ตอนที่ 6 กิจกรรมโรงเรียน

บนเตียงนอนลายเจ้าหญิงสีชมพู ที่รายล้อมไปด้วยตุ๊กตามากมาย มีร่างเล็กๆ บอบบางของเด็กหญิงพิชญ์สินี เสสกุลหรือน้องน้ำหวานนอนหลับตาพริ้มอยู่ ก่อนที่คนตัวเล็กจะรู้สึกตัวตื่นจากเสียงของนาฬิกาปลุกที่ผู้เป็นอาได้ตั้งเวลาเอาไว้เพื่อปลุกหลานสาว

น้องน้ำหวานเป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของณดล เสสกุล ผู้เป็นเจ้าของร้านอาหารอร่อยเหาะ ที่มีกิจการอยู่ในห้างสรรพสินค้าหลายสาขาทั่วประเทศ ด้วยวัยเพียง 27 ปีจึงทำให้เขาเนื้อหอมเป็นพิเศษ เพศตรงข้ามต่างทอดสะพานให้เขา เพราะนอกจากที่เขาจะหล่อแล้ว เขายังรวยมากอีกต่างหาก แต่เขาก็ไม่สนใจใครเพราะอยากที่จะโฟกัสเวลาให้กับหลานสาวเพียงคนเดียว แต่ดูในวันนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

วันนี้มีกิจกรรมกีฬากระชับมิตรระหว่างนักเรียนและผู้ปกครอง โรงเรียนจึงเชิญให้ผู้ปกครองเข้าร่วมด้วย น้องน้ำหวานเลยตื่นเต้นที่จะได้ทำกิจกรรมร่วมกับคุณอาของตน

“คุณอาณดลขา....” เสียงเรียกของหลานสาวดังมาจากชั้นสองของบ้าน ณดลที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวเสร็จพอดีจึงรีบปิดแก๊ส ล้างมือและเดินออกมาดู

“ว่าไงคะคนเก่ง น้องน้ำหวานตื่นนานแล้วหรือคะ” เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่เดินออกไปหาหลานสาวตัวน้อย

“ตื่นนานแล้วค่ะคุณอาณดลขา น้องน้ำหวานอาบน้ำแปรงฟันเรียบร้อยแล้วค่ะ” สาวน้อยตอบคุณอายังหนุ่ม

“ไปค่ะไปแต่งตัวกันก่อนแล้วค่อยลงมาทานอาหารเช้ากันนะคะ” ณดลบอกหลานสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เด็กน้อยทำตามอย่างว่าง่าย

ตอนนี้น้องน้ำหวานดูแลตัวเองได้แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องมีพี่เลี้ยงอีกต่อไป ณดลตามขึ้นไปมัดผมให้กับหลานสาว เขาเรียนรู้การมัดผมมาจากยูทูป เพราะเขาต้องเป็นทั้งพ่อและแม่ให้แก่เธอ อะไรที่เกี่ยวกับหลานสาวคนเดียวของตน เขาจะไม่ละเลยโดยเด็ดขาด ณดลรวบผมยาวขนาดกลางหลังของหลานสาวมากำไว้ ก่อนที่แบ่งและทักเปียออกมาอย่างสวยงาม จนบางครั้งเหล่าแม่บ้านและคนรับใช้ต่างอดที่จะชมเจ้านายหนุ่มไม่ได้

“เสร็จแล้วค่ะ ลงไปทานข้าวกันก่อนนะ แล้วค่อยไปโรงเรียน” ณดลบอกหลานสาวก่อนที่จะจูงมือเด็กน้อยเดินออกจากห้องไป มืออีกข้างหนึ่งที่ยังว่างไม่ลืมที่ยื่นไปคว้ากระเป๋านักเรียนรูปเจ้าหญิงเอลซ่าติดมือไปด้วย

สองอาหลานนั่งทานอาหารเช้าด้วยกันอย่างที่ทำเช่นทุกเช้า วันนี้ณดลแต่งชุดกีฬาเพราะที่โรงเรียนของน้องน้ำหวานมีกิจกรรมแข่งกีฬาของผู้ปกครองและเด็กๆ จัดขึ้นเพื่อกระชับความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและบุตรหลาน เขาเข้าร่วมแทบจะทุกปีตั้งแต่หลานสาวเข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้มา

“สวัสดีค่ะคุณครูเจ้าขา สวัสดีค่ะคุณครูอมิตา” เด็กหญิง พิชญ์สินี หรือน้องน้ำหวานยกมือกระพุ่มไหว้ก่อนที่จะเอ่ยทักทายคุณครูประจำชั้นคนสวยกับคุณครูสอนวิชาคณิตศาสตร์

“สวัสดีค่ะ น้องน้ำหวาน สวัสดีค่ะคุณณดล” เจ้าขารับไหว้ลูกศิษย์ตัวน้อย ก่อนที่จะยกมือไหว้คุณอาของเด็กหญิง

"สวัสดีค่ะคุณอาของน้องน้ำหวาน”

อมิตายกมือไหว้และเอ่ยทักทายชายหนุ่มเช่นกัน เธอเจอเขามาหลายครั้งแล้วเพราะเธอสอนที่นี่มาก่อนเจ้าขาจึงมีโอกาสได้เจอเขาบ่อยๆ แต่เท่าที่ดูๆ ก่อนหน้าเขาไม่เคยที่จะสนใจคุณครูสาวๆ ในโรงเรียนเลย แต่ตอนนี้เท่าที่เธอสังเกตสายตาคมที่จ้องมองไปยังใบหน้างามของคุณครูสาวรุ่นน้อง เธอก็เข้าใจทันที ว่าคุณอาหนุ่มคนนี้สนใจคุณครูเจ้าขาอย่างแน่นอน แต่ดูๆ เหมือนเจ้าขาจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

“สวัสดีครับ” ณดลรับไหว้สองครูสาวก่อนที่จะส่งยิ้มให้คุณครูคนสวยทั้งสอง

“เตรียมพร้อมเหมือนเดิมเลยนะคะ ดิฉันเห็นมาทุกปีเลย” อมิตาเป็นฝ่ายชวนณดลคุย

“ครับ ผมให้ความสำคัญกับกิจกรรมที่เกี่ยวกับน้องน้ำหวานเสมอ” ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้ม เจ้าขามองไปก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้

“เชิญเข้าไปด้านในก่อนดีกว่านะคะ งานจะเริ่มอีกตั้งหนึ่งชั่วโมงค่ะ” ครูอมิตาบอกด้วยรอยยิ้ม

“ครับ ไปครับน้องน้ำหวาน ขอตัวก่อนนะครับ” ณดลชวนหลานสาวก่อนจะเอ่ยขอตัวจากคุณครูทั้งสอง

เวลาที่นักเรียนและผู้ปกครองรอคอยก็มาถึง ทางโรงเรียนได้จัดกิจกรรมให้ผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการแข่งขันกีฬากับบุตรหลาน ห้องของน้องน้ำหวานได้แข่งขันวิ่งสามขา โดยให้นักเรียนจับคู่กับผู้ปกครองของตน น้องน้ำหวานกับณดลเข้าเส้นชัยเป็นลำดับแรก เรียกเสียงปรบมือจากเหล่าบรรดาเพื่อนๆ ผู้ปกครองและคุณครูได้เป็นอย่างดี สองอาหลานกระโดดกอดกันด้วยความดีใจ ความรักที่ทั้งสองคนแสดงออกมาให้แก่กันเรียกสายตาเอ็นดูและรอยยิ้มจากคนที่พบเห็น ไม่เว้นแม้กระทั่งคุณครูคนสวยที่มองไปที่คนทั้งคู่อย่างรู้สึกมีความสุขไปด้วย

“เกมต่อไปนะคะ จะเป็นเกมแม่งู ให้ผู้ปกครองเลือกพ่องูมาคนหนึ่งค่ะ แม่งูเราจะให้คุณครูเจ้าขารับหน้าที่นี้เอง”

เสียงของคุณครูคนหนึ่งดังขึ้น ผู้ปกครองหลายคนเริ่มมีอายุกันบ้างแล้วจึงส่งณดล ซึ่งดูหนุ่มที่สุดลงแข่ง เขาไม่ขัดข้องออกจะยินดีด้วยซ้ำที่จะได้มองใบหน้าหวานๆ ของคุณครูสาวใกล้ๆ

ภาพสองหนุ่มสาวคอยยื้อแย่งและป้องกันเด็กๆ เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากคนมองได้เป็นอย่างดี คุณครูอมิตาแอบอมยิ้ม ก่อนที่จะหันไปชวนคุณครูวิก หรือคุณครูวัลลภคุย และชี้ให้ดู

“พี่วิกดูสิคะ แล้วยังจะบอกว่าเค้าไม่ได้ชอบตัวเองอีก มองหน้าน้องเจ้าขาของเราซะตาหวานหยดซะขนาดนั้น สายตาไม่โกหกใครหรอกนะคะมิตามองออก จากประสบการณ์ที่ผ่านมามิตากล้าฟันธง ว่าคุณดลคุณอาของน้องน้ำหวานกำลังตกหลุมรักน้องเจ้าขาของเราแน่นอน แต่รู้สึกว่าน้องเจ้าขาของเรานี่ความรู้สึกช้าจริงๆ ฮิๆๆ”

“พี่ก็บอกนะวันนั้น ดูคุณณดลเขาจะหึงพี่กับน้องเจ้าขา แต่น้องเจ้าขาก็บอกว่าไม่ใช่หรอก พี่เข้าใจผิด น้องมันเคยมีแฟนไหมคะ น้องมิตารู้หรือเปล่า พี่เห็นเราสนิทกับน้องเจ้าขาที่สุดแล้วในโรงเรียนนี้” ครูวัลลภเอ่ยถามครูสาวรุ่นน้อง ที่เข้ามาสอนที่นี่ก่อนเจ้าขาห้าปี

“ก็สนิทประมาณนึง ดูน้องเป็นคนใสใสซื่อๆ ไม่น่าจะเคยมีแฟนมั้งคะ ขนาดเค้าส่งข้าวส่งน้ำมาจีบยังไม่รู้ตัวเลย” อมิตาบอกยิ้มๆ ก่อนที่จะยกสมาร์ทโฟนของตนมาถ่ายภาพสองหนุ่มสาวที่มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

ตอนนี้ณดลกินลูกงูจากเจ้าขามาได้สี่ถึงห้าคนแล้ว เด็กๆ ร้องกรี๊ดกร๊าดกันตอนที่ณดลจะเข้ามาใกล้แถวลูกงู ส่วนเจ้าขาก็กางแขนปกป้องเด็กๆ เรียกสายตาเอ็นดูและเสียงหัวเราะจากผู้ปกครองท่านอื่นได้เป็นอย่างดี กิจกรรมโรงเรียนผ่านไปอย่างสนุกสนาน คุณครูปล่อยให้นักเรียนกลับบ้านพร้อมผู้ปกครองได้เลย เพราะวันนี้ทางโรงเรียนงดการเรียนการสอนหนึ่งวันด้วยมีกิจกรรมโรงเรียน อีกเพียงหนึ่งเดือนก็ต้องสอบปลายภาคกันแล้วทางผอ.จึงอยากให้เด็กๆ รู้สึกผ่อนคลาย จึงได้จัดกิจกรรมแบบนี้มาให้ อีกทั้งยังเป็นการส่งเสริมให้ผู้ปกครองได้ใกล้ชิดกับบุตรหลานมากขึ้นด้วย ส่วนใหญ่ผู้ปกครองจะเป็นพนักงานกินเงินเดือน ไม่ก็หาเช้ากินค่ำ จึงมีเวลาดูแลและคลุกคลีกับบุตรหลานน้อย ทางโรงเรียนจึงช่วยหากิจกรรมมาให้เพื่อช่วยเด็กๆ และผู้ปกครองอีกทาง

“คุณครูเจ้าขา ไปทานมื้อเที่ยงกับน้องน้ำหวานนะคะ”

ลูกศิษย์ตัวน้อยเดินมาชวนคุณครูคนสวยที่กำลังช่วยคุณครูอมิตาและคุณครูวัลลภเก็บอุปกรณ์ที่ใช้ในกิจกรรมที่ผ่านมา ครูสองหนุ่มสาวมองหน้ากันก่อนที่จะยิ้มออกมา เจ้าขามองไปที่คุณครูรุ่นพี่ทั้งสอง ก่อนที่จะมองไปยังลูกศิษย์ตัวน้อย และมองเลยไปเห็นร่างสูงสมาร์ทยืนยิ้มรออยู่ไม่ไกล

“อะ..เอ่อ ครู.......” ยังไม่ทันที่เจ้าขาจะปฎิเสธสองครูหนุ่มสาวก็เอ่ยขึ้นทันที

“น้องเจ้าขาไปเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่กับพี่วิกช่วยกันเก็บเอง เหลืออีกหน่อยเดียวก็เสร็จแล้ว” อมิตาบอกก่อนที่จะมองเลยไปยังคุณอายังหนุ่มของน้องน้ำหวาน เขาส่งสายตาขอบคุณมายังคุณครูสาว

“จะดีหรือคะ” เจ้าขาถามอย่างเกรงใจ

“ไปเถอะ น้องน้ำหวานรอนานแล้วน่ะ ดูท่าจะหิวแล้วใช่ไหมคะ”

วัลลภเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง ณดลมองไปที่คุณครูหนุ่มอย่างงงๆ วันก่อนเห็นคุยอยู่กับเจ้าขา เขานึกว่าชายหนุ่มจะจีบเจ้าขาซะอีก และเหมือนคุณครูวัภลภจะรู้ทันความคิดของชายหนุ่มเขาจึงเอ่ยขึ้น

“วิกไม่ได้ชอบอย่างที่คุณณดลคิดหรอกนะฮะ แต่ถ้าเป็นแบบคุณณดล วิกกี้ไม่เถียงฮะ”

คำพูดของคุณครูวัลลภทำให้เขาร้องอ๋อขึ้นมาในใจทันที เขาไม่ใช่คนที่เข้าใจอะไรยาก ครูหนุ่มนามวัลลภแท้จริงแล้วไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่ชอบผู้ชายแบบเขานี่เอง เขารู้สึกโล่งในใจที่คุณครูหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คู่แข่งหัวใจของตน ก่อนที่จะยิ้มให้เขาได้อย่างเต็มใบหน้า จนอีกฝ่ายยิ้มตอบพร้อมกับส่ายหน้าให้กับคนที่คิดเองเออเอง

“ไปเถอะเจ้าขา คุณณดลกับน้องน้ำหวานรอนานแล้วเนี่ย”

ครูอมิตาบอกครูสาวรุ่นน้อง เจ้าขาเห็นดังนั้นจึงวางมือแล้วเดินไปหยิบกระเป๋ามา ก่อนที่จะหันไปไหว้ลาสองคุณครูรุ่นพี่และเดินตามณดลไปพร้อมกับน้องน้ำหวาน เรียกสายตาขบขันของสองคุณครูผู้ที่ทำตัวเป็นกามเทพให้คุณครูสาวรุ่นน้อง