บทที่ 72

หนิงหนานเสว่กลับมาถึงบ้านของตัวเอง เธอจ้องมองรูปของสุยสุยพลางหัวเราะเบา ๆ พูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “สุยสุย หนูเห็นไหม? แม่ทำสำเร็จแล้ว แม่เก่งมาก ๆ เลยใช่ไหม?”

ทว่าพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หนิงหนานเสว่เปิดประตู และก็เห็นใบหน้าของคนที่เธอไม่อยากเห็นที่สุด

เธอขมวดคิ้วพลางมองฟู่เฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าเธอจะอ้อนวอนให้เขากลับบ้านมาเยี่ยมสักแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจใยดี แม้แต่คำขอร้องของสุยสุย เขาก็ยังมองข้ามไป

แต่ตอนนี้เธอกลับไม่อยากแม้แต่จะมองเขา เขากลับปรากฏตัวในโลกของเธอไม่หยุดหย่อน เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่? คน ๆ นี้เป็นคนชอบทำตรงข้าม ต้องขัดกับเธอตลอดเลยหรือไง?

“ฟู่เฉิน คุณต้องการอะไรกันแน่?”

“วันนั้นที่คุณโทรมา ผมไม่ได้ตั้งใจไม่รับสายนะ”

ฟู่เฉินหยิบมือถือออกมา ขมวดคิ้วมองหนิงหนานเสว่

เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมาอธิบายเรื่องนี้ในเวลานี้ด้วย

อะไรนะ?

หนิงหนานเสว่ถึงกับไม่เชื่อหูตัวเอง และจ้องมองฟู่เฉินตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ ตอนที่ทั้งคู่ยังเป็นสามีภรรยากัน เขามักจะทำอะไรเงียบ ๆ ไม่เคยปรึกษาเธอ และไม่เคยบอกเธอด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขากลับถือโ