LOGINShare
ตอนที่ 8 ไปเมืองเล่ออาน
Last Updated:
2025-02-01 10:00:51การเดินทางไปเมืองเล่ออานใช้เวลาเพียงสองวันเท่านั้นเพราะระยะทางที่ไม่ไกลจากตัวเมืองหลวงนัก จึงทำให้ฮ่องเต้เป็นกังวลเรื่องโรคระบาดที่กำลังเกิดขึ้นนี้เป็นอย่างมากจึงมีรับสั่งให้หลี๋อ๋องไปจัดการควบคุมด้วยตัวเอง
ระหว่างการเดินทางหลี๋อ๋องควบม้าไปด้านหน้าขบวนส่วนรถม้าที่บรรจุห่อยาและเสบียงนั้นอยู่ด้านหลัง พวกเขาจึงไม่ทันได้สังเกตว่าพระชายาแอบตามมาด้วย
เมืองเล่ออานอยู่ทางฝั่งตะวันออกของแคว้นต้าหลี่และแผ่นดินฝั่งตะวันออกนี้ก็อยู่ติดกับเขตแดนเหนือของแคว้นเป่ยฉีนั่นเอง
ขบวนรถม้าของหลี๋อ๋องเริ่มเคลื่อนเข้าใกล้เมืองเล่ออานมากขึ้นเรื่อยๆ สองข้างทางนั้นมีแต่ความเงียบเหงาไม่คึกคักเหมือนครั้งที่เขาเคยมาเยือนเมื่อเจ็ดปีก่อน ในครั้งอดีตที่เคยรุ่งเรืองผู้คนที่มากหน้าหลายตากลับสูญสลายหายไปสิ้นเพราะโรคระบาดที่ไม่อาจยับยั้งได้ในครานี้
เมื่อก้าวผ่านประตูเมืองไปแล้วชาวบ้านละแวกนั้นก็เริ่มทยอยกันออกมายืนเฝ้ามองดูกันเต็มทั้งสองข้างทาง หลี๋อ๋ององค์ชายลำดับที่สี่ของฮ่องเต้แคว้นต้าหลี่มาที่เมืองของพวกเขาช่างน่ายินดียิ่งนักเพราะน้อยครั้งมากที่จะเห็นคนในราชวงศ์ห่วงใยประชาชนและลงมาดูแลพวกเขาอย่างใกล้ชิดเช่นนี้
เจ้าเมืองเล่ออานเมื่อได้ยินว่าหลี๋อ๋องจะเดินทางมาที่เมืองแห่งนี้เขาก็ออกมารอต้อนรับด้วยตัวเองตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วก็ว่าได้ เพราะไม่มีใครรู้เลยว่าหลี๋อ๋องนั้นจะมาถึงที่เมืองแห่งนี้เมื่อไหร่
เมื่อเห็นขบวนรถม้าของหลี๋อ๋องผ่านเข้าประตูเมืองเขาก็ตื่นเต้นดีใจแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่รีบลนลานลงจากกำแพงเมืองเพื่อมารอต้อนรับเขาจนสะดุดบันไดล้มหน้าทิ่มกับพื้นไปทีเดียว
“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง เหตุใดถึงรีบร้อนเช่นนั้นกัน” หลี๋อ๋องที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้ามาประคองเขาให้ลุกขึ้น
“ท่านอ๋องท่านมาแล้ว”
“ท่านคือ…”
“ข้าน้อยมีนามว่าหวังตี๋เฟยเป็นเจ้าเมืองที่ดูแลเมืองแห่งนี้พ่ะย่ะค่ะ”
“ใต้เท้าหวังงั้นหรือ ข้ามาช้าไปต้องขออภัยด้วย”
“ช้าที่ไหนกันพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง ท่านมาที่เมืองนี้พวกเราชาวเมืองต่างก็ทราบซึ้งในน้ำพระทัยของท่านแล้ว”
“เรื่องนี้เป็นรับสั่งของฮ่องเต้ พระองค์เป็นห่วงราษฎร์ยิ่งนัก”
“ข้าน้อยรู้พ่ะย่ะค่ะ”
“เข้าไปข้างในกันเถอะข้ามีเรื่องต้องหารือกับท่าน”
“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”
เจ้าเมืองเล่ออานนำพาหลี๋อ๋องไปยังจวนเจ้าเมืองส่วนขบวนรถม้าที่เขานำมาด้วยก็ถูกทหารนำพาไปยังที่พักสำหรับรักษาผู้ป่วยทันที
-จวนเจ้าเมืองเล่ออาน-
“ท่านบอกว่ามีหมอหญิงจากเป่ยฉีมาที่นี่งั้นหรือ”
“ใช่แล้ว เดินทางมาที่นี่ก่อนท่านอ๋องจะมาน่าจะสองคืนได้แล้วกระมัง”
“แล้วเขาอยู่ที่ไหน”
“จะเรียกว่าเขาก็ไม่ถูกเพราะท่านหมอผู้นี้เป็นสตรีพ่ะย่ะค่ะ”
“สตรีเช่นนั้นหรือ”
“ใช่พ่ะย่ะค่ะ”
“เช่นนั้นท่านพาข้าไปพบนางที”
“ได้พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”
ขณะที่หลี๋อ๋องและใต้เท้าหวังกำลังสนทนากันอยู่นั้น หลี่จิ่งองค์รักษ์คนสนิทของหลี๋อ๋องก็รีบวิ่งพรวดพราดเข้ามาจนแทบจะสะดุดเข้ากับขอบประตูอยู่แล้ว
“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”
“มีอะไร”
“คือว่า”
“พูดมาสิ”
“ท่านอ๋อง พระชายาแอบตามมาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้าว่าอะไรนะ! นางมาได้อย่างไร”
หลี่จิ่งมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาคิดว่าตงหยางกับเสี่ยวหลันคงต้องถูกท่านอ๋องลงโทษเป็นแน่โทษฐานที่แอบพาพระชายามาเช่นนี้
“มาอย่างไรนั้นข้าน้อยไม่ทราบแต่ตอนนี้พระชายาอยู่ที่หน้าประตูเมืองแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
หลี๋อ๋องได้ยินดังนั้นก็รีบร้อนออกไปจากจวนทันที ใต้เท้าหวังที่ได้ยินว่าพระชายาของหลี๋อ๋องนั้นตามมาด้วยก็ทั้งตกใจและดีใจกับสิ่งที่เขาได้ยิน
“ท่านอ๋องมีพระชายาแล้วทั้งยังมาที่นี่พร้อมกันด้วย สวรรค์ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีที่ทั้งสองพระองค์ให้ความสำคัญกับเมืองของพวกเขาจริงๆ”
หลี๋อ๋องรีบควบม้ากลับมาที่หน้าประตูเมืองอีกครั้ง เมื่อมาถึงเขาก็ไล่มองหาเยว่หลิงไปจนทั่วแต่กลับไร้วี่แววของนาง
“ไหนเจ้าบอกว่านางอยู่ที่หน้าประตูเมืองอย่างไรล่ะ?”
“นะ นั่นพ่ะย่ะค่ะ” หลี่จิ่งชี้นิ้วขึ้นไปยังกำแพงเมือง
หลี๋อ๋องมองตามมือนั้นขึ้นไปก็เห็นว่าด้านบนกำแพงเมืองนั้นมีแผ่นหลังบอบบางของใครบางคนที่อยู่ในชุดสีชมพูอ่อนยามสายวาโยพัดผ่านกายของนางผ้าสีชมพูหวานบนกายพลันพริ้วไสวตามสายลม
แต่ดูเหมือนว่านางกำลังชะโงกหน้าลงไปมองอีกฝั่งจนผู้ที่มองเห็นนั้นรู้สึกหวาดเสียวไปตามๆกัน
‘ให้ตายสินางทำบ้าอะไร’
หลี๋อ๋องไม่รอช้าเขาใช้วิชาตัวเบาเหาะขึ้นไปบนกำแพงเมืองนั้นทันที
“ท่านอ๋องรอข้าน้อยด้วยยย”
'หืม อะไรท่านอ๋องนะ?’ เยว่หลิงที่มัวแต่ชะโงกหน้าลงไปมองผืนแผ่นดินด้านล่างอยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนดังแว่วขึ้นมา ไม่ทันได้หันกลับมามองก็ถูกใครบางคนกระชากออกจากกำแพงทันที
“ว๊าย! อะไรเนี่ย”
“เจ้าทำอะไร”
“ท่านอ๋อง! มาตั้งแต่เมื่อไหร่เพคะ”
“ข้าถามว่าเจ้าทำอะไร”
“ข้าหรือ? ข้าก็ชมบรรยากาศที่นี่อยู่น่ะสิ”
“ชมบรรยากาศบ้าบออะไรของเจ้า ชะโงกหน้าลงไปเช่นนั้นอยากตกลงไปคอหักตายเป็นผีเฝ้าประตูเมืองเช่นนั้นหรือ”
‘ด่าได้เร้าใจมาก’
Latest chapter
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 24 บทส่งท้าย-ความวุ่นวายที่ไม่มีใครคิดเบื่อ
-สองเดือนถัดไป-หลังจากพระชายาฉินรักษาโรคระบาดไปจนหมดสิ้นแล้ว พวกนางก็มาปักหลักอยู่ที่จวนหลี๋อ๋องกันต่อโดยยังไม่มีกำหนดเดินทางกลับแคว้นเป่ยฉีแต่อย่างใดจวนหลี๋อ๋องของเขาเวลานี้นั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ความรู้สึกอบอุ่นที่เขาไม่ได้พานพบมานานมากแล้วเอ่อร้นออกมาไปทั่วทั้งจวน“จะว่าไปแล้วพอนึกๆดูข้าก็ไม่คาดคิดว่าจุดจบของนางจะเป็นเช่นนี้เลย วันนั้นข้าอุตส่าห์ช่วยนางเอาไว้แล้วแท้ๆก็นึกว่าฮ่องเต้จะอภัยโทษนางได้”“เจ้าใจอ่อนเกินไปแล้วหลิงเอ๋อโทษของนางนั้นร้ายแรงยิ่งนักไม่อาจเลี่ยงได้ หนึ่งชีวิตของนางที่ต้องตายไปเทียบไม่ได้กับชีวิตของชาวบ้านหลายคนที่ต้องตายจากฝีมือของนางหรอกนะ”“แต่นางช่างเป็นสตรีที่รักมั่นเสียจริงทีแรกข้าก็นึกว่านางมีใจให้ท่านเสียอีก”“เหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนั้นกันล่ะ”“ก็เห็นนางตามติดท่านอย่างกับอะไรดีข้าเกือบหึงท่านไปแล้วไหมล่ะ”
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 23 งานแต่งหลี๋อ๋อง
วันเวลาผ่านไปเพียงไม่นานก็มาถึงวันแต่งงานของหลี๋อ๋องกับท่านหญิงเยว่หลิงเพราะเป็นโอรสที่ฮองเฮาเลี้ยงมาตั้งแต่ยังเล็กนางจึงลงมือจัดเตรียมงานแต่งนี้อย่างยิ่งใหญ่ด้วยพระองค์เองเยว่เหวินหลงพี่ชายฝาแฝดของนางได้จัดซื้อจวนขนาดใหญ่เอาไว้ให้ผู้เป็นน้องสาวโดยเฉพาะและจัดหาอุปกรณ์ของใช้ราคาแพงทุกชนิดยัดเข้าไปในจวนหลังใหญ่หลังนั้นส่วนอ๋องฉินนั้นแม้จะแสดงออกว่าไม่ได้ตื่นเต้นกับงานแต่งนี้แต่อย่างใด แต่คนใกล้ชิดเช่นองค์รักษ์คนสนิทของเขาต่างก็รู้กันว่าเวลานี้ท่านอ๋องของพวกเขานั้นตื่นเต้นแทบจะนั่งไม่ติดอยู่แล้ว ใจของเขาคงไปอยู่ที่งานแต่งนั้นไปแล้วกระมังชุดแต่งงานของเยว่หลิงนำมาจากเป่ยฉีโดยเฉพาะ ชุดแต่งงานที่มีฝีมือการปักประณีตหรูหราอย่างที่สุดเป็นฝีมือของท่านแม่ของนางนั่นเองเมื่อถึงวันแต่งงานพิธีแต่งงานอันยิ่งใหญ่ของเมืองต้าหลี่ถูกจัดขึ้นในจวนหลี๋อ๋องเจ้าสาวคือท่านหญิงเยว่หลิงผู้มีรูปโฉมงดงามราวกับนางฟ้าส่วนเจ้าบ่าวคือหลี๋อ๋ององค์ชายสี่ของฮ่องเต้ฮุ่ยถิงแคว้นต้าหลี่ แขกเหร
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 22 ประลองยุทธ์
-จวนหลี๋อ๋อง-“ท่านพี่ มีคนคนหนึ่งอยากรู้จักท่านเจ้าค่ะ”“ใครหรือ?”ฉินอ๋องที่กำลังเบื่อหน่ายที่ลูกน้องของเขาสองคนนั้นไม่เอาไหนเสียเลย ฝึกวรยุทธ์ได้ไม่นานก็บ่นว่าปวดหลังบ้างล่ะ เจ็บเข่าบ้างล่ะ อายุไม่มากเท่าไหร่เหตุใดบ่นเป็นตาแก่เช่นนั้นกันเขาหันไปมองก็เห็นลู่เหยียนซินที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับบุรุษรูปร่างสมส่วนนั้นอยู่ ดูเหมือนนางจะสนทนากับคนผู้นั้นกันอย่างออกรสมากจนลมหึงเริ่มพัดโชยมาทันใด“เอ่อท่านอ๋องข้าว่าควรจะบอกท่านพ่อของข้าก่อนดีหรือไม่”“ไม่เป็นไรหรอกน่า เสด็จพ่อของข้าน่าจะรับมือได้”“ท่านอย่าไว้ใจเขาสิ ท่านพ่อข้าขี้หึงมากนะท่านไม่รู้หรือ”“อะไรนะ?”หลี๋อ๋องหันไปมองฉินอ๋องที่เวลานี้ใบหน้าของเขาบึ้งตึงมากขึ้นเรื่อยๆ หรือจะจริงดังที่เยว่หลิงกล่าวเมื่อครู่ ท่านอ๋องผู้นี้หึงพระชายาของเขาอยู่หรือนี่&lsqu
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 21 บทลงโทษ
-เช้าวันถัดไป-ขบวนรถม้าของหลี๋อ๋องมุ่งหน้ากลับเข้าเมืองหลวงตั้งแต่เช้าตรู่“เหตุใดพวกเราไม่ไปกับนาง”“ท่านพี่ปล่อยให้นางจัดการอะไรเองบ้างเถอะเพคะ เพียงแค่ลูกของเราปลอดภัยแล้วก็ดีแล้วไม่ใช่หรือที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนางเถอะ”“แต่ว่าข้า”“เมื่อคืนท่านยังไม่เข้าใจอีกใช่หรือไม่”เสียงเข้มดุดันของนางทำให้อ๋องฉินหยุดพูดทันทีแม้เขาจะห่วงบุตรสาวเพียงคนเดียวมากเพียงใด แต่ก็ไม่อาจขัดใจผู้เป็นภรรยาได้ในเวลานี้‘แม่เสือเช่นนางคงได้กัดคอเขาตายอย่างแน่นอน’อ๋องฉินยืนมองส่งเยว่หลิงที่หน้าประตูเมืองพร้อมกับองค์รักษ์คู่ใจ ชิงอีและเฟยหยาจนขบวนรถม้านั้นหายลับไปจากสายตาของพวกเขา-เมืองหลวงต้าหลี่-เมื่อมาถึงวังหลวงหลี๋อ๋องก็รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับฮ่องเต้ทุกอย่าง ฮ่องเต้ทำ
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 20 สุราเป็นเหตุ
-จวนหลี๋อ๋อง-เมื่อเหตุการณ์สงบลงหลี๋อ๋องก็เชิญอ๋องฉินและพระชายาฉินมาพักที่จวนเจ้าเมืองด้วยกัน แม้ตอนแรกพระชายาฉินจะปฎิเสธไปแต่อ๋องฉินผู้เป็นสามีของนางกลับตอบตกลงไปเสียอย่างนั้นทั้งคู่เวลานี้กำลังนั่งจ้องมองใบหน้ากันไปมา ด้วยฤทธิ์สุราที่ดื่มเข้าไปนั้นทำให้หลี๋อ๋องกล้าที่จะพูดคุยกับบิดาของเยว่หลิงมากขึ้น“ข้าต้องขออภัยท่านอ๋องด้วยนะขอรับ ข้าไม่รู้จริงๆว่าท่านคือท่านพ่อของนาง”ฉินอ๋องที่ได้ยินดังนั้นก็ชายตามองไปยังว่าที่ลูกเขยของเขาแม้จะหมั่นใส้เขาไม่น้อยแต่ลูกสาวของเขาก็ถูกแต่งตั้งให้เป็นพระชายาไปแล้ว ข้าวสารไม่รู้กลายเป็นข้าวสุกไปแล้วหรือยังเช่นนั้นก็ทำได้แค่ยินยอมไปก่อนเท่านั้น“นางบอกว่าเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เพียงนางคนเดียวที่ทำเช่นนั้นก็แสดงว่ายังมีคนอยู่เบื้องหลังอีก อย่างน้อยก็ช่วยชาวบ้านไปได้แล้วอย่างหนึ่งที่เหลือคงต้องเป็นหน้าที่ของท่านอ๋องแล้วนะเพคะ”“พระชายาไม่ต้องเป็นห่วง ข้า
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 19 จับกุมคนร้าย
“นี่ก็ใกล้ยามโหย่ว (17.00-19.00น.) แล้วเหตุใดนางถึงไม่กลับมาเสียที”“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”“มีอะไร”“ดูนั่นสิพ่ะย่ะค่ะ”หลี๋อ๋องเหลือบไปมองตามที่หลี่จิ่งกำลังชี้นิ้วไปที่อะไรบางอย่าง บางสิ่งบางอย่างที่หลบซ่อนอยู่ในความมืดมิดเขาเห็นเพียงดวงตาที่แดงฉานนั้นกำลังจดจ้องมองมาที่พวกเขาอยู่ หลี่จิ่งแม้จะหวาดกลัวอยู่ภายในใจแต่เขาก็รีบเข้ามายืนขวางอยู่ด้านหน้าของหลี๋อ๋องทันที สิ่งมีชีวิตที่มีเพียงดวงตาที่แดงฉานนั้นจดจ้องมาที่หลี๋อ๋อง เขาเคยเห็นมัน!จ้านจ้านเมื่อเห็นว่าพวกเขาเหมือนจะกลัวมันแล้วมันก็รีบเดินออกมาจากที่ซ่อนทันใด สีหน้าและแววตาของมันดูเหมือนจะภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่สามารถขู่ให้พวกเขากลัวได้“จ้านจ้านงั้นหรือ”“เอ๋ ท่านอ่องนั่นไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของพระชายาหรอกหรือ”“เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่”จ้านจ้านเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาก่อนจะยืดตัว
You may also like
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.7K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn54.0K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ45.3K viewsหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า20.5K viewsสัญญาลับกับท่านรอง
จินต์พิชา1.9K viewsร้อนรักตำหนักใน
บุษบาหนึ่งหรัด375 viewsของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน
ปะหนัน156 viewsBDSM ซื้อเพื่อนมาเป็นทาส PWP
Sadistic_X813 views
