แชร์

ขั้นตอนการพิสูจน์

ผู้เขียน: MoonlightNstar
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-30 18:34:26

หลังจากที่ตกลงจนได้ข้อสรุปที่ตรงกัน เรียวขางามทั้งสองข้างก็ค่อยแยกอ้าออกจากกันและตั้งฉากขึ้นจนเผยให้เห็นกุหลาบงามที่แสนอวบอูมและเนียนกริบ ปราศจากเส้นขนปกคลุม กลีบดอกของมันทุกดอกนั้นมีสีชมพูสดน่ามอง ที่จุดกึ่งกลางเกสรยังคงมีน้ำหวานปริ่ม

ฉัตรายืนมองภาพนั้นด้วยความตะลึงงัน ภายในใจก็อดยอมรับไม่ได้ว่าภาพเบื้องหน้านั้นช่างปลุกปั่นความหื่นกระหายทางกามรมณ์ของเขาให้ตื่นกระเจิง ทั้งที่พยายามพูดกล่อมตัวเองมาตลอดว่าผู้หญิงคนนี้สกปรก แต่ดูเหมือนว่าเวลานี้เขากลับทำเหมือนลืมเลือนมันไป

 ตั้งแต่เติบโตเป็นหนุ่มมา ชีวิตของเขานั้นมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาผลัดเปลี่ยนมาให้เชยชมอยู่มิได้ขาด หากแต่ความงดงามตรงหน้านั้นกลับทำให้เขาดั่งถูกเป่าใส่ด้วยมนต์สะกด นาทีนั้นเขาไม่แม้แต่ที่จะอยากรอช้า คนตัวใหญ่รีบพาตัวเองเข้าไปนั่งแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างเรียวขางามนั่นแล้วจ้องมองไปยังจุดศูนย์กลางจุดเดียวที่กำลังดึงดูดสายตาเขาเอาไว้

ฝ่ามือใหญ่ยกเอื้อมหมายจะลูบสัมผัส แต่อยู่ๆสะโพกงามก็ขยับถอยหนีจนเขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเจ้าของมันด้วยความหงุดหงิด

"เอ้า นี่เธอจะขยับหนีทำไม"

"ก็ฉันเห็นว่านายกำลังจะจับ..มัน"

"แล้วไง จับไม่ได้?"

"จะใส่ก็ใส่เข้ามาสิ ทำไมจะต้องเอามือนายมาจับมันด้วย"

"ฉันก็กำลังจะเริ่มพิสูจน์อยู่นี่ไง ส่วนขั้นตอนว่าฉันจะพิสูจน์มันยังไงเธอไม่มีสิทธิ์ยุ่ง หุบปากแล้วนอนอ้าขาอยู่เฉยๆดีกว่า ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ให้โอกาสเธออีก"

ถึงแม้ว่าจะโมโหมากๆ แต่พริมาก็ได้แต่ต้องยอมทนอดกลั้นเพราะเถียงไม่ได้ จึงทำได้แค่เพียงฮึบเอาไว้และรอรับการพิสูจน์ จากนั้นทันทีก็เริ่มรู้สึกได้ว่าที่บริเวณกึ่งกลางความสาวนั้นกำลังถูกนิ้วยาวนั่นลูบไล้ เขารูดนิ้วยาวตามซอกเปียกแฉะขึ้นลงอย่างช้าๆ ส่วนหัวแม่โป้งก็ได้จังหวะขยี้คลึงที่เกสรที่แข็งตัวจนเป็นตุ่มไต

"อ๊ะ"

เพียงไม่นานีวามเสียวซ่านก็บังเกิด พริมากัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้เสียจนแน่น เพราะไม่ต้องการหลุดเสียงร้องที่น่าอายเหมือนอย่างกับเมื่อกี้อีก ทำไมขั้นตอนการพิสูจน์มันถึงได้ยาวนานนัก เมื่อไหร่ผู้ชายคนนี้ถึงจะใส่ มัน เข้ามา ทุกอย่างจะได้จบๆ ขืนมันแต่ใช้นิ้วเขี่ยขยี้ลูบไล้วนไปมาอย่างนี้ เธอกลัวว่าตัวเองจะเสียวซ่านทรมานจนแทบขาดใจเสียก่อน

"นี่ นะ นาย เมื่อไหร่จะใส่เข้ามาเสียที"

พริมาถามคนตรงหน้าเสียงสั่นตาปรือ ดีที่ว่าสองมือถูกเชือกมัดล่ามเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะต้องกวาดควานหาที่จับแน่นๆแน่ๆ

"บอกแล้วไงว่าเธอมีหน้าที่แค่นอนอ้าขาเฉยๆ"

"ตะ แต่ว่าสิ่งที่นายทำมันกำลังทำให้ฉันทรมาน"

"นั่นมันก็เรื่องของเธอ ในเมื่อฉันอยากพิสูจน์ดูให้แน่ใจจริงๆว่าเธอบริสุทธิ์ มันก็ต้องดูละเอียดแบบนี้ เพราะไม่อย่างงั้นฉันอาจจะถูกเธอหลอกเอาก็ได้"

ว่าแล้วนิ้วมือร้ายก็สอดมุดเข้าไปใจกลางความสาวและดึงมันขยับเข้าออก พริมาได้แต่ร้องครางเสียงเกร็งออกมาอย่างทรมาน ในเมื่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้นสร้างความปั่นป่วนรัญจวนใจให้เธอไม่มีหยุด

"อ๊า ฉะ ฉันทรมานนะ หยุดทำแบบนี้"

พอเห็นว่าเนื้อตัวของคนตัวเล็กบิดเกร็งจนตัวงอ คนที่ใช้นิ้วขยับเข้าออกภายในช่องทางที่แสนจะตอดรัดและคับแคบก็ค่อยๆหยุดการกระทำลง นิ้วมือยาวถูกถอดออกมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็เปลี่ยนไปจับท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนขึ้นมาชักสาวรูดขยับอีกสองสามที

"ก็ได้ ทีนี้เราลองมาดูกันว่าเธอจะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่โฆษณาเอาไว้หรือเปล่า"

พริมาใจเต้นสั่นระงมด้วยความกลัว เมื่อศรีษะทุยสวยผงกขึ้นมามองท่อนเนื้อแข็งแกร่งที่ดูงดงามสมส่วนนั่นถูกจับจ่อเข้ามาที่บริเวณกึ่งกลางกายตนอย่างช้าๆ ดวงตากลมโตจ้องมองมันไปอย่างไม่กระพริบ วินาทีที่ส่วนหัวของมันถูกจับถูไถ ก็ทำเอาเธอถึงกับแอ่นกระดกสะโพกขึ้นรับด้วยความทรมานอีก

"อ๊า สะ ใส่เข้าไปสักทีสิ ตะ แต่ว่าแค่นิดเดียวนะ นายห้ามใส่เข้าไปเยอะ"

"ฉันบอกแล้วไงว่าให้เธอเงียบปากแล้วก็แค่นอนอ้าขา"

"ก็นายอยากจะมัวลีลาชักช้ามากท่าอยู่ทำไม"

"เธอไม่มีทางรู้หรอกว่าถ้าฉันมากท่าขึ้นมาจริงๆจะเป็นยังไง"

กึก! 

"อ๊ะ จะ เจ็บ ฉันเจ็บ ฮือๆ พอแล้วเอามันออกไป"

ต่างฝ่ายต่างก็ชะงัก คนตัวเล็กที่เมื่อสักครู่ผงกศรีษะขึ้นมาดู ตอนนี้กลับปล่อยตัวให้นอนหงายลงไป เธอเจ็บจนน้ำตาเล็ด ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่คนอื่นพูดกันว่าเซ็กส์คือความหฤหรรษ์นั้นมันจะเป็นแค่เรื่องโกหก ในเมื่อตอนนี้ก็เห็นกันอยู่ว่ามันช่างห่างไกลจากคำว่า ฟิน ลิบลับ

"ยังไม่เสร็จะให้เอาออกได้ยังไง เธอก็อย่าเกร็งสิ เธอเกร็งเอาไว้แน่นขนาดนี้แล้วฉันจะใส่มันเข้าไปได้ยังไง"

"นายก็เลิกใส่มันเข้ามาเสียสิ แค่นี้ก็รู้แล้วนี่มันไม่มีทางเข้าไปได้ บอกแล้วไงว่าฉันยังบริสุทธิ์ เอาของๆนายออกไปจากตัวฉันนะ"

"ยัง ใครบอกว่าการพิสูจน์จบแล้ว ฉันบอกแล้วไงว่าสิทธิ์ในการตัดสินใจเป็นของฉัน"

"อื้อ"

จากนั้นคนตัวใหญ่ก็ประกบใบหน้าและริมฝีปากร้อนลงมา มือข้างหนึ่งของเขาประครองไว้ที่บริเวณท้ายทอยของเธอเพื่อเป็นการบังคับไม่ให้เธอสะบัดหน้าหนี ส่วนอีกข้างก็บีบขยำลงไปบนเต้าอวบ จนทำไปทำมาเธอก็รู้สึกคล้ายราวกับว่าตัวเองกำลังล่องลอยและโอนอ่อนตาม ทำไปทำมาร่างกายของเธอก็เหมือนกับว่าจะไม่ใช่ของเธออีกต่อไป ในเมื่อตอนนี้เรียวลิ้นเล็กนั้นกลับคล้อยตามตอบสนองกับจูบที่ถูกปลุกปั่น จากที่ดิ้นรนขัดขืน เวลานี้ทำไมตัวเธอถึงได้โอนอ่อนผ่อนตามไปกับมัน สมองอื้ออึง เลือดลมเเล่นพล่านไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เนินโหนกเนื้อด้านล่างที่ยังคงถูกรุกรานเบียดแทรก เวลานี้เธอกลับยิ่งอ้าขาออกและแอ่นมันขึ้นเผื่อเปิดทางสะดวก จนในที่สุดความคับแน่นนั้นก็ถูกฝ่าเข้ามาได้จนมิด

"อื้อ นะ นี่นายใส่มันเข้ามาจนหมดทำไม ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้ใส่หมด"

"ฉันก็แค่อยาก เอา ให้ชัวร์ไง จะได้แน่ใจว่าเธอบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์กันแน่น อ่า แม่งแน่นชิบ"

เสียงครางทุ้มต่ำดังเล็ดลอดออกมาจากคนบนร่าง ริมฝีปากเข้มที่กำลังก้มดูดเลียเต้านมอวบใหญ่ของเธอ สะโพกแกร่งตอกอัดตัวตนให้ขยับเข้าออกอย่างช้าๆ หากแต่ว่าก็กดมันเน้นๆ เข้าๆ ออกๆ อย่างเนิบนาบ

"อื้อนาย คราวนี้นาย ชะ เชื่อฉันหรือยังว่าฉันยังบริสุทธิ์"

"อ่า อย่าพึ่งถามได้ไหม สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือครางออกมาได้อย่างเดียวเท่านั้น ซี้ด"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • จำเลยไม่ได้รัก   ทดลองเข้าหอ

    "อ๊าๆ พี่ฉัตรขา อ๊า แรงอีกค่ะ เอาพิมแรงๆ"เสียงพริมาครางกระเส่าออกมาจนแทบไม่ได้ศัพท์ เมื่อเวลานี้แก่นกายของฉัตรากำลังขยับซอยเข้าออกจากร่องหลืบกลางกายของเธออย่างร้อนแรง สามชั่วโมงมาแล้วที่เพลิงพิศวาสนี้ยังคงดำเนินต่อไม่หยุด หลังจากที่เคลียร์จบปัญหากับว่าที่พ่อตาจบได้ อรอุษาก็บอกให้พริมาและฉัตราพากันขึ้นไปพักผ่อนอาบน้ำอาบท่าหลังจากเดินทางมาถึงเหนื่อยๆ แต่พอพริมาพาคุณว่าที่สามีก้าวผ่านเข้าประตูห้องนอนเธอมาเท่านั้น ฉัตราก็กดล็อกประตูแล้วอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน "พี่ฉัตร ทำอะไรคะ""แม่พี่บอกให้เราไปอาบน้ำไง นี่พี่ก็กำลังจะพาพิมเข้าไปอาบน้ำ""แล้วทำไมถึงจะต้องอุ้มพิมไปด้วยล่ะคะ พิมเดินเองได้ค่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงแค่นี้เอง""ก็ตอนนี้พ่อพิมอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว พี่ก็เลยกะ..ว่าจะลองพาพิมทดลองเข้าหอกันหน่อย""อีกแล้วเหรอคะ""อีกแล้ว? คืออะไร นี่อย่าบอกนะว่าพิมเบื่อพี่แล้ว""ใครว่าล่ะคะ พิมก็แค่กลัวว่าถ้าให้พี่ฉัตรบ่อยเกินไป แล้วพี่ฉัตรต่างหากที่จะเป็นคนเบื่อพิม""งั้นลองมาดูกันนะว่านานแค่ไหนกว่าวันนั้นจะมาถึง เผลอๆพี่ว่า ต่อให้พี่เอาพิมวันละสามรอบ พิมก็คงก็รอจนแก่หงำเหงือก รอจนเอ็นพี่ไร้สมรร

  • จำเลยไม่ได้รัก   เหตุที่ต้องยอม

    ชยุตนั่งทรุดตัวลงกับโซฟาแล้วยกมือขึ้นมาปิดหน้าร้องไห้ ภาพของกมลา หญิงสาวที่หลงรักเขามาตั้งแต่สมัยหนุ่มนั่งทรุดตัวลงร้องไห้กับพื้นในวันที่ได้รับรู้ความจริงว่าที่เขาแต่งงานกับเธอก็เพียงเพราะว่าหวังในทรัพย์สมบัติ เพื่อเอาไปช่วยคนรักเก่า หาได้มีใจรักเธอไม่ นับตั้งแต่วันนั้นกมลาที่เคยสดใสก็เอาแต่กักขังตัวเองไว้อยู่ในห้องนอน กมลาพาลเกลียดพริมา ลูกสาวตัวน้อยที่เกิดมาเป็นสักขีพยานในความโง่เขลาของเธอ วันๆเอาแต่เก็บตัวเองร้องไห้ คนในที่สุดเธอก็จากไป ทิ้งบาดแผลและความรู้สึกผิดไว้ติดอยู่ในใจเขาจนถึงทุกวันนี้'พี่ชยุต ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ กมลาก็จะไม่มีวันยกโทษให้อภัยพี่ พี่หลอกกมลา หวังเอาทรัพย์สมบัติของกมลาไปช่วยเหลือผู้หญิงคนอื่น กมลาไม่มีทางยอมเด็ดขาด สมบัติของกมลาจะต้องเป็นของพริมาลูกสาวกมลาเท่านั้น ห้ามพี่มีลูกกับใครใหม่แล้วเอาสมบัติของกมลาไปเสวยสุขกับมัน รับปากกมลาสิถ้าพี่รู้สึกผิดจริงๆ'คำพูดสุดท้ายยังดังกึกก้องอยู่ในหัวแทบทุกจะประโยค ความรู้สึกผิดกัดกินในใจอยู่ชั่วทุกคืนวัน และนี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่าถึงแม้เขาจะรักอรอุษาเพียงใด แต่เขาก็รับปากกมลาเอาไว้ก่อนตาย ว่าจะมีพริมาป็นลูกแค่คนเดีย

  • จำเลยไม่ได้รัก   ว่าที่พ่อตา

    ในที่สุดวันที่ฉัตราไม่อยากให้ถึงก็มาถึงจนได้ เรือสปีดโบ๊ทที่เขาเป็นคนขับพาตัวเองและคนตัวเล็กกลับเข้ามายังฝั่งเพียงแค่ไม่ถึงยี่สิบนาทีได้ถูกจอดไว้ที่ท่าเรือส่วนตัวของตัวเอง ใบหน้าหล่อเหลานั้นแสดงออกถึงความเครียดอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพาพริมาก้าวขึ้นฝั่งมาบนบก แถมยังถอนหายใจออกมาเสียจนเสียงดัง ทำเอาพริมาถึงกับต้องคอยจับมือของคนตัวใหญ่มากุมเอาไว้และพูดให้กำลังใจไม่ห่าง"พี่ฉัตร พิมเป็นกำลังใจให้นะคะ"แล้วจากนั้นประตูรถตู้คันหรูสีดำก็ถูกเปิดออกเพื่อให้เธอและเขาขึ้นไปนั่ง ระหว่างนั้นทั้งสองคนยังคงนั่งกอดกันเอาไว้ตลอด ที่วันนี้ฉัตราเลือกที่จะให้ลูกน้องเป็นคนขับรถมาก็เป็นเพราะว่าตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงที่จะจับพวกมาลัยขับมาเลยต่างหาก ไม่รู้จริงๆว่าสถานการณ์ที่จะต้องเจอจะเป็นยังไง การที่ต้องเขาไปพูดคุยกับผู้ชายสารเลว คนที่ทำให้แม่ของเขาเสียใจมาเป็นเวลายี่สิบสามสิบปี เพื่อที่วันข้างหน้าจะได้เปลี่ยนจากสถานะพ่อเลี้ยงมาเป็นพ่อตานั้นมันทำใจง่ายเสียที่ไหน ความโกรธเกลียดแค้นที่สั่งสมมา แต่ไม่สามารถทำอะไรตาแก่นั่นได้เนื่องจากว่าถูกมารดาขอร้องนั่นก็ยังพอที่จะยอมทน แต่เวลานี้กลับกลายเป็นว่าตัวเองต้องมากลายเป็

  • จำเลยไม่ได้รัก   มาก่อนแล้วไง

    "คิดเหรอว่านายหัวจะเอาเธอจริงๆ ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งหลายปี เห็นนายหัวเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนกางเกงในเสียอีก อย่าสำคัญตัวผิดแล้วก็หวังอะไรลมๆแล้งๆเข้าล่ะ ฉันขอเตือน"จังหวะที่เดินยกจานที่ทานเสร็จแล้วเข้ามาช่วยเก็บในอ่างในครัว แล้วฉัตราเองก็ขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก พริมาก็ได้เผชิญหน้าเข้ากับผู้หวังดีแบบเต็มๆ ฝ่ายนั้นยืนกอดอกพิงตัวเองกับตู้เย็น แล้วยืนมองมาที่เธอด้วยสายตาสุดเหยียด หากแต่พริมาก็ไม่ได้นึกแยแส แล้วตอบกลับผู้หวังดีไปแบบเจ็บๆ"งั้นฉันก็คงต้องขอขอบใจเธอมากเลยนะที่อุตส่าห์เสียสละเวลามาเตือนฉัน เพราะว่าถึงแม้ว่าพี่ฉัตรจะไม่เอาฉันจริงๆ แต่อย่างน้อยฉันก็ได้ลองกินแล้วว่าผู้ชายคนนี้แซ่บมากแค่ไหน ว่าเเต่เธอเถอะ อุตส่าห์เฝ้าพี่ฉัตรมาตั้งหลายปี เคยได้ลองดูบ้างสักทีหรือเปล่า หรือว่าให้พี่ฉัตรลองแล้ว แต่ว่าเธอมันไม่อร่อย เขาก็เลยต้องคอยเปลี่ยนรสชาติบ่อยๆจนได้มาเจอฉัน""อีบ้า อย่ามามั่นหน้ามากไปหน่อยเลย วันไหนถูกนายหัวถีบหัวส่งขึ้นมาฉันจะหัวเราะเยาะแกให้ดังไปสามบ้านแปดบ้าน""งั้นก็ค่อยรอเอาไว้ให้วันนั้นมันมาถึงก่อนก็แล้วกัน แต่ว่าวันนี้เขายังหลงฉันหัวปักหัวปำอยู่น่ะ ยังไงจานนี

  • จำเลยไม่ได้รัก   ผู้ดูแลนาย

    พอกินเธอเสร็จ ฉัตราก็พาเธอเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเห็นเขาทิ้งรอยจ้ำสีแดงไว้ตามจุดต่างๆบนร่างกายเสียจนทั่ว ไม่เว้นแม้กระทั่งบริเวณกลีบบอบบางตรงกลางลำตัว ถึงว่าตอนที่ฉัตรามุดก้มลงไปเขาดูดมันเสียแรง ส่วนเธอเองก็เอาแต่มัวร้องครางเพราะความเสียวจนไม่ลืมหูลืมตาราวกับว่าส่งเสริมให้เขาทำมัน เป็นไงล่ะทีนี้ จะเดินออกไปกินข้าวยังไงทันทีที่บานประตูเปิดออก ที่หน้าห้องนั้นกลับมีหญิงสาวคนเดิมยืนแอบจิกตามองเธอด้วยสายตาที่ดูก็รู้ว่าต้องการจะประกาศศักดิ์ดา ก็เอาสิ ในเมื่อฉัตรายังคงกำมือเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ซึ่งนั่นก็จะต้องรู้แล้วว่าระหว่างเธอกับแม่ลิ้นจี่นั่น ฉัตราจะเลือกที่จะหนุนหลังใคร"นายหัวขา ป้าตาให้ลิ้นจี่มาตามนายหัวไปทานข้าวเย็นค่ะ""อื้มขอบใจ วันนี้มีอะไรกินบ้าง""ก็เยอะเลยค่ะนายหัว มีแต่ของโปรดนายหัวเผ็ดๆทั้งนั้น ลิ้นจี่รู้ว่านายชอบอาหารรสจัด ก็เลยเตรียมพวกของหวานเอาไว้ให้ด้วย ไปดูสิคะ"หญิงสาวคนนั้นยังคงพูดไปยิ้มไป สายตาและท่าทางแสดงออกเต็มๆว่าต้องการทำให้คนตรงหน้าหลงใหลได้ปลื้มไปกับท่าทีนั้นของเธอ จนพริมาเห็นแล้วก็เกิดของขึ้นเผลอกัดฟันและจิกเล็บเสียแรงลงไปบนฝ่ามือใหญ่อย่า

  • จำเลยไม่ได้รัก   สำรวจห้องใหม่

    พริมายังคงนิ่งเงียบไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรใดๆในขณะที่ฉัตราจูงมือเธอเดินเข้ามาในบ้านและก่อนจะพาเดินเข้าในในห้องส่วนตัวซึ่งเป็นห้องนอนตัวเอง จากนั้นทันทีที่บานประตูถูกปิดลง เสียงลูกบิดหน้าประตูก็ถูกกดล็อก แล้วคนตัวใหญ่ก็ยกสองมือขึ้นมาจับใบหน้าเธอประครองเข้าหา แล้วจึงจัดการประกบริมฝีปากลงมาทันทีทั้งที่ฉัตรากำลังจูบเธออย่างหนักหน่วง หากแต่พริมากลับยังคงยืนนิ่งเฉยไร้ซึ่งการตอบสนอง ในขณะที่เขาจัดการเปิดปากแล้วส่งลิ้นร้ายของตัวเขาเองเข้าไปรุกรานภายในปาก หากแต่นั่นก็ยังไม่สามารถทำให้พริมาคล้อยตามได้ ส่วนคนที่กำลังคลั่งจูบเธออยู่ พอเห็นว่าเธอยังคงนิ่งก็เริ่มเอะใจ "พิม เป็นอะไรหรือเปล่า""พี่ฉัตร คือว่าพิม.."จะให้เธอตอบออกมาได้ยังไงว่าที่เธอนิ่งไปเป็นเพราะว่ามีเรื่องค้างคาใจอยู่ แน่นอนว่าสายตาของผู้หญิงด้วยกันมอง มีหรือที่เธอจะไม่รู้ว่าสายตาของผู้หญิงคนเมื่อกี้ที่มองเธอและฉัตรานั้นมองมาด้วยสายตาแบบไหน พริมาไม่ได้อยากเก็บความสงสัยที่มันกำลังรบกวนจิตใจตัวเองเอาไว้แบบนี้ เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอไม่สามารถบอกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและฉัตรานั้น เขาให้อภิสิทธิ์เธอในการแสดงถึงความหึงหวงเขาได้เพียงใด"

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status