บทที่ 12 หายไปกับหญิงอื่น

“ ป้ารู้เรื่องของเจ้ากับท่านอ๋องแล้ว เมื่อคืนพวกเจ้าอยู่ในห้องนอนด้วยกันบ่าวไพร่มันนินทากันให้สนุกปาก เสียงดังออกไปนอกเรือน ป้าไปถามท่านอ๋องเมื่อเช้าก่อนที่ท่านจะออกไปราชการที่วังหลวงแล้ว

ท่านอ๋องยอมรับกับป้าว่าเขารับเจ้าเป็นอนุ  และได้เสียกับเจ้าก่อนหน้านี้แล้ว  จึงยอมให้เจ้าแต่งงานกับผู้ใดไม่ได้อีก  เหลียนฮวาเกิดอะไรขึ้นไหนกันแน่ " แม่นมเหลียนที่เพิ่งรู้เรื่องที่ท่านอ๋องมอบเรือนหลังนี้ที่หรูหราเกินฐานะคนอาศัยให้เหลียนฮวาก็เพราะนางเป็นสตรีของท่านอ๋อง 

เหลียนฮวาใบหน้าร้อนผ่าว “ หลายวันก่อนข้าทำขนมแล้วนำไปให้ท่านอ๋องชิม แต่ท่านอ๋องเมื่อชิมขนมของข้าแล้ว เขาดูเหมือนมีอาการผิดปกติ  เขาเข้าใจว่าข้าวางยาปลุกกำหนัดเขา  แต่ข้าไม่ได้ทำนะเจ้าคะ  และก็อย่างที่ท่านป้าทราบเจ้าค่ะ ข้าตกเป็นของท่านอ๋องในบ่ายวันนั้นและเมื่อคืนเขาก็…..มาที่เรือนนี้เจ้าค่ะ ”

ป้าของเหลียนฮวาถอนใจ แม้นางจะเป็นแม่นมของท่านอ๋อง แต่นางก็รู้ดีว่าท่านอ๋องผู้นี้ถือตัวนัก  การที่จะยอมรับแต่งงานกับเหลียนฮวารับนางเป็นชายานั้นไม่มีทางเป็นไปได้  และแม่นมก็เสียดายความงดงามของเหลียนฮวา  อยากให้นางมีโอกาสที่ดีกว่าเป็นอนุในเรือนหลังของผู้ใดทั้งนั้น

แต่ก็นั่นแหละนะ น้ำตาลใกล้มด มดตัวนั้นก็คงจะอดกินน้ำตาลไม่ได้  นางผิดเองที่ให้หลานสาวเข้ามาอยู่ในจวนท่านอ๋อง ยิ่งพระสนมแม้จะเอ็นดูเหลียนฮวาหลานสาวนางปานใด  แต่ก็คงไม่คิดจะให้แต่งเป็นชายาของบุตรชายของตน

“ แต่ข้ายอมรับเจ้าค่ะ  ว่าข้าผิดเองที่หลงรักท่านอ๋อง  จนพยายามใกล้ชิดกับเขาจนเกินไป  ข้าทำขนมหวานไปให้ก็เพื่อเอาใจเขา แต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องราวจะเลยเถิดไปเช่นนี้   ฮวาเอ๋อเจียมตัวเสมอ  ไม่คิดว่าจะได้ครองคู่กับท่านอ๋องหรอกเจ้าค่ะ แต่ว่าตอนนี้ก็คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว…” ฮวาเอ๋อนิ่งเงียบไป 

“ เอาละเรื่องราวมันก็กลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว ป้ารู้ดีว่าท่านอ๋องคงจะไม่รับผิดชอบโดยการแต่งงานกับเจ้าหรอก คงจะรับเจ้าเป็นเพียงอนุของเขา แต่เรื่องการเลี้ยงดูป้าว่าเขาก็คงจะเลี้ยงดูเจ้าดีอยู่หรอก เจ้าเป็นเมียของเขาไปเสียแล้ว ย่อมจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

เพียงแต่คงไม่อาจจะได้แต่งเป็นชายาของเขาได้  ป้ารู้ดี เอาละ ระหว่างนี้ เจ้าควรจะเตรียมตัวไว้เสมอ เขาให้เงินทองของมีค่าก็ควรเก็บออมเอาไว้  หากมีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แล้วเจ้าอยู่ที่นี่ไม่ได้  เจ้าจะได้ไม่ลำบากภายหน้า เพราะป้าคิดว่าอีกไม่นานพระสนมคงจะต้องเร่งรัดให้บุตรชายแต่งงานกับคุณหนูจวนใดจวนหนึ่งอย่างแน่นอน เจ้าก็เตรียมใจเอาไว้ รักชายที่สูงศักดิ์สุดท้ายแล้วมันจะต้องเป็นเช่นนี้แหละฮวาเอ๋อ ”

แล้วแม่นมก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไปจากเรือนหลังน้อยของฮวาเอ๋อทิ้งให้นางนั่งนิ่งขึงอยู่กับที่กับความจริงที่เพิ่งได้รับรู้ว่าอีกไม่นานเขาก็คงจะแต่งสตรีอื่นเข้าจวนมาแล้ว

หลังจากวันนั้น เหลียนฮวาก็กลายเป็นสตรีในเรือนหลังเพียงคนเดียวของท่านอ๋องหรู่หยาง เขามานอนกับนางแทบจะทุกค่ำคืน ยกเว้นติดราชกิจที่ต้องเดินทางไปต่างเมืองเพียงเท่านั้น ชีวิตของเหลียนฮวาพลิกผันอย่างไม่น่าเชื่อ นางไม่ได้ไปทำงานที่ร้านเสริมความงามของคุณชายเสิ่นอีกแล้ว  เพราะท่านอ๋องไม่ยินยอม  

นางใช้ชีวิตสุขสบายมีเงินทองใช้จ่ายไม่ขาดมือ มีสาวใช้คอยดูแลรับใช้ ไม่ได้ทำงานใดๆทั้งสิ้น ข้าวของเครื่องประดับล้ำค่า ท่านอ๋องก็ประทานให้อยู่บ่อยครั้ง อาภรณ์ของนางถูกเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด  ยิ่งทำให้รูปโฉมของเหลียนฮวาโดดเด่นขึ้นอย่างมากมาย  นางดูเหมือนสตรีชั้นสูงในห้องหอคนหนึ่งเลยทีเดียว

วันหนึ่งท่านอ๋องหรู่หยางเกิดอารมณ์ดีอยากจะพาเหลียนฮวาไปงานเลี้ยงชมดอกไม้ที่จวนของท่านหญิงเฟยซิน ทั้งสองนั่งรถม้าไปด้วยกันและเดินเข้าไปในงานเลี้ยงเคียงข้างกัน  เหลียนฮวานั้นเพิ่งเป็นครั้งแรกที่นางได้มางานเลี้ยงที่ผู้คนที่มาร่วมงานล้วนแต่เป็นคนชนชั้นสูง

ตั้งแต่เหล่าราชวงศ์หลายพระองค์ ขุนนางและคหบดีที่ร่ำรวยในเมืองหลวงนี้  ล้วนแล้วแต่เป็นสกุลใหญ่ที่นับหน้าถือตากัน รู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี 

เมื่อเข้าไปในงานเลี้ยงแล้ว ท่านอ๋องก็พาเหลียนฮวาเดินตามไปคารวะท่านเจ้าของงานและมอบของขวัญที่นำมาด้วยให้กับท่านหญิงเฟยซินเจ้าของงาน “ อ๋องหรู่หยาง สตรีงดงามผู้นี้เป็นใครกัน ป้าไม่เคยเห็นนางมาก่อนเลย ” ท่านเจ้าของงานเอ่ยถามอย่างสงสัย

ท่านอ๋องหนุ่มอึ้งงันไป แล้วก็ตอบว่า “ น้องสาวบุญธรรมพะยะค่ะ ” เหลียนฮวาอึ้งไปนิดเมื่ออ๋องหนุ่มแนะนำนางเช่นนั้น ก็แน่ล่ะ เขาไม่ได้คิดจะยกย่องนางเป็นภรรยาออกหน้าออกตา ก็คงไม่อยากจะแนะนำนางกับผู้อื่น

หลังจากนั้นก็มีสหายของท่านอ๋องเข้ามาทักทายและต่างก็ถามกันเซ็งแซ่ว่าเหลียนฮวาคือใครกัน และเมื่อรับรู้ว่านางคือน้องสาวบุญธรรมต่างก็พากันเกี้ยวพานางอย่างออกนอกหน้า และแน่นอนว่าท่านอ๋องก็ไม่พอใจนัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ก็จำต้องพาเหลียนฮวาปลีกตัวออกมาจากเหล่าสหาย

“ ฮวาเอ๋อ เจ้าคือสตรีของเปิ่นหวาง แม้จะบอกกับผู้ใดไม่ได้ แต่อย่าคิดทอดสะพานให้ชายอื่นอย่างเด็ดขาด ” เขารีบพูดกับนางเบาๆทันทีเมื่อเดินหนีออกมาพ้นจากเหล่าสหายที่คิดจะเกี้ยวเมียของตนเองแล้ว

ขณะที่เหลียนฮวายังไม่ทันได้ตอบอันใดกับเขา นางก็พลันเห็นสวามีชะงักนิ่งค้างอยู่  เขาจ้องมองไปทางสตรีงดงามผู้หนึ่งอย่างไม่คลาดสายตา ทำให้เหลียนฮวาจำต้องมองตามสายตาของเขาไป แล้วก็พบกับสตรีที่งดงามผู้หนึ่ง นางรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรนและการแต่งกายก็งดงามหรูหรา แสดงว่านางก็คงจะเป็นคุณหนูในห้องหอสักนางหนึ่งที่มาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้