บทที่ 11 รับเลี้ยงดูแต่มิคิดแต่ง

เมื่อกระแทกนางจนกระทั่งเสร็จสมไปอีกครั้งพร้อมๆกันแล้ว  มือหนากดสะโพกอวบของนางลงแนบกับฟูกหนานั้น แล้วยกก้นงอนงามของนางขึ้นเล็กน้อย  แล้วสอดลำกายใหญ่ของเขาเข้าไปอีกครั้งจนมิดลำกายนั้น  

แล้วขย่มนางอย่างรุนแรงอีกครั้ง เขานอนคร่อมร่างล่ำสันบนร่างอวบอัดของนางจากทางด้านหลัง แขนแกร่งทั้งสองข้างก็ยันฟูกนอนเอาไว้เพื่อรับน้ำหนักของตนเองไม่ให้กดลงไปที่คนด้านล่างมากนัก  

แล้วโยกบั้นเอวขย่มร่างอวบของนางจากทางด้านหลังอย่างเร่าร้อน  ทั้งสองต่างโยกขยับเข้าหากันอย่างรุนแรง ด้วยจังหวะรักเดียวกับ  ส่วนปากก็ร้องครวญครางอย่างสุขสม 

เจ้าของจวนควงบั้นเอวกระแทกนางอย่างรุนแรง  แล้วก็เหมือนสะโพกหนาของเขามีชีวิตของตัวมันเอง มันขย่มนางอย่างเร่าร้อน เขาสุขสมอย่างที่ไม่เคยมาก่อน เจ้าของจวนหนุ่มร้องครวญครางในลำคอหนาจนแสบไปหมด 

เมื่อต่างโยกเข้าหากันด้วยจังหวะที่ดุเดือดและเร่าร้อนจนเสร็จสมไปอีกครั้งแล้ว  ร่างล่ำสันที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็จับสตรีใต้ร่างพลิกไปมาหลายท่วงท่าตามแต่ใจของตนเอง  จนกระทั่งลงมานอนกระแทกร่างอวบของนางบนพื้นด้านล่างอย่างอย่างเมามัน  

เมื่อเสร็จสมเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ได้  จนรอบกายของทั้งคู่เริ่มมืดมิดลง ท่านอ๋องหนุ่มจึงได้ยอมให้ร่างอวบของเหลียนฮวาที่อ่อนแรงจนแทบจะสลบได้หยุดพัก และนางก็ผล็อยหลับไปในทันที  

ร่างล่ำสันยันกายลุกขึ้นจากพื้น  แล้วก้มลงช้อนอุ้มตัวของนางขึ้นแนบอกแกร่ง  แล้วเดินตรงไปที่เตียงใหญ่นั้น วางร่างอวบของนางลงไปบนฟูกหนา  แล้วดึงผ้าผวยที่เป็นผ้าไหมนุ่มลื่นมือมาห่มตัวของนางไว้อย่างเบามือ 

เจ้าของจวนหนุ่มเดินไปที่หลังฉากกั้นแล้วก็ก้าวลงไปแช่ตัวในถังน้ำใบใหญ่  เขาเอนกายแช่ตัวในน้ำเย็นเพราะไม่อยากจะร้องเรียกให้สาวใช้มาเปลี่ยนน้ำให้ในขณะนี้  อ๋องหนุ่มหลับตาลง  

เขาเองก็แทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะเปลี่ยนไปมากเช่นนี้หลังจากที่ได้ตัวเหลียนฮวาหลานสาวของแม่นมที่มาอาศัยจวนของเขาอยู่ในบ่ายวันนั้นที่ห้องหนังสือ  และในค่ำคืนที่ผ่านมานี้อีกครั้งหนึ่ง  และนางได้กลายเป็นเมียของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ 

ภาพที่นางร้องครวญครางปานจะขาดใจอยู่ใต้ร่างของเขานั้นมันยังติดอยู่ในใจของเขา ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างพอใจ  เขาได้เริงรักกับนางสมใจที่โหยหาร่างอวบอัดของนางมาหลายวันแล้ว  และเขาจะเก็บนางไว้เป็นหญิงบำเรอของเขาเช่นนี้

เมื่ออยากได้นางคราวใดก็เรียกนางมาปรนนิบัติ  แต่คงมิอาจจะยกย่องนางได้มากไปกว่าอนุของเขา  เพราะฐานะที่ต่ำต้อยของนาง  แม้นางจะเป็นหลานสาวของแม่นมเหลียน  แต่เขาก็คงจะให้นางได้เพียงเท่านี้  

อ๋องหนุ่มอิ่มเอมนัก เขาแทบไม่เชื่อว่าสตรีเรียบร้อยอ่อนหวานเช่นนาง  แต่เวลาอยู่บนเตียงนั้นจะเร่าร้อนจนเขาแทบคลั่ง เหลียนฮวาแม้ข้ามิอาจจะยกย่องเจ้าเป็นชายาแต่ก็จะเลี้ยงดูเจ้าอย่างดีให้สุขสบาย ไม่ต้องทำงานใดๆทั้งสิ้น 

เมื่ออาบน้ำชำระกายเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างล่ำสันก็ก้าวออกไปจากถังน้ำใบใหญ่นั้น เดินไปที่ราวไม้แล้วคว้าผ้าที่พาดอยู่บนราวมาเช็ดกายล่ำสันที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นของเขาจนแห้งดีแล้ว จึงได้คว้าเสื้อคลุมตัวเดิมที่เขานำมาพาดไว้ที่ราวไม้ข้างๆ ถังอาบน้ำขึ้นมาสวม  แล้วจึงได้ก้าวออกไปจากห้องนอนนั้น

เขาเดินออกจากห้องนอนใหญ่แล้วหันกลับมาปิดประตูบานใหญ่ด้านหลังจนปิดสนิท เขามิได้ปลุกนางเพราะรู้ว่านางคงจะเหน็ดเหนื่อยจนแทบจะเดินไม่ไหว เพราะเขาเริงรักกับนางยาวนานยิ่งและไม่ได้ออมแรงแม้แต่น้อย แต่นางแม้จะยังใหม่กับเรื่องเช่นนี้แต่ก็ตอบสนองเขาได้ถึงใจยิ่งนัก  สมดังที่เขารอคอยนางมาหลายวัน  

เขาจะเก็บนางไว้ละเลียดชิมไปนานจนกว่าจะเบื่อหน่าย   จึงจะมอบเงินให้นางไปตั้งตัวสักก้อนหนึ่ง แล้วก็ซื้อจวนเล็กๆให้นางไว้อยู่อาศัยหลังจากที่ออกไปจากจวนของเขาแล้ว อ๋องหนุ่มตั้งใจเช่นนั้น  เพราะเขาไม่ได้คิดจะแต่งงานกับเหลียนฮวา เพียงแค่รับนางไว้เป็นอนุ

ทำอย่างไรได้เรื่องนี้นางรนหาที่เอง  เพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็มิได้คิดจะสนใจนาง แต่เมื่อนางวางยาปลุกกำหนัดเขาจนตกเป็นของเขาแล้ว และเขาเองก็เกิดติดใจนางขึ้นมา  จึงคิดจะรับเลี้ยงดูนาง  เพียงเท่านี้นางก็สุขสบายเกินหน้าเกินตาหญิงชาวบ้านที่มาจากบ้านนอกทั่วไปมากแล้ว 

หลังจากเหลียนฮวาตื่นขึ้นมาในช่วงสายจนเกือบจะเที่ยงวัน นางก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินเซซังไปอาบน้ำในถังอาบน้ำใบใหญ่ที่บัดนี้น้ำในนั้นอุ่นจัดกำลังดี สาวใช้ร่างเล็กที่ชื่ออิงเอ๋อมาคอยดูแลปรนนิบัตินางตามคำสั่งของท่านอ๋อง

เหลียนฮวาแม้ไม่คุ้นชินกับการมีสาวใช้คอยดูแลไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง แต่นางก็เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้าเกินไป จึงยอมให้สาวใช้ร่างเล็กปรนนิบัติแต่โดยดี  

อิงเอ๋อนั้นคล่องแคล่วนัก ดูแลทั้งการอาบน้ำและเช็ดตัวให้กับเหลียนฮวาจนถึงการแต่งกายให้นางด้วย แม้เหลียนฮวาจะปฏิเสธแต่อิงเอ๋อบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของนางที่จะต้องทำ  มิเช่นนั้นท่านอ๋องอาจจะตำหนิได้หากรู้เข้า

และชื่อบุรุษผู้นั้นก็ทำให้เหลียนฮวาจำยอมให้อิงเอ๋อปรนนิบัติดูแลแต่โดยดี  เมื่อกินอาหารเช้าและเที่ยงรวมยอดเป็นมื้อเดียวกันเสร็จแล้ว แม่นมเหลียนท่านป้าของนางก็ก้าวเท้าเข้ามาในเรือน  

ทั้งสองพากันเดินออกมานั่งที่ห้องโถงเล็กด้านหน้าเรือนเพราะอากาศถ่ายเทดีกว่าในห้องนอน อิงเอ๋อเห็นว่าทั้งสองคงมีเรื่องจะพูดคุยกันนางจึงได้จัดการเรื่องน้ำชาและขนมกุ้ยฮวาให้กับแม่นมแล้วจึงได้เดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อเปลี่ยนผ้าปูและเก็บกวาดในห้องนอนให้เป็นระเบียบดังเดิม