Lahat ng Kabanata ng ชายาบำเรอรัก: Kabanata 1 - Kabanata 10

ขณะนั้นเหลียนฮวาที่ยกขนมหวานที่นางทำเองมาส่งให้กับท่านอ๋องพอดี เมื่อเขาอนุญาตหลังจากนางเคาะประตูแล้วนางก็เดินเข้าไปพร้อมกับถาดใส่จากขนมหวานที่นางทำเอง อ๋องหนุ่มจ้องมองขนมหวานในจานที่นางยกมาวางตรงหน้าเขา “ ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันทำขนมหวานนี้มาถวายท่านอ๋องเพคะ มันเหมาะกับน้ำชายามบ่ายยิ่งนัก พระองค์ลองชิมดูสิเพคะ " นางคะยั้นคะยอให้เขาชิมขนมหวานที่นางลงมือทำเองเพื่อเอาใจเขาอ๋องหนุ่มหยิบขนมหวานที่เหลียนฮวาหลานสาวแม่นมทำขึ้นชิม เขารู้ว่านี่ก็เป็นสตรีอีกนางที่หลงรักเขา และเทียวมาเอาอกเอาใจเขาดังเช่นคุณหนูซ่ง แต่เหลียนฮวานั้นพำนักอยู่ในจวนของเขา จึงทำให้ได้พบปะกับเขามากกว่าสตรีนางอื่น แต่เขาก็ไม่ได้พึงใจนาง แม้จะนึกชอบใบหน้าหวานและรูปร่างที่อวบอิ่มขาวผ่องของนางก็ตาม แต่ก็เป็นตามวิสัยของบุรุษหนุ่มวัยฉกรรภ์ แต่ก็ไม่ได้คิดไปถึงว่าจะรับนางเข้าเรือนหลังของเขา ไม่ว่าในตำแหน่งใดเขาก็ไม่เคยคิดทั้งสิ้น เขายอมชิมขนมหวานก็เพื่อให้นางยอมออกไปดังเช่นที่เขาทำกับคุณหนูซ่ง เพราะเขาก็รำคาญที่สตรีหลายๆนางพยายามเข้าหาเขาในทุกรูปแบบ บุรุษที่เคร่งขรึมและเอาการเอางานเช่นเขา มิได้ชอบสตรีที่ทอดสะพานให้ช

เหลียนฮวาที่นั่งหันหลังให้กับเขาเพราะนางกำลังจะสวมอาภรณ์ที่เพิ่งจะควานหามาได้ มือบางชะงักไปครู่หนึ่งหลังจากได้ยินถ้อยคำที่เสียดแทงใจนั้น “ หม่อมฉันไม่ได้วางยาพระองค์เพคะ ” นางเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาๆ ริมฝีปากหนาของอ๋องหนุ่มบิดโค้ง เขาไม่เชื่อวาจาของนางแม้เพียงสักนิด “ หากเจ้าไม่ได้ทำแล้วจะเป็นผู้ใดกัน สตรีแพศยา อยากจะเป็นชายาของข้าจนตัวสั่น คิดว่าข้าดูไม่ออกหรืออย่างไรกัน เจ้ามันใฝ่สูงจนเกินตัว คิดหรือว่าวางแผนชั่วเช่นนี้แล้ว ข้าจะยอมรับเจ้าเป็นชายา ฝันสูงสิ้นดี ที่จริงแล้วข้าจะเอาผิดเจ้าก็ได้ที่บังอาจวางยาปลุกกำหนัดข้าจนเกิดเรื่องบัดสีเช่นนี้ แต่เพราะข้าเห็นแก่แม่นมหรอกนะ เอาละ อย่างไรเสียเจ้าก็ตกเป็นสตรีของข้าไปแล้ว ข้าจะรับเจ้าเป็นหญิงอุ่นเตียงก็คงจะได้ ข้าจะให้เจ้าย้ายเรือนไปอยู่ต่างหากไม่ต้องอยู่ในเรือนแม่นมแล้ว ” อ๋องหนุ่มตัดสินใจเอ่ยขึ้น เพราะเขาได้นางเป็นเมียแล้ว แม้ไม่ได้เป็นความตั้งใจของเขา แต่เขาก็ได้นางแล้ว รับเป็นหญิงอุ่นเตียงก็คงจะได้ แค่รับเลี้ยงดูสตรีอีกคนคงไม่กระไรหรอกริมฝีปากแดงระเรื่อที่ตอนนี้บวมเจ่อเพราะถูกจูบจนนับครั้งไม่ถ้วนมาตลอดบ่ายวันนี้ เม้

“ เสด็จแม่ว่าอย่างไรนะพะยะค่ะ ” อ๋องหรู่หยางแทบจะตกเก้าอี้ เมื่อได้รับฟังเรื่องราวที่พระมารดาของเขาบอกเล่ากับเขาอย่างเปรมปรีด์ เหมือนพระสนมมีตุ๊กตาตัวใหม่ที่จะจับมันแต่งกายอย่างไร จับวางที่ไหนก็ได้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน อยู่ๆ ก็จะให้เหลียนฮวาหลานสาวแม่นมเข้าถวายตัวเป็นสตรีของฮ่องเต้ ซึ่งก็คือเสด็จพ่อของเขา มันจะบ้าไปแล้ว นางเป็น เอ่อ…..ของเขาไปแล้ว จะให้ไปถวายตัวให้เสด็จพ่อ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด แต่เขาก็ไม่กล้าปริปากบอกกับเสด็จแม่ของเขาไปตรงๆ ในหัวจึงหมุนวนอย่างรวดเร็ว เพราะต้องคิดหาเหตุผลดีๆที่จะไม่ให้สตรีนางนั้นกลายเป็นสตรีของเสด็จพ่อของตัวเอง“ คงไม่เหมาะพะยะค่ะ นางไม่เหมาะกับการเข้าไปอยู่ในวังหลัง ” พระสนมหยู อึ้งไป บุตรชายหมายความว่าอย่างไร แทนที่จะสนับสนุนให้หลานของแม่นมของตัวเองได้ดิบได้ดี แม่นมหวังจะได้พลอยสบายใจไปด้วย “ ทำไมเจ้าถึงคิดว่าไม่เหมาะเล่า แม่ว่าดีนะ นางงดงามถึงปานนั้น ไม่แน่วาสนานางอาจจะได้เป็นถึงพระสนมก็เป็นได้ แล้วนางก็จะสบายไปทั้งชีวิต นางงดงามมากนะ เสด็จพ่อของเจ้าอาจจะโปรดปรานนางก็เป็นได้ รูปร่างของนางก็กำลังดี แม่ว่าบุรุษน่าจะชอบสตรีรูปร่างและ

เหลียนฮวาอึ้งงันไป เพราะไม่ใช่ข้าวของเครื่องเรือนในห้องนอนแห่งนี้เพียงเท่านั้น ข้าวของในเรือนหลังนี้ล้วนแต่เป็นเครื่องเรือนชั้นดี มันมีห้องว่างเป็นห้องเล็กทางด้านหลังอีกหนึ่งห้อง มีห้องสุขาอยู่ด้านหลังเรือน ด้านหน้าเป็นห้องโถงกว้างพอสมควรมีระเบียงด้านข้างที่มีอ่างบัวขนาดใหญ่สามอ่าง มีเก้าอี้โยกเอาไว้นั่งเล่นรับลมเย็นๆ ที่ตั้งอยู่ข้างอ่างบัวนั้น เครื่องเรือนในเรือนนี้เหมือนของใหม่ที่ยังไม่ผ่านการใช้งานเลย มีดอกไม้ประดับในเรือนหลังนี้ เหมือนสาวใช้เพิ่งจะมาจัดดอกไม้หลากสีสันใส่แจกันเอาไว้ให้กระนั้นส่วนในห้องนอนใหญ่ที่มีขนาดที่ใหญ่กว่าห้องนอนเดิมของนางที่อยู่ในเรือนของท่านป้ามากเกือบจะเป็นสองเท่า มีเตียงสี่เสาหลังใหญ่ที่มีผ้าม่านโปรงบางสีขาวสลับลูกไม้สีแดงคลุมเอาไว้ทั้งสี่ด้าน ฟูกนอนก็หนานุ่มและมีขนาดใหญ่กว่าฟูกนอนเดิมของนาง มีโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเครื่องประทินผิวกระปุกเล็กกระปุกน้อยวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะนั้น มีคันฉ่องบานใหญ่หนึ่งบาน มีเก้าอี้นั่งที่เข้าชุดกัน ส่วนที่หลังฉากกั้นนั้นก็มีตู้เก็บอาภรณ์ที่สลักลวดลายอิงเถาที่มีกิ่งก้านและใบงดงามนัก มีราวไม้สำหรับพาดอาภรณ์และมีถังอา

ตาที่หลับปรือด้วยอารมณ์ที่เคลิบเคลิ้มของนางลืมขึ้นทันทีเพราะตกใจกับความเจ็บปวดกระทันหันนี้ “ จุ๊!! มิเป็นไรหรอกเชื่อข้า อดทนหน่อยแล้วเจ้าจะติดใจมันยิ่งนัก ”ระหว่างที่ปลอบประโลมนางเบาๆ เขาก็ค่อยชักนิ้วแกร่งนั้นเข้าออกช้าๆ จนกระทั่งเร่งความเร็วขึ้นจนกลายเป็นกระแทกนางอย่างรุนแรงเสียงร้องห้ามและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางอย่างสุขสมแทน เหลียนฮวาหลับหูหลับตาร้องครวญครางอย่างสุขสมยิ่งนัก นางแอ่นสะโพกอวบเข้าหานิ้วแกร่งของเขาอย่างหยุดไม่อยู่จนกระทั่งสะโพกอวบของนางกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำหวานออกมาเต็มมือของท่านอ๋องหนุ่ม เขารู้ว่านางพร้อมแล้วสำหรับเขา มือหนาปลดผ้าคาดเอวของตนเองออกแล้วโยนทิ้งไปด้านล่าง แล้วแหวกชุดยาวของเขาไปด้านข้างเลื่อนกางเกงผ้านุ่มลงไปจนพ้นลำกายอวบใหญ่ของเขาที่มันพรักพร้อมสำหรับนางแล้ว มันรอคอยนางมาหลายวันแล้ว อยากจะลองลิ้มรสชาติของร่องอวบที่ตอดลมเป็นจังหวะรอเขาอยู่เช่นกัน ท่านอ๋องหนุ่มค่อยยกร่างอวบของนางหันหน้าเข้าหากายแกร่งของเขา แล้วจับเจ้าลูกชายใหญ่ล่ำของเขาสอดเข้าไปในร่องอวบของนางที่ตอดลมเบาๆนั้นทันทีที่สัมผัสกันสะโพกหนาเกร็งกระตุกแทบจะเสร็จสม ม