บทที่ 370

ในใจเธอโกรธจัด อยากจะพุ่งเข้าไปโต้เถียงกับหนิงหนานเสว่จนแทบทนไม่ไหว แต่เหตุผลกลับยังคงยับยั้งความหุนหันพลันแล่นของตัวเองไว้ได้

เธอรู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดในวันนี้คืองานประมูล ไม่ใช่การโต้เถียงกับหนิงหนานเสว่

“ประธานหนิงพูดเล่นแล้ว จือหรูมีสไตล์ของตัวเองมาตลอด” ในที่สุดฟู่เฉินก็เอ่ยปากขึ้น น้ำเสียงเย็นชาและห่างเหิน จนฟังไม่ออกว่ารู้สึกยังไง

เขาพยายามปกป้องหน้าตาของสวี่จือหรู แต่คำพูดของเขากลับฟังดูไร้เรี่ยวแรง ดูเหมือนเป็นการแก้ตัวที่ยิ่งปกปิดก็ยิ่งเปิดเผยออกมา

หนิงหนานเสว่แค่เหลือบมองฟู่เฉิน สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกและเหยียดหยาม

เธอคร้านที่จะพูดให้เปลืองน้ำลายกับฟู่เฉิน จึงนำทีมเดินเข้าไปในสถานที่จัดงาน

สวี่จือหรูมองแผ่นหลังของหนิงหนานเสว่และกลุ่มคนที่เดินจากไป หน้าตาอึมครึมจนแทบหยดเป็นน้ำได้

เธอกัดฟันแน่น เล็บจิกลึกลงไปในฝ่ามือ หัวใจเปี่ยมไปด้วยความโกรธและความไม่ยอมแพ้

หนิงหนานเสว่ รอฉันก่อนเถอะ วันนี้ฉันจะทำให้เธอได้เจอดีแน่!

ฟู่เฉินรู้สึกถึงความโกรธของสวีจือหรู จึงตบหลังมือของเธอเบาๆ กระซิบปลอบโยนว่า “อย่าไปสนใจเธอเลย เราเข้าไปข้างในกันเถอะ”

สวีจือหรูสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามสง