คนนี้เก่งที่สุดเลยค่ะ” “ป๊าแฟรงก์เคยสอน บอกว่าถ้าศุกร์เป็นเด็กดีจะมีแต่คนรักเรา” เด็กน้อยยืดอกพูดด้วยความภาคภูมิใจ เพราะถ้าดื้อมากๆ จะโดนป๊าแฟรงก์ดึงหู “ใช่แล้วค่ะ ถ้าหนูเป็นเด็กดี ทุกคนจะรักหนู” “ศุกร์สัญญาเลยว่าจะไม่ดื้อไม่ซน ป๊ากับแม่จะได้รักศุกร์มากๆ” โชคดีที่ดาวศุกร์เป็นเด็กเลี้ยงง่าย อาจจะซุกซนไปบ้างตามวัยแต่มีจิตใจดี ชอบสงสารและช่วยเหลือคนอื่นอยู่เป็นประจำ “…..” “เอาอีกดิไอ้แว่น” แฟรงก์สะกิดน้องชายเบาๆ เพื่อให้หันมองลูกทั้งสามคนที่กำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน “อะไร?”

  • จะรักหรือจะร้าย   บทพิเศษ 6

    “ทำไมวันนี้คนสวยตื่นเช้า ไม่นอนต่ออีกสักหน่อยเหรอ” ชายหนุ่มเดินเข้าไปสวมกอดคนตัวเล็กไว้แน่นจากทางด้าน โน้มริมฝีปากพรมจูบที่ลำคอขาวเบาๆ ด้วยความหวงแหน วันนี้ดาวเหนือตื่นเช้ากำลังยืนดูพระอาทิตย์ขึ้นอยู่ริมระเบียงห้องของบ้านพัก “อยากดูพระอาทิตย์ขึ้นค่ะ” “สวยมาก” “ใช่ค่ะ สวยมากเลย” “ไม่ได้หมายถึงพระอาทิตย์ แต่ฉันหมายถึงเธอ” ปลายนิ้วเรียวลูบไล้พวงแก้มอมชมพูอย่างอ่อนโยน “ตื่นมาก็อ้อนเมียแต่เช้าเลยนะคะ” เขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มของสามีเบาๆ “อยากทำมากว่าอ้อนอีก” “…..” ใบหน้าแสนหวานเห่อร้อนด้วยความเขินอาย ขยับถอยหนีแต่ฟริน ยังคงเดินตามไม่ห่างไปไหน “อยากย้ายมาอยู่ที่นี่มั้ย เธอจะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นทุกวัน” “เหนือชอบที่นี่ แต่ฟรินเองก็ยังมีธุรกิจและลูกน้องที่ต้องดูแล เอาไว้ก่อนก็ได้ค่ะ” “ขอแค่บอกมาคำเดียว เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง” อะไรที่เป็นความสุขของลูกกับเมียเขายินดีทำให้แบบไม่มีข้อแม้ “คงต้องถามลูกๆ ก่อนว่าอยากมาอยู่ที่นี่ไหม เหนือแล้วแต่ลูก” “ส่วนฉั

  • จะรักหรือจะร้าย   บทพิเศษ 5

    “กินผักเยอะๆ หลานแฟรงก์จะได้แข็งแรง” แฟรงก์ยื่นจานผักและผลไม้ให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ดาวเหนือท้องแก่ใกล้คลอดจำเป็นต้องกินแต่ของที่มีประโยชน์ “เหนือว่าคนนี้ต้องตัวโตมากแน่เลย” คนตัวเล็กเผยรอยยิ้มบางๆ อย่างมีความสุข ทุกคนในครอบครัวล้วนแต่เฝ้ารอที่จะได้เห็นหน้าสมาชิกใหม่ “ตัวโตก็ดีแล้ว จะได้ดูแลปกป้องพี่สาวได้” “ศุกร์ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาปกป้องหรอก” ดาวศุกร์พูดขึ้นลอยๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารในจานของตัวเอง “ตัวแค่นี้อย่าทำซ่าส์นะศุกร์” “ก็ป๊าฟรินเป็นคนสอนหนูเองว่าให้ลูกเข้มแข็ง” “สภาพอย่างไอ้แว่นเนี่ยนะจะมาเข้มแข็ง ตอนโดนเมียทิ้งร้องไห้จะเป็นจะตาย” แฟรงก์หรี่สายตามองหน้าน้องชายอย่างเอือมๆ “ป๊าต้องไปนั่งเฝ้านอนเฝ้า อดหลับอดนอน จนจะเป็นบ้าตามมันไปอีกคน” “กูอยู่ของกูดีๆ ไอ้แฟรงก์ อย่ามาลามปาม” คนที่ถูกกล่าวหา เกิดอาการร้อนตัวรีบพูดแทรกขึ้น เขาอุตส่าห์นั่งเงียบๆ แต่ก็ก็ยังมิวายโดนพูดจากระแทกแดกดัน “กูพูดความจริงทั้งนั้น มึงรับไม่ได้เหรอ” “แล้วเมียของป๊าเ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status