บทที่ 327

สีหน้าของฟู่เฉินมืดครึ้มจนน่ากลัว เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่กอดสวีจือหรูไว้แน่น ราวกับจะบีบเธอให้หลอมรวมเข้ามาในร่างกายของตัวเอง

“อาเฉิน คุณอย่าโกรธเลยนะ” สวีจือหรูเห็นฟู่เฉินไม่พูดอะไรจึงแอบดีใจ พูดต่อว่า “จริง ๆ แล้ว หนิงหนานเสว่ก็น่าสงสารเหมือนกัน เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ยังต้องบริหารบริษัทอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

“ฮึ เธอน่าสงสารงั้นเหรอ?” ฟู่เฉินหัวเราะฮึเย็นชาออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูแคลน “ถ้าเธอน่าสงสารจริง ก็คงไม่ทำเรื่องเลวร้ายไร้มนุษยธรรมมากมายขนาดนั้นหรอก!”

“อาเฉิน คุณอย่าพูดแบบนั้นสิ” สวีจือหรูเอ่ยขึ้น “หนิงหนานเสว่อาจจะแค่เลอะเลือนไปชั่วขณะ อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นแม่ของสุยสุย ฉันเชื่อว่าเธอคงไม่ใจดำถึงขนาดนั้นหรอก”

ฟู่เฉินตัดสินใจใช้วิธีที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิมเพื่อจัดการกับหนิงหนานเสว่

“จือหรู คุณเคยอยากให้ผมช่วยแก้แค้นมาตลอดไม่ใช่เหรอ?” ฟู่เฉินพูดขึ้นกะทันหัน น้ำเสียงเย็นเยียบ “ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว”

“อาเฉิน คุณคิดจะทำอะไรคะ?” สวีจือหรูถามขึ้น น้ำเสียงแฝงด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

“ผมจะทำให้หนิงหนานเสว่เสียพังพินาศย่อยยับ ไม่เหลืออะไรเลย” ฟู่เฉินพูดขึ้น แววตาฉายความโหดเหี้ย