บทที่ 4

สัมผัสหยาบกระด้างราวกับกระดาษทรายนั้นเสียดสีไปบนผิวขาวเนียน ช่างคันยุบยิบและชาหนึบ กระตุ้นเร้าประสาทสัมผัสของฉันได้เป็นอย่างดี

ฉันกัดริมฝีปากล่างแน่น ดวงตาเย้ายวนพร่ามัว เท้าเล็ก ๆ ที่ส่งกลิ่นหอมนั้นเตะไปมาอย่างควบคุมไม่ได้

กลิ่นฮอร์โมนเพศชายที่กำยำพุ่งเข้าจมูกอย่างบ้าคลั่ง ช่างสบายเหลือเกิน ต้องการเหลือเกิน!

เสียงหอบหายใจของชุยเหมิ่งเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ เขาปลดชุดชั้นในออกจนหมดสิ้น เผยให้เห็นทรวงอกที่อวบอิ่มและกลมกลึง เขารวบมันไว้ในมือแล้วออกแรงบีบนวดอย่างรุนแรง ราวกับจะจุดไฟขึ้นมาได้

"อืม... อื้อ..." ฉันส่งเสียงสั่นพร่าออกมาอย่างทนไม่ไหว แม้แต่กระดูกสันหลังก็เริ่มร้อนระอุ ร่างกายทั้งร่างละลายราวกับก้อนน้ำแข็ง

ความรู้สึกที่พุ่งถึงขีดสุดนั้น เกือบจะทำให้ฉันคลุ้มคลั่ง

"ได้โปรด รีบช่วยฉันออกมาที..."

ลมหายใจร้อนผ่าวของชุยเหมิ่งพ่นรดผิวที่ต้นขาของฉัน เขาใช้กำลังทั้งหมดที่มีบีบอัดความอวบอิ่มของฉันไว้

"อ๊า! เจ็บจัง จะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว!" ฉันร้องครวญออกมา หน้าอกอิ่มถูกบีบอัดจนเกิดร่องลึก ใบหน้าของฉันแดงก่ำไปหมด หนีบก้นไว้แน่นอย่างสิ้นหวัง ความอับอายพุ่งขึ้นถึงขีดสุด"

"ได้โปรดช่วยฉันออกมาอย่างเบามือได้ไหม?"

ฉันไม่รู้ว่าเขาจงใจหรือไม่ เขาเอาเปรียบฉันไปหลายนาที แต่ก็ยังไม่สามารถช่วยฉันออกมาได้ แต่กลับกลายเป็นว่ามือใหญ่ของเขาลูบไล้ตามส่วนโค้งเว้าของเรือนร่างจากหน้าอก แล้วค่อย ๆ เลื่อนลงมาที่บั้นท้ายงามงอน

ต่อมา มีเสียงดังเพี๊ยะดังขึ้นที่บั้นท้าย นิ้วของเขาลากผ่านบั้นท้ายที่กลมกลึง พลางสัมผัสได้ถึงร่องรอยความเปียกชื้นบนกางเกงชั้นใน

"ทะ... ทะลึ่ง..." ร่างกายของฉันสั่นระริกจนควบคุมไม่ได้ แทบจะอ่อนปวกเปียกเป็นกองน้ำ เขาช่วยฉัน แล้วจะมาลูบคลำบั้นท้ายของฉันได้อย่างไร?

เสียงกลืนน้ำลายของชุยเหมิ่งเริ่มดังขึ้น "หยางหยาง ผมเห็นบั้นท้ายของคุณขาวและนุ่มนวลมาก อดใจไม่ไหวจริง ๆ ว่าแต่ ชุดนอนเปียกได้ยังไงครับ?"

ฝ่ามือของเขายังคงแนบชิดเข้ามา แล้วออกแรงบีบนวดบั้นท้ายที่อวบอิ่มและนุ่มนิ่มของฉันอย่างแรง ในตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านเลยแม้แต่น้อย

"ได้โปรดเถอะ ช่วยฉันออกไปที!"

ปลายนิ้วที่หยาบกระด้างลูบลงไปตามแนวใต้บั้นท้าย แล้วค่อย ๆ เคลื่อนมาถึงต้นขาของฉัน ราวกับหนอนตัวนุ่มกำลังคลานผ่าน ร่างกายทั้งร่างรู้สึกคันยุบยิบและทรมาน

ความร้อนรุ่มคืบคลานไปทั่วเรือนร่างของฉัน ถูกเขาทำให้หายใจไม่เป็นจังหวะ ฉันส่ายบั้นท้ายที่ตั้งชันขึ้นลงอย่างไม่รู้ตัว ราวกับเป็นการเชื้อเชิญเขา

ในชั่วพริบตาต่อมา เอวที่กำยำของชุยเหมิ่งก็โถมเข้ามา ต้นขาที่ร้อนผ่าวแนบชิดกับบั้นท้ายของฉัน ราวกับเครื่องจักรที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ฉันรับรู้ถึงความน่าเกรงขามของเขาได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ดูเหมือนจะน่ากลัวยิ่งกว่าเมื่อครู่ และเหนือกว่าชายทุกคนที่ฉันเคยพบมา

"อ๊าา..." ร่างกายของฉันสั่นสะท้านไปทั้งตัว พลางส่งเสียงครวญครางอย่างพอใจ เพลิดเพลินไปกับความเร้าใจและความสุขสมที่มาจากการสัมผัสและเสียดสีกันของร่างกาย ฉันขยับเรือนร่างอันเย้ายวนอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ราวกับสุนัขตัวเมียที่กำลังติดสัด

"นังแพศยา ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม อยากถูกกระทำอย่างหนักหน่วงแล้วใช่ไหม?"

เหตุผลบอกให้ฉันปฏิเสธ แต่ฉันกลับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ชุย... ชุยเหมิ่ง นายอย่าทำแบบนี้ ฉันมีสามีแล้วนะ"

ชุยเหมิ่งหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะเบา ๆ ในน้ำเสียงมีความขบขันเล็กน้อย "มีสามีแล้วจะทำไม? สามีของคุณตอบสนองคุณได้หรือเปล่า? ดูสภาพของคุณตอนนี้สิ ปรารถนาความรักจากผุ้ชายมากขนาดไหน?"

คำพูดของเขาทำให้ฉันสะท้านไปทั้งร่าง ความลับในใจถูกเปิดเผย ทำให้ฉันทั้งอับอายและโกรธเคือง "นะ... นายอย่าพูดเหลวไหล ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น!"

แม้ปากจะปฏิเสธ แต่ร่างกายกลับสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ ตัณหาราคะดุจม้าป่าที่หลุดจากบังเหียน พุ่งชนอย่างบ้าคลั่งอยู่ภายใน

"นายเบา ๆ หน่อย อย่าทำให้ฉันถึงตายเลยนะ..." ใบหน้าของฉันแดงก่ำด้วยความเร่าร้อน ส่งเสียงครางอย่างต่อเนื่อง ใช้มือดึงบั้นท้ายให้แอ่นสูงขึ้นอย่างสับสน

ปล่อยให้เขาออกแรงถ่างเรียวขาทั้งสองข้างของฉันออก สิ่งประหลาดที่ร้อนระอุได้พุ่งเข้ามากระแทกทันที และจมดิ่งลงไปจนสุดก้นบึ้ง