บทที่ ๑๘ ค่ำคืนส่งท้ายปีเก่า

ค่ำคืนส่งท้ายปีเก่ามาเยือนพร้อมกับความเงียบสงัดที่แฝงไว้ด้วยความคาดหวัง ภายในโถงบรรพชนอันศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลจวิน บรรยากาศเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและศักดิ์สิทธิ์ แสงเทียนริบหรี่ส่องกระทบป้ายวิญญาณบรรพบุรุษที่ตั้งเรียงราย ควันธูปหอมลอยอ้อยอิ่งในอากาศ

จวินเหยียนซีในชุดพิธีการสีเข้มสง่างาม ยืนเป็นประธานในพิธี ท่าทางของเขาสงบนิ่งและเปี่ยมด้วยความเคารพ เขาจุดธูปด้วยตนเอง โค้งคำนับ และกล่าวคำบูชาบรรพบุรุษด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแต่ชัดเจน ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความสำรวมและตระหนักในหน้าที่ของผู้นำตระกูล

เหออวี้หลานยืนอยู่เคียงข้างเขาเล็กน้อยเยื้องไปทางด้านหลัง ในชุดสีมงคลที่ตัดเย็บอย่างประณีต ท่าทางของนางสงบเสงี่ยมและให้เกียรติ ดวงตาจับจ้องไปยังแท่นบูชา ปฏิบัติตามขั้นตอนของพิธีอย่างถูกต้องไร้ที่ติในฐานะฮูหยินเอกตระกูลจวิน นี่คือหน้าที่สำคัญที่นางต้องปฏิบัติ ซิงเฉินซึ่งโตพอที่จะเข้าใจความสำคัญของพิธียืนอยู่ข้างมารดาเลี้ยง ใบหน้าเล็กๆเคร่งขรึม เอาจริงเอาจัง โค้งคำนับตามบิดาและเหออวี้หลาน ส่วนเซวี่ยอันยังเล็กเกินไปก็ทำเพียงยืนเกาะชายกระโปรงของจางมามา หรือบางครั้งก็แอบจับมือเหออวี้หลานเบาๆ ดวงตากลมโตเบิ